Þjóðviljinn - 12.11.1987, Blaðsíða 5

LandsfundurAlþýðubandalagsins
1987
Ályktun um verkalýðsmál
Róttæka og steifca hreyfingu
Alþýðubandalagið lítur á sig
sem verkalýðsflokk og pójitískan
málsvara launamanna á íslandi.
Flokkurinn er grein af sama
meiði og samtðk launafólks og á
samleið með þeim í baráttunni
fyrir bættu samfélagi.
Á íslandi eru engin formleg
tengsl milli samtaka launafólks
og hinna pólitísku flokka, en
flokkar sósíalista á fslandi hafa
frá öndverðu lagt áherslu á náið
samband og samstöðu með hrey-
fingu launamanna.
Istarfi sínu og stefnumótun ber
flokknum að leggja áherslu á það
sem sameinar fremur en það sem
sundrar. Hin “óvígða sambúð"
flokka og hreyfingar hlýtur að
byggjast á gagnkvæmri tillitssemi
oggagnkvæmu sjálfstæði. Pannig
verður niðustaða þverpólitískrar
verkalýðshreyfingar aldrei sjálf-
krafa að stefnu flokksins. Á sama
hátt getur flokkurinn ekki krafist
þess að verkalýðshreyfingin
hegði sér eftir forskriftum frá
flokknum.
Stefna flokksins á að taka mið
af heildarhagsmunum og lang-
tímasjónarmiðum, um launa-
jöfnuð, alþýðuvöld og stéttlaust
samfélag. Alþýðubandalagið
lítur á það sem eitt af sínum meg-
inmarkmiðum að tryggja að ís-
lensk verkalýðshreyfing haldi á
lofti félagslegum sjónarmiðum.
Verkalýðshreyfingu sem leitar
félagslegra lausna á vandamálum
samfélagsins og beinir kröftum
sínum að bættum hag þeirra sem
standa höllum fæti í stéttskiptu
markaðssamfélagi auðhyggjunn-
ar. Verkalýðshreyfingu sem berst
fyrir frelsi og jafnrétti á öllum
sviðum - fyrir sósíalískri verka-
lýðshreyfingu. 8. landsfundur Al-
þýðubandalagsins hvetur til sam-
fylkingar vinstri aflanna innan
allra samtaka launafólks í
landinu. Slík samfylking er for-
senda þess að takast megi að
byggja upp róttæka, meðvitaða
og sterka hreyfingu launafólks.
Verkalýðsmálaráð
Starfsemi verkalýðsmálaráðs
Alþýðubandalagsins hefur verið
slitrótt undanfarin ár. Ráðið hef-
ur endurspeglað þá óeiningu sem
verið hefur milli samtaka launa-
fólks og innan flokksins. Verka-
lýðsmálaráð á að vera mótandi
aðili hvað varðar stefnu flokksins
í kjaramálum og tryggja verður
að sjónarmið flokksmanna úr
sem flestum samtökum launa-
fólks komi þar fram. Landsfund-
urinn telur að stuðla beri að
stofnun svæðisbundinna starfs-
hópa um verkalýðsmál til að efla
starf félaga Alþýðubandalagsins
að verkalýðsmálum bæði innan
flokksins sem og innan einstakra
verkalýðsfélaga. Tryggja þarf að
starfshópar þessir hafi tengsl við
verkalýðsmálaráð þannig að störf
hópanna geti meðal annars orðið
grunnur að starfi og stefnumótun
flokksinsíverkalýðsmálum. Með
virku verkalýðsmálaráði má
tryggja þá samstöðu sem
nauðsynleg er milli flokks og
hreyfingar og milli sósíalista sem
virkir eru á vettvangi hinna ýmsu
samtaka launafólks.
Skipulagsmál
verkalýðs-
hreyfingarinnar
Landsfundur Alþýðubanda-
lagsins telur brýnt að skipulag
samtaka launafólks verði tekið til
gagngerðrar endurskoðunar.
Markmið slíkrar endurskoðunar
eiga að vera að auka samstöðu í
samtökum launafólks. Það er
skoðun Alþýðubandalagsins að
þessu markmiði verði best náð
með því að skipuleggja verka-
lýðshreyfinguna á grundvelli
atvinnugreina í stað starfsstétta
eins og nú er, þannig að allir al-
mennir launamenn á sama vinnu-
stað séu í sama verkalýðsfélagi.
Alþýðubandalagið leggur
áherslu á stóraukið lýðræði á
vettvangi verkalýðshreyfingar-
innar, bæði í stefnumótun og á-
kvarðanatöku. Tryggja verður
almenna þátttöku félagsmanna í
afgreiðslu samninga og í öllu
starfi hreyfingarinnar. Slík lýðr-
æðisleg endurvakning mun styr-
kja verkalýðshreyfinguna og er
ein af forsendum þess að takast
megi að gera hreyfinguna að því
þjóðfélagslega afli sem nauðsyn-
legt er. Stórefla verður alla
fræðslu- og kynningarstarfsemi á
vegum verkalýðshreyfingarinnar
með námskeiðahaldi, launuðum
námsfríum, uppbyggingu skóla-
halds og fullorðinsfræðslu. Veita
verður opinberu fé til þessara
verkefna líkt og gert er á hinum
Norðurlandanna. Alþýðubanda-
lagið leggur áherslu á aukið sam-
starf og samvinnu milli samtaka
opinberra starfsmanna og hinnar
almennu verkalýðshreyfingar.
