Dagblaðið Vísir - DV - 22.06.2001, Side 25

mmmm wmmr wmmr mmmm mmm
29
FÖSTUDAGUR 22. JÚNÍ 2001_______________________________
I>V Tilvera
&
þurrkum og hungursneyð. Landið er
aftur á móti mjög fallegt og frjósamt.
Frá Eþíópíu fórum við til Kenía og
þaðan til Tansaníu og komum aftur að
sjó við Indlandshafið eftir tveggja
mánaða ferð þvert yfir Afríku. Frá
Dar es Salam fórum við i tveggja daga
ferð til Zanzíbar sem er eyja fyrir utan
Tansaníu og slöppuðum af. Síðan héld-
um við áfram í gegnum Malawi og
dvöldum í góðu yfirlæti við Malawi-
vatn áður en við fórum til Sambíu þar
sem við skoðuðum Victoriufossa. Það-
an fórum við í gegnum Botswana nið-
ur til Suður-Afríku.“
Taxl í Níger
Ferðamáti Nígerbúa er ólíkur því sem við eigum að venjast og ekki er óal-
gengt að menn ferðist með þessum hætti á milli bæja.
til öryggis áður en við fórum inn í
Máritaníu en þurftu aldrei að nota
þær vegna þess að umburðarlyndi
gagnvart útlendingum er meira en við
héldum.
Gestrisni Súdana er alveg með
ólíkindum. Gunnar og Lára lentu til
dæmis í smáhremmingum með bíl-
inn en við vorum varla komin inn á
verkstæðið þegar einhver verk-
smiðjueigandi kom til okkar og bauð
fram aðstoð sína. Hann bauö okkur
síðan heim i mat og seinna fórum'við
í mat til bróður hans þar sem kven-
fólkið í hópnum var litað á höndun-
um með Hennalit en það þykir mjög
fínt. Það var reyndar alveg sama
hvar við fórum um, alls staðar kom
fólk til að skoða okkur og margir
buðu okkur í mat.
Þegar maður kemur svo til Kenía
og suður úr er það dýralífið sem vek-
ur mesta athygli. Þarna eru sebra-
hestar, fllar og ljón, svo eitthvað sé
nefnt. í Tansaníu fórum við í
Ngorongorogíginn og Serengedi þjóð-
garðana til að skoða dýralífið og feng-
um að sjá öll þau villtu dýr sem mað-
ur getur hugsað sér í veröldinni ráfa
umhverfis bílana.“
Chile þar sem við tókum ferju yfir Ma-
geilansund til syðsta odda Suður-Amer-
íku. Landslagið þar minnir einna helst
á það sem maður hefur séð á myndum
frá Alaska. Há fjöll og grenitré."
Góður endir á ógleymanlegri
ferö
Aðspurð segja Stefán og Eyrún að
ferðin hafi verið ótrúleg lífsreynsla
og gengið mjög vel. „Krakkarnir
höfðu með sér námsbækur og við
hjálpuðum þeim með námið í ferðinni
og sendum verkefnin þeirra heim til
kennara þeirra. Þau eru alveg í sjö-
unda himni eftir ferðina og við erum
öll farin að láta okkur dreyma um þá
næstu sem vonandi verður um Asíu
og Ástraliu.
Þegar við svo komum heim slógu
vinir okkar upp stórri tjaldveislu og
þar kom hátt á annað hundrað manns
til aö að taka á móti okkur. Það var
alveg frábær endir á ógleymanlegri
ferð.“ -Kip
Kryddmarkaður í Níger
Á mörkuðunum varýmislegt nýstárlegt á boðstólum og þaö fór ekki mikið fyr-
ir umbúðum utan um vörurnar.
Mannlífið athyglisverðast
„í mínum huga er það mann- og
dýralífið sem er arhygliverðast. Mann-
lífið í norðanverðri Afríku er mjög
fjölbreytt og litskrúðugt og svona
nokkurn veginn eins og ég ímyndaði
mér það. Konurnar bera allt á höfðinu
og karlarnir liggja í skugganum. Þar
eru konurnar líka huldar með blægju
vegna þess að íslams-trúin er allsráð-
andi. Eyrún og Lára keyptu sér blæjur
Skvísurnar í Níger
/ Afríku bera konurnar allt á höfðinu en karlarnir liggja í skugganum og horfa á.
feta gám,“ segir Stefán og hlær. „Við
flugum aftur á móti sjálf og gistum í
viku frítt á hóteli mannsins sem við
kynntumst í Máritaniu.
