Þjóðviljinn - 10.08.1991, Síða 2

X átt til afvopnunar
í þá nima fjóra áratugi sem liðnir eru frá stofnun
NATO og hingaðkomu bandaríska hersins í seinna
sinnið, hefur oft verið spurt: Hvenær eru friðartímar?
Þegar „samningurinn" um herinn var gerður var svar-
ið í bak og fyrir að hér skyldi aldrei verða her á friðar-
tímum. Því eru hér settar gæsalappir utan um orðið
samningur að þótt varnarsamningurinn sé að forminu
til gerður milli tveggja fullvalda ríkja, þá báðu íslend-
ingar aldrei um þennan her. Þjóðin var aldrei spurð
hvort hún vildi fá hann, ekki heldur hvort hann ætti að
fá að vera eftir að hann var kominn. Ef allt hefði verið
með feldu hefði svo alvariegur gemingur verið lagður
fyrir þjóðina og hún spurð í almennri atkvæðagreiðslu
hvort hún samþykkti að veita hernum viðtöku.
En það var ekki allt með feldu. Bandaríkjamenn ætl-
uðu sér alltaf að gera ísland að miklu virki í sínum
eigin vörnum eins og sjá má af beiðni þeirra í stríðs-
lok um land fyrir herstöðvar í 99 ár. Þeim var neitað
þá og yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar var örugg-
lega á sama máli. Fáum árum síðar var komið annað
hljóð í strokk íslenskra valdhafa og Bandaríkjamenn
komu fram vilja sínum.
Þetta er sagnfræði, sem vissulega svíður undan, en
nú á tímum skiptir hún ekki jafn miklu máli og áður,
heimsmyndin hefur breyst, rökin sem notuð voru fyrir
dvöl hersins heyrast ekki lengur. Óvinurinn sem átti
að verjast hefur um allt annað að hugsa. Við þessi
skilyrði ætti að vera sjálfgefið að herinn fari, því að frá
sjónarmiði þeirra sem héldu að í honum væri einhver
vöm, er ekkert lengur með hann að gera.
Því miður er ekkert fararsnið á hernum og höfðingjar
NATO leita nú með logandi Ijósi að nýju hlutverki fyrir
NATO. Það er með öðrum orðum ekki ætlunin að
leggja bandalagið niður, eins og eðlilegast hefði verið,
og því er um leið haldið fram af talsmönnum þess að
aðstaðan á íslandi sé ein hin mikilvægasta sem her-
inn hefur í þessum heimshluta.
Samningar um að vinda ofan af vígbúnaðarkapp-
hlaupinu hafa um alllangt skeið verið eitt mikilvæg-
asta viðfangsefni alþjóðastjómmála. Þau mál eru
hvorki einkamál stórveldanna né valdamestu einstak-
linga þeirra. Þau eru fyrst og síðast hagsmunamál
alls almennings og það er þess vegna sem Samtök
herstöðvaandstæðinga efna til Keflavíkurgöngu í
dag.
Þótt dregið hafi úr vígvæðingunni á landi þá má ekki
gleymast að enn er ósamið um að hreinsa höfin af
vígtólum. Samtökin vekja á þessu sérstaka athygli,
en í yfiriýsingu þeirra segir m.a.: „Vopnakapphlaup
stórveldanna á höfunum hefur aukið mjög hættuna á
kjamorkuslysi á miðunum umhverfis landið. Það er
því brýnt hagsmunamál okkar íslendinga að hafist
verði handa um afvopnun á höfunum, en herstöðin
hér og ratsjárstöðvamar eru einmitt hluti af vígvæð-
ingunni þar. Sú umhverfisvá sem af hemum stafar á
landi er einnig ofariega í hugum herstöðvaandstæð-
inga nú þegar blásið er til Keflavíkurgöngu. Má þar
nefna til dæmis olíumengun grunnvatns og mengun-
arslys á Heiðarfjalli. Samningar stórveldanna um af-
vopnun nú á dögunum er enn ein staðfestingin á því
að kalda stríðinu er lokið, þótt íslensk stjómvöld virð-
ist ekki hafa veitt því athygli. Krafan um heriaust, hlut-
laust land hefur því aldrei átt betur við en nú.“
Þjóðviljinn hvetur alla herstöðvaandstæðinga og aðra
friðarsinna til að Ijölmenna í Keflavíkurgöngu í dag.
hágé.
