Þjóðviljinn - 24.08.1990, Blaðsíða 2

SKAÐI SKRIFAR
Skýrsla

tryggir
hamingju
Mér er farið að finnast að ég finni mikið
hald og traust í hagskýrslum. Þær renna ein-
hveijum hlutlausum staðreyndagrunni undir
líf mitt og lyfta því á æðra plan svo að ég get
horft á gott og illt, þjáningu og gleði, rétt og
rangt, út úr eilífðinni þar sem búa miljónir
ljósára og annað það sem mælt verður og veg-
ið.
Þess vegna er ég ekki æstur, óður og upp-
vægur og slitandi mínu taugakerfi eins og til
dæmis hann Hróbjartur frændi minn, sem
aldrei getur verið til friðs frekar en svöng lús í
miklu hári.
Hann kom til mín um daginn og sagði:
Það er alltaf verið að lækka kaupið og
skerða kjörin og djöfúllinn hafi það að maður
hafi efni á að éta, sagði hann.
Þetta er rangt hjá þér, elsku vin, sagði ég.
Rangt? Segirðu mig ljúga eða hvað?
spurði Hróbjartur.
Alls ekki. Þú hefúr barasta ekki séð nýj-
ustu skýrslu OECD um þróunarffamvindu
einkaneyslunnar. Þig vantar rétt samband við
upplýsingaþjóðfélagið.
Nú og hvað segir þessi OECD? spurði
Hróbjartur.
Þeir segja allt gott. Þeir segja að íslending-
ar noti minna af tekjum sínum í mat og aðrar
lífsnauðsynjar eins og húsnæði en aðrar þjóð-
ir, sem eru í OECD og samt er þetta finasti
klúbbur heims.
Hvursu má það vera? spurði Hróbjartur
agndofa. Og við með þetta svakalega matar-
verð sem er allt að drepa. Éta þessir útlending-
ar svona mikið eða hvað?
Spyr þú mig ei, sagði ég. En svona er þetta
nú samt.
Ég veit það ekki, sagði Hróbjartur. Alla-
vega hefi ég ekki efni á að lifa.
Þú átt þó bíl, sagði ég.
Kallarðu það að lifa? sagði Hróbjartur.
Það kalla ég ekki að lifa heldur að komast
milli staða. Viltu kannski setja mig á reiðhjól
og láta keyra mig í klessu?
Nei elsku vin, sagði ég. En það stendur í
skýrslu OECD, að árið 1957 hafi íslendingur-
inn eytt 10% heimilisútgjalda sinna í einkabíl-
inn en 31% árið 1987. Og gerir enginn betur.
Þama sérðu, sagði Hróbjartur sigri hrós-
andi. Það er bíllinn sem er svona andskoti dýr.
Svo er ekkert eftir, maður getur ekki hreyft
sig, aldrei lyft sér upp eða gert sér glaðan dag.
Það segir nú samt í OECD-skýrslunni,
sagði ég, að útgjöld þín á veitingahúsum hafi
nífaldast frá 1957.
Útgjöld mín? hváði Hróbjartur. Ég sem fór
síðast út að éta í hitteðíyrra og þá borgaði
vinnustaðurinn helminginn.
Ég er ekkert að hnýsast í svoleiðis leynd-
armál, sagði ég. Ég veit bara að þú ert eins og
hver annar meðaljón á Islandi og ert farinn að
éta og þjóra á einhverjum óþarfabúlum niu
sinnum meira en þú gerðir þegar þú varst ung-
ur maður. Og ekki nóg með það...
Ekki nóg með hvað? spurði Hróbjartur.
Ekki nóg með þáð. Erlendur ferðakostnað-
ur þinn hefur aukist um 230 prósent á athug-
unartímanum.
Það er lygi, sagði Hróbjartur. í fyrra fór ég
einu sinni til Danmerkur á kostnað ráðuneytis-
ins...
Og komst fullur heim, sagði ég, og hafðir
keypt fomt sverð handa fjölskyldunni og...
