Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.1996, Blaðsíða 10

10
MÁNUDAGUR 21. OKTÓBER 1996
Spurningin
Lesendur
Gætir þú hugsaö þér að búa
erlendis?
Kristfn Pétursdóttir, starfsmaður
Salon VEH: Já, í Grikklandi.
Auður Sif Árnadóttir, starfsmað-
ur Salon VEH: Nei, ég held ekki.
Elín Hrönn Sigurjónsdóttir nemi:
Já, í Noregi eða Bandaríkjunum,
held ég.
Sturla Sighvatsson, atvinnulaus:
Já, á Norðurlöndunum.
Margrét Hugadóttir nemi: Nei, ég
vil vera hér.
Póstur og sími: Lög-
legt eða siðlaust?
Jón Kr. Ólafsson loftskeytam.
skrifar:
Endurráöningartilboð Pósts og síma bein eöa dulbúin uppsögn?
Á næstu dögum ber starfsfólki
Pósts og síma að svara því hvort
það vill endurráðningu hjá hinu
nýja fyrirtæki, Pósti og síma hf. Að
mörgu leyti er þetta undarlega
plagg runnið undan rifjum ríkis-
stjómar íslands og eða þess meiri-
hluta sem núverandi ríkisstjóm
styðst við. Það virðist sem réttindi
fólks séu svo fótumtroðin að annað
eins hefur ekki gerst síðan ísland
varð sjálfstætt ríki árið 1944. Er nóg
að menn setjist á Alþingi íslendinga
til að þeir geti leyft sér að setja slík
lög sem ganga gjörsamlega í ber-
högg við alla samninga sem áður
hafa gilt?
Nokkur atriði skulu tekin hér fyr-
ir: Hvað um réttindi manna er réðu
sig til starfa á árunum 1954-1956, á
þeim árum sem mikil bylting átti sér
stað í fjarskipta- og símamálum?
Hvað um alla þá starfsmenn er hófu
störf á þessum tímum með skipunar-
bréf upp á vasann, undirritað af ráð-
herrum, um æviráðningu og ekki
var hægt að segja upp nema vegna
mistaka í starfi? Hvað um lífeyris-
sjóðsréttindi, biðlaunaréttindi, or-
lofsréttindi og veikindadagaréttindi?
Nú skal allt þetta brotið niður af
misvitrum alþingismönnum og rík-
isstjórn sem telur sig geta, í krafti
meirihlutaafls á Alþingi, hrundið
öllum réttindum þessa fólks.
Okkur er boðin endurráðning. Ég
hélt að fyrst þyrfti að segja mönn-
um upp starfi áður en endurráðning
er boðin. Auðvitað er þetta ekkert
annað en uppsögn á störfum, bein
eða dulbúin. Þess vegna eigum við
skilyrðislaust rétt til biðlauna. Það
er verið að bjóða upp á allt annað
starfsumhverfi - og fyrirtæki. Talað
er um þriggja mánaða gagnkvæman
uppsagnarfrest þeirra sem eru með
skipunarbréf, undirritað af ráð-
herra um æviráðningu. Þetta er
brot á kjarasamningum er menn
hafa haft og í reynd verið að gera
alla fyrrverandi fjármálaráöherra
ómerkinga.
Ef krefjast á þess að starfsfólk
Pósts og síma skrifi undir þennan
endurráðningarsamning til að það
haldi störfum verður fólk að vita
hvað verið er að bjóða því. Benda
má og á að ef taka á þessi réttindi af
okkur eigum við inni hjá ríkinu
tugi prósenta launahækkana vegna
réttindaskerðingar þessarar.
Þótt svo háttvirtir alþingismenn
hafl samþykkt þessi lög telja lög-
spekingar að æðri þessum lögum sé
stjómarskrá íslands sem verndi
okkur fyrir slíkum ólögum er sam-
þykkt eru árið 1996 á Alþingi íslend-
inga. Ég skora á starfsmenn Pósts
og síma að skoða vel sinn gang áður
en þeir skrifa undir.
Gos í heilbrigðis-
málunum?
Methúsalem Þórisson skrifar:
Mikið hefur verið rætt um gosiö í
Vatnajökli. Annað gos er í þó í upp-
siglingu, útrás fyrir þá innibyrgðu
óréttlætistilfinningu sem flestir
landsmenn finna fyrir vegna óá-
byrgrar stefnu í heilbrigðismálum.
Húmanistahreyfingin á íslandi
hefur hmndið af stokkunum að-
gerðum sem ætlað er að stuðla eins
og til þarf að því að öllum lands-
mönnum verði tryggður réttur til
heilbrigðisþjónustu. Fyrsta skrefið
er söfnun undirskrifta undir þá
kröfu að réttur allra landsmanna til
heilbrigðisþjónustu verði tryggður í
stjórnarskrá.
Stéttarfélög, félög fatlaðra, náms-
mannafélög, samtök aldraðra og
fleiri samtök hafa gengið til liðs við
þetta verkefni og er þegar búið að
dreifa undirskriftarlistum meðal fé-
lagsmanna þeirra sem munu safha
undirskriftum á næstunni.
Næsta skref er baráttufundur á
Ingólfstorgi þann 24. þ.m., á degi
Sameinuðu þjóðanna. Þessi dagur
er valinn vegna þess að í Mannrétt-
indayfirlýsingu SÞ, sem ísland er
aðili að, er heilbrigðisþjónusta lýst
mannréttindi hverjum manni til
handa. Fundinum verður fylgt eftir
með bréfum til alþingismanna,
fundahöldum og málþingum um
land allt.
Engin breyting á mjólkurumbúðum
Engin breyting á mjólkurfernum, aöeins ruglið utan á þeim sem breytist,
segir m.a. í bréfinu.
