Þjóðviljinn - 24.01.1988, Blaðsíða 17

LJOÐ
RARLEYFI
heyrast þær raddir hér gjarnan,
að ekkert sé út á Grænfriðunga
að setja svo lengi sem þeir berjist
gegn kjarnorkutilraunum á
Kyrrahafi, en ætii þeir að skipta
sér af vísindaveiðum íslendinga
misskilji þeir hlutverk sitt frek-
lega og komi eiginlega upp um
sig, því á bak við slíkar aðgerðir
hljóti að standa einhverjir annar-
legir verslunarhagsmunir sem
leiti að öllum átyllum til að
klekkja á fslendingum. Til að
kóróna þann misskilning sem
gægist fram í þessum orðum eru
Islendingar í varnarbandalagi við
Bandaríkjamenn - sem hafa ein-
mitt verið einna harðastir á móti
okkur í hvalamálinu - og því
bandalagi er beint gegn Rússum.
Hafa fáir þó sannað meinleysi sitt
eins rækilega og Gorbatsjof, sem
hefði góðar vonir um að sigra í
forsetakosningunum í Bandaríkj-
unum á næsta ári ef hann væri
ekki of upptekinn við að skrifa
bækur til að gefa í jólagjafir á
íslandi.
Hvaða rellu þurfa íslendingar
að gera sér út af vísindalegum
kjarnorkutilraunum í Suður-
Kyrrahafi eða Fransmenn út af
hvalveiðum í vísindaskyni í
Norður-Atlantshafi? Og hvers
vegna eru íslendingar í hernaðar-
bandalagi gegn vinsælum jóla-
bókahöfundi? Allt háttalagið í
varnarmálum þjóðanna við
Norður-Atlantshaf er eins og fár-
ánlegt leikrit, þar sem hinir raun-
verulegu elskendur, sem eru
skapaðir hvor fyrir annan, kom-
ast ekki í kallfæri heldur vaða í
villu og svima: það er eins og
Hamlet sé að reyna við Júlíu,
Ríkarður 3. að biðla til Ófelíu og
Rómeo að gera hosur sínar græn-
ar fyrir lafði Makbeð. Á svipaðan
hátt eru það alls kyns meinlokur
og villuráf sem koma í veg fyrir að
Frakkar og íslendingar sjái að í
raun og veru eiga þeir í sömu bar-
áttunni við sama óvininn, sem
eru Grænfriðungar, og ættu því
að snúa bökum saman gegn slík-
um vágesti.
Heimfararleyfi Mafarts, hins
ötula baráttumanns gegn slettir-
ekuskap Grænfriðunga, ætti að
vera tilvalið tækifæri til að
leiðrétta þennan leiðinlega mis-
skilning. Og hvernig gætu svo ís-
lendingar og Frakkar unnið sam-
an í þessari nýju sjálfstæðis- og
vísindabaráttu sinni? Ástæðan
fyrir því að Frakkar létu góma sig
svo álappalega í landhelgi í Auck-
land var sú, að þegar sprakk um
borð í skipi á leið til frönsku til-
raunasvæðanna bárust böndin
umsvifalaust að þeim sjálfum og
var þá einfalt mál að leggja við
eyrun á hótelum og annars staðar
og leita að mönnum sem voru að
reyna að rogast út fyrir
tanngarðinn með enskar setning-
ar gagnsýrðar frönskum hreim.
Aðrir hefðu auðveldlega sloppið,
og ekki einu sinni verið grunaðir.
Því gætu íslendingar og Frakkar
skipt með sér verkum á næstu
kjarnorku- og hvalavertíðum,
eins og persónur í þekktri mynd
eftir Hitchcock: íslendingar
tækju að sér að eltast við Græn-
friðunga á Suður-Kyrrahafi með-
an Frakkar sæju um að taka þá í
karphúsið út af hvalamálum hér á
norðurslóðum. Þetta væri sterkur
leikur nú þegar búið er að þýða
„Furstann" á mál Snorra.
e.m.j.
Sunnudagur 24. janúar 1987 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 17
Kvöldflug
Kvöldfuglinn
flaug upp hálsinn þinn.
Út.
*
I sveig um svart hárið
til augnanna.
Sefandi svartamyrkur féll
á varir mínar við vangann.
* /
I skóginum. I þokunni.
Einhver veifar hendi,
teiknar fjallshlíð,
setur þorp á klettasnös.
Slettir rauðu á þökin
og hverfur í brunninn.
Til minnis
I
Fœturnir smugu mjúklega
úr skugganum. Línan
af mitti á mjöðm logar
enn
íauganu.
Til minnis
II
*
A árbakkanum reisi ég tjald
yfir tvœr hendur, sem stöðugt
móta myndþína íhuga minn.
Innar
Dóttir
kallarans
lyftir
slœðunni,
leiðir mig
innar
að hjartanu
innar
í hvítt hús.
Sveinbjörn Þorkelsson