Varðar þig eitthvað um það? spurði Hróbjart-
ur.
Nei. Að vísu ekki. En skýrslan lýgur ekki.
Hún segir líka að kaup þín á húsgögnum og
heimilistækjum hafi tífaldast á margræddu,
umtöluðu og rannsökuðu tímabili.
Hvurslag della er þetta, Skaði, sagði Hró-
bjartur. Ég sem var búinn að koma mér upp
búslóð löngu fyrir 1957.
Þú hefúr hent henni tíu sinnum, sagði ég
miskunnarlaus.
Hróbjartur komst hvorki lönd né strönd,
karlanginn. Hann seig alltaf lengra og lengra
niður í stólinn, andbámr hans urðu daufar og
máðust svo út eins og spor í sandi og það síð-
asta sem til hans heyrðist var þetta:
Já, en hvemig stendur þá á því, að mér
finnst ég ekki hafa efni á að lifa?
Við því er einfalt svar góði, sagði ég. Það
er aldrei að marka hvað manni fmnst. Ef ein-
hveijum finnst eitthvað þá er það eins vist að
það sé vitleysa og valdi bara óhamingju. Það
eru hinsvegar vísindin og hagfræðin sem ekki
bara efla dáð og vit heldur og hugarró og sam-
ræmi manns og þjóðfélags í bráð og lengd.
HVAÐ ERU ÞEIR
LIKA AÐ FLÆKJ-
AST FYRIR DAVÍÐ?
Og um leið verður ljóst að
ráðhúsið mundi njóta sín betur ef
hið myndarlega steinhús Odd-
fellowa yrði fjarlægt.
Morgunblaóiö
ATHAFNASKÁLDIN
SYNGJA
Annar bjartsýnismaður taldi,
að það ætti að rífa þá húsalengju
alla frá Aðalstræti til Lækjar-
götu, sem og öll hús við hið svo-
nefnda Hallærisplan. Með því
móti væri hægt að skapa skilyrði
til endurskipulagningar gamla
miðbæjarins.
Morgunblaöiö
MUNAÐARLEYS-
INGJARNIR
Samvinnufélög finni aflur
eigendur sína.
Fyrirsögn í Tímanum
ALLIR ERU ÞESSIR
KARLAR EINS!
Þá er Leppalúði ekki síður ís-
lenskur, en hans er getið sem síð-
asta eiginmanns Grýlu gömlu..
Leppalúði hefúr víst ekki verið
við eina fjölina felldur í kvenna-
málum því að auki átti hann með
Lúpu vinkonu sinni holukrakka
sem hét Skröggur.
T'íminn
BÖRÐUMSK EINN
VIÐ ÁTTA
Óspektir í Keflavík: Einn
lamdi þijá.
Tíminn
EKKERT SKOÐ-
ANALEYSI HÉR!
Ég er yfirleitt mjög ánægður
með veðrið hér á landi og hef
verið alveg sérdeilis ánægður
með það í sumar.
Alþýöublaöiö
ER JAPÖNUM EKKI
NOG AÐ EIGNAST
AMERÍKU?
Egill Skallagrímsson var
samúrai, segir Yukio Taniguchi
prófessor við Osaka Gakuin-há-
skólann í Japan.
Morgunblaöiö
PARADÍSARHEIMT
Æðsta markmið: á íslandi
búi ánægð þjóð um alla ffamtíð.
Morgunblaóiö
HVAÐA MUNUR ER
AÞREIFANLEGRI?
En það er næstum óhugsandi
að hrófla upp og framfylgja heil-
steyptri stjómmálastefhu sem
byggist á því hvomm megin
menn hatta sig í sundlaugunum
Alþýöublaöiö
EINS OG ÞEIR FÁI
BORGAÐ FYRIR!
Það er fúll ástæða til að hæla
íþróttafréttamönnum fyrir ducn-
að, en þe:
andi milli
ssir menn æða óþreyt-
endalausra boltaleikja.
Morgunblaöiö
2 S(ÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 24. ágúst 1990