Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.2000, Side 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 6. JÚNÍ 2000
Skoðun r>v
Spurning dagsins
Hver er þinn uppáhalds-
leikari/leikkona?
Úlfur Einarsson strætisvagnsstjóri:
Gurrnar Eyjólfsson er á
heimsmælikvaröa.
Magnús Weber grínisti:
Baltasar Kormákur og Edda Heiörún.
Guöjón Bogason atvinnulaus:
Þórhallur Sigurösson (Laddi) og
Siguröur Sigurjónsson.
Yannick nemi:
Öll Spaugstofan.
Auöunn Gestsson blaöasali:
Egill Ólafsson og Árni Tryggvason.
Elín Siguröardóttir:
Örn Árnason og Karl Ágúst Úlfsson.
Frá fjármálaparadíslnni Jersey
Þegar núverandi góöæristímabili lýkur má búast viö enn meira falli krónunnar. Þeir sem stofna reikning á þessum
stööum geta keypt ávísun í íslenskum bönkum í erlendri mynt og sent í pósti, tekiö út og fengiö sent í pósti o.s.frv. “
Sparifé erlendis
- vænlegur kostur
Nýlega hitti ég
franskan fjármála-
sérfræðing sem er
búsettur á Bret-
landi. Hann ræddi
um kosti þess að
geyma sparifé sitt og
annarra í bönkum á
Ermasundseyj unum
bresku, Jersey og
Guemsey. Þar er al-
gjör bankaleynd og fólk þarf ekki að
greiða skatt af fjármunum sem eru í
vörslu banka eða telja þá fram þar. Á
þessum eyjum, sem eru undan
strönd Frakklands, hafa bankar víða
að hreiðrað um sig. Muni ég rétt
keypti Landsbankinn hlut í banka
þar á sl. ári.
Talandi um Landsbankann þá
eignaðist hann á síðasta ári stóran
hlut í VÍS, sem eru leifamar af veldi
SÍS sáluga. Áður hafði Landsbank-
inn eignast Holtagarða, þar sem nú
er umsvifamikill verslunarrekstur.
En aftur að áðurnefndum eyjum.
Viðmælandi minn sagði að auðvelt
væri fyrir almenning á Evrópska
Á þessum eyjum, sem eru
undan strönd Frakklands,
hafa bankar víða að hreiðr-
að um sig. Muni ég rétt
keypti Landsbankinn hlut í
banka þar á sl. ári.
efnahagssvæðinu, sem ísland er aðili
að (þökk sé Jóni Baldvin, fyrrv. ráð-
herra), að stofna bankareikning.
Nægði að skrifa, hringja eða senda
fax eða e-mail til þessara banka sem
síðan senda í pósti eyöublöð vegna
stofnunar reiknings og mánaðarlegt
yfirlit væri síðan sent til viðkom-
andi reikningseiganda.
Maðurinn þekkti þessi mál greini-
lega vel og lét hann dæluna ganga:
Lágmarksinneign er 5 bresk pund en
reikningar mega vera í öllum algeng-
ustu gjaldmiðlunum, frá evru til
dollars, sagði hann, og vextir háir.
Þama væri sannkölluð fjármálapara-
dís.
Mér varð hugsað til íslands. Síö-
astliðin 20 ár hafa þeir er eiga fé í
bönkum, t.d. eldra fólk, mátt þola
miklar hremmingar, gengisfellingar,
verðbólgu. Þegar núverandi góöæris-
tímabili lýkur má búast við enn
meira falli krónunnar. Þeir sem
stofna reikning á þessum stöðum
geta keypt ávisun i íslenskum bönk-
um í erlendri mynt og sent í pósti,
tekið út og fengið sent i pósti o.s.frv.
Úr því að almenningur í öðrum
Evrópulöndum hefur þennan háttinn
á er ekkert til fyrirstöðu hér á landi
líka.
Trúlega eru þetta ekki nýjar frétt-
ir fyrir íslenska fjármálamenn, sem
margir hverjir em með viðskipti
þarna. AUavega banki allra lands-
manna, LÍ. Stjómvöld hafa vegiö að
almenningi með fjármagnsskatti og
svo tvísköttun á lífeyrisbætur, sem
hefur bitnað harkalega á ellilífeyris-
þegum og öryrkjum. Fyrri hópurinn
hefur lika mátt þola rýrnun á spari-
fé. íslendingar ættu aö kanna mögu-
leikann á geymslu fjármuna sinna
erlendis, a.m.k. þar til annað og
betra tækifæri skapast hér.
