Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1997, Page 10

10
FÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 1997
Spurningin
Ertu byrjuö/byrjaöur að
kaupa jólagjafir?
íris Jónsdóttir, ráðgjafi og móðir:
Já, ég er búin að kaupa nokkrar.
Júlia Rós Atladóttir lyfiatækni-
nemi: Nei, ég kaupi þær venjulega
að afloknum prófum, svona viku
fyrir jól.
Svava Rós Alfreðsdóttir lyfia-
tækninemi: Nei, það er svo mikið
að gera í skólanum að ég er ekki far-
in að leiða hugann að þeim.
Ragnheiður Rafnsdóttir lyfia-
tækninemi: Nei, ekki enn. Ég er þó
farin aö hugsa aðeins um hvað ég
ætla að kaupa.
Vigfús Örn Gíslason sjómaður:
Nei, það liggur nú ekki á. Mér
finnst best að gera þetta um miðjan
desember.
Konráð Valsson, maður sem
skemmtir sér: Nei, nei. Stundum
kaupi ég þær ekki fyrr en eftir jól.
Það er betra seint en aldrei.
Lesendur
Fjárplógsstar fsem i
Pósts og síma
Farsímar hljóta að teljast bylting, svo víðtæk er notkun þeirra, segir bréfrit-
ari m.a.
Þorsteinn Antonsson skrifar:
Réttlæting fiárplógsstarfseminn-
ar um 41% hækkun símgjalda í þétt-
býlinu sunnanlands gengur út á
það, samkvæmt yfirlýsingu tals-
manns þeirra í sjónvarpi, að jafna
skuli með þessari hækkun síma-
kostnað landsmanna.
Varla er nokkur símnotandi, ung-
ur eða aldinn, í þéttbýli eða annars
staðar, svo skyni skroppinn að
hann viti ekki að öll fyrirtæki í
landinu byggja afkomu sína núorð-
ið á samskiptum landshoma í milli
og við útlönd.
Símgjöld fyrir langlínusamtöl era
nú ört vaxandi kostnaðarliður í fyr-
irtækjarekstri. Það eru þvi fyrir-
tæki, hvar sem er á landinu, sem
einkum auðgast af skattlagningu
Pósts og Síma á almenning á suð-
vesturhorni landsins. Tillitsemin er
ekki við einstaklinginn á lands-
byggðinni, hún er við kaupsýslu,
arösemissjónarmið, græðgi, hvað
sem yfirlýsingu um byggðastefnu
líður. - Verðhækkunin á símtölum
á þéttbýlissvæðinu suðvestanlands
er óverjandi af eftirtöldum ástæðum
og væri hver og ein þeirra næg rök-
semd fyrir að afnema einokun
einkafyrirtækisins á mikilvægri
samgönguleið manna í milli.
Fólk notar núorðið farsíma við
flest tækifæri, við akstur í umferð-
inni, á gangi í miðborginni, þeir eru
líflína gamalmenna hvar sem er. Ég
hef jafnvel séð mann sinna kallinu
úr sturtuklefa sundlaugarinnar í
Laugardal. Farsímar hljóta að telj-
ast bylting svo víðtæk er notkun
þeirra. Og þeh- eru komnir til að
vera. - Þjónustuaðilinn ætti því aö
lækka en ekki hækka gjöldin til
samræmis.
Engin dul skal dregin yfir það, að
verðhækkunin nú er pólitísk, enda
ekki hægt að skýra hana öðru vísi
en sem hlutdrægni í einhverri
mynd. Yfirlýst verðhækkun Póts og
síma er fráleit með öllu. Og fullyrö-
ing um að hún sé byggðastefna, en
ekki sú skefialausa gróðahyggja,
sem hún þó er, minnir á sjáifsmynd-
arkrísu, „Newmans Own“- sósu
ofan á frjálshyggjuna. Ætla lands-
menn enn einu sinni að láta bjóða
sér svona loddaraskap út á þá sálar-
fiötra sem sýning þessi leggur á þá?
