Dagblaðið Vísir - DV - 20.01.1996, Page 22

LAUGARDAGUR 20. JANÚAR 1996
22 * ’ „
írstæð sakamál
Anita og Jennifer Truscott virtist
ganga allt í haginn. Þær voru lagleg-
ar, vel gefnar, heilsugóöar og vel
þjálfaðar í tennis. Foreldrar þeirra
höfðu því fulla ástæðu til að vera
stoltir af þeim. En það voru ekki
bara Jordan og Pearl Truscott sem
dáðust að hinum fimmtán ára
gömlu tvíburasysturum. Það gerðu
líka margir ungir piltar í tennis-
klúbbnum og hverfinu sem þær
bjuggu í, Mimico Beach í Toronto í
Kanada.
Það varð því mikið áfall fyrir
flesta sem til þeirra þekktu þegar
þær Anita og Jennifer hurfu þann
18. ágúst 1981 er þær voru á leið
heim frá tennisklúbbnum. Bæði for-
eldrarnir og lögreglan óttuðust
strax það versta og sá ótti reyndist
ekki ástæðulaus. Daginn eftir fund-
ust þær myrtar á óbyggðu svæði
nærri Milton, sem er um fjörutíu
kílómetra suðvestur af Toronto.
Reipi hafði verið brugðið um háls
Anitu en Jennifer hafði verið stung-
in mörgum sinnum með hníf. Báð-
um hafði þeim verið nauðgað.
Sjónarvottur
gefur sig fram
Málið fékk mikla umfjöllun í
blööum og varð það til þess að mað-
ur nokkur, A1 Nester, sneri sér til
lögréglunnar. Daginn sem systurn-
ar hurfu hafði hann staðið við
gluggann hjá sér og séð tvær ungar
og ljóshærðar stúlkur á tali við ung-
an mann sem var í bláum Buick-bíl.
Eftir stutt samtal höfðu þær sest
upp í bílinn hjá honum.
Nester hafði í fyrstu talið að
stúlkurnar þekktu manninn og það
var ekki fyrr en hann las um morð-
ið að honum kom til hugar að hann
hefði séð morðingjann og bil hans.
Þótt lýsingin á manninum og bíln-
um væri í sjálfu sér almenns eðlis
og gæti átt við marga' taldi lögregl-
an hana þegar í stað afar mikil-
væga. Var nú farið yfir lista yfir
alla vini og kunningja stúlknanna,
þvi reyndist einhver þeirra eiga blá-
an Buick- bíl mætti næstum ganga
út frá því sem vísu að þar færi
morðinginn.
En sú leit olli vonbrigðum. Eng-
inn af þeim sem vitað var til að
hefðu þekkt Anitu og Jennifer átti
bU sem kom heim og saman við lýs-
inguna eða hafði sést á slíkum bU.
Var nú tekið að rannsaka þekkta
kynferðisafbrotamenn en eftir yfir-
heyrslur og eftirgrennslan, sem stóð
í fjóra mánuði, varð rannsóknarlög-
reglan að viðurkenna að hún væri
engu nær um lausn morðmálsins.
Blómin
í ágúst 1982, ári eftir morðin,
komu Jordan og Pearl Truscott út í
kirkjugarðinn að leiðum dætranna.
Það kom þeim þá á óvart að sjá þar
tvo blómvendi. Þau litu hins vegar
svo á að einhyerjir af vinum eða
vinstúlkum systranna hefðu komið
með þá á þeim degi þegar ár var lið-
ið frá morðunum.
Árið eftir, 18. ágúst 1983, kom það
foreldrunum aftur á óvart að sjá tvo
blómvendi á leiðunum. Þeir snéru
sér því til lögreglunnar og skýrðu
frá því. Það vakti sérstaka athygli
hennar að blómin skyldu hafa verið
lögð á leiðin á sama degi og morðin
höfðu verið framin.
