Þjóðviljinn - 16.06.1985, Blaðsíða 7

varð hann að sætta sig við regn-
hlíf sem kostaði 11 krónur, en
aldrei lét hann mig gjalda þess,
að hann fékk enga dýrari.
Allir þessir göngutúrar enduðu
hvað mig snertir á sama hátt.
Forseti tók mig inn á eitthvert
dýrasta kaffihúsið í Höfn,
heimtaði listann yfir vínin, veitti
stórt glas af portvíni, sem ekki
var hugsandi til að drekka nema
það kostaði 1 krónu, bauð vindla
sem urðu að vera á 25 aura upp að
1 krónu, til þess að það gæti kom-
ið til mála að h'ta við þeim.“
Pá meiddi hann
sig á höfðinu
- Var hann fjöllyndur í ásta-
málum?
- Ástamál Jóns Sigurðssonar
hafa löngum verið mönnum ráð-
gáta. Hann dvaldist í Reykjavík
og Laugarnesi á árunum 1829-
1833 og trúlofaðist þá náfrænku
sinni, Ingibjörgu dóttur Einars
Jónssonar faktors í Reykjavík en
hann var föðurbróðir Jóns. Sigldi
Jón svo utan til náms en Ingibjörg
skyldi vera í festum á meðan. Og
þær festar urðu óvenjulega lang-
ar. Ingibjörg var 7 árum eldri en
Jón og þau giftust ekki fyrr en
1845. Þá var hún komin á
fimmtugsaldur og næstum því úr
barneign. Bréf sem fóru á milli
þeirra allan festartímann voru
vandlega eyðilögð áður en ævi
þeirra lauk en það kemur fram af
öðrum heimildum að Ingibjörg
taldi á tímabili að Jón væri orðinn,
sér afhuga. Páll Eggert segir að
heldur muni Jón hafa verið litinn
hýrum augum af konum og Danir
kölluðu hann „Den smukke Si-
vertsen". En þrátt fyrir allt slabb
og slark Hafnarstúdenta á hans
dögum fer engum sögum af fjöl-
lyndi Jóns í ástamálum. Einhver
saga hefur þó komist á kreik um
svartklædda dularfulla konu við
minningarathöfn um Jón látinn í
Kaupmannahöfn.
- Var Jón veikur fyrir víni?
- Aldrei var hann bindindis-
maður, segir Páll E. Ólason. Og
ennfremur: „Jón fylgdi aldar-
hætti, var alldrjúgtækur á þessi
föng; verzlaði hann við sama
mann (Mini) og tók jafnan vænan
dunk af rommi í senn, enda gesta-
nauð mikil á heimili hans allan
seinni hluta ævinnar. Á afmælis-
dag sinn (17. júní) hafði Jón jafn-
an nokkuð sérstakt við. Arum
saman hafði hann þá á borðum
ungversk vín, jafnan hinar sömu
tegundir." Páll segir að gleð-
skapur og smásvall hafi verið Jóni
hvíld og hressing.
Benedikt Gröndal segir í
Dægradvöl:
„Lítið var jeg með hinum ýngri
íslendingum, og hændist jeg ekki
að þeim, en töluvert drukku þeir
alltaf, og höfðu gert það að vana,
að fara hópum saman á hverju
laugardagskvöldi út til Jóns Sig-
urðssonar að jeta, og sátu þar við
púnsdrykkju langt fram á nótt.“
Eggert Briem segir:
„Við tækifæri drakk hann vín,
eigi síður en aðrir, en aldrei varð
hann ölvaður, svo að á því bæri;
þoldi hann eflaust mikið...“.
En svo er kannski ein saga þar
sem Jón hefur farið yfir strikið.
Hún er frá Benedikt Gröndal og
er um veislu sem haldin var á Sky-
debanen til heiðurs Jóni:
„f einni af þessum veizlum urð-
um við allir svo fullir, að enginn
mundi eptir að fylgja Jóni heim;
hann hefur farið einn heim og þá
meiddi hann sig á höfðinu svo
hann hleypti engum inn til sín í
hálfan mánuð; en annars var það
ekki vant að nokkuð yrði að Jóni,
þó hann drykki töluvert."