ÞTÓPVII.IINN
Málgagn sósíalisma þjóðfrelsis og verkalýðshreyfingar
Síðumúla 37 — 108 Reykjavík
Sími: 681333
Símfax: 681935
Útgefandi: Útgáfufélagiö Bjarki h.f..
Framkvæmdastjóri: Hallur Páll Jónsson.
Ritstjórar: Ámi Bergmann, Helgi Guömundsson.
Fréttastjóri: Siguröur Á. Friöþjófsson.
Ritstjóm, skrifstofa, afgreiðsla, auglýsingar: Síðumúla 37, Rvík.
Auglýsingar: 681310, 681331.
Umbrot og setning: Prentsmiöja Þjóöviljans hf.
Prentun: Oddi hf.
Verö f lausasölu: 110 kr. Nýtt Helgarblaö: 170 kr.
Áskriftarverö á mánuði: 1200 kr.

Gulrót fyrir Evrópu
Það fer víst ekki framhjá nein-
um að ríkisstjómin hefiir átt í tals-
verðu basli með sín stóm mál að
undanfömu. Samningar um EES
em komnir í hnút, og ef trúa á yfir-
lýsingum utanríkisráðherra frá því
á dögunum, eiga þeir að vera úr
sögunni. Nú er að sönnu valt að
treysta þeirri fúllyrðingu, en þegar
allt kemur til alls er hreint ekki
ólíklegt að ráðherrann hafi haft rétt
fyrir sér. Þótt ekki kæmi annað til
er alveg ljóst að EB hefur ekki
mikinn áhuga á því að taka þátt í
því stímabraki sem samningunum
fylgja, enda illskiljanlegt af hveiju
bandalagið ætti að leggja mikið á
sig til að ná þeim, þegar vitað er
að stærstu rikin sem verið er að
semja við ætla sér inn í bandalagið
innan tíðar.
Þá er álmálið enn á óvissustigi,
jafnvel þótt iðnaðarráðherra haldi
því fram með nokkuð reglulegu
millibili að nú sjái fyrir endann.
Jónas Kristjánsson ritstjóri DV
skrifar skemmtilegan leiðara í DV
á fimmtudag þar sem hann fjallar
m.a. um þá gulrót sem íslendingar
geti boðið Evrópu. Leiðarinn er
birtur hér óstyttur.
„Þráður leysir málin
tvenn
Við höfum lent í vandræðum
með tvo mikilvæga samninga við
útlendinga, annars vegar um evr-
ópskt efnahagssvasði og hins vegar
um nýtt álver á íslandi. Hvorugt
málið er endanlega úr sögunni, en
saman kalla þau á endurmat okkar
á stöðu samningaskákanna.
Annars vegar sjáum við fram
á, að Evrópubandalagið er ófært
um að gera gagnkvæma samninga
á jafnréttisgrundvelli. Það getur
bara gleypt umhverfi sitt, ekki
samið við það. I bandalaginu ráða
ferðinni þrengstu sérhagsmunir í
líkingu við íslenzkan landbúnað.
Hins vegar sjáum við ftam á,
að erlend álfélög eru ófær um að
greiða meira fyrir orku á íslandi en
sem svarar fjármagnskostnaði okk-
ar af að taka lán vegna virkjana.
Varla má heita, að peningar fáist
upp í orkuverið við Blöndu, þótt
það eigi að þjóna nýju álveri.
Álmálið er í þeirri vonlausu og
fáránlegu stöðu, að áratugum sam-
an er ekki fyrirsjáanlegur neinn
arður af orkusölu til Keilisness,
aðeins endurgreiðsla á fjármagns-
kostnaði. Samt er verið að tala um
að fóma ódýrum virkjanakostum
okkar í þágu álversins.
Að seíja orku til álversins á
fjármagnskostnaðarverði er álíka
heimskulegt og að veita togumm
ftá ríkjum Evrópubandalagsins að-
gang að fiskimiðum okkar. Við-
skipti af slíku tagi em verri en
engin viðskipti, því að okkur ber
skylda til að ná gróða af auðlind-
um okkar.
Ríkisstjómin mun væntanlega
haga sér rétt í málum evrópska
efnahagssvæðisins. Haldið verður
áfram að reyna samninga í haust,
en ekki í neinni örvæntingu. Við
munum ekki bjóða frekari eftir-
gjafir. Við munum jafnframt sætta
okkur við, að samningar náist
ekki.
