Dagblaðið Vísir - DV - 19.02.1996, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 19. FEBRÚAR 1996
Spurningin
Hver er uppáhaldsmaturinn
þinn?
Það er fiskur, ýsa.
Sigurrós Hreiðarsdóttir nudd-
fræðingur: Pasta.
Marín Jónasdóttir, náms- og
starfsráðgjafi: Pitsa.
Ragney Guðbjartsdóttir hár-
snyrtir: Hamborgarhryggur.
Jón Grétar Magnússon: Rauð-
spretta og skata.
Ellen Margrethe Jensdóttir nemi:
Þig langar ekki að vita það.
Lesendur
Lækkandi lodnu-
verð til sjómanna
- skref í rétta átt
Loðnunni landað. - Sjómenn grípa ekki til aðgerða, vilja forðast umræðuna
um skiptaprósentuna, segir m.a. í bréfinu.
Þorsteinn Gunnarsson skrifar:
Skipin eru að fylla sig, segir í
fréttum af loðnuvertíðinni. Allt er
það gott og lofar góðu fyrir þjóðar-
búið. En nú eru komin til skjalanna
fleiri störf en fiskveiðar og jafn mik-
ilvæg sem þjóna þjóðarbúinu og út-
gjöldum þess. Þess verður þó langt
að bíða að fiskveiðar leggist af hér
við land á hinum gjöfulu miðum.
Það eru þó ekki nema um 10% þjóð-
arinnar sem vinna við sjávarútveg
hér á landi. Fólkið vill ekki í fisk-
inn. Það er kannski engin furða því
þar eru ekki mikil uppgrip nema
fyrir sjómennina og útgerðarmenn-
ina. Þetta eru einu aðilamir sem í
raun hafa verulega gott upp úr fisk-
veiðum hér við land.
En aftur að loðnuvertíðinni. -
Fréttir hafa verið tíðar undanfarna
daga um bullandi óánægja meðal
sjómanna vegna verðsins á loðn-
unni, einkum á loðnu til frystingar.
Sjómenn segjast vera búnir að
kvarta til einhvers apparatsins, mig
minnir nefndar sem sér um fisk-
verðsákvörðun, en það gerist bara
ekkert. Sjómenn bera fyrir sig ein-
hverja en óstaðfesta verðhækkun á
loðnu til Japana og svo að japanska
jenið hafi hækkað frá síðustu loðnu-
vertíð.
Það skal ekki gerast að afurða-
verð héðan hækki á erlendum
markaði án þess að ótal hendur
komi til að grípa gæsina. Það sama
gerist í dag með loðnuna. Sjómenn
hafa hótað að „grípa til aðgerða" en
ekki látið verða af því. „Ætli þeir
láti ekki tuðið nægja“ segir einn
skipstjórinn í fréttaviðtali. Og lík-
lega mun þar við sitja.
Ég hef hins vegar grun um að sjó-
menn vilji ekki endilega fá um-
ræðu, einmitt núna, um hve mikið
þeir hafa yfirleitt upp úr krafsinu i
sinn hlut. Það er vitað að alltof stór
hlutur aflaverðmætis úr sjó fer í
laun til sjómanna. Ég minnist frétt-
ar þegar skip eitt kom til hafnar í
einum af útgerðarstöðum Vestfjarða
seint á sl. ári. Skipið hafði aflað fyr-
ir um 100 milljónir króna og 26
milljónir fóru beint til áhafnarinn-
ar.
Það er skref í rétta átt þegar
skilaverð til sjómanna lækkar. Það
þarf að leiðrétta aflaskiptaprósent-
una svo að fiskvinnslan, rekstúr
hennar og annað fólk við vinnsluna
í landi fái réttan sinn hlut. Og er-
lend verðhækkun skili sér í þjóðar-
búið.
Skripaleikur í flugmálum
Ásbjörn skrifar:
Við íslendingar gerum okkur að at-
hlægi með þvi að einstakir ráða-
menn þjóðarinnar eru að gefa yfir-
lýsingar um ástand flugvéla Hingað
og þangað um heiminn og taka und-
ir það sem kalla mætti atvinnuróg
frá einni ferðaskrifstofunni hér.
