Þjóðviljinn - 24.08.1990, Blaðsíða 20

Þjóðviljinn - 24.08.1990, Blaðsíða 20
'l 2 3 y iT ~í 7 22 H S> 9 92 10 U IZ y ii 13 7 52 15- 1Z 16 17 71 7 3 ie )9 ¥ 20 T~ 2i 2Z /S" 7 W— I Tt— F~ )é> <7 92 1$ T~ Vi b 7 3 22 21 7 16 27 22 9 25- /9 (o 7 >S~ V 16 17 !(? 2s JT 7 52 7 ? 52 3 16 6 )íl d 2Ó !b 2i 2Z~ /9 17 7 V W~~ 13—“ ie 12 3v f V 6 JT~ 29 V 9 )7 6 W~ JT~ W 23 )Q> 2S 29 )(? 99 w~ b 16 3 )6 5 w~ ZB U S2 25~ T~ l-b 92 /9 2b 17 Z$ V 9 Zb V m 2<o 99 (d )6 T~ 1ÍD y \30 22 2E~ X8 92 )7 á> J9 y V V 2S 9 22 7- °) 92 ) 6 2 12 23 7 v % % 27 9 7 23 U Krossgáta nr. 110 Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá bæjarnafn. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans, Síðumúla 37, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 110“. Skilafrestur er þrjár vikur. Verðlaun verða send til vinningshafa. 21- ? )5 /9 21 n 2<i 16 5 Lausnarorð á krossgátu nr. 106 var Skúmhöttur. Dregið var úr réttum lausnum og upp kom nafn Björn Þórs Sigbjörnssonar, Boðagranda 6, 107 Reykjavík. Hann fær senda hljómplötuna „Til þín“ með André Bachmann, konungi kokteiltónlistarinnar. Verðlaun fyrir krossgátu nr. 11Ó eru skáldsagan „Stálnótt" eftir Sjón. Mál og menning gaf út 1987. Elísabet Berta Bjarnadóttir Þórdís Bachmann Hófsemi er heilsu best Nýlega var frá því sagt í stuttri frétt að komið hefði í ljós að hveitiklíð gæti unnið á ristil- krabbameini. í hveitikiíði er að finna Bl-vítamín (tíamín), B6- vítamín (pyridoxín), sem meðal annars stuðlar að samruna kjarnsýra sem vinná gegn hröm- un og breytir amínósýrunni trypt- ofani í nikótínsýru, B5-vítamín eða pantótensýru, sem meðal annars getur dregið úr eitrunar- áhrifum ýmissa fúkalyfja, para-amínóbensósýru sem meðal annars mýkir húðina og dregur því úr hrukkumyndun og síðast, en ekki síst, þráavarnarefnið sel- en. Lengi hefur verið álitið að sel- en gæti unnið gegn vissum krabb- ameinsvöldum og veitt vörn gegn sumum tegundum krabbameins. Bæði E-vítamín og selen eru þráavarnarefni og sem slík hægja þau á öldmn og hörðnun vefja. Karlmenn virðast hafa meiri þörf fyrir selen en konur og er um helmingur selenforða þeirra í eistunum og þeim hlutum sáðrás- anna sem næstir eru blöðruháls- kirtlinum. Það er vitað að þörf líkamans fyrir þetta snefilefni er mjög lítil og er þá átt við að hæfi- legur dagskammtur fyrir full- orðna sé 50-100 míkrógrömm á dag. Þau matvæli sem innihalda selen eru auk hveitiklíðs: hvei- tikím, túnfiskur, laukur, tómatar og aspas. Pantótensýran í hveitiklíðinu er ekki síður nauðsynleg og álitið er að dagsþörf fullorðinna af henni sé 10 milligrömm. Pantót- ensýran er vatnsleysin eins og hin B-vítamínin og vegna þess að hana skilur út innan átta tíma frá neyslu þarf að endumýja hana daglega með mat eða bætiefnum. Hún hjálpar til við frumubygg- ingu, viðheldur eðlilegum vexti og stuðlar að uppbyggingu mið- taugakerfis, eins og raunar flest hin B-vítamínin. B6-vítamínið er merkilegt fyrir margt og þeir sem kaupa B- hópstöflur skyldu aðgæta að þær innihaldi nægt B6 - það er dýrt og í sumum blöndum er ekki nóg af því. Þeir sem aldrei muna drauma sína gætu þurft að bæta við sig B6-vítamíni. Dagsþörf fullorðinna af því er um 2 milli- grömm en barnshafandi konum er þó ráðlagt að taka af því 2.5 milligrömm daglega. Þar eð áfengi og estrógen eyða B6- vítamíni úr líkamanum þurfa þær sem eru á pillunni að taka auka- skammt af því. B6 stuðlar að því að eggjahvítuefni og fita meltist sem skyldi, það getur dregið úr ógleði, vöðvakrampa og vissum tegundum af taugabólgum í út- limum. Það skiptir í rauninni minnstu máli hvort fólk fær bætiefnin úr fæðu eða töflum - mestu máli skiptir að gera sér grein fyrir miícilvægi réttrar næringar og haga sér samkvæmt því. Þó er al- veg öruggt að hveitiklíð er tölu- vert ódýrara en að kaupa töflur sem innihalda virku efnin í því og ef hægt er að koma því við er það mat pistlahöfundar að ávallt sé best að fá bætiefnin sem minnst unnin. Ástarsorg Hver er hún þessi ástarsorg og hvað er hún að