Þjóðviljinn - 02.06.1989, Blaðsíða 24

ÞORFINNUR
ÓMARSSON
KVIKMYNDIR
Regnboginn
iron Eagle II *
(Glæfraför)
Skrýtiö hve margar framhaldsmyndir eru
geröar eftir lélegum myndum. Glæfraförin
er ein þeirra og er ekki fremur en fyrri
myndin neitt til að hrópa húrra fyrir.
Pumpkinhead *
(Uppvakningurinn)
Algjör della þarsem tæknibrellumeistar-
inn tekur öll völd. Ekkert spennandi, ekkert
hrollvekjandi, bara subbuleg.
The Naked Gun ★★
(Beint á ská)
Stanslaus brandaraskothríð í tæpar
tvær klukkustundir. Hittnin er þó misjöfn,
oft er hitt i mark en líka er skotið bæði yf ir og
framhjá. Jafnast kannski ekki á við Air-
planeí En það má hlæja að vitleysunni.
Babette s gæstebud ★★★★
(Gestaboð Babettu)
Þessi gómsæta mynd Gabriels Aksels
er uppgjör bókstafstrúarmanna við
freistinguna og syndina. Stórgóð persónu-
sköpun og veislan í lokin er ógleymanleg.
Skugginn af Emmu ★★★
Besta barnamyndin i borginni er einnig
fyrir fullorðna. Skemmtileg mynd á mörk-
um fantasíu og veruleika.
virkar en dettur niður þess á milli. Martin
Short er aðal aðhlátursefnið sem
misheppnaðasti bankaræningi kvikmynd-
anna í allt of stórum frakka.
Young Guns ★★★
(Ungu bissubófarnir)
Vestrar eru komnir úr tísku en þessi gæti
aukið hróður slíkra mynda. Hér höfum við
allt sem þarf, átök og tragedíu, hetjudáð og
kómidlu, fólsku og jafnvel rómantík. Estev-
ez skemmtilegur sem Billi barnungi.
Working Girl ★★
(Ein útivinnandi)
Mjög góður leikur allra aðalleikaranna
nær ekki að toga þessa ófrumlegu afþrey-
ingarmynd upp úr meðalmennskunni.
Mike Nichols fær þó uppreisn æru eftir hina
hræðilegu Heartburn. Snotur kvikmynda-
taka hjá Ballhaus.
Funny Farm ★
(Á síðasta snúning)
George Roy Hill má muna fffil sinn fegri
en þó má brosa að mörgu i þessari nýju
afþreyingarmynd hans. Chase hefur oft
verið fyndnari.
A Fish Called Wanda ★★★
(Fiskurinn Wanda)
Nánast fullkomin gamanmynd. Hárfínn
húmor f skotheldu handriti og gamlinginn
Crichton stýrir af mikilli fimi. Erfitt að gera
upp á milli aðalleikaranna sem eru hver
öðrum betri. Betri skemmtun er vandfund-
in.
Who Framed Roger Rabbit
★ ★★
(Kalli kanína)
Vel heppnuð ævintýramynd þar sem
áhorfandinn gleymir ao hér er notast við
teikniffgúrur. Tfmamótamynd í klippingum
og brellum.
Bíóborgin
Betrayed ★★
(Setið á svikráðum)
Enginn hefur gert betri pólitískar
spennumyndir en Costa-Gavras en þvf
miður er þessi ekki ein þeirra. Nokkur
átakanleg atriði þarsem rasistarnir eru óg-
eðslegri en nokkru sinni fyrr en sfðan snýst
myndin upp í venjulega, annars flokks
spennumynd.
Dangerous Liaisons ★★★
(Hættuleg sambönd)
Þrungin, en jafnframt hrífandi trage-
kómidfa þar sem allir eru táldregnir. Frá-
bær leikur ber myndina uppi, sérstaklega
Malkovich og Close sem hástéttarpakkið
sjálfselska. Mynd fyrir rómantíkera en hver
ber ábyrgð á breyttum og nánast ónýtum
endi?
Rain Man ★★★
(Regnmaðurinn)
Regnmannsins verður minnst fyrir ein-
stakan leik Hoffmans í hlutverki einhverfa
ofvitans fremur en sem góðrar kvikmynd-
ar. Óskar fyrir handrit og leikstjóm fremur
vafasamur og Barry Levinson hefur áður
stýrt betur.
Háskólabíó
The Presidio ★★
(Presidio-herstöðin)
Buddy-hasar-ástar-mynd með vel film-
uðum eltingarleikjum á götum San Franc-
isco borgar. Connery og Harmon eru
hörkutól af ólíkum uppruna en standa sam-
an í „týpísku" og leiðinlegu lokaatriði.
Stjörnubíó
Who's Harry Chumb? ★
(Harry...hvað?)