Skarphéðinn
Einarsson
skrifar:
Menningarþræðir úr vösum skattborgara
Jón Pétursson
skrifar:
Ég verð að segja, að mér blöskrar
að verða vitni að því hvernig fjár-
munum hins opinbera er varið
þessa dagana. Ég tel að þeim pen-
ingum sem varið er til menningar-
starfsemi eftir einhverri hentistefnu
sé ekki vel varið. Fagrar listir,
hverju nafni sem nefnast (líka tón-
list, leiklist og bókmenntaafrek)
verða ekki til vegna fjármuna sem
til þeirra er veitt. Að baki listanna
eru hvatir dugandi og hæfileika-
ríkra einstaklinga til að skapa það
sem þeim stendur hugur til. Verð-
launa má slíka menn þegar afrakst-
ur liggur fyrir. - En það er ekki
styrkur, heldur viðurkenning.
„Sœmra hefði verið fyrir
borgaryfirvöld t.d. að gera
verulegt hreinsunarátak og
endumýja götur og gang-
stéttarhellur svo víða sem
þess er þörf og fjarlœgja ill-
gresi sem þýtur upp með
rennusteinum. “
Þeir ábúðarfullu valdamenn sem
nú spranga um í fjölmiðlunum og
tína upp hvem listaviðburðinn á
fætur öðrum í tilefni menningar-
borgar með glasaglaumi og tilheyr-
andi túlka einfaldlega þjóðrembu af
verstu tegund. Fjárausturinn er gíf-
urlegur og hvergi sæmandi smáþjóð
sem þegar er sjúk af eyðslusemi og
fordild.
Minnismerki menningarborgar
mun ekki sjást að loknum hinum
dýru uppákomum. Sæmra hefði ver-
ið fyrir borgaryfirvöld t.d. að gera
verulegt hreinsunarátak og endur-
nýja götur og gangstéttarhellur svo
víða sem þess er þörf og fjarlægja
illgresi sem þýtur upp með rennu-
steinum.
Og setja skýr ákvæði um sektir
og refsingu þeim til handa sem
henda rusli á víðavangi. - En menn-
ingarþræðimir ná ekki til hins op-
inbera, þeir ná bara í vasa skatt-
borgaranna.
Dagfari
smm
Heyrnarlausir, sjónlausir og kúka í Gústafsberg
Landbúnaðarráðuneytið leitar nú logandi
ljósi að hrossum sem brúklega geta talist til að
standa heiðursvörð við móttöku erlendra stór-
menna á Keflavíkurflugvelli. Okkar skemmti-
legi landbúnaðarráðherra hefur talað mikinn
um sómann sem hægt væri að sýna erlendum
tignargestum með vaskri sveit hrossa og
knapa á flugvellinum. Þykir þetta í raun mikfl
nauðsyn, því ferlega aulalegt þykir að bjóða
höfðingjum eingöngu upp á rölt með fram
svartklæddum götulöggum og handahristing
með íslenskum ráðherrablókum.
Menn hafa í svipuðum tUgangi einnig
imprað á nauðsyn þess að stofna íslenskan
her. Slíkt væri auðvitað toppurinn og þá væri
sko hægt að taka almennilega á móti okkar er-
lendu gestum. - Hvað er líka tignarlegra en röð af
dátum, gráum fyrir jámum? Slík sýn, þegar stigið
væri út úr málmfugli á íslenskri grund, myndi án
efa afla okkur mikUlar virðingar í samfélagi þjóð-
anna. Það myndi fá höfðingja kjamorkuvelda tU
að kikna í hnjáliðum og minni spámenn tU að líta
á okkur sem stórmenni á alþjóðlega vísu.
Heimóttarlegir afdankaðir íslenskir stjórnmála-
menn, sem rekja helst djúpar rætur sínar til hér-
lendrar moldarkofamenningar, hafa hins vegar
komið í veg fyrir að íslenskur her hafi orðið að
veruleika. Okkar ástsælu ráðamenn fá ekki svo
Verst er að hross eiga ákaflega lítið
sameiginlegt með silfurgljáandi
málmfuglum með öskrandi þotu-
hreyflum. Þetta fer svona álíka vel
saman og mörflot út á pitsu.
mikið sem að kaupa einn vesælan skriðdreka tU
móttökubrúks suður á Miðnesheiði. Því hljómaði
hugmynd Guðna Ágústssonar hrossamálaráðherra
og fleiri góðra manna eins og guðsgjafarþula í eyr-
um vorum. Þetta var þó altént eitthvað í átt
að veglegri móttöku með hemaðarívafi eins
og alþekkt er um aUan hinn siðmenntaða
heim. Þannig mætti sætta sjónarmið hernað-
arsinna og gamalla sveitalubba.
