Þjóðviljinn - 04.02.1987, Side 9

Lína þvær blóðugar hendur Þórgunnar. Margrét Ólafsdóttir og Hanna María
Karlsdóttir. Ljósm.: Sig.
MENNING
Djöflaeyjan
Leikfélag Reykjavikur sýnir
Þar sem djöflaeyjan rís
Leikgerð Kjartans Ragnarssonar
eftir skáldsögum Einars Kára-
sonar
Leikstjórn: Grétar Reynisson
Allt í einu er komið nýtt
ieikhús í bæinn. Gamla BÚR-
pakkhúsið vestur við Meistara-
velli er allt í einu búið að öðlast
nýtt líf sem leikhús, þar sem áður
var saltfiskur er nú leiklist. Þetta
er bráðsnjallt hús og virðist við
fyrstu sýn bjóða upp á mikla
möguleika til að setja á svið við-
amiklar sýningar sem þurfa mikið
rými.
Það er hins vegar eins og þetta
mikla rými hálfpartinn gleypi
þessa sýningu á staðnum. Pakk-
húsið í sinni upprunalegu mynd
er að mestu leyti haft sem bak-
grunnur sýningarinnar, að miklu
leyti óskilgreint og óafmarkað.
Þetta gerir það að verkum að til-
finning fyrir ákveðnum stað verð-
ur mjög óljós og tilfinning fyrir
braggahverfi verður alls engin.
Sýningin dreifist þar að auki
mjög um þetta stóra svæði og
verður einhvern veginn þunga-
miðjulaus og stefnulaus. Manni
virðist sem leikstjórinn hafi ekki
fyllilega náð valdi á þessu mikla,
flókna og nýja leiksvæði.
Fljótt á litið virðist manni að
sögur Einars Kárasonar séu ekki
sérlega árennilegar til leikgerðar.
Styrkur þeirra liggur í litríkri,
lbreiðri frásögn og flóknum
tengslum persónanna innbyrðis
og við bakgrunn umhverfis og
tímabils. Og enda þótt firnin öll
gerist í þessum bókum eru þær
ekki í eðli sínu dramatískar.
Leikgerð Kjartans er líka ansi
laus í reipunum, skortir byggingu
og skýrar línur. Persónurnar
verða einnig einfaldar um of og
þær ýkjur sem Einar leyfir sér (og
ganga algerlega upp í sögunum)
verða afkáralegar á leiksviðinu.
Oft verður um hreinar skop-
myndir að ræða og hverfur þá að
miklu leyti sú samúð sem Einar
hefur með persónum sínum og sá
goðsögukenndi ljómi sem af
þeim stafar á bókunum.
Úr þessu verður ansi brokk-
geng sýning sem nær ekki nema
stundum að magna líf á sviðinu
en dettur máttlaus niður á milli
og á það einkum við undir lokin
þegar hún verður beinlínis lang-
ldregin. Inn á milli eru þó
SVERRIR
HÓLMARSSON
skemmtileg atriði, ekki síst þegar
drossían heldur innreið sína.
Söngatriðin eru sömuleiðis fjör-
leg og lifandi og læddist reyndar
að manni sú hugsun að þarna væri
í rauninni frekar efniviður í söng-
leik.
Það ágæta lið leikara sem hér
hefur verið stefnt saman á við
nokkuð ramman reip að draga.
Vegna þeirra aðstæðna sem hér
hafa verið raktar lenda þeir flestir
í því að leika ýktar skopmyndir af
aulalegum hallærisíslendingum.
Guðmundur Pálsson er til dæmis
allt of mikið á bjálfanótunum í
hlutverki Tomma. Hann sýnir
einfeldni hans og góðvild en það
vantar aðra þætti í persónuna -
og þar er reyndar ekki við Guð-
mund að sakast. Svipaða sögu má
segja um flestar persónurnar.
Dollí verður til dæmis alveg
óskaplega heimsk ljóska í með-
förum Eddu Heiðrúnar Back-
mann og minnti óþarflega á svip-
aða persónu í Litlu hryllingsbúð-
inni. Margrét Ólafsdóttir er
feiknalega kauðaleg og álappaleg
í hlutverki Línu spákonu, en ekki
mikið annað. Hanna María
Karlsdóttir nær töluverðri angist í
hlutverk Þórgunnar en er svo allt
í einu orðin að Hvera-Gerði -
þau hamskipti ganga illa upp.