Flugslys gera ekki boð á undan sér.
Það þarf þó enginn að segja manni
að flugmenn, hvað þá reyndir flug-
stjórar, fari í flug án þess að full-
vissa sig um að öryggisatriði flug-
farsins séu í lagi. Þess vegna er það
eins og hvert annað rugl aö banna
einhveiju flugfélagi að fljúga hingað
þótt láðst hafi að geta um hvaða teg-
und flugvélar hafi verið notuð í ein-
hverju tilteknu flugi. Ég veit ekki
betur en t.d. Flugleiðir og önnur ís-
lensk félög hafi leigt og keypt flug-
sæti hjá óteljandi flugfélögum um
heim allan án þess að ráðamenn hér
kæmu þar nærri.
Það sem okkur íslendinga vantar í
flugsamgöngum er aðeins eitt; sam-
keppni. Og það á öllum flugleiðum
frá íslandi en þó einkum til Amer-
íku. Nú er það komið fram að ferða-
skrifstofan Úrval-Útsýn leitar reglu-
lega tilboða hjá erlendum flugfélög-
um til samanburðar við það er
býðst hjá Flugleiðum hf. Niðurstað-
an? Hægt er að fá ódýrari fargjöld á
hvern farþega, allt að 8 þús. kr.,
með því að taka lægstu tilboðum og
það með stórum breiðþotum. Það
',,henti“ bara ekki íslendingum,
mæti ekki lágmarkskröfum farþega
um þægindi og öryggi! - Hvílíkt
endemis rugl og vitfírringsháttur.
Bjóða allir þessir erlendu aðilar þá
úreltar og ónýtar flugvélar? Mér er
spjurn.
Evrópa að verða jaðarsvæði?
Brynjar skrifar:
Hún skyldi þó ekki eiga eftir að
rætast spá heimspekingsins Pierre
Rousseau í bókinni Framtíð
manns og heims, um ofsetna Evr-
ópu, sem hann nefndi gjarnan „lít-
inn skanka á vestursíðu skessunn-
ar Asíu? - En nýlega mátti lesa i
fréttum einskonar vamaðarorð frá
ráðstefnu í Davos í Sviss, þar sem
margir helstu forráðamenn stjórn-
mála- og viðskiptalífs heimsins
báru saman bækur sínar um stöðu
mála í heiminum.
Þeir höfðu sérstaklega áhyggjur af
stöðu Evrópu gagnvart umheimin-
um. Stjómmálamenn í Evrópu
Evrópa, lítið annað en smá skanki á vestursíðu skessunnar Asíu?
þjónusta
allan sólarhringinn
550 5000
milli kl. 14 og 16
væru uppteknir að alls kyns aukaat-
riðum á sama tíma og samkeppnis-
staða áifunnar versnaði sífellt. Og
þeir sögðu sem svo: Evrópa er að
staðna á meðan umheimurinn er að
vaxa. Vandinn er alls staðar sá
sami, hvort sem væri í Frakklandi,
Þýskalandi Svíþjóð eða á íslandi.
Ég, fyrir mitt leyti, er sammála
þessum mönnum og það ættu ráða-
menn hér á landi líka að geta verið.
Þeir ættu a.m.k. að hafa verulegar
áhyggjur af því að ísland dragist
inn í þá erfiðleika sem framundan
eru í Evrópu, sem líklega verður
einskonar jaðarsvæði þar sem vaxt-
arbrodda efnahagslífs heimsins gæt-
ir lítt eða ekki. Ráðamönnum og
embættismönnum hér á ekki að líð-
ast að láta einkahagsmuni ganga
fyrir, t.d. í formi ferðalaga, starfs-
ráðninga náinna skyldmenna eða
kunningja við ýmsar' stofnanir
tengdum stjórnsýslu Evrópusam-
runans. - Málið er allt orðið stórt,
en um leið alvarlegt hvað okkur ís-
leninga varðar.
