Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.2000, Qupperneq 8

f Ó k U S 10. nóvember 2000
Sóldögg er meðal vinsælustu popphljómsveita íslands um þessar mundir og hefur verið ansi lengi að. Líftímínn
hefur komið mörgum í opna skjöldu, ekkí síst meðlimunum sjálfum, því þeir hafa siglt hálfstefnulausir á milli öfga
íslenskrar tónlistar, séð eftir mörgum úr upphaflegu áhöfninni og tekið sig vel út án þess að gefa sig út fyrir að
vera annað en 100% öryrkjar í vexti. Núorðið eru þeir orðnir svo sáttir við að spila popptónlist að þeir nefna breið
skífu sína í höfuðið á henni. Bergsveinn Arilíusson söngvari og Gunnar Þór Jónsson gítarleikari léttu á hjarta sínu í
spjalli við Eirik Sördal. í kvöld árita þeir Sóldaggarliðar plötuna Popp og taka nokkur lög á Fókushátíð í Kringlunni.
„‘94 var mér boðið að vera gesta-
söngvari Jökulsveitarinnar og söng
með henni blússtandarda. Okkur
fannst girnilegur þessi ballfídus og
gáfum út fímm laga plötuna Klám
undir nafninu Sóldögg. Þremur bassa-
leikurum og einum gítarleikara síðar
erum við eins og við erum í dag,“ seg-
ir Beggi.
Ungæðislegt blaður
Sóldögg á tvær breiðskífur að baki
og nýjasta afkvæmið er rétt farið að
kólna í rekkum plötubúðanna. Það
nefnist Popp. Gunni hefur orðið:
„Sumir hafa gagnrýnt okkur fyrir að
daðra við hinar og þessar stefnur í
gegnum tíðina og vera ekki sam-
kvæmir sjálfum okkur. Á þessari
plötu vorum við sammála um hvert
skyldi stefna, þetta er bara popp, i víð-
asta skilningi þess orðs,“ segir hann
um nafngiftina. „Við erum á þessu
gráa svæði. Það hefur enginn getað
sagt nákvæmlega; já, Sóldögg er i XY-
deildinni. Nema ein bakraddasöng-
kona sem enginn þekkir. Hún kallaði
tónlistina okkar ungæðislegt blaður,
eða eitthvað þvíumlíkt, í morgunþætti
Bylgjunnar,“ rifjar Beggi upp og ætlar
greinilega ekki að bjóða þessari konu
í afmælið sitt.
Strákarnir segjast mjög sáttir við
plötuna og búast við ágætri sölu.
„Maður verður eiginlega hálf hræddur
við það hvað við erum sáttir. Það seg-
ir okkur kannski að platan sé bara
ömurleg," segir Gunni og glottir að
þessari sjálfsskoðun sinni. „Ég held að
þessi plata komi ekki til að seljast verr
en aðrar. Við eigum okkar aðdáenda-
hóp sem kaupir X upplög," skeytir
Beggi við. Hljómsveitin er á krossgöt-
um í útgáfumálum. „Við gerðum
þriggja plötu samning við Skífuna og
erum að ljúka honum núna,“ segir
Gunni. „Erum svona eins og fótbolta-
mennirnir, með lausan samning. Bún-
ir að eiga ágætt timabil og lítið verið
um meiðsli." Það hefur færst i vöxt að
hljómsveitir gefi út eigið efni, hefur
það ekki hvarflað að Sóldaggarliðum?
„Jú, jú, það er bara svo mikill póker,
þú gætir þurft að fara að moka skurð
það sem eftir er ævinnar,“ segir Beggi.
Fá kvikindið til að rúlla
Þið eruö annálaóir fyrir fœrni í aö
flytja lög eftir aöra (koverlög). Meö
þessari þrióju plötu skyldi maöur œtla
aö þið séuö meö nóg efni til aó hœtta aö
standa í slíku?
