Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1998, Page 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1998
Jólin nálgast óðum og kominn tími til aö draga fram kassana með jólaskrautinu.
Tilveran tók forskot á sœluna og fékk að kíkja á uppáhaldsjólaskraut biskups, þing-
manns, leikkonu...
/ ■■
Qlafur Orn Haraldsson alþingismaður:
Tók englana með þegar
hann flutti að heiman
hlýj-
unnar,
litanna,
matar-
ins og
lyktar-
innar sem
Bgg* tli þessir kertastjakar séu
ekki orönir fjörutíu ára
gamlir. Þetta er trúlega
meö fyrsta plasthlutnum sem ég
eignast. Þeir hafa vafalaust þótt
mjög nýtískulegir og það kom ekki
annað til greina en að taka þá með
þegar ég flutti að heiman," segir
Ólafur Örn Haraldsson um leið og
hann dregur úr pússi sinu forláta
plastkertastjaka sem hafa alia tíð
skipað heiðursess á heimili hans á
jólum.
En þaö eru fleiri hlutir sem Ólafi
Erni eru kærir á jólunum. Gamla
jólatréð, sem hefur staðið uppi í
stofu foreldra hans á jólunum svo
lengi sem hann man eftir sér, er þar
á meðal.
Tréð er að minnsta kosti hálfrar
aldar gamalt og varla að það sjái
mikið á því. „Mér þykir alltaf vænt
um þetta tré og hlakka alltaf til að
sjá það þegar ég heimsæki foreldra
mína á Laugarvatni á jóladag. Þeg-
ar ég var krakki þá skreyttum við
systkinin
tréð alltaf
á Þorláks-
messu. Síð-
an setti
pabbi gjaf-
irnar undir
og að þvi
búnu var
hurðinni
rennt fýrir og
enginn fékk að
fara inn fýrr en
búið var að
borða á að-
fangadagskvöld.
Það gat nú verið erfið bið.“
Jólin á æskuheimilinu eru
Ólafi hugleikin og hann segist
eiga margar góðar minningar.
Á þeim tíma var Laugarvatn
em-
kennir jól-
in. Ég upp-
götvaði
hversu
jóla-
einangraður staður og það var til
dæmis engin verslun í bænum.
Hann minnist þess þegar pabbi
hans fór alltaf í innkaupaferð til
Reykjavíkur fyrir jólin.
„Við biðum alltaf i ofvæni eftir
pabba og sennilega voru
það gosflöskurnar sem
heilluðu mest. Þetta var
eina skiptið á árinu sem
við fengum svo guðdómleg-
an drykk."
Ólafúr Öm segist hlakka
óskaplega til jólanna nú
enda var hann víösfjarri,
eins og alþjóð veit, um síð-
ustu jól. Hann var staddur
á Suðurpólnum. „Þá fann
ég hversu mikið ég saknaði
haldið er mikilvægt í fjölskyldulíf-
inu og ætla svo sannarlega að njóta
jólanna nú,“ segir Ólafur Öm Har-
aldsson. -aþ
Rótað í jóladóti
Edda og Róbert Oliver með jólasveininn sem Hallbjörg Bjarnadóttir gaf þeim.
DV-mynd Pjetur
Edda Björgvinsdóttir leikkona:
Kvóti settur á jólaskrautið
Ef ég á að velja merkilegasta
jólaskrautið okkar þá held ég
að það hljóti að vera jóla-
sveinninn sem hún HaUbjörg
heitin Bjamadóttir söngkona gaf
syni mínum fyrir nokkram ámm.
Henni fannt Róbert Oliver svo mik-
ið krútt og hann sat alltaf í fanginu
á henni og knúsaði hana. Ég gæti
trúað að jólasveinninn sé að
minnsta kosti 50 ára og hann er að-
eins farinn að láta á sjá,“ segir leik-
konan og grínistinn Edda Björg-
vinsdóttir sem var meira en fús að
gramsa í jólaskrautinu sínu fyrir
blaðamann.
Jólasveinninn skipar ævinlega
heiðurssess í stofunni hjá Eddu en
hún segir fjölskylduna eiga gríðar-
lega mikið af skrauti. „Við eigum
það öll sameiginlegt að vera veik
fyrir jólaskrauti. Við dvöldum einu
sinni um tíma í Ameríku og þegar
jólaskrautið fór á útsölu í janúar
greip um sig æði meðal allra í fjöl-
skyldunni. Það endaði með því að
við urðum að segja stopp og setja
kvóta á jólaskrautsinnkaupin. Það
lá við að það þyrfti heilan gám til að
koma þessu öllu til landsins þegar
dvöl okkar var á enda.“
Edda segir jólahefðirnar ekki
margar hjá fjölskyldunni og í raun
séu engin tvenn jól eins. Það er að
segja fyrir utan hamborgarhrygg-
inn á aðfangadagskvöld. Hann má
ekki vanta.
„Ég held ég hafi prófað allan
mögulegan jólamat, gamlar gæsir
með höglum sem skotveiðimenn
fjölskyldunnar vom svo góðir að
gefa mér. En þegar ég stóð mig aö
því að henda gæsinni þriðju jólin þá
ákvað ég að halda mig við hamborg-
arhrygginn. Hann klikkar aldrei,"
segir Edda Björgvinsdóttir leik-
kona. -aþ
Það er mikið föndrað á heimili Eddu fyrir þessi jólin. Hér er Edda ásamt
yngsta syninum Róbert Oliver og ömmubarninu Karen Evu. DV-mynd Pjet-
ur