Þjóðviljinn - 04.04.1984, Blaðsíða 4

4 SÍÐA - ÞJÓÐyiLJINN Miðvikudagur 4. apríl 1984
P/OÐVIUINN
Málgagn sósfalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufólag Þjóöviljans.
Framkvœmdastjóri: Guörún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guöjón Friðriksson. Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson. Símavarsla: Margrét Guðmundsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Auglýsingastjóri: Ólafur Þ. Jónsson. Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson. Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir. Innheimtum.: Brynjólfur Vilhjálmsson
Blaðamenn: AuðurStyrkársdóttir, Álfheiður IngadóttirLúðvík Geirsson, Magnús H. Gísla- Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
son, Ólafur Gíslason, Oskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson. Utkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Utlit og hönnun: Haukur Már Haraldsson, Þröstur Haraldsson. Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Ljósmyndir: Atli Arason, Einar Karlsson. Umbrot og setning: Prent.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar. Prentun: Blaðaprent hf.
^Auglýsingar: Sigríður Þorsteinsdóttir.
Ný sókn
Um síðustu helgi var haldið landsþing iðnverkafólks
og er það í fyrsta sinn sem landssamtök launafólks
koma saman til stefnumótunar að loknum kjarasamn-
ingum. A þinginu var samþykkt kjaramálaályktun þar
sem mörkuð er afstaða iðnverkafóíks til nýrrar baráttu.
í ályktuninni er áréttað að launafólk á Islandi „hefur
mátt þola stórfellda kjaraskerðingu frá því að núver-
andi ríkisstjórn tók við völdum“ og sú kjaraskerðing
„kemur við flesta en bitnar harðast á þeim sem lægst
höfðu launin fyrir og þyngsta framfærsluna.“
í kjaramálaályktun landsþingsins er fjallað um ný-
gerða kjarasamninga og þá baráttu sem framundan er á
næstu mánuðum. Þar segir m.a.:
„Markmið samninganna var annars vegar að stöðva
kaupmáttarhrapið og rétta hag þeirra sem verst standa.
Samningsstaða verkalýðshreyfingarinnar markaðist af
minnkandi vinnu fólks og tekjumissi í kjölfar kvóta-
kerfisins.
Með samningunum hefur verkafólk því aðeins
spyrnt við fótum gegn árásum ríkisvaldsins á kjör sín en
situr enn við skarðan hlut af þjóðarauðnum.
Framvindan næstu mánuði er háð því hvernig
stjórnvöld bregðast við. Það er hrein ögrun við verka-
fólk að ráðast í skattahækkanir nú strax í kjölfar þessar-
ar hófsömu samningsgerðar. Sú ráðstöfun gengur þvert
á fyrri yfirlýsingar ríkisstjórnarinnar.
Ríkisstjórnin hefur ekki sýnt þá aðhaldsemi sem
nauðsynleg er til að hamla gegn verðbólgu. Hjöðnun
verðbólgu hefur eingöngu verið á kostnað launafólks.
Það er krafa iðnverkafólks að atvinnureksturinn og
aðrir taki á sig þessar byrðar.“
í lokakafla ályktunarinnar er verkalýðshreyfingin
hvött til þess að hefja nú merki nýrrar baráttu. Lands-
þing iðnverkafólks skorar á öll önnur samtök launa-
fólks „að hefja nú þegar undirbúning að nýrri sókn í
hagsmunabaráttu verkafólks með það að markmiði að
sækja fram til betri lífskjara og aukins atvinnuöryggis.“
Að standa vörð
um húsnœðiskerfi
launafólks
Á undanförnum vikum hefur verið að koma í ljós að
ríkisstjórnin hefur ákveðið að skera stórlega niður
fjárframlög til húsnæðiskerfis launafólks. Á sama tíma
skortir hundruð miljóna á efndir þeirra loforða sem
snerta húsnæðislán hins almenna lánakerfis. Það er því
Ijóst að stjórnvöld hafa sett húsnæðislánin í alvarlega
kreppu og mun sú stefna aðallega koma niður á hinum
lægstlaunuðu.
