Þjóðviljinn - 01.10.1983, Qupperneq 2

Þjóðviljinn - 01.10.1983, Qupperneq 2
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin I.-2. október 1983 skammtur Af voru daglega brauði Ég held þaö hafi verið í gær, frekar en í fyrradag, nei annars, þaö var víst í fyrradag, að ég hugsaöi með mér sem svo: „Þaö er best aö fá sér brauösneiö". Þetta er nú auðvitað tæplega í frásögur færandi frekar en annað sem mitt „daglega brauð“ áhrærir. Nema ég segi si svona við konuna mína: „Ég er að hugsa um að fá mér brauðsneið". Nú skeði það, sem stundum hendir, þegar hún er að prjóna og telja lykkjurnar, að hún svaraði mér ekki, en af því að það er nú orðið svo miklu betra á milli okkar núna síðustu árin, var ég ekkert að rjúka upp útaf því, en hugsaði með mér sem svo: „Best að leyfa henni að telja út prjóninn." Mér leið alveg sérstaklega vel þegar ég var búinn að klára þessa fallegu hugsun, því með árunum hefur mér lærst að ekkert er jafn sál- og geðbætandi eins og umburðarlyndi gagnvart sínum nánustu, hlýja í við- móti og þolinmæði. Ég fylgdist með því hvernig lykkjurnar hrönnuðust uppá prjóninn og vissi raunar af gömlum vana, að þegar komið er á leiðarenda með hverja umferð í prjónaskapnum, þá losnar annar prjónninn og konar staldrar aðeins við og klórar sér bakvið eyrað með lausa prjóninum. Á því augnabliki ætlaði ég að sæta lagi að ná sambandi við hana. Hægt og hægt fjölgaði lykkjunum á öðrum prjóninum og fækkaði á hinum. Ég vissi að hún var að prjóna vesti á mig og ég hugsaði sem svo: „Það er nú meira hvað hún hefur gaman af því að prjóna á mann. Ekkert smávegis". Með hverri lykkju varð ég spenntari og spenntari. Nú voru eftir sjö lykkjur á prjóninum, sem var að tæmast, sex, fimm, fjórar, þrjár, tvær, ein - og nú tæmdist prjónninn og hún lyfti honum, svona af gömlum vana uppað eyranu, og ég kom með setning- una á hárréttu augnabliki, hvorki sekúndubroti of seint, eða snemma. „Ég er að hugsa um að fá mér brauðsneið". Hún klóraði sér á bak við eyrað, eins og ég vissi raunar alltaf að hún mundi gera á þessu augnabliki og svaraði svo: „Jæja, elskan mín. Gerðu það þá“. Þetta svar hefði ekki gengið fyrir nokkrum árum, þegar enn var ekki orðið svona gott á milli okkar, en af því að mér finnst heimilisfriðurinn það dýrmætasta sem til er, ákvað ég að láta hana ekki sjá, þó ég skipti skapi. Svo ég reyndi að leyna geðshræringunni og sagði eins blátt áfram og mér var frekast unnt: „Er eitthvert brauð til?“ „Ef það er til, þá er það frammi í brauðboxinu", svaraði hún og ég sá að hún gerði sig líklega til að fitja uppá annarri umferð á prjónavestinu. Nú fór mér að finnast að einhvern veginn væri ekki eins gott á milli okkar, eins og rétt áðan. Ég hugsaði sem svo: „Maður er bara ekki svaraverður". Svo fór ég fram og skellti hurð í leiðinni, en sá strax pínul tið eftir því og ákvað að bluffa hana með því að láta eins og ég hefði rekist óvart á hurðina. Ég rak upp sársaukavein og æpti: „Andskotans vitlausa beinið", en hugsaði í leiðinni: „Það er allt til vinnandi að komast hjá illindum og halda heimilisfriðinn. Ég skal ekki láta það á mig fá, þó þessi gállinn sé á henni.“ Ég er tiltölulega óvanur að fá mér brauð sjálfur. Ekki það að það sé svo mikill vandi í sjálfu sér og auðvitað enginn vandi ef útí það er farið. Það hefur bara ein- hvern veginn alltaf hist svoleiðis á að þegar konan hefur verið að fá sér brauð hefur hún smurt fyrir mig líka í þessi þrjátíu ár, eða hvað það nú er. Ég fann rúgbrauðshleif og fór létt með það að skera mér þunna og snyrtilega sneið og hugsaði sem svo: „Munur að vera vanur að járna. Bitvopnunum kann maður þó alltaf að beita". Svo smurði ég sneiðina og fór í ísskápinn til að kanna það hvað væri til af áleggi. Fljótlega fann ég reyktan laxbita. Og þar sem mé.r finnst nú reyktur