Þjóðviljinn - 08.01.1985, Blaðsíða 13

MINNING
Jón Áskelsson
F. 31.10. 1915. D. 2.12. 1984.
„Dáinn, horfinn!" - Harmafregn!
Hvílíkt orð mig dynur yfir!
En ég veit, að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.
Pannig kvað listaskáldið góða
um Tómas Sæmundsson jafn-
aldra sinn sem hann mat framyfir
alla aðra samtíðarmenn sína,
fyrir gáfur og þá ekki síður fyrir
að vera landi sínu og þjóð trúr og
dyggur, en Tómas dó á besta
aídri.
Mér brá ekkert þegar ljósvak-
inn hvíslaði því að mér, að Jón
Askelsson, minn kæri vinur, væri
allur. Ég vissi eins og svo margir
vinir hans, að heilsan hékk á blá-
þræði og að hver stundin gat orð-
ið sú síðasta. Hafði svo verið um
árabil og Jón oft búinn að vera á
spítala og fyrst í stað fékk hann
nokkurn bata. Hann vann svo
mikið og lengi sem hann mátti,
því að ekki var sofið á verðinum
fremur venju. Ég hafði haft
spurnir af Jóni og mér verið sagt,
sem ég líka vissi, að hans ágætu
félagar hlífðu honum, eins og
þeir gátu, við öllum snöggum
átökum, sem honum voru annars
svo töm. Hann hafði oft orð á því
við mig hve vinnufélagar hans
voru honum góðir og báru svo
gott skyn á hans veikindi. Síðustu
árin vann Jón hjá Sláturfélagi
Suðurlands.
Fyrstu kynni okkar Jóns bar að
á spaugilegan hátt. Pað var árið
1929, en ég hafði flutt nokkru
áður til Akureyrar. Ég mun hafa
verið á leið inn á Torfunefs-
bryggju að fá mér fisk í soðið og
geng upp Strandgötu. Heyrist þá
hávaða rifrildi milli unglings um
fermingu, að mér sýndist, og
harðfullorðins jaka. Drengurinn
hangir utaní sendiferðahjóli og sé
ég ekki betur en að maðurinn ætli
að ráðast á krakkann. Ég geng
þar að svo að hann snýr við. I því
er kallað á drenginn inn í Alaska-
búðina. Þá labba ég yfir götuna
og er kominn inn á uppfyllinguna
sem svo var kölluð þegar hjólað
er upp að hlið mér, stutt á öxl
mína og ég spurður um nafn. Þar
er þá kominn drengurinn sem
hafði verið að rífast við manninn.
Ég held ferð minni áfram en hann
hjólar með og heldur um öxl
mína og segir brosandi: „Ætlaðir
þú að hjálpa mér ef Ari hefði ráð-
ist á mig?“ „Kannski", segi ég,
„en ætli þessi maður hefði ekki
bara flengt okkur báða, umferð-
inni til gamans'*. Þá hlær Jón
mikið og lengi og segir: „Þú ert þá
svona gamansamur“. Þvínæst
klappar hann mér á bakið og
segir: „Eigum við ekki að verða
vinir?“ Ég tók boðinu með sannri
ánægju því ég þóttist sjá hvað í
snáðanum bjó. Fyrirheitin sem
gefin voru á þessari stundu rofn-
uðu aldrei.Tíminnleið.Jón þrosk-
aðist og við unnum saman fjölda-
ára, bæði á sjó og landi og
skemmtum okkur þess á milli og
fögnuðum sigrum þegar þeir unn-
ust. Jón var með allra duglegustu
mönnum sem ég hefi unnið með.
Þar fór saman bæði þrek og þol
og segja má um Jón eins og Orn
Arnarson skáld kvað um Stjána
bláa: „Betri þóttu handtök hans
heldur en nokkurs annars
manns“, og betri félaga var ekki
hægt að kjósa sér. Hann var svo
traustur, sveik aldrei og ekki man
ég eftir að Jón legði manni illt til,
sérstaklega ef sá hinn sami var
fjærri. Hann reyndi fremur að
bæta úr ef með þurfti. Jón var
mikill skapmaður og fór ekkert
dult með það, ef svo bar við.
Hann þoldi mjög svo illa rætni
eða illt umtal. Þegar Jón var með
víni var vissara að kasta ekki að
honum óverðskulduðum hnútum
eða núa sér upp við hann með
miklum fyrirgangi, því þá var
hann viss með að hrinda frá sér
svo um munaði.