Á landsþingi iðnverkafólks um síðustu helgi var fjall-
að um þessa stöðu í húsnæðismálum launafólks. í álykt-
un þingsins var vakin athygli á nauðsyn þess að snúast
gegn atlögu stjórnvalda að verkamannabústaðakerf-
inu. Þessi hvatning iðnverkafólks á erindi til allra
launamanna:
„Þegar laun verkafólks eru svo lág sem raun ber vitni
er enn brýnna að öryggi launþega sé tryggt á öðrum
sviðum. Því er afar mikilvægt að standa vörð um þann
félagslega ávinning og auknu félagslegu réttindi sem
náðst hafa fram á síðustu árum. A þeim vettvangi er
víða að sótt, en hvergi má undan láta. Þannig er nú
vegið að verkamannabústaðakerfinu. Gegn þeirri at-
lögu verður að snúast og sjá til þess að til verkamanna-
bústaða fáist nauðsynlegt fjármagn. Verkamannabú-
staðakerfið þarf að stórefla svo mikilvægt er það öllu
launafólki og eina von fjölmargra félagsmanna lág-
launafélaga um öruggt og mannsæmandi húsnæði.“
lclipp't
Að greina
rétt frá röngu
Hvernig tekst blaðamönnum
að leysa þann vanda að segja rétt
og satt frá atburðum úr fjar-
lægum löndum - hvaða mælistiku
nota þeir til að greina rétt frá
röngu? Þessi spurning kom upp í
hugann við lestur greinar sem
birtist í DV í gær, og fjallaði um
eylandið Grenada, þar sem
Bandaríkjaher réðst inn á dögun-
um. Þar er þess getið, að Maurice
Bishop, sem myrtur var skömmu
fyrir innrásina, hafi innleitt marx-
íska stjórn á Grenada og öfgaöfl
innan flokks hans heimilað
Kúbumönnum herstöð á eyjunni.
Við þetta er ýmislegt að at-
huga. Til dæmis hafa liðsmenn
hins látna foringja haldið því
fram að samtök þeirra, New Jew-
el Movement væru alls ekki marx-
ísk, heldur sósíalísk, en á því er
allnokkur munur. Þetta kemur
raunar vel fram í greininni í DV,
þarsem vitnað er í fyrrum land-
búnaðarráðherra í stjórn Bishops
og náins samstarfsmanns um
nokkurt skeið, og eftir honum er
haft að samtökin hefðu ekki verið
marxísk. Ef þessu er haldið fram
af fyrrum samstarfsmanni Bis-
hops og leiðtoga sömu hreyfing-
ar, hvernig getur þá blaðamaður
DV, sem ekki er vitað til að hafi
haft náin kynni af Bishop, vitað
betur?
Falskar upplýsingar
í annan stað eru litlar heimiidir
fyrir því að Kúbumönnum hafi
verið heimiluð bygging herstöðv-
ar á Grenada. Þetta kemur raun-
ar einnig fram í grein DV, ef vei
er að gáð. Þar segir nefnilega að
Bandaríkjastjórn hafi „lengi
kviðið því að róttæklingar ætluðu
að leyfa Kúbu- og Sovétmönnum
að hafa herstöð á eynni“. En
einsog gefur að skilja er
allnokkur munur á því og hinu,
að þeim hafi þegar verið leyft
það. Eða hvað?
Um þessi mál var nýlega að
finna góða grein eftir Nóbels-
verðlaunaskáldið Gabríel Garcia
Marguez, í tímaritinu Soberanía,
sem sandínistar í Nicaragúa gefa
út. Þar lýsir rithöfundurinn því
mæta vel hvernig Bandaríkja-
menn neituðu að leyfa erlendum
fréttamönnum að koma til eyjar-
innar fyrst eftir innrásina, og
dreifðu síðan fölskum upplýsing-
um af miklum móð til að réttlæta
gerðir sínar.
