Dagblaðið Vísir - DV - 01.08.2000, Page 15

14
ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 2000
ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 2000
27
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, síml: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Rltstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Bandarískur ófriður
Vegna eindregins stuðnings Bandaríkjanna við ísrael
náðist ekki samkomulag milli Palestínu og ísraels á fund-
inum í Camp David. ísraelar þykjast vissir um stuðning
Bandaríkjanna, ef samningar takast ekki og róstur hefjast
að nýju á hemumdum svæðum þeirra i Palestínu.
Með peningum og vopnum hafa Bandaríkin gert ísrael
að voldugu herveldi, sem fer sínu fram án tillits til víð-
tækari hagsmuna Bandaríkjanna. Ef stjómvöld í Banda-
rikjunum linast í stuðningnum, á ísrael vísa hjálp þing-
manna, sem óttast þrýstihópa stuðningsmanna ísraels.
Clinton Bandaríkjaforseti hefur gengið lengra en fyrri
forsetar í stuðningi við ísrael. Meðan hann er við völd,
verður þess ekki að vænta, að ísrael verði látið gjalda fyr-
ir stífni í friðarsamningum við Palestínu og fyrir itrekuð
brot á Óslóar-samkomulaginu um skil á landi.
Ekki er von á friði á valdasvæði ísraels, meðan Banda-
ríkjastjóm fæst ekki til að setja hnefann í borðið og krefj-
ast þess, að ísrael standi við gerða samninga og fari að
öðm leyti eftir alþjóðlegum samningum, svo sem um bann
við pyntingum fólks á hernumdum svæðum.
Utanríkisstefna Bandaríkjanna snýst í of miklum mæli
um stuðning við óstýrilátt og ofbeldishneigt ísrael og gríð-
arlegar mútur til Egyptalands til að halda þar uppi ólýð-
ræðislegu lögregluríki, sem sér í staðinn um að rjúfa sam-
stöðu íslamskra ríkja gegn yfirgangi ísraels.
Þetta pólitiska mgl er eðlilegt framhald af fyrra mgli
Bandaríkjanna í utanríkismálum, þar sem helztu bófar
rómönsku Ameríku, Afríku og Asíu hafa verið studdir til
pólitískra valda, af því að þeir þóttust vera á móti komm-
únisma eða vera hallir undir bandaríska hagsmuni.
Sagan sýnir, að stuðningur Bandaríkjanna við bófa í út-
löndum hefur ekki borgað sig. Leppríkið í ísrael mun
einnig verða þeim dýrkeypt áður en upp er staðið. Fyrr
eða síðar verður blóðbað í Palestínu, sem mun gera
bandaríska kjósendur afhuga stuðningi við ísrael.
Það truflar utanríkisstefnu vestrænna þjóða gagnvart
heimi íslams og öðrum heimshlutum að hafa ofbeldis-
hneigt ísrael á bakinu fyrir tilstilli Bandaríkjanna. Það
dreifir vestrænum kröftum í baráttunni fyrir útbreiðslu
vestrænna hugmynda um skipan þjóðfélagsmála.
Evrópumenn og stjómvöld í Evrópu hafa áttað sig á,
hvemig ísrael hefur orðið að pólitísku æxli i Miðaustur-
löndum. Evrópusambandið hefur til dæmis fyrir löngu
lýst yfir, að austurhluti Jerúsalems og gamli miðbærinn í
borginni tilheyri ekki ísrael heldur Palestínu.
Vatíkanið og Palestína hafa samið um skipan mála í
gömlu Jerúsalem í framtíðinni, en ísrael hefur neitað að
taka þátt í slíku samstarfi. Augljóst er, að Jerúsalem er
sögulega og tilfinningalega borg þrennra trúarbragða og
enn þann dag í dag byggð fólki þrennra trúarbragða.
Vissir um stuðning Bandaríkjanna í ágreiningi við ná-
granna sína og umheiminn yfirleitt hafa ísraelar sem þjóð
valið blóðugu leiðina. Þeir hafa kosið sér til valda ófriðar-
sinna, sem senda jarðýtur á hús Palestínumanna og láta
reisa ísraelskar byggðir á palestínsku landi.
