Þjóðviljinn - 05.07.1991, Síða 17

Afskekktir
Rotþróin - Haltu kjafti éttu skít
boraðu gat á Reykjavík, Erða-
númúsik 1991
Frá Húsavik kemur hljóm-
sveitin Rotþróin, hljómsveit sem
er ekki beint á allra vörum um
þessar mundir, dapurleg stað-
reynd sem endurspeglar smekk-
þurrð íslenskra rokkáhugamanna.
Rotþróin hefur alið manninn
norðan heiða 1 þó nokkuð mörg ár
og hrundið af stað bylgju yngri
banda á staðnum sem bera nöfn
eins og Ræsið og Bra. Það er ekki
fjölbreytt líf fyrir hljómsveitir
sem spila ekki „það sem fólkið
vill heyra“ í Reykjavik, og hvað
þá á Húsavík. Rotþróin treður upp
einu sinni, tvisvar, í heimabæn-
um, spilar örsjaldan i nágranna-
bæjum og hefur einu sinni komið
og spilað í Reykjavík þar sem þeir
gerðu það gott.
Það er því kominn tími á að
efni í föstu formi kæmi frá sveit-
inni og nú er hægt að versla, ef
maður leitar vel, fyrstu spólu
sveitarinnar. Hún ber nafnið
„Haltu kjafti éttu skít boraðu gat á
Reykjavík", sem liklega tengist
hatri meðlima á núverandi
byggðaþróun. 12 lög eru á spól-
unni, öll frumsamin, nema tvö
gömul „grenj-lög“, Seasons in the
sim og E1 Condor pasa, sem Hús-
víkingamir misþyrma illilega í
æstum rokkham.
Frumsömdu lögin gera þessa
spólu að kjörgrip, straumar og
stefnur öfgafullrar rokktónlistar
síðustu þijátiu ára hrærast og
öfuguggar rokka
blandast í Rotþrónni og spýtast út
í spennandi skömmtum. Nokkuð
ber á þungu og hröðu þungarokki,
HAM- áhrifm eru augljós, popp-
aðar melódíur skjóta upp kollin-
um og sýrupönk í anda Butthole
Surfers sker hlustimar. - Og oft-
ast er þetta allt í gangi í sama lag-
inu. Það er eitthvað pervisið og
öfuguggalegt í tónlistinni sem erf-
itt er að henda reiður á. Og svo
lima þeir líka slátur og sviða-
kjamma á hljóðfærin sín til að
kalla ffam áhrif hins afskekkta.
Spólan var hljóðrituð í eigin
hljóðveri hljómsveitarinnar á
Húsavik og em hljómgæðin góð,
en einnig mátulega hrá.
Rotþróin er ein á báti í ís-
lensku rokklífi. Þeir róa á óþekkt
mið í heimatilbúnum björgunar-
báti. Spólan er mjög góð og þegar landsfjórðungi ættirðu að sjá þá.
drengimir spila næst í þínum Þeir eiga það skilið...
Odauðleg ást á
Rock & roll
Bubbi og Rúnar - GCD. Steinar
1991.
Það var ekki við öðm að búast
en að útkoman yrði góð, þegar tveir
hæst mjálmandi rokkkettir landsins,
Bubbi og Rúnar Júl, leiddu saman
gítara sína. En að útkoman yrði
svona rosalega góð bjuggust fæstir
við.
GCD-platan er með því besta
sem þeir hafa gert lengi: Bubbi hef-
ur sent frá sér ágætis plötur síðustu
ár en samt aldrei náð upp þeirri
geggjuðu moldvörpu/gúanó/töffara
rokkstemmningu sem síðast grass-
eraði á plötu hans og Das kapital og
þar á undan með Utangarðsmönn-
um. Slípunin hefur verið of mikil,
hljóðgerflasjór drekkt fiumkraftin-
um.
Rúnar hefur allt of lengi flutt
hálfgert grin-rokk og ekki verið
svipur hjá són, síðan hann rokkaði
sem stífast með Hljómum '66 og
Trúbrot '71. Á GCD nýtur hann sín
GCD I öllu slnu veldi.
Mynd: Bragi Þ. Jósefsson.
til fulls; hann er ffábær rokksöngv-
ari og bassaspilið er sólid.
Fyrir einhvem undarlegan en
góðkynja heilahristing æxluðust
málin þannig að um miðjan
april settust tvímenningamir
niður og glömruðu, þar til 13 lög
vom tilbúin. 13 gullkom sem
glampa bjart á sandbökkum ís-
lenskrar sumarpoppvertíðar. Platan
er næstum óþægilega gripandi. Það
er ekki hægt annað en að sönglá
búta af plötunni í tíma og ótíma.
Þetta getur haft óþægilegar afleið-
ingar, t.d:
Sp: Jœja, hvað segirðuþá?
Sv: Segðu mér herra ráðherra
sefurðu ró-ró-róóótt...
-Ha?
- Æ sorrí, ég hef bara GCD á
heilanum.