„Þetta er bara ekki eins og fyrir tiu
árum þegar Sálin gerði plötu og spil-
aði frá A til Ö á balli. Lög sem eru vin-
sæl og virka í útvarpi núna eru ekkert
endilega ballvæn lög,“ svarar Gunni
undir eins. „Og þegar við spilum á
böllum veljum við eitthvað sem við
höfum gaman af, fær fólkið til að
dansa og eitthvað sem fær kvikindið
til að rúlla. Það er „kick ass“,“ bætir
Beggi við.
En lítiö þiö á ykkur sem sveitaballa-
hljómsveit?
„Mér finnst þessi grensa ekki vera
til. Ég hef farið á fínt ball með David
Bowie og Jón Ómar bassaleikari var
til dæmis á lokaballi með Smashing
Pumpkins í London um síðustu helgi.
Hann sagðist hafa farið út með fullt
danskort, þú skilur. Þetta er afstætt.
Okkur finnst bara gaman að spila,“
segir Beggi.
Stutt í veruleikafirringuna
Margir ala í brjósti sér drauminn
um að veróa svona hljómsveitar-
gœjar eins og þiö. Er gaman að
vera í hljómsveit?
„Þetta er erfitt, en gaman,“ segir
Gunni. „Flestir halda að þetta sé
„pís of keik“, að stökkva upp á
svið, djamma nokkur lög og fara
svo á fyllirí. Þetta er miklu meira.“
En hvað með fylliríiö?
„Er þetta ekki allt eitt langt og
stórt fyllirí bara?“ spyr Beggi og
klórar sér spekingslega í skegginu.
Veröiö þiö ríkir á þessu?
„Nei, þú sérð útganginn á okkur,
við erum eins og útigangshross til
fara, maður," segja þeir og toga í
flíkumar máli sínu til sönnunar
og líta raunar ekki út fyrir að vera
í fæði hjá Hjálpræðishemum. „Ef
menn halda rétt á spilunum er
auðvitað hægt að hafa það ágætt,“
játar Beggi. „En það er auðvelt að
takast á loft og missa tengslin við
veruleikann, fara að nota kókaín
áður en þú ferð fram úr á morgn-
ana og áður en þú ferð í bíó á
kvöldin, eyða um efni fram eða
spila þig einhvem annan en þú ert.
Veruleikafirring er ekki langt und-
an í þessum bransa. Þess vegna er
gott að vinna annað og vera í
tengslum við veruleikann. Að
heyra hvað Vala Flosadóttir er að
gera og frétta ekki af því í ára-
mótaannálnum að Hekla hafi gos-
ið.“ Gunni kinkar kolli til sam-
þykkis þessari einræðu.
„Maður hefur séð marga kollega
takast á loft og verða bara að hálf-
gerðum fíflum," segir Beggi. „Og
það á mjög stuttum tíma,“ heyrist
í Gunna.
Góöœriö hefur greinilega ekki
sniögengiö ykkur alveg, veröiö þiö
varir viö þaö þegar þiö skemmtiö?
„Já, aðallega af því að fólk er
duglegra að skemmta sér og
skemmtir sér á flottari efnum.
Fólk er á dýrari efnum, ætli það sé
ekki góðærið?“ spyxja þeir.
Eitt feitt, loðið partí
En hvernig er með líferni popparans,
eigið þið ekki einhverjar sögur úr rút-
unni?
Strákamir hugsa sig lengi um áður
en Beggi rýfur þögnina. „Við höfum
verið svolítið á rauðu GSM-rútunni,
úr auglýsingunni. Mæður og ömmur
fá aðsvif þegar þær sjá rauöa kvikind-
ið koma inn í sýsluna. Á árum áður
voru mikil veisluhöld í rútunni. Þá
var þetta eitt, feitt og loðið partí. Það
voru alltaf gestir að fá far með okkur,
oftar þó konur en menn. Einhvem
tímann stoppaði rútubílstjórinn rút-
una og skammaði okkur með þvi að
hann væri búinn að fá nóg af þessum
gripaflutningum landsíjórðunga á
milli og þetta væri orðið gott.“
Fœst þessi kvenhylli í kaupbœti með
spilamennskunni?