Nauðsynlegt er að þessir aðilar
komi sér sem fyrst upp samstarfs-
vettvangi og stilli saman krafta
sína. Aðeins með slíkri samvinnu
er hægt að brjóta á bak aftur bað
Verkalýðshreyfing-
in vinnur enga sigra
nema þeim krafti sé
beitt semfelstí
fjöldanum
frumkvæði og þau þjóðfélagslegu
yfirráð, sem samtök atvinnurek-
enda og eignastéttirnar á fslandi
hafa náð að skapa sér.
Kjaramálastefna
f kjaramálum leggur Alþýðu-
bandalagið áherslu á aukinn
launajöfnuð og skal markmiðið
vera að aldrei skuli vera meiri en
helmings munur á hæstu og
lægstu launum fyrir jafnlangan
vinnudag.
Alþýðubandalagið lítur á sig
sem málsvara þeirra sem lakast
eru settir í samfélaginu og berst af
alefli fyrir bættum hlut þeirra. f
því sambandi er það forgangs-
verkefni að stytta vinnutímann
hér á landi og tryggja að dag-
vinnulaun dugi til framfærslu.
Jafnframt er brýnt að vinna að
nýsköpun og endurskipulagningu
á almannatryggingakerfi lands-
manna.
Alþýðubanalagið leggur á-
herslu á að kvarðar jafnréttis,
frelsis og félagshyggju séu jafnan
lagðir á allar aðgerðir í kjaramál-
um. Hér sem annarsstaðar verð-
ur að hafa heildarhagsmuni
launamanna að leiðarljósi.
Flokkurinn lítur ekki á það sem
hlutverk sitt að móta kjaramála-
stefnu í smáatriðum. Slík stefnu-
mótun á heima á vettvangi sam-
taka launafólks. Stefna flokksins
hlýtur að byggjast á almennum
markmiðum, sem líta til lengri
tíma og gildir þá einu hvort flokk-
urinn er í stjórn eða stjórnarands-
töðu.
Slæm baráttustaða verkalýðs-
hreyfingarinnar stafar ekki síst af
því að flokkar sem byggja á tilvist
hennar hafa keppst um að veita
íhaldinu brautargengi bæði í
ríkisstjórnum og innan verka-
lýðsfélaga.
Verkalýðsflokkar hafa réttlætt
ríkisstjórnarþátttöku með því að
ella hefðu kjaraskerðingar orðið
mun meiri, en það gleymist að í
og með veru sinni í ríkisstjórn og
alls kyns samkrulli við íhaldið
draga flokkarnir tennurnar úr
baráttu launafólks. í samstjórn
íhalds og verkalýðsflokka hefur
það verið hlutverk verkalýðs-
flokka að hafa hemil á verkalýðs-
hreyfingunni og beita áhrifum
sínum og ítökum til þess.
Skemmst er að minnast ríkis-
stjórnar Gunnars Thor., en af-
sprengi hennar situr raunar enn
við völd í æðstu stjórn ASÍ með
hörmulegum afleiðingum.
Er dagar hennar voru allir,
varð auðveldara en ella fyrir
hreinræktaða íhaldsstjórn Stein-
gríms Hermannssonar að knýja
fram árásir sínar á launafölk.
Fyrst verkalýðshreyfingin reis
ekki upp við kjaraskerðingar
fyrri stjórnar því þá nú, var sagt.
Þeir sem réttlættu í fyrra krukk
og kjaraskerðingar, hvað gátu
þeir svo sem sagt þótt íhaldið
böðlaðist áfram eins og jarðýta
yfir grundvallarhagsmunamál
verkalýðshreyfingarinnar. Allir
kjarasamingar frá 1983 hafa bor-
ið þessa merki og menn verið að
súpa seyðið af samkrulli verka-
lýðshreyfingar og ríkisvalds. AU-
ir kjarasamningar hafa verið
gerðir uppá ábyrgð ríkisstjórnar
og hún átt að tryggja að þeir
héldu. Þannig hafa félagar verka-
lýðshreyfingarinnar verið gerðir
marklausir en lífsskilyrði þeirra
lögð í hendur stjórvalda.
Þetta verður að stöðva. Verka-
lýðshreyfingin vinnur enga sigra,
hvorki í kjarabaráttu né annarri
nema því aðeins að þeim krafti sé
beitt sem felst í fjöldanum - fél-
ögunum. Þá baráttu styður Al-
þýðubandalagið og hvetur alla fé-
Íaga og stuðningsmenn til hins
sama.
Flmmtudagur 12. nóvember 1987 ÞJÖÐVILJINN - SÍÐA 5