ísraelar hafa kosið að gerast blóði drifin herraþjóð í
hemumdu landi og brjóta hverja einustu grein alþjóða-
reglna um mannréttindi og meðferð hemuminna þjóða.
Þeir hafa kosið að gerast æxli, sem ekki verður læknað
með endurteknum tilraunum til friðarsamninga.
Meðan ísraelar em vissir um takmarkalausan stuðning
bandarískra þingmanna og eindreginn stuðning Banda-
ríkjastjómar munu þeir ekki semja um frið.
Jónas Kristjánsson
DV
Skoðun
Steinsteypuborg
„Ég vil geta gengið í bœinn án þess að vera keyrð niður
af œstum rúntara og ég vil geta sest niður við kaffiborð
á gangstétt og fengið mér - eitthvað og haft útsýni yfir
annað en þrýstin dekk og bógfögur bretti. “
Mér hefur verið sagt að eitt
af þvi sem skilgreinir borg
er hversu geng hún er; borg
á að vera aðgengileg, og í
göngufæri; borgarbúar eiga
að geta komist allra sinna
leiða gangandi. Þetta á
væntanlega fyrst og fremst
við miðborgina þarsem gert
er ráð fyrir að úthverfí séu
fremur sjálfstæð fyrirbæri,
einskonar túngl, sveimandi
sinn sporbaug umhverfis þá
sól sem miðbærinn er.
Þessi borgarregla er þver-
brotin í hinum íslenska miðbæ, en
hann er keyrður en ekki genginn, út-
keyrður og yfirkeyrður eftir hlaup
undan bíldekkjum kemur hinn gang-
andi vegfarandi heim til sín úr bæj-
arferöinni, hristur og skekinn eftir
naumlega árekstra við ökuþóra sem
líta á þröngar götur miðborgarinnar
sem torfærur eða jafnvel ökufimis-
braut sem best sé að komast yfir á
stökki. Hinn gangandi vegfarandi
þarf að vera einskonar hindrunar-
hlaupari til að komast leiðar sinnar
millum bíla og stöðumæla; helst er
hægt að leita vars frá bílum í bíla-
stæðahúsunum sem drauga-
leg standa auð og tóm og
horfa döprum gluggaaugum
yfir götulíf bílanna.
Þarf að skapa
olnbogarými
Því bílamir eru þeir einu
sem eiga sér götidíf og án
þess að ég vilji nokkuð vera
að skíta út þann þarfa þjón
og þrautgóða vin sem bíll
getur verið þá finnst mér að
hann megi nú allavega gefa
tvífætlingunum jafna mögu-
leika á bæjarbrag. Fyrirbæri eins og
götukaffihús eru ómöguleg á níð-
þröngum gangstéttum, þéttsetnum
fjórhjóladrifnum jeppum sem finleg-
ir fjölskyldubílar og glæstar glæsi-
kerrur smeyga sér millum með til-
heyrandi pústi og blási. Veður
myndi kannski einhver segja, en í
þetta eina skipti er ég ekki tilbúin að
láta óveðurfar íslands yfirtaka tilver-
una svona gersamlega. Leyfum aila-
vega þessum þremur blíðviðrisdög-
um (eða voru það stundir?) að njóta
sín. Og þó þeir væru færri. Ég vil
geta gengið í bæinn án þess að vera
keyrð niður af æstum rúntara og ég
vil geta sest niður við kaffiborð á
gangstétt og fengið mér - eitthvað og
haft útsýni yfir annað en þrýstin
dekk og bógfógur bretti.
Það þarf að skapa borginni oln-
bogarými, gefa henni pláss til að
upplifa sig sem borg. Það er kominn
tími til að setjast að samningaborð-
um við bílaguðinn og fá aftur her-
Úlfbildur
Dagsdóttir
bókmenntafræOingur
Afleitt
Ræða sem Ólafur Ragnar Gríms-
son, forseti íslands, hélt yfir kaup-
sýslumönnum í Los Angeles fyrir
skömmu hefur orðið mörgum um-
ræðuefni síðustu vikur. Bar Ólafur
Ragnar þar slíkt lof á íslendinga, að
Snorri hefði talið háð. Forvitnir les-
endur geta nálgast ræðuna á Netinu,
t.d. í dálki Egils Helgasonar á
strik.is. En fátt hefur verið sagt um
ávarp Ólafs Ragnars á kristnitökuhá-
tíð í júlíbyrjun. Það var satt að segja
afleitt.