Rannsóknarlögreglan ákvað að
kanna málið en ljóst var að ekkert
yrði gert fyrr en í ágúst að ári. Þann
18. ágúst 1984 voru nokkrir rann-
sóknarlögreglumenn hér og þar í
kirkjugarðinum, í gervi syrgjenda
og starfsmanna. Þegar klukkan var
tuttugu mínútur yfir tíu kom ungur
maður með tvo blómvendi. Kom
hann heim og saman við þá lýsingu
Anita og Jennifer Truscott.
Jordan og Pearl Truscott. Austin Rudd. Al Nester.
sem A1 Nester hafði gefið á mannin-
um í Buick-bUnum. Ungi maðurinn
gekk að leiðum systranna, kraup á
kné og lagði vendina á þau. Síðan
bjóst hann til að ganga á brott.
Felmtri sleginn
í nokkur augnablik leit ungi mað- ■
urinn í kringum sig. Svo var eins og
hann skynjaði að með ferðum hans
væri fylgst. Sú grunsemd varð að
veruleika þegar hann sá tvo menn
ganga tU sín. Þá tók hann á rás og
hljóp sem fætur toguðu yfir leiði og
runna uns hann komst út úr kirkju-
garðinum. Enginn rannsóknarlög-
reglumannanna hafði við honum.
Og einn þeirra sagði síðar um þenn-
an eltingarleik: „Þessi maður hefði
getað orðið heimsmeistari í grinda-
hlaupi."
Unga manninum tókst að komast
upp í bláan Buick-bU sem stóð við
kirkjugarðinn og nokkrum augna-
blikum síðar var hann horfinn sjón-
um rannsóknarlögreglumannanna.
En þeim tókst að ná númeri bílsins
og því leið aðeins skammur tími þar
til ljóst var hver eigandi hans var.
Hann reyndist heita Austin Rudd,
var tuttugu og átta ára og bjó í Scar-
borough Junction í Toronto.
Austin var ekki heima hjá sér
þegar þangað var komið og hann
sást ekki oftar í Toronto. Þótti ljós'
að hann hefði flúið til Bandaríkj
anna.
Nauðgunartilraun í
Detroit
Kenning rannsóknarlögreglu-
mannanna kanadísku reyndist rétt.
Austin hafði flúið til Bandaríkjanna
og kom félítill til Detroit. Hann gat
aðeins séð fyrir sér fram i sept-
ember en þá hugðist hann binda
endi á féleysi sitt og svala fýsn
sinni. Hann hugðist því slá tvær
flugur í einu höggi og að kvöldi
sjötta september beið hann þess fyr-
ir utan sjúkrahús í borginni að
nauðga hjúkrunarkonu og ræna
hana síðan.
Stúlkan, sem hann ákvað að ráð-
ast á, hét Myra Gilbert. Hann sá
hana leggja bíl sínum og ganga að
dyrum sjúkrahússins. Þegar hún
gekk hjá þeim stað þar sem hann
hafði falið sig stökk hann á hana og
reyndi að draga hana inn á milli
bUa á stæðinu.
En Austin hafði ekki gert sér
grein fyrir því að bUastæðið við
sjúkrahúsið var vaktað af lögregl-
unni því að á þremur vikum hafði
þar verið ráöist á fjórar hjúkrunar-
konur. Og Myra Gilbert var ekki
hjúkrunarkona heldur vel þjálfuð
lögreglukona í dulargervi.
Tll yfirheyrslu
Austin var nær samstundis hand-
tekinn og færður til yfirheyrslu. En
hún varð til lítils því hann neitaði
að segja til nafns og svaraði engum
af þeim spurningum sem fyrir hann
voru lagðar. Þá voru mynd af hon-
um og fingraför send lögreglyfir-
völdum í Kanada og eftir það leið
aðeins skammur tími þar til upplýst
fékkst hver hann var.
