Dagblaðið Vísir - DV - 18.04.1996, Síða 4

4
FIMMTUDAGUR 18. APRÍL 1996
Fréttir
DV
Skoðanakönnun DV um fylgi ríkisstjórnarinnar:
Stuðningur eykst
með hækkandi sól
- nær 6 af hverjum 10 kjósendum styðja stjórnina
Fylgi ríkisstjórnarinnar
Niöurstööur skoðanakönn- Ef aöeins eru teknir þeir sem tóku afstöðu
unarinnar uröu þessar: veröa niöurstöðurnar þessar:
Svara ekki
Stuðningur við ríkisstjórn Davíðs
Oddssonar eykst á ný eftir afturkipp
fyrir mánuði síðan þegar stjórnin
hafði nauman meirihluta kjósenda
á bak við sig. Þetta eru helstu niður-
stöður skoðanakönnunar DV um
fylgi ríkisstjórnarinnar. Könnunin
fór fram í fyrrakvöld.
Úrtakið í skoðanakönnuninni var
600 manns. Jafnt var skipt á milli
kynja sem og landsbyggðar og höf-
uðborgarsvæðis. Spurt var: „Ertu
fylgjandi eða andvígur ríkisstjórn-
inni?“ Skekkjumörk í könnun sem
þessari eru tvö til þrjú prósentustig.
Miðað við svör allra í könnuninni
sögðust 47 prósent styðja ríkis-
stjórnina, 33,7 prósent voru henni
andvíg, 17,3 prósent voru óákveðin
og 2 prósent neituðu að svara. Þetta
er örlítið hærra hlutfall óákveðinna
en í síðustu könnun DV í byrjun
mars sl.
Ef aðeins er tekið mið af þeim
sem tóku afstöðu til ríkisstjórnar-
innar sögðust 58,3 prósent styðja
hana en 41,7 prósent voru henni
andvíg.
Miðað við marskönnun DV hefur
fylgi ríkisstjórnarinnar aukist um
rúm 5 prósentustig sé tekið mið af
þeim sem tóku afstöðu. Andstæðing-
um stjórnarinnar hefur að sama
skapi fækkað um 5 prósentustig.
Þegar fylgi við ríkisstjórnina er
skoðað eftir búsetu kjósenda kemur
í ljós mjög svipuð niðurstaða. Ef
eitthvað er þá eru fylgismenn henn-
ar aðeins fleiri á höfuðborgarsvæð-
inu. í fyrri könnunum DV hefur
munað meiru á landsbyggð og höf-
uðborgarsvæði.
Sé fylgið skoðað eftir kynjum
kemur í ljós meiri munur en eftir
búsetu. Talsvert fleiri konur en
karlar eru andvígar ríkisstjóm Dav-
íðs Oddssonar á meðan kynbræður
Davíðs eru fjölmennari í hópi stuðn-
ingsmanna stjórnarinnar. -bjb
Stuðningur Sjómannasambandsins við að auka ekki kvóta:
Mikil ólga í mönnum í Vestmannaeyjum
- segir Elías Björnsson, formaður Sjómannafélagsins Jötuns
„Það er mikil ólga í sjómönnum
vegna þess að kvótinn var ekki auk-
inn. Þeir eru einnig gramir út í for-
mann Sjómannasambandsins vegna
þess að hann mælti með því að kvót-
inn yrði ekki aukinn. Sjómenn hér í
Vestmannaeyjum urðu æfir. Menn
voru almennt búnir að reikna með
einhverri viðbót vegna þess að allt
mælti með því.
Eins er ljóst að ef kvótinn hefði
verið aukinn hefði verðið á honum
lækkað. Úrkastið úti á sjó myndi
minnka, því menn henda ekki
þorski meðan þeir eiga kvóta. Það
er einnig ljóst að megnið af kvóta-
aukningunni hefði farið á bátaflot-
ann. Úthafsveiðiflotinn er búinn að
ráðstafa sér alveg til haustsins. Og
ég verð að játa það að þessi afstaða
formannsins kom mér á óvart, ekki
síst þar sem ég á sæti í sambands-
stjórn SÍ og þar hafði þetta ekki ver-
ið tekið fyrir,“ sagði Elías Björns-
son, formaður Sjómannafélagsins
Jötuns í Vestmannaeyjum í samtali
viö DV.
Mikil ólga er í sjómönnum víða
um land vegna þeirrar ákvörðunar
Sævars Gunnarssonar, formanns
Sjómannasambandsins, að mæla
með því við sjávarútvegsráðherra
að kvótinn yrði ekki aukinn á þessu
fiskveiðiári.
„Auðvitað verð ég var við óá-
nægju enda skiptar skoðanir innan
sjómannastéttarinnar um þetta mál.
Hins vegar á afstaða mín ekki að
koma nokkrum manni á óvart. Það
hefur verið stefna Sjómannasam-
bands íslands, alveg síðan kvóta-
kerfið var tekið upp, að meðan við
hefðum ekki annað betra við að
styðjast en fiskifræðingana mynd-
um við styðjast við þá,“ sagði Sæv-
ar Gunnarsson, í samtali við DV.
Hann sagðist því engu vera að
breyta og það væri ekkert nýtt í
þessari afstöðu sinni. Hann benti á
að í maí í fyrra, þegar ráðgjöf fiski-
fræðinganna kom og lagt var til að
skera kvótann niður úr 190 þúsund
tonnum í 155 þúsund tonn, sagðist
hann hafa lýst yfir stuðningi við til-
lögu fiskifræðinganna. Hann sagðist
enga gagnrýni hafa fengið þá.