Guðmundur Olafsson gerir
hreina grínfígúru úr Gretti. Sömu
sögu er að segja um Margréti Ák-
adóttur og Harald G. Haraldsson
í hlutverkum Fíu og Tóta, en sú
túlkun er reyndar í betra sam-
ræmi við bækurnar en flest annað
í sýningunni og Margrét sýnir hér
að hún er snjall skopleikari. Har-
ald tekst hins vegar best upp þeg-
ar hann bregður sér í gervi kóng-
sins Elvis og syngur af miklum
tilþrifum í flottasta atriði sýning-
arinnar.
Ungu mennirnir koma einna
manneskjulegast fyrir í sýning-
unni en gjalda þess að persónur
þeirra verða aldrei nægjanlega
skýrar í leikgerðinni. Þó er tals-
vert bragð að Þór Tulinius í hlut-
verki stórglæpamannsins Grjóna
og Helgi Björnsson reynir hvað
hann getur að gera Danna mann-
eskjulegan og einlægan.
Kjartan Ragnarsson hefur
unnið margt stórvel í leikhúsi
bæði sem höfundur og leikstjóri
og oftlega sýnt að hann er ham-
hleypa til verka. Hér finnst mér
hann hafa færst of mikið í fang á
of stuttum tíma. Það hefði þurft
að leggja mun meiri vinnu bæði í
textann og uppfærsluna tii að ná
viðunandi árangri.
Sverrir Hólmarsson
Dimitri Alexeév.
Sovéskur píanósnillingur
á sinfóníutónleikum
Sovéski píanóleikarinn Dimitri Al-
exeév Ieikur2. píanókonsert
RachmaninoffsátónleikumSin-
fóníuhljómsveitarinnar í Háskóla-
bíói annað kvöld. Dimitri Alexeév
þykir með eftirsóttari yngri pían-
óleikurum I heiminum í dag, og
hefur hann leikið með öllum
helstu hljómsveitum Evrópu og
komið fram í stærstu hljómleika-
höllum í álfunni og vestan hafs.
Er þess að vænta að koma hans
hingað þyki mikill fengur fyrir
tónlistaáhugafólk. Breski hljóm- .
sveitarstjórinn Frank Shipway
stjórnar hljómsveitinni, en hann
stjórnaði hljómsveitinni einnig í
apríl í fyrra. Á efnisskrá eru einnig
sinfóníanr. 1 eftir Gustav Mahler
og Sinfonia consertante eftir
Szymon Kuran, en hann hefur að
undanförnu gegnt kons-
ertmeistarastarfi við hljóm-
sveitina og tekið virkan þátt í ís-
iensku tónlistarlífi á öðrum vett-
vangi.
hSRARIK
^ RAFMAGNSVEITUR RlKISINS
Útboð
Rafmagnsveitur ríkisins óska eftir tilboðum í eftir-
farandi:
RARIK-86020: Þrífasa dreifispennar 31,5-1600
kVA.
Opnunardagur: Fimmtudagur 12. mars 1987, kl.
14.00.
Tilboðum skal skila á skrifstofu Rafmagnsveitna
ríkisins, Laugavegi 118,105 Reykjavík, fyriropn-
unartíma og verða þau opnuð á sama stað að
viðstöddum þeim bjóðendum er þess óska.
Útboðsgögn verða seld á skrifstofu Rafmagns-
veitna ríkisins, Laugavegi 118,105 Reykjavík, frá
og með fimmtudegi 5. febrúar 1987 og kosta kr.
200,- hvert eintak.
Reykjavík 3. febrúar 1987.
RAFMAGNSVEITUR RÍKISINS
Spennandi spurningaþáttur
í hverri viku
Söfnun
vegna jarðskjálftanna í El Salvador lýkur 6. febrúar.
Framlög greiðist með gíró inn á reikn.
0303-26-10401.
El Salvador-nefndin
SJÓNVARPIÐ