Þjóðviljinn - 12.10.1985, Blaðsíða 14

HEIMURINN
LAUSAR STOÐUR HiÁ
REYKJAVÍKURBORG
Reykjavíkurborg vill ráða starfsfólk til eftirtalinna
starfa. Starfskjör samkvæmt kjarasamningum.
• Dagh./leiksk. Rofaborg, nýtt heimili í Árbæ.
Fóstru og starfsmannastöður eftir hádegi. Aðstoð í
eldhús. Starfsmann í skilastöðu.
• Dagh./leiksk. Ösp í Asparfelli.
Fóstrustaða allan daginn.
Starfsmaður hálfan daginn.
• Dagh./leiksk. Hraunborg v/Hraunberg.
Starfsmenn allan og hálfan daginn. Afleysingar-
fólk.
• Leiksk. Barónsborg, Njálsgötu 70.
Afleysingafólk.
• Leiksk. Árborg, Hlaðbæ 17.
Starfsmann eftir hádegi.
• Dagh. Völvuborg, Völvufelli 7.
Starfsmann hálfan daginn
Aðstoð í eldhús.
• Dagh. Hamraborg v/Grænuhlíð.
Fóstrustaða allan daginn.
• Dagh. Vesturborg, Hagamel 55.
Fóstrustaða allan daginn.
• Fóstra, sjúkraþjálfi eða annað starfsfólk með
aðra uppeldislega menntun til þess að sinna börn-
um með sérþarfir.
Uþplýsingarveitaframkvæmdastjóri og umsjónar -
fóstrurá skrifstofu dagvistar í síma 27277 og for-
stöðumenn viðkomandi heimila.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds
Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð, á sér-
stökum umsóknareyðiblöðum sem þar fást, fyrir kl.
16.00, mánudaginn 21. október 1985.
Útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkurborgar f.h. Hitaveitu
Reykjavíkur óskar eftir tilboði í að byggja Reykjaæð 1.,
endurnýjun 4. áfanga, nýr stokkur á brú yfir Elliðaá.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Fríkirkjuvegi
3, Reykjavík, gegn 10.000.- skilatryggingu. Tilboðin
verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 22. október
1985, kl. 11.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Frikirkjuvegi 3 Simi 25800
LAUSAR STÖDUR HJÁ
REYKJAVÍKURBORG
Reykjavíkurborg vill ráða starfsfólk til eftirtalinna
starfa. Starfskjör samkvæmt kjarasamningum.
• Uppeldisfulltrúar við Meðferðarheimilið, Kleifar-
vegi 15.
Upplýsingar veitir Ævar Árnason, aðstoðarfor-
stöðumaður, í síma 82615.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds Reykja-
víkurborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð, á sérstökum
umsóknareyðublöðum sem þar fást, fyrir kl. 16.00,
mánudaginn 21. október 1985.
ái
Blikkiðjan
Iðnbúð 3, Garðabæ
Önnumst þakrennusmiöi og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmiði.
Gerum föst verðtilboö
SÍMI 46711
Indíánakona í Xingu.
Brasilía
Indíánar læra áróðurstækni
Beita ýmsum brögðum til að verja landréttindi sín
Eftir að hafa þolað ágang og
kúgun hvíta mannsins í fimm aldir
eru Indíánar í Amasón-héruðum
Brasilíu farnir að læra tækni hans
í almannaviðskiptum og beita
henni til að reyna að bæta kjör
sín. (lok ágústmánaðar buðu þeir
í fyrsta skipti þremur ráðherrum
úr stjórn landsins til að koma á
hina árlegu „kuarap-hátíð", sem
er sorgarhátíð fyrir hina látnu, og
þegar þeir voru búnir að fá athygli
ráðherranna, ráku þeir grimman
áróður fyrir landréttindum og
vernd svo að þeir gætu varðveitt
lífshætti sína. Ekki er seinna
vænna, því að nú eru ekki nema
um 220.000 indíánar í Brasilíu af
þeim fjórum eða sex miljónum,
sem voru þar þegar Portúgalir
komu fyrst til landsins árið 1500,
og verða þeir að heyja harða bar-
áttu við kúreka, landnema og
landkönnuði til að halda í það litla
land, sem þeir ráða enn.
Þegar tveggja hreyfla flugvél
úr flugher Brasilíu flaug yfir
frumskóginn með farþegana í átt
til lendingarstaðar í Efri-Xingu,
blasti vandamál Indíánanna við
augum þeirra: allt í kringum
svæði frumbyggjanna voru stórir
búgarðar, þar sem' búið var að
ryðja allan skóg. Meðal gest-
anna, sem voru hundrað að tölu,
voru Aluiso Pimenta, menn-
ingarmálaráðherra, Ronaldo
Dosta Couto, innanríkisráð-
herra, og Almir Pazzianotto, at-
vinnumálaráðherra. Jose Sarney,
forseti landsins, gat ekki verið
viðstaddur, en hann sendi tals-
mann sinn.