Endurskoðið bótakerfið
Ingibjörg Gísladóttir, Stykkis-
hólmi, skrifar:
Nú get ég ekki orða bundist leng-
ur. - Þannig er mál með vexti að ég
er 75% öryrki og búin að vera það í
langan tíma. Og sem öryrki fæ ég
bætur frá Tryggingastofnun ríkis-
ins. Útborgun frá henni í september
var 52.065 kr. og var ég þokkalega
ánægð með það. í vor sem leið var
heilsufar mitt óvenju gott, þannig
að ég gat farið að vinna 50% vinnu.
Fyrir þaö fékk ég um það bil 15.000
kr. og var nú aldeilis múruð kona
og sá fram á „lúxuslif‘.
En Adam var ekki lengi í paradís
frekar en um árið. í október berst
mér greiðsla frá Tryggingastofnun
ríkisins, en var hún þá 44.502 kr. Nú
var búið að skerða greiðslu til mín
um 12.792 kr. Svonefnd heimilisupp-
bót fallin út. Þeim hjá Trygginga-
stofnun hafði verið tilkynnt um
mína vinnu og þar með var draum-
urinn búinn. Ég hafði getaö keypt
mér ýmislegt, svo sem skó og peysu
og farið út að borða án þess að fá
samviskubit.
Vegna þess hversu lágar bætur til
öryrkja eru mega þeir ekki veita sér
neinn munað. Þetta er auðvitað
himinhrópandi óréttlæti og til
skammar fyrir íslenskt þjóðfélag.
Ég skora á Alþingi að endurskoða
allt bótakerfið og gera það jákvæð-
ara. - Bæta hag okkar öryrkja
þannig að við getum lifað mann-
sæmandi lífi.
Óskilvirkni réttarkerfisins
Við eigum jú lög sem banna áfengisauglýsingar. - En hvaö...?
Jóhann og Huginn skrifa:
Er dómskerfið alveg dautt? Hefur
andavarleysi heltekið þjóöina?
Stöndum við nú höllum fæti, tilbú-
inn til að falla í hyldjúpan pytt
myrkurs og volæðis? - Eða hversu
lengi ætla ráðamenn þjóðarinnar að
leyfa einhverjum bruggararæflum
að vaða yfir sig?
Nú er svo komið að heiðvirt fólk
þarf að horfa upp á vanvirðingu
landslaga á hverjum degi, oft á dag.
Já, við eigum við áfengisauglýsing-
ar í sjónvarpi. Meira að segja ríkis-
fiölmiðlamir sjá ekki sóma sinn í
því að virða lög landsins. Það er ein-
faldlega ekki hægt að leyfa mönnum
að brjóta ein lög og ætlast svo til
þess að þeir haldi önnur. Með því að
láta áfengisauglýsingar viðgangast
erum við að kalla yfir okkur stjóm-
leysi.
Það á að vera hægt að finna það í
landslögum að að allt það sem aug-
lýst er í fiölmiðlum skuli miða við að
böm sjái það líka. Hvað er til ráða?
Við eigum jú lög sem banna áfengis-
auglýsingar en sá galli er á gjöf
Njarðar að engin viðurlög eru við
broti á lögum þessum! Þetta gerir
það að verkum að menn sjá sér hag
í því að ganga fram af þessum ófull-
komnu lögum meö útúrsnúningum
sem em svo augljósir að hvaða bjáni
sem er getur séð tengslin.
Góðir landsmenn; eina ráðið við
þessu eru stighækkandi sektir sem
fá menn til að hugsa sig tvisvar um
áður en þeir traðka á lögum lands-
ins. Við fengjum líka betri ríkisaf-
komu sem myndi skila sér í vax-
andi velsæld. Það væri jafnvel hægt
að lækka skatta því rúmlega 2%
þjóðartekna fara í gegnum auglýs-
ingarmarkaðinn, og stór hluti aug-
lýsinga í dag virðast innihalda
óréttmætar fullyrðingar og auk þess
stranglega bannaðar vömtegundir.
- Við hvetjum því alla samlanda
okkar til að sniðganga þær vömteg-
undir sem eru auglýstar á ólögmæt-
an hátt.