DV
Vaxtalækkunar-
krafan
Birgir hringdi:
Nú fjasa menn um að bank-
arnir eigi að lækka vextina á ný.
Menn eiga þá eingöngu við út-
lánsvextina. Skuldaramir eru í
meirihluta. Einstaklingar og at-
vinnufyrirtæki skulda ótæpi-
lega. En hvað með sparifjáreig-
endur? Dettur mönnum í hug að
innstæðufé aukist í bönkum
aukist ef vextir lækka að nýju?
Hefur viðskiptaráðherra og hafa
aðrir spekingar, t.d. í Seðlabank-
anum, athugað þennan þáttinn?
Ég held að vaxtahækkanirnar
nú síðast séu afleiðingar þenslu-
einkenna sem hrjá þjóðfélagið og
spamaður sé eina von okkar.
Sparifjáraukning og vaxtalækk-
un fer ekki saman, það vita allir.
Málakunnátta
forsetaefnis
Bjöm Sigurðsson skrifar:
Fyrir nokkru hlustaði ég á út-
varpsviðtal við þá einu konu
sem hefur gefið kost á sér sem
forsetaefni og jafnframt eina
frambjóðandann sem enn hefur
komið fram og tekið er mark á.
Konan, Guðrún Pétursdóttir,
sem er annars mjög frambærileg
og lífleg f framkomu, hafði verið
kynnt sem góð tungumálamann-
eskja.. Gott og vel, það er ekki
verra. í viðtalinu kom þó í ljós
að hún talaði ekki nema þessi
tungumál sem flestir læra og
tala nú orðið: ensku, dönsku eða
eitthvert Norðurlandamálanna.
Þýskukunnáttu var ekki hampað
og hún sagðist ekki geta haldið
uppi samræðum á frönsku. Hvar
var þá öll málakunnáttan?
Sallafínir
skyndiréttir
Ragnar skrifar:
Ég notfærði mér í stuttan tíma
ýmislegt sem hér er á boðstólum
á markaði skyndibita og rétta.
Bæði á veitingastöðunum og
eins í verslunum, þ.e. réttir sem
maður tekur með sér heim og
ýmist hitar upp eða notar einföld
áhöld til eldunar; pönnu eða þess
háttar. Af öllu þessu samanlögðu
gef ég skyndibitaréttunum „1944
- fyrir sjálfstæða íslendinga“
bestu einkunnina. Þetta eru vel
matreiddir réttir, vandaðir í frá-
gangi og mjög bragðgóðir. Ekki
síst sjávarréttasúpan sem er
hreint lostæti. Hún er enda ekki
fáanleg nema stundum því hún
selst fyrst upp.
Langholts-
kirkjudeilan
Soffía hringdi:
Manni finnst nú nóg komið af
greinargerðum, skýrslum og lög-
fræðilegum nefndarálitum um
deiluna í Langholtssöfnuði. Deil-
an er orðin eitt sjónarspil og þar
eru helstu trúðarnir biskup,
sóknarformaðurinn, söngstjór-
inn landsfrægi, konan hans og
lögmenn allra deiluaðila. Ég held
að presturinn sjálfur, séra Flóki,
standi upp úr þessum farsa, einn
og óstuddur.
Þökkum fyrir
okkur?
Magnús Einarsson hringdi:
Ég var að hlusta á hádegis-
fréttir Bylgjunnar sem ávallt
áður. Mér finnst þessi þakkar-
gjörð, sem stundum er veriö að
flytja, óþolandi. I dag, fimmtu-
daginn 15. 2., sagði fréttaþulur,
Elín Hirst, þetta í lokin: Við
þökkum fyrir okkur. - Hvað var
hún að þakka? Hefði getað sagt
sem svo: Þökkum áheymina, eða
þakka þeim sem hlýddu. - Aldrei
skyldi talað óhugsað í útvarp.
Svo einfalt er það.