Gerir Krist að alþýöu-
bandalagsmanni
Ólafur Ragnar sagði þar: „Gleym-
um því ekki, að Kristur var á sinni
tíð maður uppreisnar og andófs.“ En
Kristur var ekki fyrsti alþýðubanda-
lagsmaðurinn, eins og verið er með
þessu að gefa í skyn. Kristur sagði
einhverri trúarlegri reynslu á þeim 8 mánuðum sem
liðu frá fyrra viðtalinu til þess síðara. En hann œtti þá
að kynna sér betur hinn raunverulega boðskap krist-
innar trúar. “
avarp
einmitt: „Ætlið ekki, að ég
sé kominn til að ainema lög-
málið eða spámennina. Ég
kom ekki til að afnema
heldur uppfylla." Kristur
vildi ekki bæta mennina
með valdboði heldur for-
dæmi og fortölum.
Vinur víxlaranna
Siðan sagði Ólafur Ragn-
ar: „Það var Jesús, sem
hratt um borðum víxlar-
anna og rak þá út úr helgi-
dómnum." Þetta kemur úr
hörðustu átt frá manni, sem
gerði sér nýlega sérstaka ferð til
Lúxemborgar til að opna þar útibú
frá Kaupþingi og hefur setið kvöld-
verðarboð að heimili Jóns Ólafsson-
ar í Skífunni, en Jón hafði sam-
kvæmt skattskrá siðasta árs aðeins
79.000 króna tekjur á mánuði.
Þekkir ekki til Pontíusar
Pílatusar
Enn sagði Ólafur Ragnar: „Það
voru fiskimennirnir og fólkið, sem
fylgdi Kristi en landsherrarnir, sem
leiddu hann á krossinn." Þetta er al-
rangt eins og allir vita, sem lesið
hafa Nýja testamentið. Pontíus Píla-
tus, landstjóri Rómverja í Gyðinga-
landi, þvoði hendur sínar af blóði
Krists. Hann vissi að hann var sak-
laus. Hann leyfði lýðnum að velja á
milli Krists og ræningjans Barrabas-
ar, en lýðurinn valdi Barrabas.
Trúlr ekki á Guð
Það þarf ekki að koma á óvart, að
Ólafur Ragnar þekki lítt til boðskapar
Krists. í útvarpsþættinum Þriðja
manninum í Ríkisútvarpinu 15. októ-
ber 1995 rifjaði Ingólfur Mar-
geirsson upp, að í Helgar-
póstinum fimmtán árum fyrr
hefði Ólafur Ragnar sagst
sannfærður um, að Guð væri
ekki til. Spm'ði Ingólfur sið-
an: „Ertu enn þeirrar skoð-
unar?“ Ólafur Ragnar svar-
aði: „Já, ég er það nú eigin-
lega.“ Síðan spurði Ámi Þór-
arinsson á hvað Ólafur Ragn-
ar tryði þá. „Ég held að þrátt
fyrir allt trúi ég svona einna
helst á manninn," svaraði
Ólafur Ragnar.
Eða hvað?
Eftir að Ólafur Ragnar hafði gefið
kost á sér í forsetaembættið spurði
Elín Hirst hann í yfirheyrslu á Stöð
tvö 10. júní 1996, hvort hann tryði á
Guð. Ólafur Ragnar svaraði þá: „Auð-
vitað er ég kristinn maður eins og
þorri þjóðarinnar og hef verið í þjóð-
kirkjunni, skírður og fermdur og trúi
á þann Guð, sem að sérstaklega
amma mín kenndi mér að trúa á.“
Kalkaðar grafir
Nú kann Ólafur Ragnar að vísu að
hafa orðið fyrir einhverri trúarlegri
reynslu á þeim 8 mánuðum sem liðu
frá fyrra viðtalinu til þess síðara. En
hann ætti þá að kynna sér betur
hinn raunverulega boðskap kristinn-
ar trúar. Sérstaklega ætti hann að
hafa í huga það, sem segir í Matteus-
arguöspjalli: „Vei yður, fræðimenn
og farisear, hræsnarar! Þér líkist
hvítum kölkuðum gröfum, sem sýn-
ast fagrar utan, en innan eru fullar
af dauðra manna beinum og alls
kyns óþverra."
