Dagblaðið Vísir - DV - 05.02.1999, Blaðsíða 22

í
>
Þaö er alltaf veriö aö hvetja mann til aö fara í
sund. Aö synda ku nefnilega vera besta líkams-
ræktin og mikil heilsubót. Gott og vel og ekkert
viö þaö aö athuga. Það er fínt að synda. En mál-
iö er aö allt of margir ruddar stunda þessa staði.
Alls konar ruddar sem gera manni lífið leitt í
vatninu. Einna verstir sundlaugarudda eru
fastakúnnarnir. Þeir telja sig eiga svæöið af því
koma svo oft,
synda alltaf
á sömu
brautinni og
ef saklaus
syndari villist
inn á þá
braut er eirv
faldlega klesst á viðkomandi og sparkað í hann.
Fastakúnnarnir þykjast Ifka eiga einhverja
ákveöna skápa sem enginn annar má fara i.
Þetta er fólkið sem maður mætir allsberu í úti-
klefunum á sumrin, eins og maöur hafi einhvern
áhuga á aö liggja meö allsberu fólki af sama kyni
í sólbaði! Svo sjá fastakúnnarnir lika alltaf
ástæðu til að iöka leikfimiæfingar uppi á bakka,
sama hvað er kalt. Þetta er óskiljanleg athyglis-
sýki. Hvern langar að horfa á þessi ósköp? Get-
ur þetta lið ekki bara verið niðri í vatninu? Til
hvers heldur það að sundlaugar séu? Oft eru
fastakúnnarnir gamalmenni og það er nú bara
þannig meö gamlingjana að þeir ráða ekki alltaf
við grindarbotnsvöðva og hlandblöðrur þannig að
eitthvað fer nú af pissi í pottinn. Raunar er liðið
sem kemur sjaldan í laugarnar ekkert skárra,
sérstaklega ekki ef það ætlar að þykjast geta
synt. Þetta kann engar umferöarreglur og syndir
þvers og kruss um laugina og tekur ekkert tillit
til þeirra sem voru byrjaöir á undan. Er alltaf að
glápa út í loftið í leit að einhverjum sem það
þekkir og er einfaldlega fyrir. Þeir eru líka óþol-
andi perrarnir sem fljóta alltaf rétt fyrir aftan
konu sem syndir bringusund. Þessir menn sem
glápa úr sér augun ef einhver leggst í sólbað og
láta útstreymið úr sundlaugar-
veggjunum buna á tittlinginn á sér.
Líklega eru þó útlendingar verstir
af öllu vondu. Þeir baða sig ekki,
skyrpa á gólfin í búningsklefunum,
hafa hátt og koma alltaf í óþolandi
stórum hóþum. Rosalegir ruddar
og konurnar raka sig ekki undir
höndunum og eru stoltar af því. Oj.
Það er nú bara einu sinni svo að hversu sjálf-
stæð, sérstök og einstök við teljum okkur þá
erum við bara nákvæmlega eins og umhverfið,
uppeldið og samfélagið hafa mótað okkur. Við
erum hvert og eitt bara gamall frasi sem
margoft er búið að segja áður. Við gerum það
sama á hveijum degi, göngum í okkar einkenn-
isbúningum - sem við viljum kalla .sjálfstæðan
smekk* - og högum okkur eftir kerfi sem við
höfum komið okkur upp
og stöðnum í á unglings-
aldrinum. Við þessu er
lítið að gera nema að
bíta á jaxlinn, fylgja
straumnum og
verða enn eldri.
Nema þá kannski að
taka upp á því einn
daginn að fara aö gera
allt öðruvísi en áður. Segja
upp í vinnunni og fá sér nýjan
einkennisbúning - kannski skósíðan svartan
frakka, barðastóran mexlkóahatt og ganga um
bæinn berfættur meö kanínu í bandi. Þetta
vekti athygli og fólk myndi segja að nú værir þú
endanlega farinn yfir um, en þú myndir flissa I
kampinn af því að þú vissir betur. Upp úr þessu
færir þú út að skemmta þér á algjörlega nýja
staði og bærinn er fullur af stöðum sem geta
komið á óvart. Hvað með t.d. um helgina að
sleppa þessum margheimsóttu búllum sem þú
þekkir eins og rassinn á þér og skella þér frek-
ar á Catalínu I Kópavogi og sjá hljómsveitina
Jukebox, eða tékka á Álafoss föt bezt I Mosó og
sjá Kókos, eða jafnvel að skreppa á Pét-
urspöbb og sjá Tvenna tíma. Úthverfapöbbarnir
svekkja ekki og þar gætuð þið kanínan fallið í
kramið eða jafnvel I skuggann af öllum hinum
fríkunum sem lóna yfir bjór á þessum glæstu
búllum. Úthverfapöbbarnir eru því I fókus þessa
vikuna og það að stinga I stúf, gera eitthvað
ferskt og koma á óvart - með eöa án kanínu.