Billeg gamanmynd með nokkrum aula-
bröndurum. John Candy bjargar þvf sem
bjargað verður en hann er enginn Peter
Sellers þótt hann skipti ört um gervi sem
spæjarinn Harry.
The Kiss ★
(Kossinn)
Daemigerð hryllingsmynd níunda ára-
tugarins. Reynt er að búa til spennu með
blóðslettum og yfirþyrmandi hljóðbrellum
en ekki í kringum persónumar sjálfar og
plottið það sama og í flestum myndum af
þessum toga.
Kristnihald undir Jökli ★★★
Góð, og athyglisverð mynd á fslenskan
mælikvarða sem unnin er af fagmennsku.
Kristnihaldið er skemmtileg og fersk á að
horfa en ber full mikla virðingu fyrir texta
Nóbelskáldsins.
snúa að tilfinningahliðinni. Eins
og oftast þegar Kaninn ætlar að
vera bæði fyndinn og sentímental
verður útkoman ekkert nema
væmnin. Við höfum séð þessu
blandað saman þannig að vel tak-
ist hjá Woody Allen eða Lawr-
ance Kasdan en flestir aðrir ættu
að fara varlegar í sakirnar.
En það breytir því ekki að
myndin um þrjú á flótta er hin
ágætasta skemmtun og er það
Martin Short sem á hvað mestan
heiður af því. Hann er orðinn
einn af fremri gamanleikurum
vestan hafs en ferill hans er dæmi-
gerður fyrir bandaríska gaman-
leikara. Hann sló í gegn í sjón-
varpsþáttunum Saturday Night
Live og síðan enn frekar í mynd
John Landis, Three Amigos (allir
leika þeir í myndum eftir
Landis). Hér fer hann á kostum í
hlutverki aulalega bankaræningj-
ans í frakka sem er þremur núm-
erum of stór. Nick Nolte verður
seint talinn með merkari skap-
gerðarleikurum en honum fellur
vel að leika rymjandi harðjaxl
eins og hann gerir hér.
Mississippi Burning ★★★★
(í Ijósum logum)
Enda þótt Alan Parker fari heldur frjáls-
lega með staðreyndir er þetta einhver
besta mynd sem gerð hefur verið um kyn-
þáttahatur. Leikur er til fyrirmyndar og allt
sjónrænt spil áhrifamikið. Brennheit og
reið ádeilumynd sem enginn má missa af.
Laugarásbíó
Blues Brothers ★★
(Blúsbræður)
Þessi tæplega tfu ára gamla
stemmningsmynd er dæmi um hvernig
nánast handritalausar kvikmyndir geta
verið fyndnar með réttri stjórn. Ein allsherj-
ar vitleysa frá upphafi til enda en samt
ágætis skemmtun.
Twins ★
(Tvíburar)
Einstaklega þunn og ófyndin mynd þar
sem áhorfandinn veit alltaf hver næsti
brandari verður. Lakasta mynd Ivans Reit-
mans til þessa og hefði handritið aldrei átt
að fara lengra en í ruslakörfuna.
Nightmare on Elm Street 4 ★
(Matröð á Álmstræti 4)
Fjórða myndin í þessari hryllings-
tæknibrellusyrpu. Efnið er orðið talsvert
þreytt og Freddi ekki lengur ógeðslegur.
Bíóhöllin
Tree Fugitives ★★
(Þrjú á flótta)
Ágætis gamanmynd á meðan plottið
Skondnar andstæður
Hver svíkur hvem?
finningaböndum sem auðvitað
flækir hana um leið og það kemur
FBI til góða.
Costa-Gavras verður til að
byrja með nokkuð ágengt en þeg-
ar líða tekur á myndina verður
hann of upptekinn af alls kyns
aukaatriðum sem engu máli
skipta. Það er óneitanlega nokk-
uð áhrifamikið þegar Gary getur
ekki í hjarta sínu lógað veikum
hesti en fer síðan á „veiðar“ þar-
sem bráðin er bjargarlaus svert-
ingi. Við fáum góða mynd af hin-
um sjúka og fávísa rasista en eftir
það ræður handritið ekki við
vandamálið. Úrlausin er þessi
venjulega, bandaríska klisja með
alls kyns hallærislegum atriðum
og eftir á að hyggja hefði hér get-
að verið um dæmigerða sjón-
varpsmynd að ræða.
Að vísu standa leikarar vel
fyrir sínu, svo langt sem þeirra
hlutverk ná. Costa-Gavras hefur
líka ávallt náð mjög góðum leik
frá sínu fólki og eru Debra Win-
ger og Tom Berenger mjög
sannfærandi í sínum hlutverkum.
