Þjóðviljinn - 12.03.1983, Blaðsíða 20

20 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 12. - 13. mars 1983
dægurmál (sígiid?)
Loks
nýtt
frá
„Echo“
Echo and the Bunnymen eru í
hópi athyglisverðustu hljóm-
sveita Breta um þessar mundir.
Þótt hljómsveitin hafi aðeins sent
frá sér þrjár breiðskífur þá nýtur
hún mikilla vinsælda og í rauninni
miklu meiri vinsælda en maður
getur búist við af hljómsveit sem
ekki er afkastameiri.
Þó þeir félagar í Echo and the
Bunnymen hafi ekki verið dug-
legir við plötugerð hafa þeir verið'
ötulir við tónleikahald og það er
fyrst og fremst það sem hefur
skapað þeim vinsældir.
Hljómsveitin var stofnuð í Li-
verpool 1978 af þeim Ian McCull-
och og Will Sergeant, síðar bætt-
ist Less'Pattison íhópinn. Enginn
trommuleikari var í hljóm-
sveitinni og var því notaður
trommuheili hvers nafn var Ec-
ho. Hljómsveitin var svona
skipuð þangað til Pete De Freitas
tók við hlutverki trommuhcilans.
Um mitt ár 1979 hljóðritaði
hljómsveitin sína fyrstu breið-
skífu Crocodiles sem fékk nokk-
uð góða dóma. Önnur plata
Echo and the Bunnymen með Gullfoss í baksýn.
Sif
Jón Viöar
Andrea
hljómsveitarinnar, Heaven Up
Here, kom út í maí 1981.
Heaven Up Here fékk góða
dóma enda með betri plötum
þessa árs.
Nýjasta plata hljómsveitarinn-
ar, Porcupine, kom út ekki alls
fyrir löngu. Það er skemmst frá
þvf að segja að platan er þræl
mögnuð og býr yfir miklu
aðdráttarafli. Hún er nokkuð frá-
brugðin Heaven Up Here, áhrifa
sýrutónlistarinnar gætir minna en
áður.
Tónlist Echo and the Bunnym-
en hefur svipuð áhrif á mig og
tónlist Joy Division og síðar New
Order, maður ánetjast henni
smám saman og líður illa fái
maður ekki sinn daglega
skammt.
Þeir eru snjallir hljóðfæraleik-
arar en annars er það sérstakur
söngstíll McCullochs ásamt gítar-
leik Sergeants sem gefur hljóm-
sveitinni þennan sérstaka blæ.
Sérstaklega finns mér gítarleikur-
inn vera skemmtilegur og gera
mikið.til að skapa þessi Echo
áhrif.
Mér finnst Porcupine vera
mjög góð þlata frá einni bestu
hljómsveit Breta um þessar
mundir. Menn sóa ekki tíma sín-
um til einskis með því að hlýða á
tónlist Echo and the Bunnymen.
3 missætir f rá USA
Þursar með nýtt efni í farangrinum.
Ljósm. Sævar.
Þursarar
á stjá
Þursarnir eru að leggja upp í hljóm-
leikaferð um landið og heiðra fyrst
Sauðkræklinga með list sinni á þriðju-
daginn, þann 15. mars. Þursar munu
verða með nýtt efni á boðstólum sem
síðan verður þrykkt á plötu nú á næst-
unni. Hljómleikaferð þessi er e.k. af-
mælisreisa hjá þeim Þursum, þvr að
þeir urðu 5 ára 25. febrúar sl., og
verður „afmælisveisla" haldin á eftir-
töldum stöðum:
Sauðárkróki 15. mars, Stóru-
Tjarnarskóla 16., Menntaskólanum Akur-
evri 17., (óvíst þann 18.), Fjölbraut Akra-
nesi 22., Menntaskólanum v/Hamrahlíð
23., Vestmannaeyjum 25. mars, á Borginni
7. apríl (afmælisveisla fyrir mig?) og þann
12. verður ráðist inn á Austurland.
Þursarnir eru eins og voðamargir
vita 4/6 (=2/3) Stuðmanna: Ásgeir
Óskarsson, Egill Ólafsson, Tómas
Tómasson og Þórður Árnason. A.
„Mezzo“
Miklar og góðar fréttir berast
nú úr ríki Engla og Saxa, Mezzo-
forte geysist þar upp listann yfir
vinsælustu litlu plöturnar og
stekkur lag hljómsveitarinnar
„Garden Party“ úr 61. sæti í það
40..