Verst er að hross eiga ákaflega lítið sameig-
inlegt með silfurgljáandi málmfuglum með
öskrandi þotuhreyflum. Þetta fer svona álíka
vel saman og mörflot út á pitsu. Því er land-
búnaðarráðherra mikUl vandi á höndum.
Þrátt fyrir stífa hreinræktunarstefnu íslenska
hrossastofnsins er víðs fjarri að tekist hafi að
aðlaga bikkjurnar flugvélagný og móttöku
þjóðhöfðingja. Það virðist hreinlega sem þetta
móttökugen vanti í okkar hrossastofn. Guðni
hefur því verið eins og útspýtt hundsskinn
(eða hrosshúð eftir atvikum) við að leita að hest-
um við hæfi.
Vegna þessara augljósu vandræða vUl Dagfari
leggja ráðherra lið og skora á þá bóndadurga og
hrossaræktendur sem enn hafa einhvern metnað
fyrir land sitt og þjóð að láta skrásetja sín hross. -
Vel að merkja, samt aðeins þá gæðinga sem eru
hvort tveggja í senn heymarlausir og sjónlausir.
Helst verða þeir líka að vera gæddir þeim eigin-
leika að kúka í Gústafsberg, annars er hætt við aö
höfðingjar hnjóti um taðhraukana. ^ |> .
Elton John dró að.
Líka þá sem fengu frítt inn.
Þeir fengu frítt inn
Ragnheiður hringdi:
Mér finnst ótækt hvemig staðið
var að tónleikunum með Elton John
í Laugardalnum sl. fimmtudag. Við
vinkonurnar keyptum saman fimm
miða á kr. 6.600 kr. stykkið í stúku.
Síðan horfðum við upp á það að þeg-
ar u.þ.b. einn klukkutími var liðinn
að múg og margmenni, sennUega
öUum sem utan svæðis stóðu, var
hleypt inn alveg ókeypis. Þetta er
náttúrlega engin framkoma við þá
sem keyptu sig inn til að njóta tón-
leikanna sem best - og greiddu það
sem upp var sett.
Fasteignaeigendur
bera kostnaðinn
Adolf hringdi:
Menn eru kannski búnir að
gleyma aðfórinni að fasteignaeigend-
um sem fólst í framvarpi fjármála-
ráðherra um breytingar á lögum um
brunatryggingar, en þar er áætlað að
fasteignaeigendur beri kostnaðinn
við að koma á einu samhæfðu kerfi
upplýsinga um fasteignir. Með því
að innheimta sérstakt gjald af fast-
eignaeigendum. Hvenær ætlar aðför
gegn þessum hópi þjóðfélagsþegna að
enda? En það sem verra er, það var
ekki einn einasti þingmaður sem
mótmælti þessari nýju áþján, utan
einn, Margrét Frímannsdóttir
alþingismaður. Hvar voru þingmenn
Reykjavíkur? Við bíðum eftir að fefla
þá, alla með tölu.
Okrað á leikföngum
Anna Gísladóttir skrifar:
Maður fylgist vel með þessa dag-
ana hvað skrifað er og rætt um hið
háa verðlag á öllum hlutum hér á
landi. Það er áreiðanlega hárrétt að
frekar má tala um okur en hátt verð
á matvöranni, jafnt innlendri sem
erlendri. En það eru líka aðrir hlut-
ir sem ræna mann peningum heim-
ilsins. Ég nefni leikfong. Maður
kemst ekki hjá því að kaupa eitt-
hvað í þeim geira fyrir krakkana.
En það.^er dýrt og ég tel að það sé
okrað á leikföngum hér miðað við
það sem gerist í nágrannalöndum,
enda er það orðið eitt það helsta
sem maður kaupir erlendis þá sjald-
an maður fer utan. Verðið er oft
alltað fjórfalt hærra hér á landi.
I skólanum, í skólanum ....
Kennaraskortur? Hvaö er nú þaö?
Aldraöa til kennslu
Foreldri skrifar:
í öllum kennaraskortinum hér á
landi dettur mér í hug, hvort ekki
er hægt að fá þá öldruðu, t.d. þá sem
hafa hætt kennslu nokkru fyrir 70
ára aldur eða aðra, bara venjulegt
en greint aldrað fólk til að gegna
kennslu yngstu nemendanna. Úr
því svo margir ómenntaðir kennar-
ar era að störfum mætti kanna hver
vilji áðurnefndra aðila er. Þótt ekki
væri nema hlutastarf, mætti áreiö-
anlega brúa bilið. Ég sé ekkert
nema gott eitt við að fá utanaðkom-
andi til þessara starfa, svona fyrstu
ár krakkanna i skólum.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11,105 ReyKJavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.