Þjóðviljinn - 09.06.1984, Qupperneq 11

Helgin 9. - 10. júní 1984ÍÞJÓÐVILJINN - SÍÐAll
Stórskemmti-
legur einleikur
Borgars
Garðarssonar
í Á rbœjarsafni
er svona blanda af skemmtun
og fróðleik.
- Er þetta kannski einkum
œtlað fyrir unglinga?
- Þetta er ætlað öllum sem
hafa áhuga. Ég er alveg á móti
því að vera að skipta þjóðinni í
aldursskeið. Unglingar geta vel
verið sextugir. Það er hollt fyrir
fólk að vita við hvers konar að-
stæður var búið hér áður fyrr.
Eins og áður sagði er lýsis-
lampinn eini leikmunurinn en
Borgar sýnir margs konar vinn-
ubrögð með látbragði og leik og
gefur það ímyndunaraflinu
lausan taum. Á sýningunni sem
blaðamaður sá voru nokkrir
starfsmenn Árbæjarsafns og
gáfu að henni lokinni Borgari
góð ráð.
Nú á Listahátíð verða 8 sýn-
ingar á verkinu Hvaðan kom-
um við? Tvær verða í dag og
tvær á morgun og síðan fjórar
um næstu helgi. Reyndar ætti
svona sýning að vera fastur lið-
ur í Árbæjarsafni því að þetta er
ákaflega lífleg og skemmtileg
aðferð við að koma á framfæri
upplýsingum og óhætt er að
segja að engum leiðist meðan á
einleik Borgars stendur. Síðan
er hægt að ganga um Árbæjar-
safn og skoða þá muni sem
koma við sögu hjá honum.
Pétur Einarsson leiðbeindi
Borgari með leik en óþarfi er að
kynna höfundinn, Árna
Björnsson þjóðháttafræðing.
Hann starfar við þjóðhátta-
deild Þjóðminjasafnsins og hef-
ur skrifað bækur og fjölda rit-
gerða um þjóðfræðileg efni.
-GFr
Hvaðan komumvið?
Svona er farlð aö þvt að þæfa t tunnu.
„Égtalaði viðÁrna
Björnsson fyrir ári og bað
hann að skrifa fyrir mig leikrit
og hann varð heldursvona
hissa á þessari bón minni, en
hér er þetta nú komið. “ Það
er Borgar Garðarsson leikari
sem hef ur orðið, en í dag,
laugardag, er f rumsýndur
einleikur hans í Árbæjarsafni
er nefnist Hvaðan komum
við?
Blaðamanni gafst kostur á að
fylgjast með einni æfingu og
óhætt er að segja að Borgar fari
á kostum með fyndni og fróð-
leik. Leikið er í svokölluðum
Eimreiðarsal. Eimreiðin sjálf
gegnir hlutverki ljósaklefa og
Olafur Örn Thoroddsen ljósa-
maður er að sjálfsögðu klæddur
í búning lestarstjóra. Eini
leikmunurinn er lýsislampi en
ljósum er óspart beitt til að ná
fram mismunandi áhrifum og
stemmningu.
Efni einleiksins er svipmynd-
ir úr daglegu sveitalífi á fyrri
tíð. Byrjað er að segja frá Ijós-
færum en síðan spinnst frásögn-
in áfram af sjálfu sér í líflegum
flutningi Borgars. Þannig þarf í
framhaldi af ljósmetinu að
segja lauslega frá húsakynnum,
þá frá öflun eldiviðar, matseld,
hirðingu kvikfjár, afurðum
þess og nýtingu þeirra, ullar-
þvotti, tóvinnu, heinlæti,
kvöldvökum, húslestrum,
svefnháttum o.s.frv. Frásögnin
er krydduð með sögum af sér-
kennilegum tilsvörum fólks,
vísum og þulum.
Borgar sagðist hafa gengið
með þessa hugmynd í magan-
um í 4-5 ár. Hann sagðist hafa
kynnst svona einleik erlendis
og dvöl sín í Finnlandi hefði
styrkt patríótismann í sér. Þetta
Borgar: Löng dvöl mín erlendis styrktl patríótismann í mér og þá fékk ég þessa hugmynd. Ljósm: Atli
Starfsmenn Árbæjarsafns sýna Borgari nákvæm-
lega réttu handbrögðin við að spinna á snældu.
Gamla eimrelðin er Ijósaklefi og Ólafur örn Thor-
oddsen Ijósameistari skrýðist að sjálfsögðu bún-
Ingl lestarstjóra. Ljósm.: Atli.
i