Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.1995, Síða 30

Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.1995, Síða 30
 30 sérstæð sakamál LAUGARDAGUR 30. SEPTEMBER 1995 JL>V Wendy Wood frá skoska smábænum Fearn fór til náms í félagsfræði við Edinborgarháskóla. Þá var hún sautján ára. Nokkru eftir að hún settist þar á skólabekk kynntist hún Gavin Costello frá Bonnyrigg en hann lagði stund á sálfræði. Eftir nokkur kynni kom í ljós að Wendy og Gavin höfðu ekki aðeins áhuga á ýmsu sem tengdist náminu heldur einnig dáleiðslu. Wendy hafði einkum áhuga á fyrirbærinu sjálfu og þeim möguleikum sem hún taldi að það gæti gefið en Gavin hafði lagt stund á dáleiðslu og gert tilraunir með hana. Þótt ýmsir af skólafélögum hans hefðu gerst til- raunadýr hans hafði hann ekki náð neinum umtalsverðum árangri með henni. Fullkominn fálagi Wendy bauðst til þess að gerast tilraunadýr við dáleiðslutilraunir Gavins. Leið ekki á löngu þar til þær fóru að bera annan og meiri ár- angur en fyrr og fannst Gavin hún vera hinn fullkomni félagi, enda var hún alls ekki hrædd við að láta dá- leiða sig. En það hefði hún ef til vill átt að vera því árið eftir að hún kynntist Gavin gerðist dálítið sem átti eftir að koma á óvart. Síðdegis dag einn settist Wendy í þægilegan stól, slakaði á og brosti til Gavins. Svo byrjaði hann tilraun- ina. Hann hafði vart dáleitt hana þegar svipbreyting varð á henni og leyndi sér ekki að hún var skelfd. Og skyndilega fór hún að segja biðj- andi röddu: „Nei, ekki gera mér mein. Heyr- irðu hvað ég segi? Láttu mig vera. Ekki gera mér neitt.“ „Hvað sérðu?“ spurði Gavin ró- legri röddu. „Segðu mér hvað það er sem þú sérð. Hvað er það sem þú hræðist?" Þótt Gavin reyndi að halda ró sinni var hann oíðinn afar eftir- væntingarfullur. Það sem var að gerast var, að hans mati, hreinlega frábært. Ekkert þessu líkt hafði gerst meðan tilraunir hans höfðu staðið yfir. Lýsingin „Það stendur maður hjá mér,“ sagði Wendy. „Hann er hávaxinn, sterklegur og með stein í hendinni. Hann beygir sig yfir mig. Hann ætl- ar að drepa mig. Ég ligg milli kletta. Hjálpaðu mér? Heyrirðu ekki til mín? Ekki láta hann drepa mig.“ Gavin, sem fannst hann að því kominn aö ná mikilvægum áfanga, lagði nú hart að Wendy að lýsa því sem væri að gerast. Hún fór því aö lýsa umhverfinu og aðstæðunum. Þarna væri mikið um kletta og hún sagðist hafa það á tilfinningunni að hún væri á lítilli eyju. Það væri komið myrkur og líklega væri nokk- uð langt liðið á kvöld. Skýndilega greip Wendy um höf- uðið og það var greinilegt að hún var skelfingu lostin og svo var sem hún fyndi mikið til. Þá flýtti Gavin sér að vekja hana af dásvefninum. Var kaldur sviti á enni hennar þeg- ar hún kom til sjálfrar sín. Hún skalf frá hvirfli til ilja og starði á Gavin eins og hann væri ókunnugur maður. Hann tók um hönd hennar og reyndi að róa hana og um hríð virti hann hana undrandi fyrir sér, enda hafði hann ekki átt von á slík- um viðbrögðum. Frekari lýsing Þegar ró var komin yfir Wendy gat hún loks farið að segja frá því sem henni fannst líkjast martröð. Og smám saman var sem hún færi að muna dálítiö af því sem gerst hafði. Hún sagði að hún hefði verið á gangi eftir mjóum stíg og hefði sér fundist sem hún væri á leiðinni heim til sín. Þá hefði maður skyndi- lega skotist í veg fyrir hana. reyndist erfitt að vekja Wendy af » dásvefninum en tókst það þó að lok- um. Þá reyndist hún hins vegar ekk- ert muna af því sem fyrir hana hafði borið frá þeirri stundu sem Gavin dáleiddi hana. Staðurinn Dávaldarnir tveir spurðu Gavin hvort eitthvað þessu líkt hefði kom- ið fyrir áður og sagði hann þeim frá atvikinu sem gerst hafði forðum í Edinborg þegar Wendy hafði sagt að það væri verið að myrða hana. Lög- regluþjónn, sem hlustaði á samtalið, spurði þá Gavin hvort Wendy hefði komið til Skye áður og þegar hann gat svarað að þangað hefði hún ekki komið fyrr en þetta sumar sagði lög- regluþjónninn: „Þegar ungfrú Wood kemur af spítalanum gæti ég vel hugsað mér að fá ykkur með í gönguferð á ströndinni hinum megin á eyjunni, viö Elgo. Segið henni ekki að ég hafi lagt það til heldur að útivera og ferskt loft geti gert henni gott.“ Tveim dögum síðar héldu Wendy, Gail, Gavin, læknir, annar dávald- anna og lögreglumaðurinn þvert yfir Skye. Þegar til Elgo var komið lögðu þau öll upp í gönguferð eftir stíg sem lá með ströndinni. Skyndilega staðnæmdist Wendy og fór að skjálfa. „Það var hér!