Við Evrópubandalagið höfum
við gert nothæfan viðskiptasamn-
ing, sem við höldum áfram að
nota, þótt við gemmst ekki aðilar
að evrópsku efnahagssvæði og lát-
um ekki hvarfla að okkur að gerast
aðilar að sjálfu Evrópubandalag-
inu, þótt nágrannaþjóðimar geri
það.
Við getum svo í vaxandi mæli
farið að sveifia nýrri gulrót fyrir
framan viðsemjendur okkar í Evr-
ópubandalaginu, hvort sem er í
marghliða eða tvíhliða viðræðum
um aukið viðskiptaffelsi sjávaraf-
urða. Við getum boðizt til að selja
þeim orku um streng yfir íslands-
haf.
Auknar kröfur um mengunar-
vamir og um aðgerðir gegn eyð-
ingu ózonlags, svo og almennt
gegn gróðurhúsaáhrifum, em fam-
ar að valda auknum erfiðleikum
við notkun á kolaorku og kjam-
orku. Kaup á vatnsorku verður í
auknum mæli talinn fýsilegur kost-
ur.
24 • MORGUNE
Útgafandi Arvakur h.f.. Raykjavik Framkvœmdastjóri Haraldur Sveinsson. Ritstjórar Matthias Johannassan. Styrmir Gunnarsson. Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guómundsson, Björn Jöhannsson, Arni Jörgensen. Fréttastjórar Fraysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst tngi Jónsson. Ritstjómarfulltrúi Björn Vignir Sigurpélsson. Ritstjóm og skrifstofur: Aðalstreti 6, simi 691100. Auglýsingar: Aðal- straati 6, siml 691111. Afgreiðala: Kringlan 1, sími 691122. Aakrlftar- gjald 1100 kr. á ménuði innanlands. 1 lausasölu 100 kr. eintakið.
Vamir og vinna
Inýlegu tölublaði tímaritsins
Frjálsrar verzlunar birtist
viðtal við Karl Steinar Guðn-
ason, aiþingismann og form-
ann Verkalýðs- og sjómanna-
félags Keflavfkur, þar sem
hann fjaliar m.a. um íslenzkt
starfsfólk vamarliðsins á
Keflavíkurflugvelli. í viðtali
þessu kemur fram, að frá því
í febrúar 1990 hafi ekki ver-
ið ráðið í störf hjá vamarlið-
inu, þegar einhveijir starfs-
manna hafa hætt. Um þetta
segir alþingismaðurinn í fyrr-
nefndu viðtali: „Við höfum
ævinlega fengið það upphaf-
ið, en núna hefur það ekki
fengizt. Breytingamar í Evr-
ópu hafa gert það að verkum,
að það hefur orðið „gengis-
fall“ á stöðinni hér. Verka-
lýðsfélagið hefur reynt að fá
þessu breytt því að eftir því
sem starfsfólki fækkar verð-
ur meira álag á fjölda vinnu-
staða. Okkur hefur ekki
tekizt að koma ( veg .fyrir
þetta og það lítur út fyrir,
að breytingamar, sem ég var
að minnast á, geri það að
verkum að þetta verði látið
halda áfram enn um sinn að
einhverju ráði.“
I tilefni af þessum ummæl-
um Karls Steinars Guðnason-
ar er ástæða til að undiretrika
nokkur grundvallaratriði
varðandi vamarliðið á Kefla-
víkurflugvelli: Það kom hing-
að árið 1951 vegna þess, að
mikil hætta var á ófriði I
heiminum og að Kóreustríðið
mundi breiðast út Kalda
strfðið var að magnast og
Sovétrfkin höfðu lagt undir
sig hvert ríkið f Austur-Evr-
6pu á fætur öðru. Dvöl vam-
arliðsins hér á landi var fram-
lag okkar Islendinga til sam-
eiginlegra vama hins fijálsa
heims gegn þeirri ógnun sem
stafaði frá Sovétríkjunum.
