Þjóðviljinn - 03.04.1984, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 3. apríl 1984 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐÁ 3

Guðrún Jónsdóttir arkitekt gerði grein fyrir skipulagsvinnu á heimaslóð Á annað hundrað manns sótti stofnfund til verndar Fjaiakettinum þrátt fyrir andstyggðar veður sem var í
Fjalakattarins. Ólafur B. Thors fundarstjóri til hægri. Ljósm. - Ál Reykjavík á sunnudag. Ljósm. - Ál
„Níu líf’1’ fyrir Fjalaköttiiin
Samtök til verndar Fjalakettinum stofnuð
Á sunnudaginn var haldinn fjölmcnnur stofnfundur samtaka til vernd-
unar Fjalakettinum, Aðalstræti 8. Hyggjast samtökin ráðast í kaup á
húsinu með það fyrir augum að gera það upp og finna því verðugt hlutverk
í miðbæ Reykjavíkur. Fundarstjóri var Olafur B. Thors forstjóri.
Á fundinum var lýst aðdraganda
að stofnun samtakanna og störfum
undirbúningsnefndar. Það voru
þau Helgi Þorláksson, Björg Ein-
arsdóttir og Guðrún Jónsdóttir
sem það gerðu. Ennfremur flutti
Pétur Gunnarsson rithöfundur
hugvekju. Það kom m.a. fram í
máli Helga að sú hugmynd hefur
verið reifuð við borgarstjóra og
Þorkel Valdimarsson, eiganda
hússins, að borgin hefði maka-
skipti á lóðum við Þorkel og að
hann fengi t.d. lóð á Hallærisplan-
inu í stað Aðalstrætis 8. Það yrði til
að auðvelda kaup á húsinu.
Fjöldi skeyta barst fundinum
m.a. frá húsfriðunarsamtökum á
Englandi, í Svíþjóð, Noregi ,og
Danmörku. Einnig frá Hverfasam-
tökum Sjálfstæðismanna í Vestur-
og Miðbæ. Frá Akureyri barst
kveðja frá nýstofnuðum Húsfrið-
unarsamtökum og hljóðaði hún
svo:
„Við undirrituð viljum með
þessari orðsendingu lýsa yfir stuðn-
ingi okkar við ykkur, sem stofnið
með þessum fundi til samtaka um
varðveislu Fjalakattarins, elsta
leikhúss og kvikmyndahúss á ís-
landi.
Við erum þeirrar skoðunar að
beri að varðveita söguleg og menn-
ingarleg verðmæti. Fjalakötturinn
er ekki einvörðungu hús. Fjala-
kötturinn er áþreifanlegurhluti ís-
lenskrar sögu, sem ber að vemda
og varðveita í sinni upprunalegu
mynd. Um er að tefla þjóðleg verð-
mæti, ekki einungis reykvísk, held-
ur sameiginleg verðmæti allra
landsmanna“.
Undir þessa kveðju frá Akureyri
rituðu: Elísabet Hjörleifsdóttir,
Finnur Birgisson. Gísli Jónsson,
Guðlaugur Arason, Guðmundur
Ármann, Guðmundur Heiðar Frí-
mannsson, Halldór Halldórsson,
Helgi Hallgrímsson, Jórunn G.
Sæmundsdóttir, Sigfríður Þor-
steinsdóttir, Sigríður Stefánsdótt-
ir, Sigurður J. Sigurðsson, Tryggvi
Gíslason, og Valgerður Bjarna-
dóttir.
í stjórn samtakanna, sem hlutu
nafnið „Níu líf“ vora kosin Berg-
þóra Grétarsdóttir, Erlendur
Sveinsson, Guðný Gerður Gunn-
arsdóttir, Hans Kristján Árnason,
Haukur Haraldsson, Jóhann Páll
Valdimarsson og Sveinn Einars-
son.