lax hreinasta lostæti, skar ég nokkra þykka, væna karlmannlega bita úr flakinu og raðaði þeim svo á sneiðina. Nú heyrði ég hana koma fram, en ég lést ekki taka neitt eftir henni en hugsaði sem svo: „Þarna varstu nú heldur sein. Ég er nú búinn að taka af þér ómakið." Hún stoppaði við borðið og tók síðan svo til máls: „Veistu hvað kílóið kostar af reykta laxinum?" Ég var alveg að missa stjórn á mér og hugsaði sem svo: „Nú er ég búinn að vera hér rólegur og elskulegur í kvöld. Ég hef reynt að trufla hana sem minnst við prjónaskapinn og meira að segja kominn hingað í kokkhúsið til að taka að mér eldhússtörfin fyrir hana, bara svo hægt sé að halda friðinn. Er það ekki sam- komulag okkar á milli að hún taki að sér matar- reikningana af kaupinu sínu? Og nú á að fara að telja eftir matinn oní mann.“ Hvað kostar kílóið af reykta laxinum? Ekki nema það þó! Ég reyndi að leyna því, hvað mér var mikið niðri fyrir en sagði svo, einsog dálítið höstugri en ég á vanda til: „Hvað með það?“ „Kílóið af reykta laxinum kostar níuþúsund sexhundruð og fjörutíu krónur. Kílóið af reykta laxinum kostar tæpa MILJÓN GAMLA! Eina miljón gamlar krónur." Ég hélt einsog snöggvast að ég myncfi missa lystina á brauðsneiðinni, en hélt þó áfram að raða henni í mig, en hægar en ég á vanda til, þegar ég er að borða. Og nú fann ég að reiðin útí konuna var svona einsog í rénun, en beindist eitthvað annað, ég vissi bara ekki hvert. Það næsta sem ég hugsaði, hugsaði ég svo upphátt: „Svo kílóið að reykta laxinum kostartæpartíuþúsund krónur. Semsagt MILJÓN GAMLAR. Þat var ok.“ Svo ákvað ég að reyna að gleyma misgjörðum konunnar og verðlaginu í landinu og hugsaði sem svo: „Maður er þó alltaf frjáls maður í frjálsu landi“. skráargatid Gífurleg ólga er nú meðal kaupmanna í Reykjavík vegna áforma um að reisa 33 þúsund fermetra verslun- arrými í Nýja miðbænum við Kringlumýri, en það er jafnmikið og nú er við allan Laugaveginn. Allar athuganir benda til þess að síst þurfi að bæta við verslunar- rými í Reykjavík og ef það verði gert eigi það að koma miklu austar í borgina, þ.e.a.s. í Mjóddinni og á nýju bygginga- svæðunum enn austar. A fjöl- mennum fundi með borgarstjóra á miðvikudagskvöld sem hófst með miklu kurteisishjali á báða bóga sauð þó uppúr að lokum og samþykkti fundurinn harðorð mótmæli við þessa stefnu og voru aðeins 3 kaupmenn á móti. Einn þeirra Hrafn Backman er í óða önn að undirbúa stórmarkað á móti sundlaugunum í Laugardal. Pað eru ekki aðeins kaupmenn sem eru óánægðir með stefnu Sjálf- stæðisflokksins vegna Nýja mið- bæjarins. Gísii Halldórsson arki- tekt og fyrrum forseti bæjar- stjórnar fékk það verkefni á dögunum að endurskipuleggja svæðið m.a. með tilliti til risa- markaðar Hagkaupa. Nú hefur tillögum hans verið ýtt til hliðar fyrir tillögu frá Hilmar Oiafssyni, fyrrum fulltrúa Sjálfstæðisflokks- ins í skipulagsnefnd, en hann ásamt tveimur öðrum arkitektum hefur skilað inn nýjum tillögum í nafni Hagkaupa. Segir sagan reyndar að þeir séu aðeins blaða- fulltrúar breska arkitektafirmans Bernard Engle Partnership, sem Hagkaup réðu til verksins. Kann Gísli: kann borgar- Elín: ritar stjórn litlar þakkir lagsnefnd Gísli borgarstjóra litlar þakkir fyrir tiltækið. endurskipulagningu Nýja mið- bæjarins hefur Aðalsafni Borgar- bókasafnsins verið ýtt úr, en þar hefur safnið átt lóð í meira en áratug. Formaður Borgarbóka- safnsstjórnarinnar er Eiín Pálma- dóttir og hefur hún ritað skipu- lagsnefnd skammarbréf í tvígang, - fyrst í júní og nú aftur í sept- ember. I síðara bréfinu virðist henni þó orðið ljóst að ætlunin er að taka lóðina af safninu því þar segir hún að ef svo verði, þá verði skipulagsnefnd að taka frá lóð suður af Húsi verslunarinnar, en þar er um smáskækil að ræða. Munu aðrir málinu tengdir lítt hrifnir af