Þjóðviljinn - 10.05.1986, Qupperneq 12

ROKK, ROKK, ROKK
Dansandi
djass!
Dirty Dozen Brass Band
á Islandi
Þegar djass ber á góma sjá
margir fyrir sér reykfylltar kjall-
araholur þar sem grafalvarlegir
tónlistarmenn spila einbeittir á
svip og útausa hjarta sínu í hálf-
tímasólóum yfir hópi gesta sem
situr klemmdur við borð sín og
leggur ekki annað til málanna en
að drekka rauðvín gáfulegur á
svip. Fyrrnefnd lýsing á stundum
við, en ekki alltaf. Fyrstu djass-
mennirnir í New Orleans spiluðu
mest í skrúðgöngum hvers konar
(jarðarfarir innifaldar) og voru
líka fengnir til að skemmta
vændiskonum og kvenhollum
sjómönnum hafnarborgarinnar í
misvirðulegum salónum. Úr
þeirri þjónustu dró mjög eftir fyr-
ri heimsstyrjöldina, en djassfólk-
ið hélt áfram að spila fyrir strit-
andi alþýðu með ballspila-
mennsku fram undir seinna stríð.
Þá kom kúnstin inn í djassinn
með bíboppinu, tónlistarmenn-
irnir þjónuðu ekki lengur fólk-
inu, það átti að sitja grafkyrrt
með krosslagðar lappir og ef það
vildi það ekki þá gat það étið skít
og komið sér út. Hámark þessar-
ar þróunar var svo þegar Miles
Davis hætti að kynna á tónleikum
og sneri rassinum í áheyrendur í
þau fáu skipti sem hann kom inn
á sviðið til að spila. Engin furða
þótt yfir því væri kvartað að
djasskvöld væru bara eins og
symfóníutónleikar. Sjóbísn-
issnum og skemmtilegheitunum
hafði verið útrýmt.
Hljómsveit handa
Jóni Múla
Djassmögur íslensku þjóðar-
innar, Jón Múli Árnason, hefur
eins og úthlutunarnefnd lista-
mannalauna, meginreglu sem
sker úr um það hvort djassmenn
eru settir í efri eða neðri flokk;
hvort þeir geti spilað fyrir balli.
Það leikur ekki á tveimur tungum
að Dirty Dozen Brass Band
myndu lenda í efri flokknum hjá
Jóni Múla. „Látið fólkið vita að
það er meira en í lagi að það
standi upp og fari að dansa. Þegar
það verður að borga tólf til
fimmtán dali til að komast inn er
algjört lágmark að það fái tæki-
færi til að svitna“ sagði einn
meðlimurinn í viðtali við Down-
beat. f samræmi við þessa afstöðu
skírðu þeir fyrstu plötu sína My
feet can’t fail me now. Lagavalið
hjá Dirty Dozen er fjölbreytt,
Dirty Dozen frá vinstri til hægri ofanfrá: Roger Lewis, Kirk Joseph, Efrem
Towns, Greg Tate, Charles Joseph, Jennell Marshall, Lionel Batiste, Kevin
Harris.
Monk, Ellington, Parker og líka
Stevie Wonder og Michael Jack-
son. Blásararnir eru fimm, tveir
trompetar, tveir saxófónar og
básúna - reyndar er einn blásari í
viðbót, en hann er í hryn-
sveitinni, túbuleikarinn Kirk Jos-
eph. Aðrir í þeirri deild eru
trommarar tveir, annar á bassa-
trommu, hinn á sneril.
Djassböllin á íslandi verða tvö;
á Akureyri á mánudagskvöld og í
Broadway á miðvikudag. Það
skal að lokum tekið fram fyrir þá
sem ekki hafa sinnt
dansmenntinni að hljómsveitin
spilar það vel að garantera má
fulla nautn af því að einbeita sér
að hlustuninni.
Tómas R. Einarsson
Einstiirzende Neubauten
Þýskur
kraftur
á Fróni
Þýska kuldarokksveitin Ein-
stúrzende Neubauten mun
skemmta í veitingahúsinu Roxzy
við Skúlagötu 19. maí
næstkomandi. Hún var stofnuð í
Berlín 1980.
Músík Einstúrzende
Neubauten þykir afskaplega ný-
stárleg og framandi. Auk hefð-
bundinna rokkhljóðfæra nota
þeir í hljómsveitinni sem hljóð-
færi m.a. lofthamar, vélsög, sleg-
gjur og stórar málmplötur eins og
sjá mátti í íslenska sjónvarpinu í
fyrra í þáttunum Músík og mynd-
list. Fyrir bragðið er músík þeirra
oft kölluð stórborgarokk eða iðn-
aðarhverfisrokk.
Einstúrzende Neubauten er vel
kynnt um alla Evrópu og bresk
poppblöð skrifa jafnan mikið um
þá. Þess má þó geta að þeir fé-
lagar hafa í seinni tíð hallast æ
meir í átt að hefðbundnari hljóð-
færum og á þriggja laga skífu
þeirra Yú-Gung er meira að segja
að finna gamalt Lee Hazlewood
lag, Sand, sem Nancy Sinatra
söng í „den“ (fæst í Gramminu).
Auk Þjóðverjanna koma fram
Svart/hvítur draumur, 3/6 til 4/6
Kuklsins undir nafninu Algo-
ryþmarnir og svo sveit undir
stjórn Mikka Pollock.
A
video
VHS
Opið virka daga
frá kl. 15.00-23.00
laugard. 13.00-23.00
sunnud. 13.00-23.00
Leigjum út tæki.
Tröllavídeó
Eiðistorgi 17
Seltjarnarnesi
Sími629820
12 SlÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 10. maí 1986