Öll vinna við hljóm plötunnar
hefur heppnast vel. Ekki einn hljóð-
gerflatónn, heldur sígilt rokkgítar-
sánd, munnhörpublástur til áherslu
og þéttur botn. Gulli Briem, sem lít-
ið hefur rokkað um dagana, rokkar
hér eins og Dýri úr Prúðuleikumn-
um og Beggi Morthens hefur greini-
lega ekki látið gítarinn ósnertan síð-
an hann lék með Egó. Guðmundur
Pétursson blúshalur á skemmtileg
tilþrif á slide-gítar í þrem lögum og
Óttar Felix rokkráðgjafi heldur þétt
og ömggt á spöðunum.
Það er eiginlega ómögulegt að
nefna bestu lög plötunnar, þau em
öll ffábær, en samt verður að benda
á ,J>ú dregur mig niður“ og „Mýr-
dalssandur“ sem er fullkomið rokk-
lag og uppáhaldslag pabba míns um
þessar mundir.
Til að allir gullhamramir valdi
mér ekki heilahimnubólgu verð ég
að minnast á eitt atriði sem hefði
mátt fara betur á plötunni og það em
umbúðimar. Það er að vísu gott að
geta hnýsts inn í stúdíóið á meðan á
upptökunum stóð, og myndir á
innra umslagi gefa manni tækifæri
til þess, en myndin af Bubba og
Rúnari uppstilltum er full grá og líf-
laus og ekki í takt við ferskleika
plötunnar. En þetta er tæknilegt
smáatriði. í lokin: húrra og bravó,
og „velkomnir heim“ piltar.
Poppað fyrir
innréttingum
Ýmsir flytjendur - „Húsið“ -
Stöðin hf. 1991.
Fyrir stuttu kom út safhsnældan
og diskurinn „Húsið“. Þessi útgáfa
hefur verið all lengi á leiðinni, eða í
um rúmt ár. Þama em á ferð 18 lítt
þekktar hljómsveitir, hvaðanæva að
af landinu sem allar hafa gefið
vinnu sína í að styrkja hús Krísuvík-
ursamtakanna. Ágóði af útgáfunni
rennur til innréttinga og smíði húss-
ins, sem oft er nefht Krísuvíkurskól-
inn. Víst er þetta gott málefni sem
flestir ættu að leggja lið með að
kaupa þennan sérstaka happdrættis-
miða. Það era engin núll og allir fá
átján ágætis popplög fyrir sinn
snúð.
Á Húsinu ber mikið á utanbæj-
arsveitum. Sex sveitir koma ffá
Reykjavík en hinar ffá Stykkis-
hólmi, Vestmannaeyjum, Akranesi,
Hafnarfirði, Keflavík, ísafirði,
Hólmavík, Egilsstöðum, Sauðár-
króki og Höfh. Sum laganna em
orðin nokkuð gömul og þar sem líf-
tími íslenskra hljómsveita er yfir-
leitt stuttur hafa margar hljómsveit-
ir lagt upp laupana eða þá breytt
meðlimaskipaninni stórlega.Húsið
er gott yfirlit yfir tónsmíðar popp-
aðri bílskúrsbanda samtímans. Báð-
ar Akranes-sveitimar, Óðfluga og
Bróðir Darwins em með því betra á
Húsinu. í lögum þeirra glitrar á
popp-ffumleika, söngurinn er góður
og textamir hafhir yfir dægurlaga-
leirburðinn. Frá Vestmannaeyjum
koma tvær sveitir, Stertimenni og
Mömmustrákar, sem báðar halda
merki Eyjastuðsins á lofti. Sérstakt
hrós fá litlu strákamir í Mömmu-
strákum (allir fæddir 1974) en þó
sakna ég þess að Gísli Elíasson
trommari skuli ekki radda eins og
hann gerði svo skemmtilega á
Músiktilraunum um daginn. Af
Reykjavíkurböndunum em það
Sexmenn og Blautir Dropar sem
einna helst heilluðu mig, báðar leika
gott popp og em söngvarar beggja
hljómsveitanna efnilegir. Eina rokk-
ið á Húsinu kemur ffá Hafharfirði,
lfá Nabblastrengjum sem unnu
Músiktilraunir 1990. Lag þeirra
„Engin miskunn" er þó ofhlaðið
tæknibrellum til að það skili sér
reglulega vel. Jón Símonarson
söngvari Nabblastrengja gekk til
liðs við Bootlegs
þegar Nabbla-
strengir leystust
upp í fyrra.
Munkar ffá
Keflavík eiga
einnig ágætt
instmmental-lag,
og Effi deild al-
þingis ffá Egilsstöðum spila nokkuð
glúrið popp.
Húsið er ekki besta íslenska
safnplata sem ég hef heyrt, og ekki
heldur sú versta. En málstaðurinn er
góður og Húsið því skyldueign hjá
meðvituðum tónlistaráhugamönn-
um.
Gunnar L
Hjálmarsson
Föstudagur 5. júlí 1991 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA17

wr