Vamarliðið kom ekki hing-
að til þess að tryggja íslend-
ingum atvinnu. Það kom
heldur ekki hingað til þess
að'þjóðin, einstök fyrirtæki
eða einstaklingar gætu hagn-
ast á dvöi þess hér. Af aug-
Ijósum ástæðum má búast
við umtalsverðum samdrætti
l umsvifum vamarliðsins á
næstu árum og minnkandi
framkvæmdum. Þetta ereðli-
leg þróun vegna þess, að frið-
arhorfur f okkar heimshluta
hafa batnað og samskipti
aðildarríkja Atlantshafs-
bandalagsins og Sovétrfkj-
anna eru með allt öðrum
hætti en áður var.
Við megum alls ekki missa
sjónar á þessum meginfor-
sendum fyrir komu vamarl-
iðsins hingað. Þess vegna er
ekki við hæfi, að verkalýðs-
foringjar eða stjómmála- J
menn eða stjómvöld sem slík
hafi uppi þrýsting á Banda-
ríkjamenn og beiti sér gegn
fækkun Islenzkra starfs-
manna vamarliðsins eða að
dregið verði úr framkvæmd-
um á þess vegum. Þeir, sem
það gera, hafa tapað áttum
og eru búnir að gleyma því,
hvere vegna vamareamning-
urinlt var gerður.
Það er beinlínis hættulegt
fyrir fslenzku þjóðina að
verða háð veru vamariiðsins
hér vegna þeirrar atvinnu,
sem það veitir eða vegna
þeirra tekna, sem við höfum
haft af dvöl þess hér. Við
þurfum að geta tekið ákvörð-
uh um það, hvemig vömum
lslands verður háttað f fram-
tfðinni óháð slfkum sjónarm-
iðum. í |jósi breyttra að-
stæðna á alþjóðavettvangi er
meiri ástæða til að vinna
skipulega að þvf annare veg-
ar, að fslendingar taki að sér
í ríkara mæli sum þeirra
verkefna, sem vamarliðið
hefur haft með höndum og
hins vegar, að þeir sem starf-
að hafa á vegum vamarliðs-
ins eigi kost á öðrum störf-
um. Bygging nýs álvere á
Keilisnesi mun eiga sinn þátt
f að leysa slík vandamál, ef
af henni verður.
Við Islendingar höfum lagt
mikið af mðrkum til sameig-
inlegra vama hins fijálsa
heims á undanfömum ára-
tugum með því að veita er-
lendu herliði dvalarleyfi f
okkar landi. Við höfum líka
notið góðs af þvl vegna þess,
að með því hefur öryggi okk-
ar og annarra verið tryggt.
Vel má vera að til þess geti
komið á næstu árum að við
þurfum með einum eða öðr-
um hætti að leggja fram Qár-
muni til þess að tryggja vam-
ir okkar. Það hafa aðrar þjóð-
ir gert og það getum við líka
gert. Slíkt væri í meira sam-
ræmi við sögu okkar og hefð-
ir en að sækjast eftir vinnu
og tekjum vegaa vamanna.
tf
Otgáfufélag: FRJÁLS FJOLMIÐLUN HF.
Stiómarlormaéur og útgifuttjóri: SVEINN R. EYJOLFSSON
Framkvamdattiðri og útgéfustjóri: HORÐUR EINARSSON
Rltttjórar: JÖNAS KRISTJANSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðttoóamotjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNALAND JONSSON
Fréttastjóri: JONAS HARALOSSON
Auglysrngaatjórar. PALL STEFANSSON og INGOLFUR P. STEINSSON
Ritatjóm. akufttolur. auglytingar. tmáauglýtingar. blaðaafgreiðtla. *aknft.
ÞVERHOLTI 11.105 RVlK. SlMI (91)27022 - FAX: (91)27079
Satning. umbrot. mynda- og plóiugerð
PRENTSMIÐJA FRJALSRAR FJOLMIÐLUNAR HF.. ÞVERHOLTI 11
Prantun: ARVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 1100 kr
Verð I lautatolu virka daga 105 kr. - Helgarblað 130 kr.
Þráður leysir málin tvenn
Viö höfum lent í vandræðum meö tvo mikilvæga
samninga viö útlendinga, annars vegar um evrópskt
efnahagssvæöi og hins vegar um nýtt álver á íslandi.
Hvorugt málið er endanlega úr sögunni, en saman kalia
þau á endurmat okkar á stööu samningaskákanna.
