Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.1999, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 4. MAÍ 1999
15
Deilum ekki við dómarann
Það er mikil keppnisharka í
samkvæmisdönsunum og
ekki óalgengt að dansaram-
ir leggi allt í sölurnar í keppni.
Það fylgir því mikil ábyrgð að
dæma í slíkum keppnum og dóm-
arar verða að vera afar einbeitt-
ir,“ segir Ingibjörg Róbertsdóttir
danskennari en hún hefur undan-
farið dæmt í danskeppnum hér á
landi.
Dómgæslan á vel við Ingibjörgu
og hún hefur jafnvel hug á því að
fara utan og ná sér i alþjóðleg rétt-
indi. „Dansdómari verður að búa
yfír mikilli reynslu og helst að
hafa stundað dansinn sjálfur. Það
eru svo ótal margir þættir sem
dómarinn verður að meta, svo sem
fótaverkið, þ.e. hvemig pörin stíga
í hælinn, jafnvægi og líkamsburð-
ur almennt og útlit.“
Erfiðar ákvarðanir era nokkuð
sem dansdómarar verða að venjast
og segir Ingibjörg oft erfitt að velja
besta dansparið því oft komi
kannski tvö til þrjú vel til greina.
„Ef tæknin er jafngóð hjá
nokkrum pörum getur krafturinn
og dansgleðin skorið úr. Þetta get-
ur verið erfitt og þama skiptir
reynslan miklu máli,“ segir Ingi-
björg og bætir við að flestir taki
dómunum vel þótt alltaf séu ein-
hverjir sem verði fúlir. „Það em
aldrei allir ánægðir og það er eins
með keppni í dansi og öðm að fólk
vill auðvitað sigra. Ég hef ekki
orðið fyrir aðkasti vegna slíks og
held reyndar að það sé frekar fá-
títt. Mér finnst voðalega gaman að
dæma enda mikil og góð þróun í
dansinum sem tekur aldrei enda,“
segir Ingibjörg Róbertsdóttir.
-aþ
Dómarar í hinum ýmsu keppnisgreinum mega eiga von á því að vera annaðhvort virtir og
dáðir eða sitja undir skömmum. Tilverunni lék forvitni á að vita hvers vegna fólk velur
sér dómarastarfið og hitti afþví tilefni dómara í dansi, fótbolta og hestaíþróttum.
Ingibjörg Róbertsdóttir dæmir dans:
Keppendur leggja allt í sölurnar
Ingibjörg Róbertsdóttir með friðan flokk níu ára nemenda í Seljaskóla fyrir aftan sig. DV-mynd Teitur
Einar Öm Grant
Góðir keppnis-
menn verða að
kunna að tapa
að skiptast á skin og skúrir í
þessu eins og öðra. Fólk er
misánægt og sjaldan svo áð
allir gangi ánægðir frá mótum,"
segir Einar Öm Grant sem hefur
verið gæðinga- og hestaíþróttadóm-
ari í aldarfjórðung.
Mótin sem Einar Öm hefur dæmt
era orðin svo mörg að hann hefur
enga tölu á þeim. Hann hefur mest
dæmt hérlendis en einnig utanlands
og fyrir tveimur árum var hann yf-
irdómari á heimsmeistarmóti. „Það
var bæði krefjandi og skemmtilegt
að dæma í heimsmeistaramótinu.
Ég hef reynt að vera duglegur við
þetta og dæmt mikið. Það skiptir
náttúrlega öllu að hafa gaman af
þessu og það hef ég. Það er heldur
ekki amalegt að vera íslendingur í
hestamennsku því við eram með
þeim allra fremstu í heiminum.
Framfarimar era líka stöðugar og
frá því ég byrjaði hafa hestaíþrótt-
imar þróast mjög. Reiðmennskan
hefur batnað mjög og þetta er alltaf
að verða fágaðri iþrótt," segir Einar
Öm.
