Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.2000, Qupperneq 6

Vox Feminae er kvennakór sem hefur verið starfandi síðan 1993. Þann 19. nóvember tekur kórinn
þátt í virtri kórakeppni í Vatíkaninu í Róm. í kórnum eru konur á öllum aldri en í tilefni verkfallsins var
tilvaliö að fá fimm hressar stelpur á menntaskólaaldri til að segja okkur frá kórstarfinu og keppninni.
Ungar kórkonur úr Vox Feminae: Svanlaug Jóhannsdóttir, Guörún L. Magnúsdóttir, Eva Lillý Einarsdóttir, Astrós Elíasdóttir og Ásta S. Sveinsdóttir.
Sumar þeirra hafa sungið í Vatík-
aninu áður í öðrum kórferðum. Ásta
er meira að segja að fara í fimmta
skipti til Ítalíu með kór. Þær segja
það mikinn heiður fyrir kór aö fá að
syngja í Vatíkaninu, „Við sungum
meira að segja við messu á sunnu-
degi í Vatíkaninu. Það eina sem er
sorglegt við það er að við vitum
hvað það er flott og fólkið í Róm veit
það, en íslendingar virðast alls ekki
gera sér grein fyrir því,“ segja þær
og hlæja mikið.
í tveimur vinnum
Þær segja mikið félagslíf fylgja
kórstarfinu og að góður vinskapur
sé með kórfélögum. „Um daginn
var til dæmis októberfest og það
var mjög skemmtilegt.“
En hvað gera þessar ungu konur
þegar þær eru ekki að syngja?
Það tekur þær dágóða stund að
segja frá því hvemig þær verja
tima sínum yfir daginn. Það er
ekki nóg með að þær séu í skóla,
þær vinna líka allar með skólan-
um, jafnvel á tveimur stöðum, og
sumar finna sér meira að segja
tíma til að taka þátt í félagslífi í
skólanum.
Hvað finnst þeim þá um kenn-
araverkfallið?
Einhverjar þeiira viðurkenna að
verkfallið muni bjarga mætingar-
einkunninni, auk þess sem þær
geti nú unnið sér inn meiri pening
fyrir ferðina.
Ætlió þiö allar að veröa frœgar
söngkonur?
Svanlaug er fljót að svara: „Ég
held að hvað sem við gerum f fram-
tíðinni þá munum við alltaf syngja.
Það er svo mikill útrás fólgin í
söngnum. Þetta er líkt þvi að vera
jógi, þú ert ekki jógi í 15 ár og hætt-
ir svo.“ Og Guðrún bætir við,
„Þetta er fíkn, það er ekki hægt að
hætta.“
í tilefni keppninnar í Vatikaninu
mun kórinn halda tónleika næsta
sunnudag í Kristskirkju og á
mánudaginn í Háteigskirkju.
Þær eru á aldrinum 18-20 ára og
hafa verið í kómum í 2- 3 ár. Allar
hafa þær sungið í kórum frá því
þær voru börn. Aðspurðar segja
þær ekki auövelt að komast í Vox
Feminae því þar séu sungin frekar
erfíð verk og þvi nauðsynlegt að
hafa einhverja undirstöðu í söng.
Einnig sé gert ráð fyrir að allir kór-
meðlimir sæki söngtíma fyrir utan
kórstarfið. „Þetta er metnaðarfull-
ur kór,“ bætir ein þeirra við stolt.
Engin myndbönd
I kórnum eru um 40 konur á öll-
um aldri. Kórinn hefur æft stíft síð-
an í vor fyrir VIII. Alþjóðlegu kóra-
keppnina í kirkjulegri tónlist sem
haldin er í nafni tónskáldsins
Giovanni Pierluigi Da Palestrina í
Vatíkaninu í Róm. Auk þess syng-
ur kórinn allur eða í pörtum að
minnsta kosti einu sinni í viku í af-
mælum eða við önnur slík tæki-
færi. Stelpumar segja kórakeppn-
ina vera afskaplega virta. Til að fá
að taka þátt í keppninni þurfi hver
kór að senda inn spólu með söng
sínum sem síðan sé valið úr í
keppnina. Aðeins 18 kórar úr öllum
heiminum fá að spreyta sig í
keppninni.
Þær segjast ekkert vita um hina
17 kórana í keppninni og þvi verði
spennandi að heyra og sjá þá alla
þegar út er komið. „Við höfum eng-
in myndbönd af andstæðingunum
þar sem við getum stúderað þá eins
og í handboltanum," segir Guðrún
og hlær.