Það að lagið skuli ná þessu sæti
táknar að þeir verða filmaðir í
þessari viku fyrir hinn vinsæla
enska tónlistarþátt „Top of the
pops“ og ætti það að hafa enn
frekari áhrif á sölu plötunnar.
eru þeir Bob Seger, Christophcr
Cross og John Cougar. Sá síðast-
nefndi er nýjasta rokkstirnið í Ame-
ríku, virðist enda hafa allt til þess að
bera: góður rokksöngvari, með ör-
lítið hása rödd, ágætis lagasmiður og
loks.alveg gasalega sætur - jafnvel
fallegur - og kvað rota allt á hljóm-
leikum. Hans fyrsta og eina plata er
Amcrican Fool þar sem hann flytur
við undirleik þrælgóðrar hljómsveitar
(2 gítarleikarar, bassaleikari og trom-
mari) léttblúsaö rokk, sem á köflum
minnir aðeins á Bruce Springsteen og
sumir segja Rod Stewart, sem þó er
hæpin samlíking og líklega til komin
af því að umboðsmaður Rods mun
hafa uppgötvað John Cougar (Coug-
ar er annað nafn yfir dýrið púmu sem
John tók sér, sennilega til að leggja
áherslu á eigin glæsileik, en hefði
varla gert það ef hann kynni íslensku
.... síðara nafn hans er Mellencamp
og er kappinn 30 vetra).
American fool er mjög áheyrileg
plata með kröftugum lögum þar sem
þekktust mun ballaðan um Jack og
Diane og lagið Hurt So Good, en þau
voru á sama tíma nr 1 og 2 á amerísk-
um vinsældalistum. Mun slíkt ekki
hafa gerst síðan Bítlarnir voru og
hétu, að sami flytjandi leggi undir sig
tvö efstu sætin í einu, svo að eitthvað
hlýtur John kallinn Cougar að hafa
við sig, þó að ekki hafi hann frumleik
Bítlanna. Annars kom vinur tninn
með þrælgóða uppástungu um dag-
inn: að láta John Cougar Mellencamp
leika Jim heitinn Morrisson (Doors),
ef sú kvikmynd verður einhvern
tímann að veruleika. ... Ég hef heyrt
margt vitlausara..
Christopher Cross sendi frá sérsína
fyrstu plötu 1980 og var þar á ferð
glimrandi gott popp-rokk sem færði
Plötunni hefur verið mjög vel
tekið og er hún ofarlega á svok-
ölluðum „spilalista" (play list)
allra helstu útvarpsstöðva Bret-
lands, B.B.C. eitt og tvö, Capitol
og Radio Luxemborg.
Platan hefur komið út í nokkr-
um löndum Evrópu og er verið að
vinna að því að koma henni á
markað í öllum löndum Evrópu.
Þeir sveinar munu ekki sitja
auðum höndum næstu vikur því
að fyrirhuguð er hljómleikaferð
honum fleiri en ein Grammy-
verðlaun (nokkurskonar Óskarsverð-
laun) og ári seinna sló hann aftur í
John Cougar Mellencamp, rokkari nr
1 í Ameríku.
gegn með Arthur’s Theme, titillagi
kvikmyndarinnar Arthur sem sýnd
var í Áusturbæjarbíói fyrir skömmu
(með Dudley Moore og Lizu Min-
elli). Nú er Kristófer aftur kominn á
stúfana með Another Page og má
segja að hér sé sykrað blað í sögu
hans, a.m.k. einum of væmið fyrir
minn smekk (ég nota að vísu aldrei
sykur í kaffi né te). Hann heldur
reyndar stíl sínum frá fyrstu plötunni,
en hér finnst mér t.d. söngur hans
veikari og útsetningar litlausari,
þannig að platan verður í heild mjög
keimlík. Þó að allt sé þetta gífurlega
um Bretland í júní og er síðan
ráðgert að halda til Evrópu og
halda nokkra hljómleika þar.
Þeir munu hljóðrita litla plötu í
maí og fylgja henni eftir með
áðurnefndu hljómleikaferðalagi.
Svo í ágúst mun hljómsveitin
hefja vinnslu á sinni fimmtu
breiðskífu.
Að sögn Steinars-manna eru
menn mjög áhugasamir í Bret-
landi og andrúmsloftið mjög já-
vel gert, t.d. liðsmenn Toto ístúdíónu
og bakraddir sungnar af Carl Wilson,
Art Garfunkel, Michael McDonald
(Doobiebrothers) og Don Henley
(Eagles). Sjálfsagt tekst Krisssa
Kross að þvælast töluvert á vinsælda-
listum vegna fyrri frægðar, en ég held
hann ætti að kafa enn dýpra í fortíð
sína, þegar hann spilaði með þunga-
rokkhljómsveitinni Flash (áður en
hann gerðist rótari hjá Fleetwood
Mac) og hressa dálítið upp á fram-
tíðina.