Einar Öm segist leggja það að
jöfnu hvort hann dæmi gæðinga-
keppnir eða hestaíþróttir. Hvort
tveggja sé skemmtilegt. Hann segir
dómgæsluna oftast ganga áfallalaust
og menn sátta við niðurstöðuna.
Einar Örn hefur alltaf verið mikill
hestamaður og í aldarfjórðung hef-
ur hann dæmt á hestamótum víðs
vegar. DV-mynd gk
„Það geta auðvitað komið upp tilvik
þar sem menn eru ósáttir við dóma og
jafnvel menn í öðru og þriðja sæti sem
setja upp skeifu. Ef mikið liggur við
getur ýmsum orðið heitt í hamsi og
láta það stundum bitna á dómurun-
imi. Sem betur fer hef ég sloppið bless-
unarlega við allt slíkt og mér finnst
alltaf gott þegar fólk gefur sig fram
þegar það er ósátt. Það er afar mikil-
vægt að dómarar geti útskýrt dómana
eftir á og oftast skilja menn sáttir að
lokum. Menn verða ekki góðir keppn-
ismenn fyrr en þeir læra að tapa,“ seg-
ir Einar Örn Grant, hestadómari með
meiru. -aþ
Eyjólfur Ólafsson knattspyrnudómari:
Menn þurfa að hafa breitt bak
Dómarar í knattspymu era
hugsjónamenn upp til hópa
því launin era ekki neitt til
að hrópa húrra yfir. Það endist eng-
inn í þessu nema hann hafi óbilandi
áhuga á fótbolta og ætli ég falli ekki
vel undir þá skilgreiningu. Hef ver-
ið með fótboltabakteríuna frá því ég
man eftir mér,“ segir knattspymu-
dómarinn Eyjólfur Ólafsson sem
blés fyrst til leiks fyrir hartnær
tuttugu árum. Síðan þá hefúr hann
verið iðinn við dómgæsluna bæði
hér heima og einnig erlendis.
Það era líklega ekki allir sem
gera sér grein fyrir því að knatt-
spymudómaramir þurfa að vera í
mjög góðu líkamlegu formi enda
hefur mönnum talist til að þeir
hlaupi ekki undir tíu kílómetrum í
leik.
„Það má aldrei slá af og þess
vegna sækjum við árlega námskeið
þar sem menn bera saman bækur
sínar og ganga í gegnum þrekpróf.
Við endumýjum leyfin okkar ár-
lega. Úthaldið er mikilvægt og ég er
til dæmis sestur í helgan stein hvað
varðar milliríkjaleiki. Þar verða
menn að leggja flautuna á hilluna
þegar þeir verða 45 ára, sem mér
finnst nú ansi ungt,“ segir Eyjólfúr.
Fagmennska í dómgæslmmi hef-
ur aukist mjög þau tuttugu ár sem
Eyjólfúr hefiir verið dómari. „Kröf-
umar aukast með hverju árinu en
það breytir því ekki að dómarinn er
alltaf mannlegur. Mistök munu
Eyjólfur hefur ekki sjaldan þurft
að veifa spjöldunum á löngum
ferti sfnum sem knattspyrnudóm-
ari. DV-mynd Pjetur
alltaf eiga sér stað, því miður.
Aðspurður hvort
ekki sé erfitt
þegar æst-
ir áhan-
gend-
u r
hel
ann
Eyjólfur. „Það
er partur af
starfinu og vissu-
lega lenda dómarar
stundum í því að fá
óþvegið frá æstum áhorf
endum. Sem betur fer
róast menn nú yfir-
leitt og
d a g i n n
eftir eru
cillir sátt-
ir. Ég
h e f
eignast
miklu
fleiri vini en óvini í gegnum dóm-
arastarfið. Æsingur myndast oft í
hita leiksins og ekkert skrýtið við
það. Málið er að hafa breitt bak og
við sem stöndum í þessu höfúm það
nú flestir,“ segir Eyjólfúr Ólafsson
knattspymudómari. -aþ