Við handtökuna hafði einn rann-
sóknarlögreglumannanna komið
harkalega fram við Austin sem hót-
aði nú málaferlum af þeim sökum.
Var hugmynd hans sú að komast
þannig hjá því að verða framseldur
til Kanada. Tækist honum það fengi
hann dóm fyrir líkamsárás og til-
raun til þjófnaðar og yrði látinn
aflána tiltölulega vægan dóm í
Bandaríkjunum.
Bandarísku lögreglyfirvöldin
vildu hins vegar að Austin fengi
makleg málagjöld. Ákveðið var því
að falla frá ákæru á hendur honum
fyrir árásina á bílastæðinu við
sjúkrahúsið. í framhaldi af því var
honum gerð grein fyrir því að hann
hefði komið til Bandaríkjanna á
ólöglegan hátt og yrði því vísað úr
landi til Kanada.
Staðfestingin
Kanadíska lögreglan beið Austins
Rudd við landamærin. Hann var
síðan fluttur til Toronto. Þar sýndi
hann nokkra kokhreysti þegar hon-
um var tjáð að hann væri talinn
morðingi tvíburasystranna Anitu
og Jennifer Truscott. Sagði hann
engar sannanir til fyrir því og
myndi málið falla um sjálft sig. En
Austin hafði ekki tekið með í reikn-
inginn að A1 Nester hafði séð hann
taka systurnar upp í bílinn. Nester
var alveg viss í sinni sök en að auki
tókst tæknimönnum rannsóknarlög-
reglunnar að finna bæði hár úr
höfði systranna og trefjar úr fatnaði
þeirra í Buick- bílnum og það þótt
þrjú ár væru nú liðin frá moröun-
um. Að auki voru heimsóknir
Austins í kirkjugarðinn með blóm-
vendina og flótti hans þaðan túlkað-
ur honum í óhag.
Málið kom fyrir rétt í Toronto
þann 22. nóvember 1984. Verjandi
Austins reyndi að fá málinu vísað
frá af þeirri ástæðu að skjólstæðing-
ur hans hefði verið sendur frá
Bandaríkjunum til Kanada gegn
vilja sínum en dómarinn úrskurð-
aði að þar eð Austin hefði farið ólög-
lega inn í Bandaríkin hefðu yfirvöld
þar verið í fullum rétti þegar þau
sendu hann aftur tl heimalandsins.
Langur
fangelsisdómur
Austin Rudd neitaði því hvað eft-
ir annað að vera sekur en sannan-
irnar gegn honum voru of sterkar
og kviðdómendur efðust ekki um
sekt hans. Hann fékk tólf ára fang-
elsisdóm fyrir að hafa nauðgað
Anitu og ævilangan dóm fyrir að
hafa myrt hana. Samkvæmt kana-
dískum lögum svaraði það til þrjá-
tíu og tveggja ára fangelsisvistar.
Og jafnlangan dóm fékk hann fyrir
brot sín gegn Jennifer. Alls var hon-
um því gert að afplána sextíu og
fjögurra ára fangelsisdóm fyrir
nauðganirnar og morðin.
Austin var tuttugu og níu ára
þegar dómarnir yfir honum voru
kveðnir upp. Hann gæti því ekki
fengið frelsið fyrr en hann yrði níu-
tíu og þriggja ára.
Þótt hann hafi verið vel á sig
kominn líkamlega, eins og fram
kom meðal annars er hann hijóp af
sér rannsóknarlögreglumennina í
kirkjugarðinum, þykir afar ólíklegt
að hann eigi nokkru sinni eftir að
verða frjáls maður. Og af fangelsis-
dvölinni þótti hann ekki öfunds-
verður. Fangar sem afplána dóma
fyrir nauðganir og morð á börnum
og mjög ungum stúlkum eru ekki í
miklu áliti meðal annarra fanga í
flestum fangelsum og þau
kanadísku eru engin undantekning
í þeim efnum.