Dr. Hannes Hólmsteinn Gissurarson
Dr. Hannes
Hólmsteinn
Gissurarson
prófessor
Með og á móti
Það liggur í augum uppi
J „Auðvitað hafa ol-
. íufélögin samráð.
» Það ætti aö liggja í
BV augum uppi þegar
þau lækka öll þijú bensínverðið á
nánast sömu ldukkutímunum um
nánast sömu upphæð. Samráð
þeirra lá líka í augum uppi þegar
þau hækkuðu bensínið á nánast
sama hálftimanum æ ofan í æ
meöan heimsmarkaðsveröiö var
að ná hinum sögulegu hæðum ____________
sem þaö hefur verið í. Þetta sam-
ráð er öllum augljóst nema kannski sam-
keppnisyfirvöldum sem gæta eiga hags-
muna landsmanna. Þau eru gjörsamlega
ráðalaus og segja bara þegar þau eru spurð
Stefán As-
grímsson
fulitrúi hjá FÍB
að það ríki fákeppni i bensín- og
oliusölugeiranum og málið sé
eríitt að festa á hendur. Það er likt
og samkeppnisyfirvöldum sé
ókunnugt um að olíufélögin þijú
hafa með sér mikla samvinnu.
Tvö þeirra eiga saman fyrirtækið
Olíudreifingu hf. sem kaupir inn
bensín og olíu fyrir Esso og Olís.
Og öll félögin þijú eru saman með
stærstu bensínbirgðastöð landsins
í Örfirisey í Reykjavík og þar má
iöulega sjá bensínbíla Olíudreif-
ingar og Skeljungs að taka bensín úr sömu
geymunum. Þarf því nokkur að furða sig á
að bensínverð sé það sama hjá félögunum
öllum?"
um verðlagningu bensíns?
Ekkert samráð
„Olíufélagið hf.
aPPP* tekur sjálfstæðar
ákvarðanir um
verð og án samráðs
við keppinautana. Það er ljóst
að ástæður fyrir verðbreyting-
um ráðast af breytingum á inn-
kaupsverði eða opinberum
gjöldum. Olíufélögin flytja inn
oliuvörur mánaðarlega og má
slá því nær fóstu að innkaups-
verðið myndast hjá þeim öllum
við mánaðarlegt meðaltal
heimsmarkaðsverðs eins og gengur og
gerist í olíuviðskiptum um allan heim.
Það má því gera ráð fyrir aö birgða-
Geir Magnús-
son
forstjórí Olífufélags-
ins hf.
verð olíufélaganna sé svipað á
hverjum tima. Breytingar á op-
inberum gjöldum ganga á sama
tima yfir olíufélögin og því má
ætla að þörfin og grundvöllur-
inn fyrir verðbreytingum sé
svipaður hjá olíufélögunum.
Hérlendis ríkir hörð sam-
keppni í eldsneytisverði, sem
má kynna sér með því að
kanna verð á sölustöðum bens-
íns og mismunandi þjónustu-
stig hjá olíufélögunum, þá
verða menn að hafa í huga að Olíufé-
lagið gefur 80 aura á lítra í afslátt með
safnkorti ESSO.“
Margir hafa undraö slg á því að verð á bensínl er það sama óháð því við hvaða fyrírtæki er verslað. Ofanígjöf samkeppnisyfirvalda í Svíþjóð við þarienda
bensíndreifendur hefur vakið upp spurningar um hvort slíks sé þörf hériendis.
teknu svæðin (því ég er svo gömul að
ég man þegar Lækjartorg var torg)
og múta honum til að gefa enn meira
eftir. Það er þegar búið að blóta hon-
um í öllum bílastæðahúsunum, og
meiru mætti fórna ef þörf krefur (t.d.
mætti malbika eyjabakka og nota
sem bílastæði.)
