Þjóðviljinn - 31.10.1985, Side 2

FRÉTTIR
Litið yfir vinnslusalinn í frystihúsinu. Myndin er tekin nú í vikunni þegar enn var nóg að gera. Ljósm. Arnar. Jakobína Guðmundsdóttir: 9 ár í frystihúsinu. Reglu-
leg og góð vinna fram að þessu.
Við höfum enga aðra vinnu
Litið inn ífrystihús Fiskiðjusamlagsins á Húsavík, en í dag
verður togarinn Kolbeinsey vœntanlega seldur á uppboði og
yfir200 manns missa vinnuna
að er dauft í okkur hljóðið.
Maður fer bara á atvinnuleys-
isbætur. Það er ekkert annað sem
bíður. Hér á Húsavík er enga
vinnu að fá, sagði Bergþóra
Guðjónsdóttir, þegar við spjöll-
uðum við hana og fleiri starfs-
menn í Fiskiðjusamlaginu á
Húsavík, en þar var verið að
vinna „síðustu þorskana” eins og
einn starfsmanna sagði, nú í vik-
unni. í dag átti að bjóða togarann
Kolbeinsey upp og því útlit fyrir
að langflestir þeirra 220 manns
sem vinna hjá Fiskiðjusamlaginu
myndu missa vinnuna.
„Ég sé hér um bónusskráning-
una,” sagði Jónas Sigurjónsson,
en bónuskerfið hjá Fiskiðjusam-
laginu er fast nýtingakerfi og
sagði Jónas að launakjörin hjá
þeim væru mun betri en annars
staðar. „En það kemur að litlu
gagni nú þegar togarinn hættir að
landa. Og ég missi vinnuna rétt
eins og annað starfsfólk hér,”
sagði Jónas. Aðspurður hvernig
Guðbjörg Jónsdóttir, 15 ár í frystihúsinu: Engin
vinna framundan.
Bergþóra Guðjónsdóttir, 13 ár í frystihúsinu: Atvinnu-
leysisbæturnar bíða.
honum líkaði að skrá bónusinn
hjá starfsfólkinu sagði Jónas:
„Það er ágætt, ef maður hendir
sálinni og samviskunni,” og þar
með var hann farinn að vinna.
Hólmfríður Sigurðardóttir,
verkstjóri sagði að 110 manns
ynnu í frystihúsinu og myndu
langflestir missa vinnuna nú strax
eftir helgi. „Hér hefur verið mikil
vinna og við misstum aðeins 3xh
dag út í október. Þetta er þeim
mun gremjulegra vegna þess að
togarinn hefur aflað vel nú í allt
haust. Ég er ein af örfáum starfs-
mönnum sem væntnlega held
vinnunni þótt hætt verði að verka
fisk. Við verðum nokkrar hér í
einhverju dútli um óákveðinn
tíma,” sagði Hólmfríður.
í verkunarsalnum var allt á
fullu og unnið af kappi. Það tók
nokkurn tíma að ná sambandi við
verkafólkið, því flestir voru ný-
búnir að fá þráðlaust útvarp í
heyrnarhlífarnar og rás 2 á fullu.
„Þú hefðir átt að sjá okkur á
föstudaginn, þegar allir voru að
hlusta á miðdegissöguna. Þá hló
allur salurinn í kór að sömu setn-
ingunum,” sögðu nokkrar ungar
stúlkur, sem voru greinilega að
hlusta á rásina þegar við komum
inn í salinn.
Jakobína Guðmundsdóttir var
að vigta fisk og tók fús af sér
heyrnarhlífarnar til að spjalla við
okkur. Hún sagðist hafa unnið í 9
ár í frystihúsinu og líkaði vel.
„Þetta er að mörgu leyti ágætur
vinnustaður. Ég veit ekki hvað
fólk tekur nú til bragðs, það verð-
ur erfitt að fá hér vinnu og það
verður líka erfitt að flytja héðan í
burtu. Menn gera ráð fyrir að það
verði erfitt að selja fasteignir hér
á Húsavík, ef vinnan dregst mjög
saman eins og fyrirséð er. Hér
vinna aðallega konur í frystihús-
inu og þær hafa yfirleitt enga
möguleika á að fá sér aðra vinnu.
Vinnan hefur verið jöfn og stöð-
ug og oftast 8 tímar á dag. Nei, ég
veit ekki hvað fólk tekur til
brgðs,” sagði Jakobína.
Guðbjörg Jónsdóttir var að
hreinsa af kappi þegar við spurð-
um hana hvað hún hygðist taka
sér fyrir hendur, ef öllum yrði
sagt upp í frystihúsinu:
„Ég geri ekki neitt. Ég hef enga
aðra vinnu. Það er enga vinnu að
hafa hér í sýslunni,” sagði hún.
þs
Jónas og Hólmfríður á skrifstofunni: Allt stopp í næstu viku.