Sama má segja um aukaleikara í
hlutverkum rasistanna en FBI-
gæjarnir hefðu mátt vera betur
skrifaðir.
Niðurstaðan er að Betrayed er
ein sísta kvikmynd Costa-Gavras
og kannski ætti hann ekki að gera
mynd í bandarísku samfélagi.
Menn eins og Alan Parker eru
greinilega betur til þess fallnir.
Pað virkar vissulega nokkuð ír-
onískt því Parker var lítt þekktur
auglýsingagerðarmaður sem ekk-
ert kunni nema sjónrænar breilur
á sama tíma og Costa-Gavras var
skráður á spjöld kvikmyndasög-
unnar fyrir meistaraverk sfn um
pólitísk máiefni. Engu að síður
bíð ég spenntur eftir næsta verki
Costa-Gavras þótt neistann hafi
vantað að þessu sinni.
Three Fugitives (Þrjú á flótta), sýnd í
Bíóhöllinni. Handrit og leikstjórn:
Francis Weber. Aðalhlutverk: Martin
Short, Nick Nolte, Sarah Rowland
Doroff.
í þessari ágætu gamanmynd
leikur Martin Short einhvern lé-
legasta bankaræningja kvik-
myndanna. Hann er raunar eng-
inn bankaræningi en í örvæntingu
sinni grípur hann til þess ráðs að
fremja vopnað bankarán. Þegar
allt fer út um þúfur ákveður hann
að taka gísl til að sleppa frá
ósköpunum og hver verður fyrir
valinu nema fyrrum fanginn Luc-
as sem hafði ætlað sér að byrja
nýtt líf eftir fimm ára setu innan
rimlanna. Áður en langt um líður
er Lucas grunaður um ránið enda
mun líklegri til verksins en væsk-
illinn í stóra frakkanum.
Þetta er grunn hugmyndin í
kvikyndinni Three Fugitives sem
sýnd er í Bíóhöllinni. Agætis hug-
mynd, sérstaklega með tilliti til
hvernig valið var í hlutverkin.
Hinar miklu andstæður á milli
Martin Short og Nick Nolte
skapa skemmtilegt andrúmsloft
og þegar dóttir hins fyrrnefnda
kemur til sögunnar bætist ein
andstæðan við.
En þegar líður á myndina virk-
ar plottið ekki lengur og
stemmningin sem skapast hafði
dettur dálítð niður. Hugmyndin
verður brátt uppurin og illa
gengur að finna rétta þráðinn á
ný. Það tekst þó í hreint ágætu
lokaatriði þar sem Martin Short
er enn aðhlátursefnið. Myndin
líður einnig fyrir þær senur sem
Betrayed (Setið á svikráðum), sýnd í
Bióborginni. Leikstjóri: Constantin
Costa-Gavras. Handrit: Joe
Eszterhas. Aðalhlutverk: Debra Win-
ger, Tom Berenger, John Heard.
Varla er hægt að tala um pólit-
ískar spennumyndir án þess að
upp komi nafn Costa-Gavras.
Hann hefur haft meiri áhrif á
gerð slíkra mynda en nokkur
annar, enda hafa myndir hans
verið kraftmiklar og vel stílfærð-
ar útfærslur á heitum pólitískum
alþjóðamálum. Hann hefur fest
sig í sessi sem sannur húmanisti
og andúð hans á fasistum hefur
einkennt margar mynda hans.
Costa-Gavras er fæddur í
Grikklandi en gerðist ungur fra-
nskur ríkisborgari og hefur gert
flestar sínar kvikmyndir þar.
Hann hlaut mikla athygli fyrir
réttum 20 árum fyrir kvikmynd-
ina Z og í kjölfarið fylgdi The
Confession, en árið 1982 gerði
hann Missing sem trúlega er hans
verk á Vesturlöndum.
stórgóðar myndir sem allir
gott af því að sjá.
Það sama verður því miður
ekki sagt um nýjasta verk Costa-
Gavras, Betrayed. Myndin nálg-
ast á engan hátt fyrri verk hans og
er í raun ósköp venjuleg, banda-
rísk, annars flokks spennumynd
sem hefði efnisins vegna að ó-
sekju mátt takast mun betur.
Hún segir frá tilraunum FBI til að
hnekkja fjöldahreifingu rasista í
Bandaríkjunum sem hafa það að
markmiði að eyða öllum kyn-
stofnum utan þess hvíta. Cathy
Weaver (Debra Winger) er send I
bæ nokkurn í Suðurríkjunum
þarsem kynþáttahatrið blómstrar
og á hún að koma upp um höfuð-
paura rasistanna. Á sama tíma og
henni verður nokkuð ágengt
tengist hún einum þeirra, Gary
Simmons (Tom Berenger), tii-
24 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐj Föstudagur 2. júní 1989