Eitt vil ég þó taka fram. Ég er ekki
að biðja um fleiri græna bletti. Þvert
á móti. Því burtséð frá bílunum þá er
það hreint óþolandi að geta ekki
gengið um borgina án þess að verða
fyrir árásum sláttuvéla og nýslegins
grass. Það mætti halda að það væri
hreinlega ekkert tillit tekið til þeirra
sem þjást af ofnæmi. Hér er ég,
afslöppuð og sæl, að rölta um borg-
ina mína, í sól og sumri, og hvað ger-
ist; skyndilega ber fyrir vit mín fnyk
af nýslegnu grasi og öndunarfærin
stíflast rétt í sömu mund og sláttu-
vélargargið nær eyrunum. Tárvot og
andstutt hörfa ég skipulega heim og
með kaldan klút yfir enninu er ég
rúmfóst þann daginn.
Svo skilaboðin eru þessi: a) borgir
eru ekki bara fyrir bíla. b) þó þær
séu steinsteyptar.
Úlfhildur Dagsdóttir
Ummæli
Meö símanúmer
„Maddam-
an varð hissa
i morgun
þegar hún
skoðaði
Vísi.is í
morgun. Þar
var grein um að kisa væri með síma-
númer, það finnst Maddömunni ekk-
ert skrýtið þar sem hún veit um
svarta labradortík sem hefur haft
númer í skránni í mörg ár. Eitt sinni
var henni meinaður aðgangur að
pósthúsi en eigandinn gerði starfs-
fólkinu ljóst að hún væri að greiða
reikning á sínu nafni. Henni var
heimilaðir aðgangur fyrst svo væri. „
Maddaman, 27. júlí.
Hraðagort
„Hversu margir
hafa ekki státað af
þvi að hafa ekið
um Húnavatnssýsl-
ur á ólöglegum
hraða án þess að
vökul augu lög-
reglumanna þar
næðu að nema það
og sekta viðkomandi. Þeir hinir
sömu gorta ekki ef ökuferðin endar í
samansnúnu járnarusli, alvarlegum
limlestingum eða jafnvel dauða.“
Geir A. Guösteinsson, Degi, 28. júlí.
Minnkun í brottkasti
„Óverulegt
magn, t.d. lítið
brot af heildarafla,
er ólíklegt að
breyti meginniður-
stöðu um mat á
ástandi stofnsins.
Öðru máli gegnir
ef brottkastið nem-
ur t.d. tugum hundraðshluta af heild-
arafla. Enginn vafi er á að samfelld
aukning eða minnkun í brottkasti á
löngu árabili eða snögg umskipti geta
haft mikil skekkjuáhrif á stofnmat."
Jóhann Sigurjónsson, Morgunblaöinu
29. júlí.
Slæmar afleiðingar
„Fíkniefiianeysla
getur verið slæm,
jafnvel mjög slæm,
en þegar upp
kemst að of mikið
er gert úr slæmum
afleiðingum henn-
ar hættir fólk að
taka mark á rétt-
mætum vamaðarorðum. Það er lík-
lega meðal annars með þetta í huga
sem tveir danskir læknar lýstu þeirri
skoðun sinni í danska dagblaðinu
B.T. í fyrradag að afleiðingar neyslu
e-taflna, eða alsælu, væru ýktar."
Vefþjóöviljinn, 29. júlí.
Æfingasvœði
Eldflaugar-
varnar
kerfisins
Þetta hefði gengið ef
strengurinn hefði
ekki slitnað! l

£jf+
<£)‘0o ?o5ton6U)(3£
ölSV- VJY- S'iHO.
Gert út á græðgi
Fyrir um það bil tveimur
árum seldi fasteignasala
íbúð fyrir einstæða móður.
Vegna misskilnings voru
tvær fasteignasölur um hit-
una en skrifað hafði verið
undir einkaleyfi við fast-
eignasölu í miðbæ við Háa-
leitisbraut. Hún seldi ekki
og fór fram á hálft söluverð
og hafnaði boði um áfallinn
kostnað sem var um kr.
5000. Fasteignasalan nýtti
sér andvaraleysi seljenda
og kreisti rúmar 75.000 kr.
af fátæklegri eign einstæðrar móður
sem seldi vegna skuldar.
Einfaldlega rán
Græðgi er skelfilegur löstur, ekki
ólíkt eiturlyfjasýki að því leyti að
hún skaðar líka þá sem forðast hana.