Grímur Atlason vinnur með
Grímur Atlason býr í fWWsemsprautarslgað
öllu jöfnu með heróíni.
Kaupmannahöfn og
starfar í hinu
alræmda hverfi
Norrebro. Þar hjálpar
hann heróínsjúkling-
um að fóta sig í líf-
inu. Hann kemur
þeim í meðferð og
sér um þá þegar þeir
Þetta er í „slömminu". Þaö þarf
lykilorö til aö komast inn í húsið.
Starfsfólkið verður aö eiga von á
þér ef þú ætlar að komast inn því
einhverjir skápar þarna inni eru
fullir af methadóni og einhverju
öðru gæfulegu sem fíklamir í Kaup-
mannhöfn væru til í að troða inn
um allar glufur á líkömum sínum.
Grímur Atlason vinnur á þriðju
hæð og tekur þar dópista í viðtöl.
Hann samþykkir sjáifur viðtal við
Fókus og það er tölt á næsta kaffí-
hús. Eftir götunum líður slæðuk-
lætt kvenfólk sem myndi sóma sér
vel sem eiginkonur Halims Al.
Kaupmannahöfn er alþjóðleg borg
og í Norrebro er maður vís til að sjá
bíla merkta „Khan 1“, „Khan 2“ og
jafnvel „Khan 3“. Sagan segir að
það sé pakistanska mafían.
Hvernig vinna er þetta?
„Svo viö byrjum á byrjuninni þá
vinn ég hjá Rádningscetitei* indre
for stofafhængige," segir Grímur
sem vinnur með heróínfíklum í
Kaupmannahöfn. „Bein þýðing:
Ráðgjafamiðstöðin innri fyrir efna-
háða. Mjög pent orðað hjá þeim. En
þetta er miðstöð fyrir eiturlyfjaneit-
endur í þessum hluta Kaupmanna-
hafnar."
Og hvaó geröiröu?
„Ég kaupi meðferð fyrir heróin-
fíkla og hjálpa þeim þegar meðferð-
inni lýkur. Hérna er þetta öðruvísi
en heima þvi bærinn
K,., . kaupir meðferð af
sC -i' einkaaðilum fyrir
fiklana. Aðalstarf
mitt núna felst í því
að búa til eins konar
eftirmeðferð í anda
tólf sporana hjá AA.
En þetta er allt öðruvísi hér því
fólkið er á bótum frá hinu opinbera
á meðan það er í rugli og líka þegar
það kemur úr meðferð og þá er alls
óvíst hvort það fær einhverja
vinnu. Það er því mjög erfitt fyrir
fiklana að fmna sig aftur."
En er heróín ekki þaó geggjaö dóp
aó þaö er varla hægt að venja sig af
því aö nota þaó?
„Nei, nei. Það er ekki rétt. Það
geta allir hætt. Ég hef séð þá allra
verstu hérna úti verða edrú. En það
verður að viðurkennast að þaö eru
kannski eftir 30 meðferðir og það
spilar líka inn í að fólkið sem er hér
hjá okktir er kannski þriðja kynslóð
af Bistand [bætur frá féló]. Þetta fólk
hefur því aldrei unnið handtak á
ævinni og er búið að eyða lunganum
úr ævinni í að sprauta sig. Þetta fólk
kann ekki að versla í matinn eða
borga reikninga. Hefur aldrei verið
meö bankareikning og þvi er eftir-
meðferðin algjörlega nauðsynleg."
Þú ert þá ekkert aó vinna meö
neinum fyllibyttum?
„Nei. Ég vinn eiginlega bara með
heróínistum. Hér er þetta aðskilið,
dóp og brennivín. En það er talað
um að það séu eitthvað um 12.000
heróínistar í Danmörku svo neyðin
er mikil."
Hefuröu rekist á einhverja ís-
lenska heróínneytendur?