hugmyndinni og segja ljóst að ekki verði af byggingu aðalsafns á þessum stað. Borgarleikhúsið verður því trúlega eina menning- arstofnunin sem eftir er í Nýja miðbænum. Og það er ekki am- alegt kompaní sem leikhúsið fær: Hús verslunarinnar, Versl- unarskólinn, Hótel Tommaham- borgarar (kallað Hamborg), am- skipu- Markús Orn: næsti útvarpsstjóri? eríska sendiráðið, ný Morgun- blaðshöll á stórri lóð Árvakurs auk risamarkaðar Hagkaupa. Fréttir Þjóðviljans um bílakaup Stein- gríms Hermannssonar forsætis- ráðherra hafa vakið mikla athygli sem vonlegt er. Á vinnustöðum hefur víða verið slegist um hvert tölublað sem borist hefur af blað- inu. Þannig er það t.d. í véladeild SÍS þar sem hinir umtöluðu Blazer-jeppar eru keyptir. Eitt- eintak af Pjóðviljanum kemur þangað og undanfarna daga hef- ur svo borið við að það er ekki fyrr komið í hús en það hverfur gjörsamlega og veit enginn hvað orðið hefur af því. Senn líður að því að Andrés Björnsson útvarpsstjóri lætur af störfum fyrir aidurs sakir og er langt síðan menn fóru að velta fyrir sér vænt- anlegum eftirmanni. Hafa ýmis nöfn verið nefnd svo sem Sveins Einarssonar fyrrv. Pjóðleikhús- stjóra. Nú mun hins vegar Ragn- hildur Helgadóttir hafa fundiö eftirmann Andrésar og er það Markús Örn Antonsson. Hann Davíð: allir sitja með hendur í skauti Katrín: persónu- lega myndi ég vilja mun fullnægja þeim kröfum sem hægri armur Sjálfstæðisflokksins og áhugamenn um frjálsan út- varpsrekstur gera. Húsnœðisloforð ríkisstjórnarinnar valda nú mikl- um heilabrotum og vinnu hjá fjárlaga- og hagsýslustofnun að ógleymdri húsnæðismálastjórn. Húsnæðismálastofnun mun nú vera með 200 miljón króna halla og eiga mjög erfitt með að standa við þær skuldbindingar sem hún á lögum samkvæmt að sinna á þessu ári. Ofan á þetta eiga síðan að bætast 200-250 miljónir í nó- vember, en þá eiga nýbyggjendur og - kaupendur áranna 82 og 83 að fá viðbót við húsnæðisstjórn- arlánin sín. Enginn veit hvaðan ’ þetta fé á að koma og svitna nú embættismennirnir yfir loforða- flaumi ráðherra. Eftir að Albert Guðmundsson sneri sér að því að sinna aðhaldi í utan- ferðum m.a. ráðherra (með litl- um árangri að vísu), hefur allt fallið í dúnalogn í borgarstjórnar- flokki Sjálfstæðisflokksins. Á borgarstjórnarfundum sitja allir með hendur í skauti og hlýða á foringjann Davfð Oddsson, sem mælir fyrir hverju máli. Petta er gömul regla sem þeir Gunnar og Geir, þáverandi borgarstjórar komu upp og hélst vei á, enda var Albert þá ekki kominn í borgar- stjórn. Fyrir prófkjör var óbreyttum borgarfulltrúum út- hlutað einu máli sem þeir máttu veija og tala fyrir, en framkvæmd tillögu þeirra mátti þó ekki kosta neina peninga. Morgunblaðið birti síðan framsöguræðuna með mynd af viðkomandi. Birgir ís- leifur lenti í þeim vanda að fá Al- bert inn í borgarstjórnarflokkinn og þegar hann tók upp á því að tala í hverju máli og hafa sínar skoðanir á hlutunum, hlutu hinir að fylgja á eftir. En nú er Albert sem sé farinn og þá er gamla lagið tekið upp. Þó borgarfulltrúar Sjálfstæðis- flokksins megi ekki segja sínar skoðanir á borgarstjórnarfund- um, er þó ekki hægt að setja þá f bönd í viðtölum við blöðin. Katr- ín Fjeldsted borgarfulltrúi sem fyrir skömmu rétti vélrænt upp hönd og samþykkti að byggja skyldi háhýsi við Skúlagötuna kemst svo að orði í viðtali við Tímann um síðustu helgi: „Per- sónulega myndi ég vilja að um þetta svæði færi fram samkeppni. Þar gætu komið fram einhverjar hugmyndir sem við getum ekki séð fyrir okkur núna. Fyrst þrír arkitektar gátu komið með þrjár alls ólíkar hugmyndir er hugsan- legt að við fengjum kannski 10- 20 hugmyndir. Og hvort nýting- arhlutfallið yrði þá 1,2 eða 1,9 eða eitthvað þar á milli, yrði þá þeirra tíma ákvörðun".______

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.