“ hrópaði hún. „Það var hér sem mað- urinn sem ætlaði að drepa mig með steini réðst á mig.“ Saga lögreglumannsins Þegar fólkið var á leiðinni aftur til Kyleakin í bílnum sagði lögreglu- maðurinn: „Það sem þú upplifðir í dásvefninum, ungfrú Wood, gerðist fyrir þrjátíu árum. Þegar vinur þinn Gavin lýsti atburðinum og staðnum fyrir mér vissi ég að um var að ræða morð sem var framið við Elgo. Ég fékk það til rannsóknar á sínum tíma.“ Lögreglumaðurinn sagði nú sög- una. James nokkur Allison, þrítug- ur maður, hafði orðiö mjög ástfang- inn af Frances Morrison, sextán ára gamalli stúlku. Hún tók hins vegar ungan pilt fram yfir hann en þegar Morrison fékk að vita það sat hann fyrir henni við kletta á ströndinni þegar hún var á heimleið septem- berkvöld eitt. Árásin var á allan hátt eins og Wendy hafði upplifað hana. Eftir morðið hafði Allison farið heim til sín og hengt sig í hlöðunni við bæ- inn. Málið var fljótlega upplýst svo ekki kom til réttarhalda. Kannað var hvort verið gæti að Gavin eða Wendy hefðu lesið um at- burðinn en hvorugt þeirra sagðist hafa gert það og var að lokum talið útilokað að þau hefðu haft nokkra vitneskju um hann áður. Hins vegar hefði dáleiðslan fært Wendy þrjátíu ár aftur í tímann. Hvorki Wendy né Gavin sýndu neinn áhuga á því að halda áJFram tilraunum með dáleiðslu. Gavin komst þannig að orði um reynslu þeirra að þau hefðu leikið hættuleg- an leik og Wendy hefði virst viti sínu fjær þegar hún hljóp út í nátt- myrkrið i Kyleakin. „Hvað ef það hefði ekki tekist að ná Wendy úr dásvefninum?" spurði Gavin. Þeirri spurningu verður víst ekki svarað, ekki frekar en því hvort Wendy hafi í raun verið Frances Morrison eins og sumir vilja halda fram og hafi síðan endurfæðst sem Wendy Wood. Aðrir telja hins vegar að í dásvefninum hafi Wendy á ein- hvern hátt tengst stúlkunni sem lét lífið þrjátíu árum áður fyrir hendi mannsins sem var ástfanginn af henni en vissi að hún yrði aldrei hans og taldi því réttast að binda enda á ævi þeirra beggja. / w Wendy og Gavin. Hún sagði að maðurinn hefði sagt eitthvað við sig en hún með munaC væri. hann slegið sig í framan með krepptum hnefa og þá hefði hún dottið á stígnum. Næst hefði hann tekið upp stóran stein, lagst á hnén við hliðina á henni og farið að slá hana í höfuðið með hon- um. Sagði hún að það myndi hafa verið þegar þar var komið aö hún Frances Morrison (til hægri) með systur sinni, Isobel. hefði beðið hann að gera sér ekki mein en þar eð minningin um það sem þarna hefði verið að gerast væri óljós gæti hún ekki gefið frekari lýsingu á því. Wendy sagðist ekki þekkja stað- inn þar sem þetta Elgo á eyjunni Skye. hefði gerst en hún væri viss um að hún myndi þekkja hann aftur ef hún sæi hann. Gavin þóttist viss um að Wendy hefði endurlifað morð en engu ljósi var hægt að varpa á hvar eða hve- nær það hefði verið framið. Sumarstarfið Eftir þessa óþægilegu reynslu í dásvefninum sagðist Wendy ekki vilja láta dáleiöa sig næstu vikur. Fyrst vildi hún jafna sig. Þann tíma notaði Gavin til þess að reyna að komast að því hvar atburðurinn, sem hún hafði lýst, hefði átt sér stað. En hann varð einskis vísari um það. í lok vetrar sagöi Wendy Gavin að hún og sextán ára systir hennar, Gail, hefðu fengið sumarstarf á King’s Arms hótelinu í þorpinu Ky- leakin á eyjunni Skye. Gavin skrif- aði til eigenda hótelsins og spurði hvort hann gæti líka fengið sumar- starf þar. Það reyndist standa hon- um til boða og í byrjun júnímánað- ar héldu þau Wendy, Gail og Gavin til eyjunnar. í tæpa tvo mánuði var ekki tími til neinna til- rauna með dá- leiðslu en síð- asta laugardag- inn í júlí ákváðu þau Wendy og Gavin að gera sér dagamun með dáleiðslu- tilraun. Var fleira fólk við- statt og bjugg- ust flestir við áhugaverðri skemmtun. Útí myrkrið Allt byrjaði á venjubundinn hátt en skyndi- lega hrópaði Wendy: „Ég er blind. Ég get ekkert séð. Hjálpið mér! Hjálpið'mér!" Augnabliki síð- ar fór hún að hrópa, hljóp út úr húsinu og hvarf út í náttmyrkrið. Viðstaddir hlupu á eftir henni en þegar hún náðist barðist hún svo ákaft um að fjóra menn þurfti til að halda henni. Tókst loks að færa hana aftur til hótelsins. Hún var alveg utan við sig og gat Gavin ekki náð henni úr dásvefninum. Kallað var á lögregluna og lækni þorpsins en ekki reyndist unnt að vekja hana. Loks var ákveðið að sækja tvo reynda dávalda, annan frá Glasgow og hinn frá Edinborg. Þeim Hættulegur leikur

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.