„Ég hef ekki tekið neinn til með-
ferðar, nei. En ég veit að það eru
einhverjir héma úti og svo veit ég
líka um nokkra sem era edrú. Svo
koma héðan nokkrar líkkistur heim
á hverju ári. En ég held að íslenskir
fíklar leiti ekki svo mikið til okkar
ef þeir vilja hætta. Þeir fara heldur
heim og klára sín mál þar.“
Spíttið á landanum
„Ég er auðvitað hérna úti tii að
gera garðinn frægan, meika það,
eins og allir íslendingar í útlönd-
um,“ segir Grímur og hlær.
Grænlenska konan á barnum
kemur með meira kaffi. Hún segir
okkur að hún og Danimir tveir á
bamum séu að tala um hvort við
séum ekki örugglega frá Færeyjum.
Grímur leiðréttir þann leiðinlega
misskiining og konan fer aftur á
barinn.
En eru Danir ekki bara alltof
aumingjavænir meö allan þennan
„sósjal"?
„Jú, alveg rosalega. Það er líka
mikil umræða hér um að leyfa
heróín til að þeir sem eru háðir því
geti nálgast þaö með auðveldum
hætti. En þeir sem eru aðallega á
móti því eru fymim heróínistar.
Nú hefur þessi umrœða veriö aö
myndast heima?
„Já, ég heyrði einmitt af þessu.
Þetta er dæmi um mikla heiladeyfð.
Fíkniefni era bönnuð út af siðferð-
isprinsippinu. Af hverju er til dæm-
is bannað að nauðga baminu sínu?
Þessir menn sem era að stinga upp
á svona vitleysu ættu að koma
hingað til mín og fylgjast með því
þegar ég gef sprautusjúklingunum
methadón til aö lina þjáningar
þeirra. Það væri líka bara nóg fyr-
ir þá að skreppa hingað og tölta
niður í Istedgade."
En rugliö heima, hvernig er þaö í
samanburöi viö Köben?
„Þar er þetta aðallega spítt og
sterk morfínefni sem fólk er að
sprauta sig með. Heróín hefur ekki
náð neinni fótfestu heima. Það er
lika mjög dýrt efni og sem betur fer
er það ekki mikið í notkun heima.
Heima er líka svo mikið um léleg
efni. Spíttið er blandað með sykri
og oftar en ekki era fíklamir að fá
eitthvert rusl.“
Grímur veit þetta um dópið
heima af eigin reynslu. Hann sukk-
aði mikið heima og erlendis á sín-
um tíma. En nú er hann búinn að
vera edrú i yfír fjögur ár.
En af hverju fórstu til Danmerk-
ur?
„Ég verð bara að játa að ég var
kominn með gjörsamlega nóg af
þessu ragli heima. Það eina sem
gerðist var að heimildin hækkaði.
Ég var með fjölskyldu og vildi geta
séð almennilega fyrir henni. Samt
var þetta ekkert sukk á okkur hjón-
unum. Við fengum okkur í mesta
lagi eina og eina pítsu í mánuði.
Siðan er bara svo þroskandi að
flytja svona út. Mér finnst ég miklu
betri manneskja eftir að hafa búið
hér í tvö og hálft ár.“
Hefuröu þaö betra?
„Já, peningalega. Svo vinnur
maður minna héma og hefur meiri
tíma fyrir sjálfan sig og fjölskyld-
una. Venjulegt fólk, lítil fjölskylda,
spjarar sig miklu betrn- hér en
heima."
Og með þeim orðum kveðjum við
Grím. Hann er að fara heim. Klukk-
an er bara hálfíjögur og vinnudeg-
inum hans er lokið. Á morgun tek-
ur alvaran við. Heróínistar betla af
honum methadón. Sumir hrista
fíknina af sér og ganga um göturn-
ar edrú á meðan aðrir verða áður
en yfir lýkur jarðaðir með kristi-
legri athöfn á kostnað velferðar-
kerfisins.
-MT
/
Eg h
verstu verða edrú
saknar
UdUd
einskis
hverjir voru hvar
meira a.
www.visiris
i
Ekki var minna um að vera á
staðnum kvöldið eftir. Þá
voru meðal annars á svæð-
inu Dlddl í Pizzahöllinni,
Jóhannes B. Skúlason at-
hafnamaður, Georg og Gaui
á Pizza 67, Hrafnhlldur Haf-
stelns sæta og vinkonur
hennar sem eru líka mjög
sætar og tveir af
sterkustu mönn-
um íslandssög-
unnar og þótt
víðar væri leitað,
þeir Magnús Ver
og Auðunn Jóns.
