Þjóðviljinn - 05.07.1985, Blaðsíða 7

Stefanía Sörheller og Hulda Arnljótsdóttir.
Ljósm. Valdís.
1

Útideildin hefur starfað óslitið
síðan 1977 sögðu Stefanía
Sörheller og Hulda Arnljóts-
dóttirstarfsmenn útideildar.
Að vísu var hún lögð niður í
byrjun barnaársins '79 en þá
var skipuð nefnd til að skoða
starfsemina. Það jákvæða við
nefndina var að við fengum
aukinn tímafjölda og fastan
starfsmann í hálft starf.
Núna erum við með einn
starfsmann í fullu starfi og fjóra í
70 prósent starfi, semsagt fimm
hausa. Starfsfóikinu var fækkað
fyrir ári síðan og stefna okkar er
að festa starfsfólkið og gera þetta
að aðalstarfi. Áður var fólk alltaf
að hlaupa úr einni vinnu í aðra.
Hjá flestum var þetta tímavinna
eða hlutastarf.
Þegar við byrjuðum starf-
semina var mest unnið á kvöldin
og um helgar. Við lorum á milli
staða og hlúðum að þeim ung-
lingum sem þess þurftu með,
keyrðum drukkna krakka heim
eða gáfum þeim súpu. Þá var
samkomustaður þeirra aðallega á
Hallærisplaninu. Núna höfum
við breytt skipulaginu þannig að
vinnan deilist niður á daga og
kvöld. Það eru 2-3 sem eru á inni-
vakt í skriffinsku og venjulega
tveir úti. Á föstudagskvöldum
erum við úti, með krökkunum
þegar þau eru aðskemmta sér og
sjáum hvernig að að þeim er
búið. Þá og á þriðjudagskvöldum
höfum við bíl til umráða. Við
tékkum líka á laugardagskvöld-
um en þau eru yfirleitt rólegri og
helgin oftast búin hjá unglingum
á aðfaranótt laugardags.
Vandamál
ekki nauðsynleg
Við leggjum áherslu á að kynn-
ast sem flestum unglingum og fá
þá til að skilja að það sé ókei að
tala við okkur. Við hvetjum þá til
að koma hingað og spjalla. Það er
ekki nauðsynlegt að eiga við ein-
hver vandamál að stríða til að
koma hingað inn. Það getur oft
verið gott fyrir krakkana að tala
við einhvern fullorðinn bara um
heima og geima. Marga krakka
vantar einhvern fullorðinn til að
tala við. Þeim krökkum sem
hingað koma höfum við oft
kynnst úti og þau byrja að koma í
heimsókn og spjalla eða þá að
einhver annar unglingur hefur
sagt þeim frá okkur.
Það getur verið allur fjandinn
sem er að. Krökkunum líður
kannski bara illa. Það getur verið
einhver tregða í fjölskyldulífinu
og það er síður en svo bundið við
ákveðnar stéttir. Hingað geta
unglingar komið og fengið aðstoð
við að leita sér að vinnu. Þeir fá
aðgang að síma og leiðbeiningar
um hvernig þeir eiga að bera sig
að í vinnuleitinni. Við erum hér
til að styðja þá.
Það geta verið erfiðleikar í
skólanum og þá geta þau komið
hingað og talað út um málin og
við reynum sameiginlega að finna
einhverja leið út úr vandanum.
Ekki meðíerðaraðilar
Við erum líka í sambandi við
krakka sem nota vímuefni. En
við erum ekki meðferðaraðili og
höfum ekki önnur úrræði en þau
sem fyrir hendi eru hér í borginni.
Það var í gangi á vegum Fél-
agsmálastofnunar 2 til 3ja mán-
aða prógram fyrir unglinga sem
voru í vímuefnum og það lá fyrir
. beiðni um að þessi prógröm yrðu
rúllandi en það fékkst ekki fjár-
veitin til þess.