„Nú var bara búið að byggja upp
svo miklar væntingar. Þess vegna
kemur þessi óánægja fram,“ sagði
Sævar Gunnarsson. -S.dór
Dagfari
Að taka
Við höfum engan her og það
finnst ýmsum miður. Björn Bjarna-
son menntamálaráðherra orðaði
það í fyrra að sniðugt væri að
koma upp íslenskum her en það
fékk lítinn hljómgrunn. Ekkert
skal um það sagt hvort mennta-
málaráðherrann hefur dreymt um
að verða fyrsti varnarmálaráð-
herra íslands. Það er auðvitað illt
til þess að vita að við, sem ein af
stofnþjóðum NATO, eigum engan
varnarmálaráðherra. Þaö sæti er
því autt þegar aðrir varnarmála-
ráðherrar hittast í fínum selsköp-
um í Evrópu.
En þótt við eigum ekki her eig-
um við okkar flota og byssubáta.
Landhelgisgæslan er okkar her.
Þetta er sá her sem við höfum
montað okkur hvað mest af. Það
var sama hvort við færðum land-
helgina út í 12 mílur, 50 eða 200
mílur. Alltaf treystum við flotan-
um okkar. Hver man ekki land-
helgisstríðin þar sem við lögðum
ekki minna veldi að velli en breska
heimsveldið? Það var sama hversu
margar freigátur þeir sendu, alltaf
stóðu uppi sem sigurvegarar þeir
Ægir, Týr, Óðinn og Þór. Jafnvel
smábátar eins og Albert og Árvak-
ur sáu við breskum bryndrekum
og dráttarbátum.
Þess var að vísu ekki getið að
herskip hennar hátignar máttu
ekki skjóta. Þau máttu bara sigla á
bátana okkar. Þetta var svipað og i
leikfimi í gamla daga. Þá var
stundum skipt í lið milli stráka og
stelpna í brennibolta. Leikreglur
ganga út á það að skjóta í andstæð-
inginn sem er þar með úr leik.
Leikfimikennari stúlknanna bjó
hins vegar til nýjar reglur til þess
að jafna leikinn milli kynjanna.
Þær fólust í því að stelpurnar
máttu skjóta hvar sem var í strák-
ana en þeir máttu hvorki skjóta í
skvísurnar fyrir ofan né neðan
mitti. Piltar voru svo prúðir að
þeir spurðu aldrei þeirrar spurn-
ingar sem þó brann á vörum. Mátti
aðeins skjóta í miðjuna á meyjun-
um yndisfögru?
í þá daga urðu til stríðshetjur.
Eiríkur Kristófersson var hetja
okkar í hinu fyrra stríð við Breta
og Guðmundur Kæmested í hinu
síðara. Þetta voru sæúlfar sem
gáfu sig hvergi og skutu á veiði-
þjófa ef þurfa þótti. Væntanlega
fengu þeir þó til þess stuðning frá
forystu Landhelgisgæslu og ráð-
herra dómsmála.
En síðan eru liðin mörg ár, eins
og segir í danslaginu fræga. Nú á
dögunum stóðu menn frammi fyrir
því að rússneskur veiðiþjófur var
nappaður innan tvö hundruð míln-
anna. Flugvélar fylgdu þrjóti þess-
um út fyrir mörkin þar til varðskip
kom á vettvang. Landslýður allur
spenntist upp. Nú var komið að
því. Við höfðum lagt stórveldið
breska. Rússneski björninn var
næsta fórnarlambið. Skipherrar
varðskipanna sáu fyrir sér
gósentíma. Þeir yrðu stríðshetjur
eins og Eiríkur og Kærnested.
Allt var til reiðu. Varðskipið í
humátt á eftir rússneska togaran-
um og nýja og flotta þyrlan albúin
að láta sérsveitir okkar síga um
borð og sigla dallinum í land. Hann
var að vísu sagður hár á sjó og
margir Rússar um borð. Menn
treystu því þó að vopnað skip og
þyrla færu létt með óvopnaðan
togarann. Allra augu beindust því
að eiginlegum varnarmálaráðherra
íslands, Þorsteini Pálssyni. Hann
þurfti bara að gefa eina skipun:
Taka skipið og skjóta ef þarf.
En þyrlan fór aldrei á loft og
púðrið er enn í varðskipsbyssunni.
Varnarmálaráðherrann vOdi ekki.
Rússinn sigldi sína leið. Síðan gera
rússneskir togarar sér það helst að
leik að eyðileggja veiðarfæri ís-
lenskra skipa. Ekki þarf að óttast
herveldið ísland.
Hins vegar sétti þvílíkan hroll
að einum skipherra Landhelgis-
gæslunnar að hann gaf stjórnvöld-
um langt nef og sagði upp. Svona
aumingjaskapur þýddi það eitt að
stétt stríðshetja á íslandi var liðin
undir lok. Skipherrann gat eigin-
lega hvorki hlegið né grátið.
Trillukarlar í Hafnarfirði gátu
þó hlegið fyrr í vikunni þegar ís-
lenskur byssubátur fann sér verk-
efni við hæfi. Bryndrekinn kom
inn með trilluhom sem var svo
lágt í sjó að viðráðanlegt var.
Trillukarlinn hafði framið þann
glæp að leggja rauðmaganet í sjó
fimm dögum of snemma. Hans bíð-
ur nú tugthúsvist fyrir glæpinn.
Hætt er við að Rússar hafi glott í
kampinn þegar þeir fréttu af
skipstökunni. Dagfari