En hafa þær farið í margar kór-
ferðir?
Söngur er fíkn
Skiki Nikaels Torfasonar
Það er garnall og góður siður að bera saman ísland og útlönd. Mikael Torfason ákvað
að bera saman íslendinga og útiendinga, bæði í útiöndum og á íslandi.
imyndunarsósjall
„Menn taka meira að segja fram Don Cano úlpurnar ef þeir eiga heima í út-
löndum og sleppa því aö lita á sér háriö af því aö líkurnar á aö hitta einhvern
sem maður þekkir úti á götu eru hverfandi litlar (Ijóta og hallærislega fólkiö í
útlöndum eru íslendingar sem búa þar).“
í siftustu kreppu flúöu allir heilvita íslendingar til
Danmerkur og komu meö kröfu í sósjalistakökuna
sem bíöur allra heimsins mestu aumingja hér í
Danmörku. Því þú þarft aö vera djöfulsins aumingi
til aö hafa þaö fínt við sundin blá. Það borgar sig
allavega ekki að vinna eöa gera eitthvað til aö
vekja athygli skattsins á þér. Best er auðvitaö aö
vera án vinnu og fá þá atvinnuleysisbætur eöa
einhverjar ávísanir frá félagsmálastofnun og ekki
skemmir fyrir ef þú ert fyllibytta meö börn og
hunda í ofanálag. Fyllibyttan getur gengiö meö
bauk um göturnar og Danirnir gefa þeim peninga
(þó rónar séu meö svimandi háar tekjur frá Féló)
af því þeir vorkenna þeim svo mikið. Og börnin eru
á leikskóla, ókeypis auðvitaö, og hundskrattinn er
á launum hjá Féló líka. Þeir senda honum ávísun
í hveóum mánuöi og fer upphæðin eftir því hversu
stór hann er.
Útlendingar alveg jafn heimskir
Heima er til fólk í flestum flokkum sem finnst
þetta eftirbreytnivert. Um daginn var veriö að
lengja fæðingarorlofið meö einhverjum óskiljan-
legum kynjafasisma og barnaskaöabæturnar
hækkuöu í kjölfarið (eins og þær hafi ekki verið
nægar fyrir). En goðsögnin um að lífsgæöakapp-
hlaupiö sé svo hart og algjört á Islandi veldur því
aö þetta skiptir engu helvítis máli. Fátæklingarnir
nota peningana bara til að kaupa sér brauöristar
í Elkó eða sólarlandaferöir í Plúsferðum í staö
þess að hafa meira á milli handanna. Eða svo
segir sagan; að þetta sé alveg sérislenskt. En í út-
löndum sér maöur ekki betur en allir séu á útsöl-
um eöa aö kaupa bíla á bílalánum (þau eru ekki
sérislenskt og ekki heldur unglingafylliri, unglinga-
kynlíf eöa neitt af því sem viö teljum aö fyrirfinn-
ist bara hjá nýrikum íslendingum). Útlendingar eru
nefnilega alvegjafn heimskir ogvið. Gott dæmi er
að flestir unglingar hér í Danmörku eru klæddir
eins og Addi Fannar og Einar Ágúst í Skrtamóral.
Þeir eru aö vísu ekki í kjól eins og Einsi var í á
Eurovision en útvíðu tjokkóbuxurnar og stórbotna
skórnir eru allsráðandi.
Don Cano gengur í útlöndum
Islendingar í útlöndum eru samt heimskari en út-
lendingar í útlöndum. Viö fátæklingarnir flytjum til
útlanda og ætlum alveg örugglega að hafa þaö
betra eöa mennta okkur eöa prófa eitthvað nýtt og
því fáum viö þaö umsvifalaust á tilfinninguna aö
viö höfum þaö miklu betra í útlöndum. Enginn heil-
vita íslendingur á bíl í útlöndum af þvi aö þaö er
svo dýrt (samt er bensínið tíkalli ódýrara í Dan-
mörku svo dæmi séu tekin). Þaö taka allir strætó
og elta uppi tilboð á mat og er alveg sama þó þaö
hafi ekki gardínur eða drekki bjór í staðinn fyrir
kók (hann er ódýrari) og klæðist gömlum lörfum
frá Islandi. Menn taka meira aö segja fram Don
Cano úlpurnar ef þeir eiga heima í útlöndum og
sleppa því að lita á sér háriö af því aö líkurnar á
aö hitta einhvern sem maöur þekkir úti á götu eru
hverfandi litlar (Ijóta og hallærislega fólkið í út-
löndum eru íslendingar sem búa þar). Og auðvit-
aö hefur maður þaö betra fyrir vikiö en um leið vita
allir innst inni aö þeir hefðu getað gert þetta
heima og sleppt því aö kasta sér í fang Möggu
stórreykingadrottningar.