- GFr
„Hneyksli
ef
rétt
reynistu
- segir Hjörleifur Gutt-
ormsson um vanefndir
ríkisstjórnarinnar á
loforðum frá því í
fyrra um aðgerðir til
lœkkunar húshitun-
arkostnaðar
„í maí í fyrra lofaði núverandi
ríkisstjórn að á móti kjaraskerð-
ingunni kæmu aðgerðir til lækkun-
ar húshitunarkostnaði. Var í því
skyni aflað 150 miljón króna láns-
heimildar með bráðabirgðalögum.
Nú hefur komið í ljós að einungis 70
miljónir voru notaðar til niður-
greiðslu á rafhitun á árinu 1983,
eða innan við helming fjárins“.
Á þetta benti Hjörleifur Gutt-
ormsson alþingismaður þegar
Þjóðviljinn innti hann álits á ráð-
stöfunum ríkisstjórnarinnar varð-
andi orkusparnað og lán til að
auðvelda húseigendum að breyta
frá olíu yfir á innlenda orkugjafa,
sem greint var frá í síðustu viku.
„Þessar aðgerðir eru jákvæðar
svo langt sem þær ná en hins vegar
ekki nýmæli að því er varðar lán til
orkusparandi breytinga á húsnæði.
Hins vegar ætlaði ég vart að trúa
þeim upplýsingum sem ég fékk hjá
Hagsýslunni að í þessu skyni skyldi
tekið af því nauma fjármagni sem
markað var til lækunar húshitun-
arkostnaði. Það er hneyksli ef rétt
reynist að ríkisstjórnin hefur
gengið svo rækilega á bak orða
sinna.
Þetta gerist á sama tíma og ork-
ukostnaður meðalheimilis sem
notar rafhitun til upphitunar hækk-
aði stórlega á seinni hluta síðasta
árs, eða reiknað í vinnustundum úr
467 við stjórnarskiptin í 528 miðað
við tímabilið frá ágúst í fyrra til 1.
febrúar 1984.“
Hjörleifur Guttormsson bendir á að
lán til orkusparandi aðgerða á hús-
næði eru ekki nýmæli og að á tíma
núverandi ríkisstjórnar hafa loforðin
verðið meiri en efndirnar.
Miklar umrœður um skipulagsmál verkalýðshreyfing-
arinnar á landsþingi iðnverkafólks á Akureyri
Vantar 3000 iðnverka-
menn í okkar samtök
segir Guðmundur Þ. Jónsson sem var
endurkjörinn formaður sambandsins
„Það er greinilegt að mikið vantar á að það fólk sem eðlilega átti að vera
í Landssambandi iðnverkafólks sé þar nú. Hér er um stórt verkefni að
ræða hjá okkur að sjá til þess að iðnverkafólk sé í okkar samtökum. Þar
sem iðjufélög eru ekki starfandi er iðnverkafólk starfandi í viðkomandi
verkalýðsfélagi en með deildarskiptingu aðili að okkar landssambandi,“
sagði Guðmundur Þ. Jónsson sem var éndurkjörinn formaður Lands-
sambands iðnverkafólks á landsþingi sambandsins sem haldið var á Akur-
eyri um s.l. helgi.
Kjaramálin og skipulagsmál
verkalýöshreyfingarinnar voru
helstu mál þingsins aö þessu sinni.
Helgi Guðmundsson starfsmaöur
ASI hafði framsögu um skipulags-
málin en umræða um þessi mál hef-
ur staðið um nokkurt skeið innan
Alþýðusambandsins og er nú að
færast yfir til verkalýðsfélaganna.
Þrjú verkalýðsfélög hafa að und-
anförnu stofnað deildir iðnverka-
fólks sem gengu nú í landssamb-
andið en það vantar enn mikið
uppá, og okkur taldist til á þinginu
að það vantaði um 3000 iðnverka-
menn inn í sambandið, en þar eru
fyrir um 3.800 manns. Miðað við
þá skilgreiningu á iðnaði sem uppi
er þá ættum við að vera um 7.300
en það er kannski í það ríflegasta.
Miklar umræður urðu á þinginu
um kjaramál að sögn Guðmundar
og áberandi hve þingfulltrúar tóku
mikinn þátt í störfum þingsins en
þingið sátu 45 iðnverkamenn víðs
vegar af landinu auk gesta.
