Dagblaðið Vísir - DV - 05.02.1999, Blaðsíða 12

Með \
krakka- \
skara á
hælunum
I skóla
íhi iJ 'úi JiJ 3
;unum, hressa skvísan sem
samt ekkert of viss um að
—j“ _ sé hennar retta
—• fer aldrei unnið i ein-
helviti rangri hillu hegar
t - mér þótti svo of-
leiðinlegir - að ég var
ef ég mætti 1
ekki. Mér
x Sverrisdóttir er em al Kc
kerlingarhárkolluna um da
i sjónvarpspersóna - „svi
sú hilla er ágæt eins og er.
inesverksmiðju", segir hun,
_ skóla dauðans. Þetta var
leiðinlegt í skólanum og
hlátursköst, hló þangað tu
að ég gæti þetta
Hrönn
var með 1
það að vera i
hdla, en s~.
hverri majói
ég var i MR
boðslega L
farin að fá
tíma Ég fór að hugsa
var boðið að fara til San Fransisco,
erlendis. Þegar ég kom aíixx reyn
það ekki. Ég talaði við rektor og b
og stóð mig eins og betja. Nu er ej
Hvaö, er MR svona hnkalegursh
„Þetta var algjör geðveiki, eg m.
þennan skóla. Kannski var eg tor.
voru kannski ekki allir drullusokl
ia Völu Matt dæmi‘
,Ég hef sem betur f
„en ég var á hc-
____orðið svo slæmt
allir svo ógeðslega 1—
mér varð iUt i maganum,
gur, nennti þessu
þangað og dvaldi langdvolum
a aftur i skólann, en bara gat
iki. Ég fékk að taka oll profm
stúdent."
ka versta óvini minum að fara í
mpð áraang og, okei, pao
j^^SggUtaa Felix Bergsson er komi
listarhilluna. Hann leikur
Ti. En lífíð ,ar ekkTaSS^möíS'i™"'
kinns og horunds þegar hann heyrir minnst á sparibauka
hnrfH Ja1uf mj0g- ua.ngrl hmu hegar eg var sparibaúkurinn Óskar fyrir J
S hpn fUPa 1 bUnÍngÍ 1 kringum TJörnina með krakkaskara á hæíu
marLheÍla|b1aefU aUt0f lítmr SV° axhrwr á mér tróéust ni£?oS Sta
marga daga að jafna mig og komst að því að ég myndi aldrei aftur leikn
henk Yerz]unar®kolanum °S Jakob Magnússon réð mig í starfíð Þetta v-
bankaJagið Með á nótunum, var sem vinsælast. Baukfrmr voru tveí ó
Olafur Páll Gunnarsson, Óli Palli á Rás i
segist á ágætri hillu sem dagskrárgerðarmað-
ur, og reyndar segist hann alltaf hafa verið á
agætri hillu í þeim störfum sem hann hefur
gegnt. „Eg er búinn að vera frystihúsnagli
eyrarkarl, málari, smiður, togarakarl og
síldarsjómaður; rafeindavirki, hljóðmaður
og uvarpsmaður, en ætli ég hafí ekki verið
a röngustu hillunni þegar ég var vand-
ræðaunglingur, en ég vissi það ekki fyrr |
en eftir á. Það var m.a.s. skrifuð imm» I
kærur og svona. Þegar maður er lítill
strakur og drekkur mikið af brenni- t .....Æ '
vmi verður maður stundum stór karl L <i M
í smástund. Ég var með læti við fólk 1V" |1
lenti í slagsmálum og helvítis vitleysu.
Þetta endaði með því að ég þurfti að taka -
mer frí úr skóla í tvö skipti til að borga það sem
eg vil kalla skemmtanaskatt. En reyndar áður en és fékk
vmnu hjá Ríkisútvarpinu ‘91, sem tæknimaður var ég hér um
aé §era við IjósritunafvéTar gúti í b^
ar fylgdi með í kaupunum að ég yrði að klippa af mér síða
bfð h°!g,afga með bmdi' Auðvitað var ekki að ræða það'
Það hefði liklegast orðið rangasta hillan.“
Hvernig vannstu þig út úr vandrœðahillunni?
meS Ti SST” - 08 »1* aaetos
Fyrir flesta gengur lífið út á þetta: Vinna, sofa, borða - í grundvallaratriðum þí
sama og hjá dýrunum, nema þau þurfa ekki að vinna. Nema þá í sirkus. Að vim
gengur svo út á að finna sér „rétta hillu“ í lífinu, eitthvað sem er þokkalega ge
í budduna og eitthvað sem manni iíður viðunandi í. Sumir leita lengi og lenda í
rjúka jafnvel í burtu úr nýrri vinnu eftir hálftíma.

alls konar vitleysu á leiðinni
Fókus spurði fólk sem lítur út fyrir að vera komið á rétta hillu í lífinu hver hafi
verið leiðinlegasta eða skrýtnasta vinnan sem það hefur komið nálægt -
hver hafi verið rangasta hiilan í lífinu.
sunnan
Hæfileikalaus í
bensínafgreiðslu
Reyiúr Gunnarsson er oumn cm ^ . grafískn hoi
níu ár, segist a harrettri hihu þ , g g loftpressu og
un með. „Sko, ég hef venð að beita unm° a Qg &
traktorsgröfu, en það var m J stu hilluna í minninu. „Ég ví
mesta basli að grafa upp r gu dyravijrður einu sinm c
á sjó, það var hrlkalega g m^tof jákvæður! Það er þó eitt
það var rosalegt stuð - eg er leiðinlegt“, segir Reyn
sem gerðist einu sinrn, g var að vinna sem verk-
ir og lífsgleðin brair af honum‘“Y® yar frystihús í eigu
stjóri i frystihúsi fym ve|tam þe ar oll kaupfélögin fóru á
Kaupfélagsins og a fKsinn skuldaði það
hausinn. Þegar það for si mikii hörmung og það
manni sex manaða laun. Þet ... m var að fara a
Var mikið slys að vera verkstjon1 husl semvar að koma
hausinn. Það Var ekkert hægt að gera, pa ^ hægt
inn fiskur, en það var engrn ,l n sóiarhringinn.
„Já, af þvi eg var flmönn »“5f vissu að var
SSS S5iiS.tr I
lið sem hékk ályftunmtoh. 1^,it. f
SS fhSSTm w«ih«ð shilaði al»eg »mu a
fylltist allt síðdegis af oskureið-
harðssonerstó^P—iHerr^
r ^ægileg mnivmn ’ist ? hann krapp:
u Hann TasSat þo konu!s itaball
-vara og mér****£%ég var að
„Það var farlð u öld og shálaði i appe
stóð á gamiárskvóldog!^ , lffinU
ii ég að ei! vært a ngr f böllin vor
i ekkert aðvera iÞorshöm, ek
SSKSJfSMU-w*'
iJífiSs-irÆSs
•""^tÆí^SÖShdaallale
húmngnmn. Eg neltt nema ben
ÖS,“toS,nd«aðStomanm»m
rassgatið á honum.“
um að ég lét fólk borga hundrað
krðnur fyrir eitthvað sem kostaði
þusund, o.s.frv. Einn dag í viku átti
eg að spúla planið og ég réð ekkert
f ÓkUS 5. febrúar 1999
5. febrúar 1999 f Ókus
+
12
13