Að þurfa að borga fasteignasölum
2% af söluverði er hreint rán. En
lúmsk klausa um að menn geti lækk-
að kostnaðinn um eitthvað meira en
0,00% getur blekkt saklaust fólk sem
trúir ekki að menn geri svo berlega
út á græðgi og fláttskap sem hér hef-
ur verið greint frá. Ég þekki ágæta
menn í fasteignasölu sem myndu
aldrei fleyta sér á fégræðgi en þrátt
fyrir það ráðlegg ég fólki að skipta
varlega við fasteignasölur án lög-
fræðings.
Skrýtið að kaupmenn skuli við-
halda á íslandi hæsta vöruverði sem
viðgengst í heiminum á sama tíma
og þeir segjast róa öllum árum að
bættum hag neytenda. Augljóst er að
vöruokur, kvótagull og auðveldur
aðgangur að bönkum gerir takmörk-
uðum hópi auðhyggjufólks mögulegt
að byggja milljarða verslunarhallir á
dýrustu lóðunum á höfuðborgar-
svæðinu. Hræsni þessara manna
gengur alveg fram af mér. Veit fólk
að í Englandi getur það keypt 25 til
30 brauð fyrir eitt hér heima? Veit
fólk hvemig stóm verslunarkeðjum-
ar fara með framleiðendur? Þær
pína verð þeirra niður á plan kúgun-
ar í krafti sterkrar stöðu sinnar en
gróðinn fer ekki til neytenda því
hann hirða þær sjálfar. Þetta eykur
að sjálfsögðu vanda bænda og ann-
arra framleiöenda og gæti komið
fram á gæðum vörunnar. Stóru
verslunarkeðjumar ganga svo langt
að þær reyna að fá hrátt kjöt flutt
inn í landið þrátt fyrir að það sé
bannað með lögum vegna hættu á
sjúkdómum á borð við kúariðu og
gin- og klaufaveiki.
Gróöafyrirtæki og hvítflibbar
Það hefur margsýnt sig að gæska
við neytendur er víðs fjarri tilraun-
um þeirra við að auka fjöl-
breytni og vöruúrval. Gróði
er þessara fyrirtækja æðsta
takmark og rústun land-
búnaðar okkar láta þau sig
engu varða. Hér hafa menn
lagt ómælda vinnu á sig við
að byggja upp svína- og
kjúklingarækt í óhagstæðri
samkeppni við hefðbundinn
landbúnað og þegar það
loks er farið að ganga vel í
góðri samvinnu koma versl-
unarkeðjumar og egna alla
á móti öllum í von um
gróða í skjóli öngþveitis. Bændur
verða að hafa mikið fyrir og vera
duglegir og útsjónarsamir til að búa
við sanngjaman hagnað samfara því
að skila frá sér svo góðri og öruggri
heimsklassavöru eins og þeir gera.
Bændur þurfa að sameinast um eitt
stórt dreifingartæki og koma þannig
í veg fyrir að verslunarkeðjumar
græði á ósamheldni þeirra.
Ef almenningur er ekki á vaktinni
og friður og sanngimi ríkir ekki um
þessi mál munu auðvaldsöflin leggja ^
landbúnað okkar í auðn eins og þeim
er að takast með sjávarplássin.
Gróðasjúkir einstaklingar fara nú
sem eldur í sinu um samfélag vort og
eira engu. Langt er síðan hvítflibbar
tróðu sér inn í raðir skúringakvenna
og enduðu með að gera um þær fyrir-
tæki sem nú er þeirra auðlind fengin
á sama verði og útgerðarmenn fengu
sína, það er fyrir ekki neitt. Ríkið
borgar þann kostnað sem hlaust af að
setja þær konur á atvinnuleysisbætur
sem hvítflibbar sögðu vera of gamlar
og þreyttar fyrir það aukna vinnu-
álag sem varð að leggja á þær svo
þeir gætu grætt. Græðgin er óseðj-
andi, hún er meinvættur.
Albert Jensen
„Ef almenningur er ekki á vaktinni og friður og sann-
gimi ríkir ekki um þessi mál munu auðvaldsöflin
leggja landbúnað okkar í auðn eins og þeim er að
takast með sjávarplássin. “