Annars vegar sjáum viö fram á, aö Evrópubandalag-
iö er ófært um aö gera gagnkvæma samninga á jafnrétt-
isgrundvelli. Þaö getur bara gleypt umhverfi sitt, ekki
samið viö þaö. í bandalaginu ráöa ferðinni þrengstu
sérhagsmunir í líkingu við íslenzkan landbúnaö.
Hins vegar sjáum viö fram á, aö erlend álfélög eru
ófær um að greiða meira fyrir orku á íslandi en sem
svarar íjármagnskostnaöi okkar af að taka lán vegna
virkjana. Varla má heita, aö peningar fáist upp í orku-
veriö viö Blöndu, þótt þaö eigi aö þjóna nýju álveri.
Álmáliö er í þeirri vonlausu og fáránlegu stööu, að
áratugum saman er ekki fyrirsjáanlegur neinn aröur
af orkusölu til Keilisness, aöeins endurgreiösla á fjár-
magnskostnaöi. Samt er verið aö tala um aö fórna ódýr-
ustu virkjanakostum okkar í þágu álversins.
Aö selja orku til Keilisness á fjármagnskostnaöar-
veröi er álíka heimskuiegt og aö veita togurum frá ríkj-
um Evrópubandalagsins aögang aö fiskimiöum okkar.
Viöskipti af slíku tagi eru verri en engin viöskipti, þvi
aö okkur ber skylda til aö ná gróöa af auölindum okkar.
Ríkisstjómin mun væntanlega haga sér rétt í málum
evrópska efnahagssvæðisins. Haldiö veröur áfram aö
reyna samninga í haust, en ekki í neinni örvæntingu.
Viö munum ekki bjóða frekari eftirgjafir. Viö munum
jafnframt sætta okkur við, aö samningar náist ekki.
Viö Evrópubandalagiö höfum viö gert nothæfan viö-
skiptasamning, sem viö höldum áfram aö nota, þótt við
gerumst ekki aðilar aö evrópsku efnahagssvæði og lát-
um ekki hvarfla aö okkur aö gerast aöilar aö sjálfu
Evrópubandalaginu, þótt nágrannaþjóðimar geri þaö.
Við getum svo í vaxandi mæli fariö að sveifla nýrri
gulrót fyrir framan viösemjendur okkar í Evrópubanda-
laginu, hvort sem er í marghliöa eöa tvíhliöa viöræðum
um aukiö viöskiptafrelsi sjávarafuröa. Viö getum boðizt
til aö selja þeim orku um streng yfir íslandshaf.
Auknar kröfur um mengunarvamir og um aögeröir
gegn eyöingu ózonlags, svo og almennt gegn gróöur-
húsaáhrifum, em famar aö valda auknum erfiöleikum
viö notkun á kolaorku og kjamorku. Kaup á vatnsorku
veröur í auknum mæli talinn fýsilegur kostur.
Okkar samningsaöstaöa gagnvart Evrópubandalag-
inu og öörum viöskiptavinum byggist á, aö viö höfum
á boöstólum fisk og orku. Hvort tveggja ætlum viö að
eiga sjálf hér eftir sem hingaö til, en selja öðmm þaö,
sem hægt er nota hverju sinni af þessum auölindum.
í staöinn viljum viö annars vegar fá fríverzlun með
afuröir okkar og hins vegar markaösverö fyrir þær,
hvort sem þær em fiskur eða orka. Þetta er afar einföld
og hógvær samningakrafa. Og við getum vel tekið lífinu
meö ró, unz Evrópubandalagiö áttar sig.
Til þess að skákin teflist svona, megum viö ekki fóma
taflstööu okkar í orkumálum á altari þráhyggju um að
semja veröi viö Atlantsál um smánarverö fyrir ódýr-
ustu vatnsorku landsins. Viö þurfum aö eiga þessa orku
aílögu til aö veifa framan í Evrópubandalagið.
Sérfræðingar em ört aö komast á þá skoðun, aö sala
á orku um þráö til meginlandanna sé aö verða einn álit-
legasti kostur okkar á lifibrauöi í framtíöinni.
Jónas Kristjánsson
Okkar samningsaðstaða gagn-
vart Evrópubandalaginu og öðrum
viðskiptavinum byggist á, að við
höfum á boðstólum fisk og orku.
Hvort tveggja ætlum við að eiga
sjálf hér eftir sem hingað til, en
selja öðrum það sem hægt er að
nota hverju sinni af þessum auð-
lindum.
