Þjóðviljinn - 06.07.1986, Síða 8

H
E
L
L
A
1986
Reynir með Spóa og Svartni: Maður verður bara betri með aldrinum. Mynd
Sig.
Farið á kostum á fyrsta degi. Mynd Sig.
Eg kann ekkert annað
ReynirAðalsteinsson frá Sigmundarstöðum: Mennerualltafað
lœra meira um reiðmennsku og rœkta betri hesta
Mér sýnist svona í fljótu
bragði að aðstaðan hér á Hellu
sé sú besta sem boðið hefur
verið upp á á þessum mótum,
sagði Reynir Aðalsteinsson
þegar Þjóðviljamaður hitti
hann að máli á fyrsta degi
landsmots.
Reynir var þá nýkominn á
mótið með fjölskylduna og
nokkra Þjóðverja í för. Þau riðu
frá Sigmundarstöðum í Borgar-
firði og tók ferðin alls fimm daga.
Það er óhætt að fullyrða að
hann sé einhver snjallasti knapi
sem nú stundar hestamennsku á
íslandi, þeir eru fáir sem standast
honum snúning.
„Ég hef stundað þetta allt frá
því ég var 16 ára gamall og kann
auðvitað ekkert annað, svo það
verður ekki aftur snúið með þetta
héðan af. Svo verður maður bara
betri með aldrinum, öðlast meiri
reynslu og lærir meira og ég held
að þetta sé eina íþróttin sem
svona er í stakk búið með. Það er
svolítil sárabót," sagði hann.
Reynir stundar ásamt konu
sinni eingöngu hrossabúskap á
Sigmundarstöðum, er þar með
um 60 hross. Auk þess ferðast
hann um landið með reiðnám-
skeið og leiðbeinir útlendingum.
Þetta tíunda landsmót hesta-
manna er það fimmta sem Reynir
sækir og hann var spurður hvort
framfarir væru sjáanlegar milli
móta.
„Jú, gæðin eru alltaf að aukast
með árunum. Menn læra meira
um reiðmennsku og rækta betri
hesta. Þetta er heilmikill lærdóm-
ur“. —gg
Notum auðvitað tækifærið og förum á bak. Mynd Sig.
Danmörk
Sá íslenski er bestur
DanirnirTorben, Niels og Gurli á landsmóti
Ég hef aldrei komið til ís-
fands áður, en það er alveg ör-
uggt að ég kem aftur, sagði
Gurli Meyer f samtali við blað-
ið. Hún er á landsmótinu með
Niels bróður sínum og vini
þeirra Torben Lai. Öll eru þau
dönsk og systkinin eru mikiir
áhugamenn um íslenska he-
stinn.
En hvað með Torben, hefur
hann ekki tekið sýkina? „Nei,
ekki af alvöru, en hann hefur
fengið að reyna þetta hjá okkur
og haft gaman af.
Okkar fjölskylda er hins vegar
á kafi í þessu. Við búum rétt fyrir
utan Árósa og þar er mikið um
íslenska hesta. Þar er stórt hesta-
mannafélag einungis fyrir þá sem
eru með íslenska," sagði Niels.
Þegar þau voru spurð hvers
vegna þau hefðu svo mikinn
áhuga á þeim íslenska, sögðu þau
hann vera þann besta í heimi.
„Hann er mjög góður til útreiða
og skemmtunar. Við notum
auðvitað tækifærið núna og för-
um á bak.“
Þau Niels, Gurli og Torben eru
þó ekki komin til íslands ein-
göngu til þess að fara á landsmót.
Þau stefna að því að fara hringinn
og skoða landið. Niels er reyndar
ekki ókunnugur á íslandi. Hann
hefur verið um nokkurt skeið á
Vorsabæ á Skeiðum við tamning-
ar og verður fram á haustið,—gg
Þýskaland
Líst mjög vel á þetta
Karolin, Ellen og Sandra: Hvergi eins margir góðir hestar
samankomnir á einum stað og á landsmóti
Við komum a landsmótið
einfaldlega vegna þess að við
eigum þess hvergi annars
staðar kost að sjá jafn marga
góða íslenska hesta og hesta-
menn saman komna á einum
stað, sögðu þær Karolin, Elien
og Sandra þegar Þjóðviljinn
forvitnaðist um þeirra hagi þar
sem þær voru að fylgjast með
þegar kynbótahross voru
dæmd.
Þær eru allar þýskar, Karolin
og Sandra eru frá Baden Baden,
en Ellen er frá Bonn. Á báðum
þessum stöðum er mikið um ís-
lenska hesta, en þó sérstaklega í
nágrenni höfuðborgarinnar
Bonn.
„Ég kom til íslands bara til að
komast á landsmótið, því mig
langar að gera hestamennsku að
atvinnu einhvern tíma seinna.
Svo er líka gaman að sjá alla
þessa hesta og skemmtilegt að
vera innanum allt fólkið hérna,“
segir Sandra. Hún á eins og hinar
íslenska hesta og hefur fengið
mikla ást á þeim.
„Ég held að fólk sé svo hrifið af
íslenska hestinum fyrst og fremst
vegna þess að hann hefur tvo
ganga fram yfir aðra, tölt og
skeið. Svo er það líka gott fyrir þá
sem stunda þetta í frítíma sínum
að sá íslenski er ódýr í rekstri.
Hann er mjög harðger þannig að
maður getur látið hann standa
úti. Það er að vísu hægt með
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 6. júlf 1986