Dóp, hórur og hundaskítur
Nei. I staö þess aö haga sér eins og alvöru mann-
eskja heima hjá sér (neita sér um að taka þátt í
þessu „kaupum og riðum öllu sem við sjáum"-æöi
sem gegnsýrir öll vestræn samfélög), innan um öll
fallegu úöllin og undir styrkri leiðsögn Dabba
kóngs og Vinstri grænna fer fólk til Danmerkur á
ímyndunarfyllirí. Jafnel höröustu kellingar sem
kóa ekki meö alkaeiginmanni sínum á Bárugöt-
unni veröa meyrar og litlar ef kallinn drekkur í silf-
urskottukytrunni þeirra úti á Norðurbrú.
Og íslendingar í útlöndum sjá auövitaö ekki í gegn-
um þetta. Þeir halda aö þeir hafi það raunveru-
lega betra á sósjalfylliríinu í Danmörku. Þaö
hvarflar ekki að þeim að þetta sé sjálfsblekking.
Aö hér ytra séu miklu hærri skattar, helmingi
meira af dópi (ungpólitíkusarnir hér eru að vísu
miklu betur gefnir en kollegar þeirra heima - það
er allavega þverpólitísk samstaða um aö hætta
að setja fólk í fangelsi fyrir aö svala eftirspurn og
selja dóp), enn þá ódýrara brennivín, miklu meiri
umferö, álíka dýrt í strætó og endalausar raöir af
hórum sem standa í hundaskít og ælu því rórirnn
fyrir aftan hefur ekki rænu á því aö bera sig eftir
björginni.
Ó-nei, ó-nei, ó-nei
íslendingar taka þessu sem fyrirheitna landinu.
Loksins, eftir allt basliö á satanískri jöröinni, eru
þeir komnir upp til himna. Og um leið og þeir
lenda á Kastrúp læsist í þá hatur á ástkærri fóst-
urjöröinni. Þessi kalda og merkilega íseyja i norðri
veröur aö logandi helvíti af því aö kílóiö af kjúklingi
er svo dýrt.
Hatur þetta er eins og beiskja skilnaðarbarna
enda eru íslendingar alltaf aö skilja. Og þegar
þeir skilja hafa þeir það ekki í sér að skera börn-
in sín i sundur og skipta kjötinu á milli sín. Því er
barnið fóstrað hjá mömmunni og lærir upp á sitt
eindæmi að hata pabba sinn. Svo kemur pabba-
helgin meö barnaboxi á McDonalds, Pokémon-
spilum og Húsdýragarðinum. Á sunnudeginum
hefur barniö lært, upp á sitt eindæmi, að hata
mömmu sína og svona gengur þetta þar til barn-
ið sér eftur öllu saman þegar þaö skilur við mak-
ann sinn og þau sættast á að skera börnin sín
ekki f sundur. Þetta er sem sagt náttúrlegt hatur,
sjálfsbiekking barna sem sakna foreldra sinna.
Elskum mömmu og pabba
Lausn. Kannski er ráðlegt að koma með lausn í
svona pistli. Og þó ekki. Einu lausnirnar sem við
sósjalkvikindin þekkjum er að Ríkið geri eitthvað
í þessu. Sendi séra Róka heim til allra Islendinga
í útlöndum til aö sannfæra okkur um aö elska
fósturjöröina líkt og skáldin gerðu í gamla daga.
En þaö væri kjánaleg lausn eins og allar Rikis-
lausnir eru þegar upp er staöiö.
Þetta er líka ímyndunarfylliri, ímyndunarsósjall,
og fyrr eöa siöar rennur af íslendingum i útlönd-
um. Þeir verða að vísu ekki þunnir eins og popp-
hljómsveitir á meikfyllirii. Þeir fyllast í mesta iagi
tómleikatilfinningu og neyðast kannski til að flytja
heim þegar þeir geta ekki rennt Don Cano úlp-
unni yfir bjórvömbina lengur. Þá er líka góöæri
heima og það freistar. Brauðristar og eggjasuðu-
vélar bíða í öllum hillum. Skilnaöarbörnin hoppa
upp í næstu flugvél og halda heim til mömmu. En
eru vonandi komin í það mikið jafnvægi aö þau
geti enn elskaö pabba; hugsi fallega til útlanda.
6
f Ó k U S 10. nóvember 2000