Allsherjar-
konsúll með
flaksandi vesti
- Var hann undirförull pukr-
ari?
- Benedikt Gröndal hafði hin-
ar mestu mætur á Jóni en segir þó
á einum stað að hann hafi átt það
til að vera undirförull og pukrari.
ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7
Venjulegu fólki
hefur reynst erfitt að greina hina
mannlegu þœtti
ó bak við goðsögnina um
Jón Sigurðsson.
Var hann kannski leiðinlegur?
En Benedikt lætur líka margt
flakka.
- Var Jón fyrirgreiðslupóli-
tíkus?
- Það var hann svo sannarlega.
Lúðvík Kristjánsson segir í riti
sínu Á slóðum Jóns Sigurðssonar
að hann hafi verið póstmeistari,
innkaupastjóri, sölumaður, eins
konar banki og yfirleitt allsherj-
arkonsúll landa sinna í Dan-
mörku. Hann skrifaðist á við
menn í öllum sýslum og var alltaf
boðinn og búinn að greiða fyrir
fólki. Vinsældir hans voru ekki
síst sprottnar af þessum orsökum
og kannski fremur en af
stjórnmálaaðgerðum hans. Jón
Sigurðsson er fyrsti fyrir-
greiðslupólitíkusinn.
- Að lokum. Var hann leiðin-
legur?
- Nei, yfirleitt ber mönnum
saman um að hann hafi verið
skemmtilegur í viðræðum og
hrókur alls fagnaðar. Indriði Ein-
arsson segir:
„Mjer stendur hann enn í dag
lifandi firir hugskotssjónum, þar
sem hann sat firir borðsendan-
um, hallaði sjer aftur í skrifstof-
ustólinn og teigði frá sér fæturna
inn undir borðið, með flaksandi
vesti, í ljómandi hvítri ermaskirtu
og með sloppinn hangandi niður
beggja megin við stólinn, með
vindil í annarri hendi, en hina
höndina oftast í buxnavasanum,
með bros á vörum og í híru
skapi...“.
Hitt er annað mál að Jón beitti
örsjaldan kímni í ræðu og riti og
aldrei orti hann vísu eins og flestir
aðrir þjóðfrelsisforingjar okkar.
Þar var hann fyrst og fremst skyn-
samur og raunsær - og kannski
dálítið leiðinlegur.
- GFr.
Stór eða lítill?
Á tímabili voru þeir fól&bílar vinsæl-
astir sem höfðu stærsta ummálið og
stærstu vélina. Þá var gullöld „drek-
anna" - þungra átta gata tryllitækja.
Með orkukreppu og hækkandi
bensínverði minnkuðu bílarnir og
urðu léttari og sparneytnari. Smábíll-
inn varð vinsælli og vinsælli.
í dag er reynt að hafa bílana sem
stærsta að innan og minnsta að utan;
vélina kraftmíkla en sparneytna.
Fáum hefur tekist þetta betur en
hönnuðum og bifreiðasmiðum OPEL.
Þeir vita að langflestir kaupendur
einkabíla eru fjölskyldur. Fjölskyldubíl-
ar þurfa ekki aðeins að vera þægilegir
i akstri og sparneytnir, þeir verða
einnig að vera rúmgóðir og öruggir.
Þessar þarfir eru hafðar að leiðarljósi
hjá OPEL. Við bjóðum sjö gerðir af
OPEL: Senator, Monza, Manta,
Ascona, Rekord, Kadett og Corsa. Við
eigum því stærðina sem hentar þér.
Hvort sem þú sjálfur ert stór eða lítill!
BÍLVANGUR st=
HÖFÐABAKKA 9 SÍMI 687300
Auglýsingaþjónustan - Þér er velkomið að reynsluaka OPELI