vilja inní líf okkar allra? Hvers vegna syrgjum við þann sem fór frá okkur eða vill ekki vera með okkur? Getur hann eða hún nokkurn tíma hafa komið til móts við þarfir okkar úr því að hann eða hún fór eða kom ef til vill aldrei alveg? Er það satt að fólk elski mest þann sem aldrei fékk að vita hve hann var heitt elskaður? Hvor var það sem steig aldrei skrefið til fulls að mynda varanlegt samband? Er það stundum sá sem syrgir mest sem þorði aldrei að afhjúpa tilfinning- ar sínar alveg? Dauöi auðveldari? Stundum heyrir maður mann- eskjur í mikilli ástarsorg segja að dauði hefði verið auðveldari við- fangs en aðskilnaður á borð við skilnað eftir ástarsamband sem miklar væntingar voru bundnar við. - Þá hefði maður ekki þurft að horfa uppá hana eða hann vera með öðrum, eða þurft að vera alltaf að hittast. En svona yfirlýsingar eru venjulega sagðar í tilfinningahita sársaukans á líð- andi stundu, því fyrr eða síðar getur sá sári horft á gömlu ástina sína og unnt henni annars föru- nautar án þess að hugsa um dauðann í því sambandi. Samt er það svo að þau munu ófá sjálfs- morðin sem framin eru í ástar- sorg, en maður heyrir sjaldan um að fólk fyrirfari sér ef ástvinur deyr af slysförum eða veikindum. (Nema þá í óperum.) Þetta styð- ur þá kenningu að verra sé að vita af draumgoðinu lifandi og fá það ekki. Ef til vill er það svo um ástarsorgina að hún hefur löngum flokkast undir fremur forboðnar kenndir og fyrirbæri líkt og systkinasamkeppnin og kynlífið. Maður heyrir miklu oft- ar fólk rifja upp gamlar minning- ar og spjalla um það með glóð í augum að það hafi nú verið þetta sumarið sem það var svo ástfang- ið af honum þessum eða leist svo vel á hana þessa, heldur en að sagt sé frá því og sogið uppí nefið, að aldrei hafi nú neitt orðið úr Þessi geldingahnappur í urðinni ofan við Dettifoss minnir á mann- eskju sem þraukar gegnum sorg- ir sínar. Þarna stendur hann af sér sorgir sínar blómmikill og fag- ur. draumórunum um þennan og hinn, og maður hafi nú mátt horfa uppá þá marga vappa inní önnur ástarsambönd með öðrum aðalpersónum. Slíkar skipbrots- sögur eru helst sagðar á sjöunda glasi á síðkvöldum eða fyrir lukt- um dyrum hjá sérfræðingum í mannlegum samskiptum með þagnarskyldu. Flottara að hafna Það hefur löngum þótt flottara að vera sá sem hafnar einhverj- um, en sá sem er hafnað. Miklu er algengara að heyra fólk tala um það að þessi eða hinn hafi nú aldeilis verið á eftir sér: en ég vildi hann ekki; heldur en að heyra einhvern segja: mikið svakalega var ég langt niðri eftir að við hættum að vera saman, ég hélt bókstaflega að ég gæti ekki lifað lengur. En það hefur mátt myndhverfa ástarsorgina í ljóð, söngva og aðrar listir. Það er eins og þá fyrst hafi hún ekki þótt aumingjaleg lengur. Er þetta sá sagnaarfur sem við höfum yfirfært til næstu kynslóðar? Er þá nokkuð skrýtið að unglingarnir séu almennt ekk- ert óðir og uppvægir að tjá for- eldrunum innsta sársaukann um eitthvað sem fer úrskeiðis í ást- armálunum. Sársauki í hillu Gamall sársauki er ef til vill ekki til í fjölskyldunni nema uppí hillu í verkum þeirra Davíðs Stef- ánssonar og Bobs Dylan. Hvenær heyrir maður um að pabbi hafi leyft sér að vera ómögulegur úr sorg? Þessi sterka fyrirvinna. Og mamma, það er þá helst þegar hún og vinkonurnar eru eitthvað að djúsa án kallanna og halda að þú sért löngu sofnuð. Hvernig er talað um það að mistakast í þinni fjölskyldu? Það þykir ekkert dónalegt að hafa langað í dýra peysu oní bæ en látið það vera. En hvað með að hafa langað í einhvem, en funndist of dýrkeypt að reyna? Eða að hafa reynt allt hvað maður gat og vera samt hafnað? Að hafa greitt einhverj- um lokka við Galtará og svo hafi allt farið í flækju, það fer með leynd. Hitt er svo annað mál að séu foreldrarnir með gamla alvar- lega hnúta á sálinni ber að varast að leggja á bömin að leysa þá. 20 SÍÐA-NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 24. ágúst 1990

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.