Jón Áskelsson var fæddur í
Bandagerði Glæsibæjarhreppi,
sonur sæmdarhjónanna Áskels
Sigurðssonar og Sigríðar Jóns-
dóttur búandi í Bandagerði í
mörg ár, þar til þau fluttu til Ak-
ureyrar og voru þar meðan lifðu.
Áskell vann að mestu hjá
Kaupfélagi Eyfirðinga við marg-
vísleg störf. Börn þeirra hjóna
voru fimm: Jón, Sigrún, Ásgerð-
ur, Sigurður og Unnur.
Árið 1939 verða þáttaskil í lífi
Jóns en þá kvænist hann ungri og
glæsilegri konu frá Ólafsfirði,
Margréti Þorsteinsdóttur Þor-
kelssonar útgerðarmanns. Mar-
grét var falleg kona og eftir því
góð og mikil húsmóðir og eftirlát
bónda sínum. Hún varð elskuleg
vinkona okkar hjóna eins og
bóndi hennar og vorum við oft
þeirra gestir og þau okkar.
Hjónaband þeirra varð svo sorg-
lega stutt, aðeins tæp tvö ár, en
þá dó hún af uppskurði. Okkur
var kunnugt á þessu sorgartíma-
bili að Jón vinur okkar þurfti þá
oft að taka á honum stóra sínum.
Jón og Margrét eignuðust ekki
börn. Nokkrum árum síðar
kvæntist Jón Dorotheu Finn-
bogadóttur frá Eskifirði.
Við kynntumst Dúddu sem svo
er kölluð, ágætlega greindri og
dugmikilli konu. Þau eignuðust
einn efnilegan son, Áskel sem
varð viðskiptafræðingur að
mennt. Síðan slitu þau Jón og
Dorothea samvistum. Tíminn
líður og í þriðja sinn kvæntist Jón
eftirlifandi konu sinni, Jónínu
Sigtryggsdóttur frá Akureyri,
myndarlegri og góðri konu sem
reyndist honum eins og best var á
kosið. Ekki hvað síst í veikindun-
um sem hafa að sjálfsögðu krafist
mikils. Mé var líka kunnugt um,
eftir hans eigin sögn, að hann
elskaði hana og virti að verð-
leikum. Guð blessi hana og
þeirra 18 ára sambúð, sem aldrei
bar skugga á.
Jón var mjög vel greindur mað-
ur, gekk vel í skóla, fljótur að
læra og hafði gaman af bókum.
Sigurður bróðir hans var lögfræð-
ingur að mennt. Þess vegna
spurði ég Áskel föður þeirra,
hvers vegna hann hefði ekki látið
FRÉTTIR
Mœðrastyrksnefn d
Þakkir
Mæðrastyrksnefnd Reykjavík- Án þess væri okkur ekki gert
ur þakkar innilega öllum þeim kleiftaðstarfa. F.h. Jólasöfnunar
sem styrkt hafa nefndina með Mæðrastyrksnefndar, Guðlaug
framlögum. Runólfsdóttir.
Nýjung
Healer-skólinn
tekinn til starfa
N
orræni Healer-skólinn hefur
starfsemi sína hér á landi um
miðjan þcnnan mánuð og er það í
fyrsta skipti sem skólinn er starf-
ræktur hér á landi. Skóli þessi var
stofnaður árið 1979 til að kenna
fólki að starfa með þá andlegu
orku sem er fyrir hendi á hærri
meðvitundarsviðum mannsins,
eins og segir í frétt frá skólanum.
f tilkynningu segir ennfremur
að skólinn gefi öllum sem áhuga
hafa á andlegu hlið mannlegs lífs,
kost á að öðlast þekkingu og
þroska hæfileika sína á þessu
sviði.
Skólinn verður starfræktur í
Félagsheimili Kópavogs og kennt
laugardaga og sunnudaga, einu
sinni í mánuði.
Stúdentarnir í Garðabæ ásamt Gísla Ragnarssyni aðstoðarskól ameistara
t.v. og Þorsteini Þorsteinssyni skólameistara t.h.
Garðabœr
Fyrstu
stúdentamir
Rétt fyrir jólin lauk fyrsti hóp-
urinn stúdentsprófi í hinum ný-
stofnaða Fjölbrautaskóla í Garð-
abæ. Fjórir luku prófi á eðlis-
fræðibraut, þrír á náttúru-
fræðibraut, tveir á heilsugæslu-
braut, einn á uppeldisbraut, einn
á tónlistarbraut, einn á félags-
fræðabraut og einn á viðskipta-
braut. Bestum námsárangri á
stúdentsprófi náði Elísabet Jó-
hannesdóttir á náttúrufræði-
braut með 156 einingar.