Verðlaunaljós-
myndarinn ÞÖK
mætti I gleði-
vímu og síöasta
forsíðustúlka
Fókuss, Unda
Eins og venjulega var mikið fjör um helgina á
Kaffi Thomsen. Á laugardagskvöldið þeyttu Árnl
E. og DJ Rampage skífum I sameiningu á „4
decki". Meðal þeirra sem mættu voru Móa, Ey-
þór Arnaids, húsbændurnir Oddur og Ari og
hjúið Áml Vlgfússon, Heba I Kjallaranum, Inga
I Kókó, plötusnúðarnir
Margelr, Frímann og
Arnar, Slgurður Kjartan
anarklstl, Svelnn
Spelght tiskuguð, Tobbl
hönnuöur, Jól Franski
og Jonnl Slgmars.
Þá var Skuggabarinn
ekki tómur frekar en
fyrri daginn og á föstu-
daginn mættu Jakob
Frimann Magnússon og
stuðningsmenn, Jón Ársæll Island I dag, Júlll
„Veggfóður* Kemp, Svavar Örn, Sæmundur
Noröfjörö athafnamaöur, Hallur Helga, BJöm
Jörundur, Ingibjörg Pálma, Ingvar Þórðar og
Slggl Hlö sem staldraði við til klukkan tvö. Eln-
ar Öm fótboltahetja var á staðnum og líka Þor-
móður á Fínum Miöli, Jóa söngbelb, gengið úr
Hanz, Baltasar Kormákur, Helgl Björns, Borg-
hlldur RÚV þula, Bolll 17, Slggl Bolla 17, Slmbl
kllpp, Hallur „Kelkó* Halls, Þorgrímur Þrálns,
Eyvi Krlstjáns, Kalll í Pelsinum,
Guönl og Böðvar Bergssynlr og Valsarar, Ey-
þór X-D Arnalds, Slggl Svelns hand-
boltastjarna, Jolll og Daddi Gæöamiölunar-
menn, Slggl Gröndal, 40 ára, fyrirsæturnar
Ásdís Blrta og Blrna Rún, Sævar Jóns
fótboltakappi og Ásdís
María Franklín sem var
I góðum gír á gólfinu.
Kvöldiö eftir voru á
Skugganum Ragnhelð-
ur Áma viðskiptadama,
Mazioni klíkan i
smóking að vanda,
Svavar tískulögga,
Slmml fréttamaður á
RÚV og fyrrum X-ari, Þór Bæring Kolkrabbi,
Helöar Austmann, Hanna BJörg KJartans
KR karfa, Stelnl Glaumbar, Helmlr Guð-
Jóns + bunki af Skagamönnum, Sverrlr x-
Tungliö, Ingvar Ólason Þróttari, Hanz mafi-
an sem er alltaf til taks, Jón Axel Ólafs-
son, DJ Margelr Gæöamiölun, Þór Jósefs
fyrirsæta og Logl Ólafsson x-landsliösþjálf-
ari. Einnig leit EFTIRLITIÐ við eftir langa
fjarveru og bjóðum við þá velkomna út á
næturlifið. Að lokum skal þess getið að TV
U.K. myndaði Skuggann í
bak og fyrir þetta ágæta
laugardagskvöld.
Á Astró sáust á föstudaginn
Gunnar og Magnús Laugar-
ásbiósbræöur, Jón Gunnar
Gelrdal, Ásgelr Kolbelns og
Raggl Palll af Bylgjunni,
Slggl Bolla, Sóley i Ob-
session og Ólafur Thors hjá
Fróða.
GK, var lika á
staðnum. Þá
létu þau sig
ekki vanta,
Kjartan og
Halla i
Gullsól, né
hvað þá held-
ur hljómsveit-
in Sóldögg
eins og hún
leggur sig.
Sólon var fulF
ur af alls kon-
ar fólki um helgina. Á föstudagskvöldinu mátti
til dæmis sjá félagana Gunnlaug Jónsson, sem
gjarnan er kallaöur sölumaður Dauðans, þar
sem hann vil! láta lögleiöa fikniefni, Slgurö
Kára Krlstjánsson lögfræöing, Ingva Hrafn
Óskarsson, formann Heimdallar, og hinn geð-
þekka fræðimann Hafsteln Þór Hauksson
laganema og fyrrum Fókuspenna.
22
f Ó k U S 5. febrúar 1999