Þá geta krakkarnir staðið
frammi fyrir því að vera á götunni
eftir að hafa verið rekin að
heiman. Við bendum þeim þá á
hvert sé hægt að snúa sér. Ef
þetta eru krakkar undir 16 ára
aldri þá heyra þeir undir Fél-
agsmálastofnun. Á hennar veg-
um er rekið heimili fyrir unglinga
í Búðargerði. Önnur heimili eru
Sólheimar 17 og neyðarathvarfið
í Kópavogi sem eru í tengslum við
ungiingaheimili ríkisins. En allt
sem við gerum gerum við með
samþykki krakkanna. Þau ráða
ferðinni sjálf. Ef okkur finnst
þörf á að tala við foreldrana ger-
um við það bara með samþykki
krakkanna. Þau eru heldur ekki
vistuð á stofnunum hér og þar án
þess að foreldrarnir viti af því.
Foreldrarnir hafa líka stundum-
hringt hingað og beðið okkur um
að svipast um eftir krakka sem
hefur verið horfinn í nokkra
daga. Við eigum kannski auð-
veldara með að finna krakkana
en lögreglan meðal annars vegna
þess að þau eru ekki hrædd við
okkur. En við viljum helst ekki
vera milliliður milli unglinga og
foreldra.
Það sem við reynum að gera er
að leiða krökkunum fyrir sjónir
að það sé engin lausn að hlaupast
bara að heiman. Krakkarnir gera
þetta oft vegna þess að þeir vita
ekki hvert þeir eiga að snúa sér
með sín mál og sjá enga aðra leið
en láta sig hverfa.
Vandamálasúpa
Þetta er nú farið að hljóma eins
og einhvers konar vandamála-
súpa en hingað koma líka ung-
lingar til að kjafta og hitta aðra
krakka.
Eitt af því sem er mikilvægt hér
á útideildinni er trúnaðurinn milli
okkar og krakkanna. Það sem
þau segja við okkur fer ekki
lengra nema þau vilji. Það er
þeim mikiivægt til að geta opnað
sig.
Oft koma krakkarnir í heim-
sóknir í langan tíma og svo lendir
segjum vinur þeirra í einhverjum
vandræðum og þá hugsa þeir,
aha, ég hef útideildina þangað
getum við farið. Þess vegna er
það stór hluti af okkar starfi að
kynnast sem flestum og að krakk-
arnir viti af því að við erum til.
Fyrst til að byrja með vorum
við útum allt og þekktum milljón
manns. En núna höldum við okk-
ur við Hlemm og þá ekki svo
mikið við Hlemmtorg heldur að-
allega spilasalina þar í kring og
svo vestur úr. En við erum hreyf-
anleg og ef krakkarnir flytja sinn
samastað flytjum við okkur iíka.
Við höfum gefið út bækling til
að kynna starfsemina og hann fer
víða. Það eru margir krakkar sem
koma hingað eftir að hafa lesið
hann. Foreldrar fá líka bækling-
inn í hendur og fá þannig að vita
hvað útideildin er.
Skúr úti í porti
Útideildin hefur líka til umráða
skúr sem er hér úti í porti. Þar
geta hljómsveitir fengið aðstöðu
til æfinga. í vetur voru breikarar
þar að æfa. Venjulega eru það
tvær hljómsveitir sem skipta
skúrnum með sér en núna er bara
ein hljómsveit að æfa, kvenna-
hljómsveit, það eru víst tveir
strákar í henni líka.
Við höfum verið með útitón-
leika og pylsupartí og ýmislegt
fleira hér í portinu og að þeim
skemmtunum standa þá ungling-
arnir. Þeir sjá um undirbúning og
framkvæmd að mestu leyti með
okkar aðstoð, þannig heppnast
það best. Við erum nýbúin að
vera með útitónleika og það var
alveg glymrandi stuð. Næstu tón-
leikar verða einhvern tíma í ág-
úst.
Við viljum gjarnan líta á okkur
sem talsmenn krakkanna. Við
söfnum upplýsingum um aðstöðu
þeirra og komum hugmyndum
þeirra á framfæri.
Húsið sem við erum í á Tryg-
gvagötu var keypt fyrir tveimur
árum og við erum mjög ánægð
með það. Teljum það nýtast vel.
En við vildum hafa rýmri fjárhag
til að geta fengið menntað fólk á
sviði uppeldis- og félagsmála til
starfa hér, geta launað því í sam-
ræmi við menntun og boðið upp á
fast starf. Við viljum meira svig-
rúm fjárhagslega til að geta
hreyft okkur meira og geta sinnt
krökkunum betur. _ar^
ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7