„Við erum nú allir ráðsettir, en það
er auðveldlega hægt að sinna kvenna-
málunum ef menn hafa áhuga á því,“
segja þeir sposkir á svip, en undir-
strika að þeir hafi ekki staðið í gripa-
flutningum sem aukabúgrein við ást-
arsambönd sín. „Það verður að koma
skýrt fram, annars verður sendur
maður eftir hnéskeljunum á þér,“ hóta
þeir.
Lióur ykkur ekki eins og þið séuð i
opinberri heimsókn þegar þið ferðist
svona á milli staða, fáið þið ekki Jor-
seta-komplex"?
„Það er ekki laust við að við tökum
danska drottningarvinkið þegar við
rúllum yfir sýslumörkin," viðurkenna
þeir. „Ólafur Ragnar er reyndar títt
ræddur hjá okkur, sérstaklega á ferð-
um okkar um dreiibýlið. Þá emm við
í svo djúpum tengslum við þjóðarsál-
ina. En það eru blendnar tilfinningar
hjá okkur til Dorritar. Á sama tíma og
verið er að berja á þjóðinni með að
ekki megi skíra böm Mac3 eða ein-
hverjum erlendum nöfnum, þá stingur
það okkur pínulitið að forsetafrúin
heiti þessu nafni. Okkur fýsir aftur á
móti meira að vita hvað Dorrit finnst
um átök ísraela og Palestínumanna,"
segir Beggi, frekar af forvitni um kær-
ustu Óla en af pólitískum áhuga.
Lítið goggaðir popparar
Er mikill rígur á milli hljómsveita
sem stunda sveitaböllin?
„Það er rosalega mikill rígur og
leiðindi á milli hljómsveita, en ég held
að Sóldögg sé svona Dalai Lama ís-
lenskra poppsveita. Við emm vinir
allra, jákvæðir og ekkert að gogga í
náungann," segir Beggi.
En hefur veriö goggað íykkur?
„Það hefur verið goggað,“ segja þeir
hlæjandi og upplýsa um að í kreðsum
poppara kallist það að gogga, að skófla
í nefið á sér.
„Við erum hvorki Barbie-klædd
unglingahljómsveit eða skápafýlu-
hljómsveit með brotna bassa og í fot-
um af ömmum okkar. Við erum ekki í
neinum af þessum kategoríum þannig
að við höfum farið nokkuð ógoggaðir í
gegnum þetta," segir Beggi og hlær og
Gunni tekur í sama streng.
En eru þið ekki alltaf að vinna ykk-
ur upp í goggunarröðinni?
„Sumar af þessum hljómsveitum
eru orðnar svo útúrgoggaðar að þær
eru eins og svissneskur ostur.
Kannski verður næsta ár sóldaggar-
goggunarár," segja þeir. „Við erum
bara hóflegir í þessu framapoti." „Viö
höfum ekki þetta element i okkur að
setja í okkur rándýra „ondúleringu",
dýrustu stripumar og gat í nefið,
naglalakka okkur og hlaupa á eftir
ljósmyndurum," bætir Beggi við.
En segjum eftir svona 5-10 ár, hald-
ió þið aö þið verðið ekki komnir meó
yngri hljómsveit þá til að túra meðykk-
ur og bera bassana?
Strákamir hlæja mikið yfir vanga-
veltunum og komast loks að niður-
stöðu. „Við verðum ábyggilega komn-
ir með einhveija unga menn tfl að
bera bossana, Svona eins og gó-gó
stelpurnar hjá Stuðmönnum," segja
þeir
En hvað með framtíð Sóldaggar,
ætlið þið að daga uppi sem gamlir
popparar með bakflæði?
„Við eram löngu komnir með bak-
flæði, en við tökum bara einn dag í
einu, tólf danssporin og það allt. Við
sjáum ekki fyrir endann á Sóldögg í
fyrirsjáanlegri framtíð, þetta er óskrif-
að blað“ segja þeir að endingu og hafa
sig á brott.
Dalai Lama
íslenskra poppsveita
8