Dagblaðið Vísir - DV - 21.06.1997, Page 14

14
LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1997 UV
„Þú getur farið inn í frumskóg á
fílsbaki, út í eyðimerkur á úlföld-
um, í fjallgöngur, legið í sólbaði á
pálmaströndum og kafað í hitabelt-
issjó,“ segja þau Regína Bjamadótt-
ir og Henry Alexander Henrysson
sem í október síðastliðnum fóru í
sjö mánaða sannkallaða ævintýra-
ferð um Indland og Nepal. í sex
mánuði ferðuðust þau um Indland
og síðasta mánuðinn gengu þau á
fjöll og sigldu eftir ám í Nepal.
Varð yfir sig hrifin
„Ég fór 1994 til Indlands og
Nepals og varð yfir mig hrifin. Síð-
an þá hefur þetta ferðalag verið á
stefnuskránni og í október létum
við loksins slag standa," segir
Regína.
Henry útskrifaðist úr heimspeki í
Háskólanum rétt áður en þau héldu
til Indlands en Regína tók sér árs-
leyfi úr hagfræði.
„Við vorum í rauninni ekki með
neitt ferðaplan og fórum bara þang-
að sem okkur datt í hug. Indverjarn-
ir voru mjög fúsir að benda okkur á
staði til að heimsækja og fórum við
iðulega að þeirra ráðum.“
Styrkja barn
Þau byrjuðu ferðina syðst á Ind-
landi og fíkruðu sig í norðurátt. Þau
dvöldust aldrei lengur en tvær vik-
ur á sama staðnum en ferðuðust
víða um landið.
„Við höfum styrkt bam i SOS-
barnaþorpi í þrjú ár og það eina
sem við vorum búin að ákveða fyrir
fram var að heimsækja það. Við
dvöldumst í þorpinu í þrjá daga og
færðum bæði „barninu okkar“ og
bömum sem vinir okkar hafa verið
að styrkja gjafir.
Gífurlegur státtarmunur
Að ferðast um Indland er eins og
að ferðast milli heimsálfa. Breiddin
er svo mikil, landslagið og fólkið
svo ólíkt. Stéttamunurinn er gífur-
legur og fátæktin blasir hvarvetna
við. Fólksmergðin er yfirþyrmandi
og betlarar eru alls staðar."
Síðustu árin hafa orðið miklar
breytingar á Indlandi. Landið var
opnað fyrir Vesturlandabúum en
áður hafði ekki mátt flytja inn er-
lendan varning nema í mjög litlum
mæli.
„Það er sérstaklega spaugilegt að
sjá þróunina sem hefur oröið í stór-
borgunum. Sumar borgirnar eru
orðnar mjög vestrænar. Pizza Hut,
McDonald’s og Kentucky hafa skot-
ið þar upp kollinum en kýrnar
ganga enn þá lausar á götunum.
Annað vandamál sem fylgir þess-
um auknu samskiptum er ruslið.
Indverjar eru vanir að henda öllu
rusli á göturnar og kýrnar og svín-
in éta það. Nú, þegar þeir eru farn-
ir að nota einnota umbúðir, safnast
rusliö bara fyrir og er alls staðar."
Gerðust grænmetisætur
Trúin er stór þáttur í lífi Ind-
verja. Þar ægir saman öllum trúar-
brögðum en hindúar eru fjölmenn-
astir, um 83%. Hindúar trúa á helgi
kýrinnar og borða því ekki kýrkjöt.
„Við ákváðum að gerast græn-
metisætur meðan á ferðinni stóð
enda eru flestir Indverjar græn-
metisætur. Indverskur matur er
rosalega góður en sterkur og það er
ekki hægt að komast hjá því að fá í
magann meðan maður er að venjast
matnum. Áður en við fórum að
heiman fengum við góðar leiðbein-
ingar um hvaða lyf við ættum að
taka við magapínu svo að við urð-
um ekki mikið veik.
Kýr á þjóðvegunum
Við eyddum miklum tíma í rút-
Ung kona frá borginni Goa sem er á vesturströnd Indlands.
Henry og Regína á siglingu í Nepal.
Á strætum Madras sem er á S-lndlandi.
um og lestum. Allar ferðir eru mjög
skipulagðar en tímaáætlanir fara þó
oft úr skorðum. Farartækin eru lé-
leg og vegimir líka og því er ekki
hægt að gera ráð fyrir að komast
meira en 30 km á klukkustund. Göt-
umar eru eins og ein stór hola og á
þjóðvegunum varð maður fyrir töf-
um af ýmsu tagi. Ekki er óalgengt
að kýr teppi umferðina, bóndi með
hestvagn, svin eða jafnvel fílar.
Það var alveg sama hvar við kom-
um, okkur var alls staðar vel tekið.
Indverjar em mjög hjálpsamir og
hafa mikinn áhuga á að kynnast
Vesturlandabúum. Við erum strax
farin að fá bréf frá indverskum vin-
um okkar.“
Á Indlandi búa tæplega 840 millj-
ónir manna og er hindí og enska op-
inbert tungumál. Flestir tala eða
aOavega skOja einhverja ensku svo
að Regína og Henry lentu ekki í
neinum vandræðum með að gera
sig skiljanleg. @.mfyr:Er ísland tO?
„Indverjunum fannst mjög merki-
legt að við værum frá íslandi. í eitt
skiptið sem við ætluðum að skipta
ferðatékkum í banka vOdi gjaldker-
inn ekki afgreiða okkur þar sem
hann sagði að við værum með
fölsuð skOríki. Það væri ekki til
neitt land sem héti ísland.
í næsta skiptið sem við fórum í
banka vorum við heppnari. Gjald-
kerinn kannaðist vel við ísland og
Reykjavík og fór að tala um Bobby-
Fischer-einvígið sem haldið var i
Reykjavík 1972
Hittu Everestfarana
Við vorum á gangi í höfuðborg
Nepals, Katmandu, þegar við heyrð-
um einhvern tala íslensku. Þetta
reyndust vera Everestfararnir á
leiðinni á tindinn. Við höfðum ekki
hitt einn einasta íslending í sex
mánuði svo að þetta var mjög gam-
an.
Kalt og stressað
Á þessi ferðalagi lærðum við að
lifa án allra þeirra lífsgæða sem
Vesturlandabúar telja sig ekki geta
lifað án. Við urðum að vera mjög
nægjusöm og t.d. að komast á al-
Tvær stúlkar tína iýsnar hvor af annarri
mennilegt klósett var alger lúxus.
Eftir aOan hitann og rólegheitin
vorum við búin að gleyma hvað það
er kalt hérna og stressað andrúms-
loft.
Ætla aftur
Ferðin var bæði erfíð og
skemmtOeg.
í eitt skiptið veiktist Henry alvar-
lega en þar sem við vorum með
réttu lyfin batnaði honum á tveim-
ur dögum.
Oft var þreytandi að ferðast
klukkutímunum saman í rútum og
lestum og ein rútuferðin var sér-
staklega erfið. Þá sátum við fimm á
þriggja manna bekk í 17 klukkutíma
og gátum okkur hvergi hreyft. Þess-
ir erfiðleikar gleymast þó fljótt og
það sem eftir stendur eru sjö yndis-
legir mánuðir í framandi, fjöl-
breyttu og heiOandi landi. Þetta var
ógleymanleg ferð og við erum stað-
ráðin í því að fara einhvern tímann
aftur til Indlands."
■me