Flugbraut -
ekki flugbraut
Ein helsta afsökun Banda-
ríkjastjórnar fyrir innrásinni var
að Kúbumenn væru þegar nánast
búnir að hertaka eyjuna, og
hefðu þar mikið lið grátt fyrir
járnum, og væru auk þess að
byggja herflugvöll til að taka á
móti kúbönskum og ef til vill so-
véskum liðsafla. Þetta var
grundað á þeirri staðreynd að á
Grenada voru Kúbumenn að
byggja flugbraut sem var þriggja
kílómetra löng, og í augum þeirra
sem ekki bera mikið skyn á
flugmál virtist þetta helstil stór
völlur fyrir farþegaflugvélar.
Reyndin var hins vegar sú,
einsog síðar var bent á, að slík
flugvallarstærð er nauðsynleg
öllum nútíma völlum, einkum ef
byggt er með tilliti til framtíðar
þróunar í flugvélagerð. Banda-
ríska tímaritinu Time farast um
þetta svofelid orð: „Rétt er
hermt, að hin nýja flugbraut er
ekki byggð með þeim varnarbún-
aði eða hjálpartækjum sem
venjulega eru til staðar á herflug-
völlum, en að líkindum mætti þó
nota hina nýju flugbraut sem
birgðastöð fyrir herflugvélar
Kúbumanna á leið til Afríku, eða
fyrir vopnavélar Sovétmanna á
ferð til Mið-Ameríku“. M.ö.o.
nákvæmlega einsog mætti segja
um flesta stærri flugvelli í heimin-
um.
Sannleikurinn var auðvitað sá,
einsog Bishop heitinn og hans
fólk sagði, að hinn nýi flugvöllur
var Grenadamönnum lífsnauð-
synlegur fyrir verslun og farþega-
flutning, og hinir 600 Kúbumenn
sem Bandaríkjaher fyrirhitti á
Grenada voru að miklum meiri-
hluta menn, sem unnu við gerð
flugvallarins, en ekki vígamenn
einsog Bandaríkjastjórn lét í
veðri vaka.
-OS.
Ný mannúðar-
stefna?
Fréttir af kjaftshöggi Árna
Johnsen í Sjómannaskólanum
hafa að sjálfsögðu vakið athygli
alþjóðar, enda fátítt að meðlimir
löggjafarsamkundunnar fari um
og berji fólk. Það vakti hins vegar
furðu margra lesenda Morgun-
blaðsins að ekki var stafkrók að
finna í blaðinu í gær um hnefaleik
jringmannsins, og hefur þó blaðið
löngum verið á bandi friðarins.
En kannski finnst Morgunblað-
inu það ekki lengur fréttnæmt ef
þingmaður Sjálfstæðisflokksins
gerist ofbeldismaður?
Lofsverð ábending
Morgunblaðsins
Morgunblaðið er þó ekki alltaf
á móti friðnum. I helgarblaði
þess er tam. greint frá því að „á
degi hverjum er einn eða fleiri
hermaður í stöðvum Bandaríkja-
manna á Bretlandi kvaddur heim
og rekinn úr hernum með
skömm. Ástæðan: neysla fíkni-
efna, ss. kókaíns, kannabiss eða
LSD.“ Þetta er mjög tímabær
ábending hjá Morgunblaðinu og í
Bretlandi hafa samtök sem berj-
ast gegn staðsetningu amerískra
kjarnorkuflauga í Bretlandi ein-
mitt bent á þann möguleika að
stríðsmenn, meira eða minna
meðvitundarlausir af lyfjasukki,
komi kjarnorkustyrjöld af stað af
misgáningi.
Svo virðist sem Bandaríkjaher
hafi einnig gert sér grein fyrir
þessu, því nú er farið að velja
sérstaklega þann liðsafla sem fær
að gæta kjarnorkuvopnanna.
Þrátt fyrir það voru á árinu 1982
hvorki meira né minna en 1,365
manns fjarlægðir sökum lyfja-
misnotkunar og 256 fyrir of náið
vinfengi við félaga Bakkus.
Ábending Morgunblaðsins eru
því orð í tíma töluð og gleðilegt til
þess að vita að blaðið skuli þann-
ig að nokkru leyti samsinna þeim
sem andæfa vopnabralli Ame-
ríkumanna. - ÖS.