Hátíðleg athöfn var haldin í
skólanum í tilefni þessa atburðar
og fluttu ávörp m.a. Þorsteinn
Þorsteinsson, skólameistari, sem
afhenti prófskírteini, Jón Gauti
Jónsson, bæjarstjóri Garðabæjar
og sr. Bragi Friðriksson, sóknar-
prestur
Föstudaginn 21. desember s.l. voru brautskráðir frá Flens-
borg í Hafnarfirði 34 stúdentar af 8 námsbrautum og 2 nemendur
meö almennt verslunarpróf. Við brautskráningarathöfnina söng
kór skólans og skólameistari Kristján Bersi Ólafsson flutti ræðu og
afhenti prófskírteini. Ýmsir nemendur hlutu viðurkenningu fyrir
góðan námsárangur, þar á meðal þrjár stúlkur sem luku prófi með
ágætiseinkunn.
Þriðjudagur 8. janúar 1985 ÞJÓÐVIUINN - SÍÐA 17
Jón ganga menntaveginn. Hann
svaraði. „Nonna mínum gekk
ekki síður í barna- og unglinga-
skóla en Sigga, og ég bauð hon-
um að fara sömu leið en hann
svaraði á þessa Ieið“: „Ég kann
betur við mig í neðri stiganum“.
Hugur einn það veit er býr hjarta
nær. Svo mætti segja um Jón, því
hann var opinn fyrir öllu sem var
veikburða, hjálparvana og
minnimáttar. Einu sinni vorum
við Jón á gangi að kvöldi til í kalsa
veðri. Þá hleypur lítil telpa 3-4
ára gömul fram fyrir okkur og
dettur á svellharða götuna og
fékk sprungu á vörina svo að blóð
rann úr sárinu. Þá var Jón fljótur
að koma til bjargar. Hann reisti
telpuna á fætur, sem var hágrát-
andi og hrædd, tók upp vasaklút-
inn sinn og ætlaði að stoppa blóð-
rennslið, en þá reif hún sig frá
honum og hljóp grátandi í burt og
kallaði svo sárt á mömmu sína
sem ekki var í sjónmáli. Auðvit-
að hljóp Jón á eftir henni og nær
litlu manneskjunni, en hún snýr
sig af honum strax aftur. Þá kem-
ur mamma hennar út úr verslun
og tekur við henni. Þegar Jón
kom til baka þá var hann sár-
klökkur. Já, sumir jötnar hafa
barnshjarta.
Eins og áður segir þekkti ég
Jón frá öllum hliðum og ég veit að
hann var að minnsta kosti þing-
mannaleið fyrir ofan alla meðal-
mennsku.
Að endingu þakka ég Jóni vini
mfnum ógleymanlega samleið og
óska honum velfarnaðar. Börnin
mín biðja mig fyrir innilega
kveðju og þakkir. Að lokum
votta ég ástríkri eiginkonu, syni
og systrum dýpstu samúð.
Bjarni M. Jónsson.
Styrktarfélag vangefinna
Vinningar
i
happdrætti
Vinningar í Happdrætti styrkt-
arfélags vangefinna féllu á eftir-
talin númer:
1. vinningur Citroén bifreið nr.
59704, 2. vinningur Daihatsu
Charade bifreið nr. 92667, 3.
vinningur bifreið að eigin vali að
upphæð 260 þús. nr. 66273,4.-10.
vinningur húsbúnaður að eigin
vali hver að upphæð kr. 80 þús-
und nr. 3321 - 9089 - 10524 -
25332 - 76452 - 90929 - 98357.
Borgardómur
Fjölgun
mála
Málum sem komu fyrir borgar-
fógetaembættið í Reykjavík fjölg-
aði nokkuð á árinu 1984. 12.794
mál voru afgreidd fyrir dóminum
en voru 11.411 árið 1983. 14.193
mál voru þingfest en 12.744 árið
áður. Athygli vekur að skilnað-
armálum fækkaði úr 577 í 518 og
leyfum frá borði og sæng fækkaði
einnig. Einnig má sjá af skýrslu
embættisins að munnlega flutt
mál til úthlutunar voru 353 í fyrra
og er þar um svipaða tölu og verið
hefur allar götur frá árinu 1974.