Auk Guðmundar sem endur-
kjörinn var formaður sambandsins
sitja í stjórn þau Kristín Hjálmars-
dóttir varaformaður Akureyri,
Bjarni Jakobsson ritari, Reykja-
vík, Sigríður Skarphéðinsdóttir
gjaldkeri, Rvík. og meðstjórn-
endur Dröfn Jónsdóttir Egilsstöð-
um, LeifurThorarensen, Akureyri
og Sigurbjörg Sveinsdóttir Hafnar-
firði. í varastjórn sambandsins eiga
sæti þau Guðlaug Birgisdóttir Ak-
ureyri, Barbara Ármanns Akur-
eyri, og Hilmar Jónasson Hellu.
-Ig-
Kjaramálaályktun landsþings iðnverkafólks
Undirbúum nýja sókn
„Launafólk á íslandi hefur mátt þola stórfellda kjaraskerðingu frá
því að núverandi ríkisstjórn tók við völdum þann 26. maí s.l. Kjara-
skerðingin kemur við flesta en harðast bitnar hún á þeim sem lægst
höfðu launin fyrir og þyngstu framfærsluna“, segir í upphafi kjaramál-
aályktunar landsþings Landssambands iðnverkafólks.
„Samhliða því sem verðbætur
voru afnumdar með lögum var
samningsgerð bönnuð. Með af-
námi samningsréttarins var vegið
af einni af grandvallarforsendum
þess lýðræðiskerfis sem við búum
við. Með samstilltu átaki tókst að
knýja fram breytingar á bráða-
birgðalögunum og endurheimta
samningsréttinn. Nýr samningur
var síðan gerður þann 21. febrúar
s.l.
Markmið samninganna var
annars vegar að stöðva
kaupmáttarhrapið og rétta hag
þeirra sem verst standa. Samn-
ingsstaða verkalýðshreyfingar-
innar markaðist af minnkandi
vinnu fólks og tekjumissi í kjölfar
kvótakerfisins.
Með samningum hefur verka-
fólk því aðeins spyrnt við fótum
gegn árásum ríkisvaldsins á kjör
sín en situr enn við skarðan hlut
af þjóðarauðnum.
Framvindan næstu mánuði er
háð því hvernig stjórnvöld bregð-
ast við. Það er hrein ögrun við
verkafólk að ráðast á skatta-
hækkanir nú strax í kjölfar þess-
arar hófsömu samningsgerðar.
Sú ráðstöfun gengur þvert á fyrri
yfirlýsingar ríkisstjórnarinnar.
Ríkisstjórnin hefur ekki sýnt
þá aðhaldssemi sem nauðsynleg
er til að hamla gegn verðbólgu.
Hjöðnun verðbólgu hefur ein-
göngu verið á kostnað launa-
fólks. Það er krafa iðnverkafólks
að atvinnureksturinn og aðrir
taki á sig þessar byrðar
Vegið að
verkamannabústöðum
Þegar laun verkafólks eru svo
lág sem raun ber vitni, er enn
brýnna að öryggi launþega sé
tryggt á öðrum sviðum. Því er
afar mikilvægt að standa vörð um
þann félagslega ávinning og
auknu félagslegu réttindi sem
náðst hafa fram á síðustu árum.
Á þeim vettvangi er víða að sótt,
en hvergi má undan láta. Þannig
er nú vegið að verkamannabú-
staðakerfinu. Gegn þeirri atlögu
verður að snúast og sjá til þess að
til verkamannabústaða fáist
nauðsynlegt fjármagn. Verka-
mannabústaðakerfið þarf að
stórefla, svo mikilvægt er það
öllu launafólki og eina von fjöl-
margra félagsmanna láglaunafél-
aganna um öruggt og
mannsæmandi húsnæði.
Verkalýðshreyfingin má ekki
þar við sitja. Hún verður að hefja
nú þegar undirbúning að nýrri
sókn í hagsmunabaráttu verka-
fólks með það að markmiði að
sækja fram til betri lífskjara og
aukins atvinnuöryggis. Forsenda
öflugs atvinnulífs eru mannsæm-
andi laun“.
- jP