Jóhanna Ólafsdóttir skrifar:
Talsvert veður hefur íslenskur
mjólkuriðnaður gert úr því að senn
fái landsmenn nýjar umbúðir fyrir
mjólkina. „Nýtt útlit mjólku-
rumbúöa" var sagt í fréttunum -
samræming um allt land. Ég varð
bæði fegin og undrandi í senn er ég
heyrði þessa tilkynningu. Hélt aö
loks væri létt af manni þeirri ánauð
að þurfa að nota þessar gömlu og
óhentugu femur frá Tetra Pak í Sví-
þjóð. En ónei. Það er bara ruglið
utan á fernunum sem á að breytast.
Nú verða fernumar skreyttar fígúr-
um ásamt ábendingum Manneldis-
ráðs og annarra lífskúnstnera hins
opinbera.
Þá maður ferðast innanlands og
fer út fyrir dreifingarsvæði MS get-
ur maður keypt uppháar lítrafemur
sem auðveldara er að opna en
mjólkurfernumar sem fást hér á
höfuðborgarsvæðinu. Öll lands-
byggðin nýtiu- góðs af nothæfum
femum en lýðurinn á mölinni og
þar í kring má notast við fomaldar-
fyrirbærið frá Tetra Pak. Hagkaup
tók upp á því á síðasta ári að kaupa
mjólkurfemur úr Borgarnesi. Þá
var samlaginu þar lokað - áreiðan-
lega vegna þess að neytendur hér í
Reykjavík sóttust eftir landsbyggð-
arfemunum í Hagkaupi.
Skrýtið að MS skuli ekki vilja
taka upp notkun á þeim mjólkur-
femum sem langflestir óska eftir -
eða þá gefið okkur neytendum val
milli hinna tveggja fernutegunda
sem mjólk er pakkað í.
Faðir auðlinda-
gjaldsins
Leó Ágústsson skrifar:
Það er ekki víst aö þorri lands-
manna muni eftir því að það var
framsóknarmaðurinn og fram-
kvæmdastjórinn Kristján Frið-
riksson í fyrirtækinu Últíma sem
fyrstur setti fram hugmyndir um
auðlindagjald. Kristján var mikil-
hæfur hugsjónamaður sem stýrði
fyrirtæki sínu af viti og mann-
kærleik. Margir skildu þá ekki
fyllilega þessa hringi og lituðu
svæði sem Kristján setti upp á
kort og litskyggnur og sýndi á
ferðalögum sínum um landið til
að kynna þessa hugmynd. Þama
hefur Krisfján reynst forgöngu-
maður á þessu sviði.
Launagreiðslur
til ríkisstarfs-
manna - 36
milljarðar!
Arinbjörn skrifar:
Mér brá að lesa það nýlega að
ríkið greiddi úr sjóðum okkar
sameiginlegum tæpa 37 milfjarða
króna - reyndar 36,6 milljárða
eins og dæmið er sett upp í fjár-
lögum fyrir næsta ár. Þetta er
slík ógnarupphæð að ég tel að nú
verði að skera upp herör gagn-
vart opinberum rekstri, og það á
öllum sviðum. Það er orðið óþol-
andi hve rikið hefur mikil um-
svif, algjörlega að þarflausu - rík-
isútvarp, áfengisverslun, kirkju-
rekstur og kirkjujarðir - allt
dæmi um bruðl. Þetta á allt að til-
heyra einkaframtakinu.
Fíkniefni í
Sjónvarpinu
Sigurður Einarsson hringdi:
Það á ekki af Sjónvarpinu að
ganga. Alltaf skal það valta yfir
nauðuga gjaldendur sína. í gær-
kvöld (miðvikudag) fiutti það
fréttir af fikniefnamálum. En
hvers vegna þarf endilega aö
sýna sprautur, nálar, hvítt eitur-
efni í skeið og svo innspýtingu
eiturs í handlegg - eins konar
sýnikennslu í verknaðinum?
Nægir ekki að tala um hlutina?
Vita ekki ráðamenn Sjónvarps að
þetta er í raun bein sýnikennsla
fyrir veikgeðja og heimska ung-
linga sem eru alltof margir á ís-
landi.
Læknar undir
pilsfaldinn á ný
Helgi Pálsson hringdi:
í útvarpsfréttum hinn 17. þ.m.
sagði landlæknir að nú væri að
mestu búiö að ráöa aftur í stöður
þær sem læknar, aðallega heilsu-
gæslulæknar, hefðu yfirgefið
vegna síðustu launadeilu þeirra.
Hvernig var það, ætluðu þeir
ekki að fara að vinna erlendis -
sögðust a.m.k. vera búnir að fá
störf þar sem væru miklu betur
launuð - nema hvað? Ætli nokk-
ur hafi farið utan? Samkvæmt
fréttinni eru allir læknamir
komnir undir pilsfald hins opin-
bera á ný. Þeir vilja ekki starfa
sjálfstætt. Nei, bara peningana
frá ríkinu, beint í æð. Það er líka
þægilegast.
Ótrúlegur verð-
munur á Kan-
aríeyjaferðum
Sæmundur hringdi:
Nú eru auglýstar Kanaríeyja-
ferðir. Verðmunur er óti'úlegur
milli þess hvort fjölskylda er að-
eins ein hjón eða hjón með tvö
böm, þessi sígildu 2-11 ára. Hjón-
in með börnin sín tvö borga
42.800 kr. á mann. En fari hjónin
ein greiða þau tæpar 60.000 kr. á
mann fyrir jafnlangan tíma, mig
minnir i 11 daga. Hér er um alltof
mikinn mun að ræða sem engan
veginn getur verið rökheldur, að
mínu mati.