í staðinn viljum við annarsveg-
ar fá fríverzlun með afúrðir okkar
og hins vegar markaðsverð fyrir
þær, hvort sem þær eru fiskur eða
orka. Þetta er afar einföld og hóg-
vær samningakrafa. Og við getum
vel tekið lífinu með ró, unz Evr-
ópubandalagið áttar sig.
Til þess að skákin teflist svona,
megum við ekki fóma taflstöðu
okkar í orkumálum á altari þrá-
hyggju um að semja verði við Atl-
antsál um smánarverð fyrir ódýr-
ustu vatnsorku landsins. Við þurf-
um að eiga þessa orku aflögu til að
veifa framan í Evrópubandalagið.
Sérffæðingar em ört að komast
á þá skoðun, að sala á orku um
þráð til meginlandanna sé að verða
einn álitlegasti kostur okkar á lifi-
brauði í ffamtíðinni."
Varnir 02 vinna í
Morgunblaðinu
Frá leiðara DV á fimmtudag til
Morgunblaðsins sama dag, en þá
fjallaði leiðarahöfundur blaðsins
um sama efni og klippari dagsins í
Þjóðviljanum, þ.e. um háskann
sem fylgir því að tengjast Kefla-
víkurstöðinni of nánum efnahags-
legum böndum. Fyrirsögnin er
Vamir og vinna.
Herstöðin er hér með sam-
þykki þeirra þriggja stjómmála-
flokka sem um tíma litu á þetta
samþykki sitt sem ígildi fyrstu ein-
kunnar í lýðræðisást.
Á afstöðu flokkanna, Alþýðu-,
Framsóknar-, og Sjálfstæðisflokks,
til hersins hefiir alla tíð verið
nokkur blæmunur sem í stuttu máli
má lýsa þannig, að Alþýðuflokkur-
inn hefur verið þeirra ákafastur í
fylgd sinni við vem hersins hér. í
umræddum leiðara setur Morgun-
blaðsritstjóri heldur betur ofan í
við Karl Steinar Guðnason þing-
mann Alþýðuflokksins og forystu-
mann verkalýðshreyfingarinnar á
Suðumesjum, en hann hefúr sem
kurmugt er reynt að hamla gegn
því að íslenskum starfsmönnum
hersins yrði sagt upp. Blaðið rekur
skoðanir sínar á ástæðunni fyrir
komu hersins og segir síðan:
„Vamarliðið kom ekki hingað til
þess að tryggja íslendingum at-
vinnu. Það kom heldur ekki hingað
til þess að þjóðin, einstök fyrirtæki
eða einstaklingar gætu hagnast á
dvöl þess hér. Af augljósum ástæð-
um má búast við umtalsverðum
samdrætti í umsvifúm vamarliðs-
ins á næstu árum og minnkandi
ffamkvæmdum. Þetta er eðlileg
þróun vegna þess að ffiðarhorfúr í
okkar heimshluta hafa batnað og
samskipti aðildarríkja Atlantshafs-
bandalagsins og Sovétrikjanna em
með allt öðmm hætti en áður var.
Við megum alls ekki missa
sjónar á þessum meginforsendum
fyrir komu vamarliðsins hingað.
Þess vegna er ekki við hæfi, að
verkalýðsforingjar eða stjómmála-
menn eða stjómvöld sem slík hafi
uppi þrýsting á Bandaríkjamenn
og beiti sér gegn fækkun íslenzkra
starfsmanna vamarliðsins eða að
dregið verði úr ffamkvæmdum á
þess vegum. Þeir, sem það gera,
hafa tapað áttum og em búnir að
gleyma því, hvers vegna vamar-
samningurinn var gerður.
Það er beinlínis hættulegt fyrir
íslenzku þjóðina að verða háð vem
vamarliðsins hér vegna þeirrar at-
vinnu, sem það veitir eða vegna
þeirra tekna, sem við höfum haft af
dvöl þess hér.“
Það er einkum síðasta klausan
sem er áhugaverð fyrir þær sakir
að andstæðingar hersetunnar hafa
um árabil haldið þessu sama ffam.
En þrátt fyrir það er víst lítil von
um að ritstjórar Morgunblaðsins
láti sjá sig í Keflavíkurgöngu nú
um helgina!
hágé.
ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 10. ágúst 1991
Síða 2