DV
Hvar er
Hemmi Gunn?
Fríða skrifar:
Við stelpumar i mínum stóra
saumaklúbbi, örugglega jafht og
þúsundir landsmanna, furðum
okkur á því að finna ekki Hemma
Gunn í dauflegri vetrardagskrá
Sjónvarpsins. Það er skrýtin og
óskiljanleg dagskrárstefna að
hvíla það sem gerir lukku og hef-
ur yfirburðavinsældir. Hins veg-
ar bryddað upp á snubbóttum
leikritsbútum og þreytulegu
Dagsljósi, þar sem fólk rembist
viö að vera sniðugt. Að ógleymd-
um spurningaþætti með sömu for-
merkjum. Nú bíðum við bara eft-
ir því að Stöðvarmenn fái að
hvíla sig, því þeir standa sig vel.
Þeim hlýtur að fiölga hratt sem
vilja ekki nauðungaráskrift að
Sjónvarpinu.
Þríhöfða áfeng-
is-Don Quijote
Bjami Valdimarsson skrifar:
Evrópudómstóllinn lék heldur
betur á þríhöfða norrænan áfeng-
is-Don Quijote. - Þeir vita fullvel
að ekkert hugumstórt „Ríki“
treystir sér til að opna útsölu með
öllum tegundum á hverju byggðu
bóli. Hugsanlega gæti þó vinna
við áfengissölu komið í staðinn
fyrir skert aflamark í Grímsey og
víðar?
Dýrgripur
bókmenntanna
Sigríður Jóhannsd. skrifar
Ástæðan fyrir þessum skrifum
er sú að mér var að berast í hend-
ur einhver sú fallegasta bók sem
ég hef augum litið, sannkallað
stofustáss. Þetta er endurútgáfa á
Njálu þeirri sem Halldór Laxness
og Ragnar í Smára gáfu út fyrir
rúmum 50 árum. Ég býst við að
fólk hafi séö bókina í sjónvarps-
auglýsingum en sú mynd segir
ekki nema hálfa söguna. Að hand-
fiatla þennan dýrgrip er öllu
áhrifameira. Rautt band með gyll-
ingu og þykkur bókapappír hæfa
sögunni af Njáli betur en kiljur
með hálfgagnsæjum pappír, að ég
tali ekki um bækur þar sem öll-
um íslendingasögunum er steypt
saman. Ég vil þakka Vöku-Helga-
felli fyrir þessa endurútgáfu sem
er í alla staði til fyrirmyndar.
Börnin og
kennararnir
Helga Einarsdóttir hringdi:
Kennarar segjast margir hverj-
ir ekki enn vera ánægðir með
kjarabæturnar, og það þótt þeir
hafi fengið mun meira en allir
aðrir með hinni skammarlegu
þjóðarsátt, æ ofan í æ. Þeir segja
að hér sé aðeins um bráðabirgða-
plástur að ræða. Ég man hins veg-
ar ekki eftir að hafa heyrt í ís-
lenskum kennurum sem hafa
nokkrar áhyggjur af bömunum i
skólunum. Ekki heldur eftir birt-
ingu niðurstaðnanna um saman-
burðinn við Asíu-börnin, þar sem
berlega kom í ljós að kennarar
hér standast Singapúr-kollegum
sínum ekki snúning. Því miður
eiga kennarar hér ekki samúð
mína.
Næst er þaö
Mongólía
Sigurbjöm hringdi:
Ætlar vitleysunni aldrei að
linna? Nú ætla íslenskir við-
skiptajöfrar að taka Mongólíu
með trompi. Samvinna í flugmál-
um, skinnaiönaði, landbúnaði og
orkumálum. Jæja, allt er skárra
en Kínamaðurinn, segi ég. Um að
gera að notfæra sér ef Ragnar
Munasinghe verkfræðingur þekk-
ir háttsetta menn í Mongólíu.
Hann kynnir fyrrverandi borgar-
stjórann okkar, Egil, væntanlega
fyrir þeim þannig að það gagni
fyrir okkar „Export-Import“ leng-
ur en lakkríspotturinn í Kína
sællar minningar.