Eintrjáningar og
segulbandstœki
Gestgjafinn var höfðingi
Yawalapiti-þorps, Aritana að
nafni, sem talaði góða portú-
gölsku, og með honum voru einn-
ig boðsmenn úr nærliggjandi
Indíánaþorpum, þar sem ýmsar
ólíkar þjóðir búa. Indíáni einn,
sem starfar við menningarmála-
ráðuneyti landsins, bauð gestina
velkomna og sagði að tilgangur
boðsins væri sá að auka virðingu
fyrir Indíánum og koma á betri
tengslum milli þeirra og stjórnar-
innar.
Þegar gestirnir komu, var búið
að kveikja bál vegna næturksild-
ans, böm voru í hengirúmum, en
fullorðnir Indíánar voru að mála
sig fyrir hátíðina, svo og hvem
þann hvítan mann, sem vildi taka
þátt.( henni. Þeir gerðu merki á
húðina með hörðum trékömb-
um, báru á hana gulan lit úr
úrúkú-fræjum og dökkan lit úr
viðarkvoðu genipap-trés. f hárið
settu þeir stundum einnig rauðan
lit, svo að það varð stíft.
Bandarískur mannfræðingur
sagði þessu til skýringar, að það
tæki indíána lengri tíma en okkur
að verða sparibúnir, en að því
loknu virtust þeir enn vera berir.
Ættbálkurinn safnaðist saman
með miklum ópum og flugelda-
sprengingum, og vísuðu gestgjaf-
arnir aðkomumönnum til vegar
með eldum: nágrannarnir komu í
vörubíl, fótgangandi, í eintrján-
ingum og á reiðhjólum, og báru
sumir þeirra risastór segulbands-
tæki, sem virtust ekki í miklu
samræmi við annan undirbúning.
„Við tileinkum þessa kuarap-
hátíð ættbálkum Brasilíu, eink-
um hinum gleymdu þjóðum
Amason-héraða, og hinum kúg-
uðu Patako, Guarani og
Kaingang-Indíánum," sagði
Yanocula Rodarte, varastjórn-
andi Indíánalandsins í Xingu.
Sorg og glíma
f miðju þorpinu stóðu sex tré-
skurðarmyndir, sem áttu að
tákna þá, sem látist höfðu á ár-
inu, þ.á m. tveggja mánaða dótt-
ur Aritana höfðingja. Eftir næt-
urlanga sorgarhátíð var myndun-
um kastað í fljót til að frelsa sálir
hinna framliðnu, svo að þær gætu
komist til himna.
Þrátt fyrir hátíðina gleymdu
indíánarnir ekki ástæðunni fyrir
því að þeir höfðu boðið hvítu
mönnunum. Einn höfðinginn
kvartaði við innanríkisráðherr-
ann undan hvítum mönnum sem
höfðu ráðist inn í land ættbálksins
og vegið menn. „Ég hef ekki bol-
magn til að heyja styrjöld,“ sagði
hann og benti á að herforingja-
stjórnin sem nú hefur farið frá
völdum hefði tekið 15 km breitt
belti af landareign ættbálksins.
Innanríkisráðherrann fullvissaði
hann um að hann fengi skaðann
bættan.
Þegar nýr dagur rann eftir
harmagrát næturinnar og ýtinn
áróður við ráðherra, breyttist
andrúmsloftið: þá átti að hefjast
húka-húka glímukeppni og jafn-
framt áttu að koma fram í dags-
ljósið hreinar meyjar, sem dvalist
höfðu allt að þremur árum í ein-
angrun.
Glímukapparnir þyrluðu upp
miklu ryki og veltu hver öðrum
um koll með undarlegum skrækj-
um. Aritana höfðingi var sigur-
vegari, en hvítu gestirnir treystu
sér þó ekki til að dæma um, hvort
keppnin hafði verið háð í alvöru
eða hvort sigur höfðingjans hefði
verið ávöxtur pólitískra hrossa-
kaupa. Síðan komu menn sem
léku á tveggja metra langar
flautur og leiddu fram hreinu
meyjarnar: þær voru ljósar af
innilokun, með afmyndaða ökkla
undan hlekkjum og heytuggu á
bakhlutanum. „Þetta er aðeins til
skrauts,“ sagði indíáni nokkur,
„eins og fjaðrir á hatti.“
„Þetta er menningarlegur fjár-
sjóður,“ sagði innanríkisráð-
herrann, og menningarmálaráð-
herrann bætti við „í brasilískum
anda“. „Ég er djúpt snortinn,“
sagði atvinnumálaráðherrann.
„Nú höfum við séð að indíánar
eru hreinir og þurfa rúm til að
veiða,“ sagði einn af yfirmönnum
þessa Indíánalands, og lofuðu
ráðherrarnir, áður en þeir flugu
aftur, að í stjórnarskránni, sem
semja á næsta ár, skyldi eignar-
hald indíána á löndum sínum
verða rækilega skrásett. En við
ramman reip er að draga þar sem
eru námufélög og búgarðs-
eigendur: telja þeir að það jafn-
gildi „efnahagslegu sjálfsmorði"
að leyfa indíánunum að halda
þeim löndum sem þeir búa á.
(Reuter)
14 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 12. október 1985