Bob Seger er enginn nýgræðingur í
rokkinu. Hann stofnaði fyrst hljóm-
sveit 1964, þá 17 ára gamall, og hefur
verið að puða í rokkinu síðan, að
undanteknum tveim árum í mennta-
skóla. Árið 1975 stofnaði hann The
Silver Bullct Band og fóru þá hjólin
að snúast. 1976 slógu þeir í gegn með
annarri plötu sinni, Live Bullet,
hljómleikaplötu sem færði þeim
gullplötu og fyrir þá næstu fengu þeir
platínumplötu, Night Moves.
Nýlega kom út platan The Distance
með Bob Seger og The Silver Bullet
Band og er hér á ferð þrælgóð rokk-
plata. Minnir örlítið á Springsteen, og
svo gömlu kempurnar í Creedence
Clearwater Revival (Shame on The
Moon), og er í hvorugu tilvikinu
Ieiðum að lfkjast. En af þessum þrem
missætu amensku strákum, Cougar,
Cross og Seger, stendur sá síðast-
nefndi föstustum fótum í músíkinni,
sá í miðið verður að sanna betur hvað
í honum býr, en þeir tveir eru bless-
unarlega lausir við sykursæta laga-
smíð Kristófers, sem vonandi vendir
sínu kvæði í kross. Annars er sykur
smekksatriði og það sem einum finnst
sætt finnst öðrum sætara og þeim
þriðja kannski sætast...
A.
kvætt. Það sést ef til vill best á því
að á tónleikum sem haldnir voru í
Venue í London mættu tæplega
1000 manns en það er besta að-
sókn á þann stað í fjóra mánuði.
Það er Steinar Records Ltd.
sem gefur plötuna út en Pinnacle
dreifir henni. Síðan er bara að sjá
og bíða og vonandi tekst þeim
strákum í Mezzoforte að gera það
enn betra í Englandi því að þeir
eiga það svo sannarlega skilið.
UB„læf“
Það er ávallt hátíð hjá mér þeg-
ar UB-40 sendir frá sér breiðskífu
og enn meiri þegar þeir senda frá
sér hljómleikaplötu. Því mikið
orð fer af tónleikum þeirra, ekki
aðeins fyrir gæði tónlistarinnar
og gott „sound” heldur aðallega
fyrir þá stemmningu sem gjarnan
ríkir á tónleikum þeirra.
Þessi ár sem hljómsveitin hefur
starfað hefur hún skapað sér virð-
ingu, fyrir tónlist sína, fyrir sjálf-
stæði sitt og fyrir þau baráttumál
sem hljómsveitin berst fyrir.
Á þessari hljómleikaplötu eru
10 lög sem öll er að finna á fyrri
breiðskífum hlómsveitarinnar.
„Food for thougt“, „Tyler“ og
„Burden of shame“ er að finna á
Signing Off, fyrstu breiðskífu
hljómsveitarinnar. „Sardonic-
us“, „Don’t slow down“, „Pres-
ent Arms“ og „One in ten“ er að
finna á annarri plötu hljóm-
sveitarinnar, Present Arms.
Lögin „Folitician”, „Piper calls
the tune“ og „Love is all is al-
right“ er að finn á seinustu plötu
UB-40, UB 44.
Eins og sést á þessari upptaln-
ingu eru þetta öll vinsælustu lög
hljómsveitarinnar og fullt eins
hægt að líta á þessa plötu sem
„best off” plötu. Það er vissulega
fengur að fá að heyra þessi lög
eins og þau hljóma á tónleikum
en það er sorglegt að fá ekki að
heyra neitt nýtt frá hljóm-
sveitinni.
Þessi lög voru hljóðrituð á ferð
hljómsveitarinnar um írland í
febrúar 1982. Þetta eru ótrúlega
góðar hljóðritanir. Þeir slá hvergi
rangan tón plötuna á enda. Mér
finnst gæði tónlistarinnar bitna
nokkuð á því andrúmslofti sem
jafnan ríkir á tónleikum hljóm-
sveitarinnar, það er aðeins í einu
lagi sem einhver stemmning
heyrist.
Þessi plata er ágæt fyrir þá sem
ekki hafa kynnst UB-40, hér fá
þeir á einu bretti rjómann af laga-
smíð hljómsveitarinnar. Rjóma
sem er vissulega með því bragð-
besta sem enskt tónlistarlíf hefur
uppá að bjóða í dag.
JVS
að slá í gegn í Englandi