Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.2000, Qupperneq 30

•%
I
Plötudómur
Botnleðja - Douglas Dakota
lyyúkleg lending
Vaxin upp úr sandkassa
Drullumallsins, vopnuð þeirri
ágætu visku að Fólk sé fiíl og skýr
í kollinum eftir Magnýl-töku lend-
ir Botnleðjan mjúklega á Douglas
Dakota vélinni sinni. Fjórða plata
sveitarinnar lítur dagsins ljós og
það fer ekki á milli mála að tölu-
vert þroskastökk hefur átt sér stað.
Hér er tvímælalaust um að ræða
metnaðarfyllstu sköpun sveitar-
innar til þessa. Botnleðja sýnir
öllu meiri hreyfanleika en hún hef-
ur gert fram að þessu, bæði hvað
varðar tónsmíðar og útsetningar
ásamt þvi sem hún gerir ýmsar vel
heppnaðar tilraunir.
Heiðar hefur ótvírætt uppgötvað
nýjar víddir bæði í söng og gitar-
leik, svo og hljómsveitin öll hvað
varðar tónsmíðamar sem slíkar.
Gítarbjögun er orðin töluvert
margbreytilegri (stundum jafnvel
sleppt algjörlega) og sem söngvari
sýnir Heiðar á sér ýmsa nýja fleti.
í þeim efhum lætur hann meðal
annars reyna á sáran, angurværan
stíl og tekst vel til. Auk þess hefur
hann dregið verulega úr öskrn--
neyslunni og er það ágætt því þrátt
fyrir að Heiðar sé ákaflega hríf-
andi öskrari þá er það slæmt ef
menn gerast of fyrirsjáanlegir
hvað það varðar. Heiðar öskrar
áfram en I þetta sinn með öllu
næmari skilning á stilbragöinu.
Fyrsta lag plötunnar, Farðu í
röö, er komið i nokkuð reglulega
útvarpsspilun og gera má ráð fyrir
að fleiri titlar á Douglas Dakota
hljóti sömu örlög. Farðu í röð er
nokkuð hefðbundið orkurokk að
hætti Botnleðju og í raun mætti
gróflega skipta plötunni í tvennt
þar sem fyrri helmingurinn hefur
að geyma þessi „hefðbundnu"
Botnleðjulög (þó með þeim fyrir-
vara að útsetningar era orðnar
★★★★
bæði frjórri og vandaðri) og svo
hinn síðari sem inniheldur dýpstu
og metnaðarfyllstu tónsmiðar plöt-
unnar. Niðurstreymi og Gangan
eru prýðileg dæmi rnn hið síðar-
nefhda og það er áhugavert hvem-
ig gamall andi Smashing Pumpk-
ins (Gish/Siamese Dream) virðist
gera lauslega vart við sig í þessum
lögum.
Douglas Dakota hefur að geyma
þroskaðri, persónulegri og hlýrri
Botnleðju en áður og platan sem
slík er heilsteypt og skemmtileg.
Einnig er óhætt að fullyrða að
textagerð sveitarinnar sé orðin
töluvert einlægari og vandaðri.
Hér er ótvirætt um að ræða bestu
plötu sveitarinnar til þessa og fleiri
orð þarf líkast til ekki að hafa um
það. Hilmar Örn Óskarsson
botnledja
„Hér er tvímœlálaust um að
rœða metnaðarfyllstu sköpun
sveitarinnar til þessa. Botnleðja
sýnir öllu meiri hreyfanleika en
hún hefur gert fram að þessu,
bœði hvað varðar tónsmíðar og
útsetningar"
Egill S vs. Muddy Fog - Tonk ofthe Lawn ★★
Plötudómur
Leitandi tónlistarmaður
Egill S heitir fullu nafni Egill
Sæbjömsson og gaf nú nýverið út
plötuna Tonk of the Lawn. Segja
mætti að plata þessi sé nokkurs
konar bræðingur af David Bowie,
Beck, Tom Waits, Nick Cave og
fleiri listamenn mætti vafalaust
telja fram til samanburðar. Flest
lög plötunnar eru fremur minimal-
isk bæði hvað varðar hljóðfæra-
leik svo og útsetningar, oftar en
ekki þannig að einfaldleikinn er
beinlínis keyrður fram úr hófi.
Aðdáendum ofangreindra lista-
manna gæti þótt Tonk of the Lawn
í versta falli forvitnileg en það er
hins vegar ljóst að platan er ekki
fyrir hvern sem er. Þrátt fyrir að
Egill S fari ekki algjörlega ótroðn-
ar slóðir í sinni tónlistarsköpun er
verkið engu að síður dálítið erfitt.
Egill Sæbjömsson stundar sjálfs-
fróun. Eitt og sér er það náttúrlega
ekkert forsiðuefni en vafalaust
man einhver eftir þvi þegar Agli
datt sú nýlunda i hug að festa
runkið á filmu og bjóða fólki síðan
að skoða. Sumir létu hneykslast,
öðrum fannst hugmyndin sniðug
en hvað um það. Af aðferðafræði
Egils hvað myndlist varðar mætti
kannski gera ráð fyrir að Tonk of
the Lawn byði upp á einhvers kon-
ar sjokk-rokk en sú er hins vegar
ekki raunin. Sem tónlistarmaður
er Egill S kannski fyrst og fremst
leitandi en Tonk of the Lawn er i
flesta staði rólynd og varla smiðuð
i hneykslunartilgangi.
Helsti galli plötunnar er líkast
til sá hversu ofangreindir áhrifa-
valdar era sýnilegir. David Bowie
ræður algjörlega ríkjum í fyrsta
lagi plötunnar: You Are My Loving
Insane, Tom Waits og Nick Cave í
I Want To Love You As You Are og
Your Fine Chord, ótvirætt eitt af
sterkari lögum plötmmar, hljómar
líkt og það hefði getað átt heima á
Mellow Gold. Rappið er ekki
sterkasta hlið Egils og Texas-
kúrekabrellan í If You Don’t Know
Anything skemmir annars ágætan
gnmn að lagi.
Eitt af snjallari lögiun plötmrn-
ar, I Love You So, heyrist nú endr-
um og eins í íslensku útvarpi og er
ekkert út á það að setja en glöggir
tónlistarneytendur átta sig þó
vafalaust strax á hinum fyrr-
nefndu Bowie-áhrifum sem einnig
má finna í þessu lagi.
Auk þess er I Love You So eitt
ákjósanlegasta dæmið um sér-
kennilega textagerð Egils, „I like
the idea that people need to inter-
pret for themselves,“ segir Egill
um þetta tiltekna lag.
Hilmar Öm Óskarsson
„Flest lög plötunnar eru fremur
minimalísk bœði hvað varðar
hljóðfceraleik svo og útsetningar,
oftar en ekki þannig að einfald-
leikinn er beinlínis keyrður fram
úr hófi.“