Þegar bílarnir komu yfir ákváðum
við að keyra suður til Eldlands í stað
þess að halda beint norður. Við ókum
sem leið lá suður Argentínu, í gegnum
Heim á leið
„Satt best að segja þótti okkur nóg
um biðina og ákváðum að setja bílana
i skip og flytja þá til Miami til að flýta
fór okkar. Suður-Ameríkanar eru
ótrúlega rólegir og viðkvæðið er yfir-
leitt „manjana" eða á morgun. Við
flugum sjálf frá Lima til Miami og
biðum eftir bílunum þar. Síðan
keyrðum við norður eftir austur-
strönd Bandaríkjanna og stoppuðum í
Baltimore auk þess að skoða Niagara-
fossa. Eftir það var ekið sem leið lá til
Halifax, bílarnir settir í skip og við
komum heim með flugvél fyrir rúmri
viku.“
Úr dagbók safarí-
fjölskyldnanna
Á heimasíóunni
www.uti-lif.is/fiol-
skvldusafari/ er aö
finna dagbók safaríf-
aranna og nákvœm-
ari feróasögu.
2. febrúar 2001
Föstudagurinn 2.
febrúar rann svo upp
- nú skildi bílunum
komið í gám. Eftir að
allir pappírar voru
klárir var ekið niður
á hafnarbakka og
leitað að gámnum.
Fannst hann eftir
smá leit og var ekki
mjög bjart yflr gáma-
mönnunum þegar
þeir sáu flykkin sem
fara áttu inn í gám-
inn. Eftir ýmsar til-
færingar, 2 affelguð
dekk og lyftarakitl í
bossann á bílunum
var gámnum lokað
og hann innsiglaður.
ÞETTA TÓKST -
HÚRRA!!
12. febrúar 2001
Vöktum við mikla
athygli meðal þorps-
búa og var óspart
togað í hárið á
Signýju sem sagði: „Mamma, ég
held að ég verði orðin sköllótt þegar
við komum heim.“
Rétt utan við Sokolo ókum við
inn í lítið þorp að nafni „Farabou-
gou“. Þar var okkur tekið með
virktum og boðið til setu með höfö-
ingja þorpsins. Höfðinginn átti ekki
færri en sjö konur og töluvert fleiri
börn, enda þykir mikil gæfa að gifta
dóttur sína höfðingjanum. Vildi
hann helst slátra lambi og halda
okkur veislu.
Fíll í Ngorongoro.
27. febrúar 2001
Undir kvöld þann 27/2 komum
við svo á „enda“ vegar nr. 3 (13.790
km frá Reykjavík, segir Garmin
GPS-inn) og stóðum á „hjara verald-
ar“, aðeins 3.920 km frá Suðurpóln-
um... lengra komumst við ekki á bíl-
unum!!! (Einhver af yngri kynslóð-
inni stakk upp á því að fara bara á
hjólabát því þetta væri svo stutt.)
Bestu kveðjur þar til næst!
Safarifj ölskyldumar

i
Ljón í veginum.
Fengum öll í magann
'„Lífsmátinn í Afríku er náttúrlega
allt annar en við eigum að venjast,
flestir búa í strákofum og sofa á gólf-
inu. Vatnið í vatnsbólunum var líka
oftast þannig að við treystum okkur
ekki til að drekka það og keyptum því
gerilsneytt vatn á flöskum. Við notuð-
um vatnið úr brunnunum aftur á móti
til að fara i sturtu og þvo þvott.
Maður verður líka að passa sig mjög
vel á því sem maður setur ofan í sig,
við vorum til dæmis bara búin að vera
í Marrokkó í nokkra daga þegar við
fengum öll í magann sem var rakið til
geitaosts sem Eyrún keypti á markaði.
Eftir það héldum við okkur að mestu
við soðinn mat sem við elduðum sjálf.
Við leyfðum okkur það þó aö fara
stundum út að borða í löndum eins og
Keníu, Tansaníu og Suður-Afríku.“
Stefán segir að Suður-Afríka sé lík-
lega vestrænasta landið í Afríku sem
hann hafi komið til og að þar sé mikil
vínrækt og blómstrandi veitingahúsa-
menning i Höfðaborg.
Flogiö til S-Ameríku
í Höfðaborg voru bflamir settir í
gám og sendir með skipi til Úrúgvæ.
„Við rétt náðum að smeygja þeim báö-
um með skóhomi inn í einn fjörutíu
Chile og kókate í Bólivíu
„Síöan ókum við norður eftir
Chile og skoðuðum Torres del
Paine-þjóðgarðinn og graníttindana
þar. Við tókum svo bílferju norður
með strönd Chile og sigidum inn
þrönga firði með snævi þakta tinda
Andesfjalla yfir okkur. Héldum við
svo norður til Atacama-eyðimerk-
urinnar og skoðuðum saltslétturn-
ar miklu þar.
Þaðan fórum við til Bólivíu og
drukkum kókate sem átti að hjálpa
okkur gegn fjallaveiki en það virk-
aði ekki betur en svo að ég fékk
lungnaþembu og lá í viku á spítala.
Vistin þar kom mér þægilega á
óvart og var í raun betri en ég átti
von á. Læknirinn kunni sitt fag en
þar sem spítalinn var vanbúinn af
tækjum og tólum keypti Eyrún öll
lyf og sprautur sem ég þurfti að fá
úti í apóteki.
Þegar ég hafði náö mér fórum viö
til Perú til að skoða Machu Picchu,
hina tíndu borg Inkanna sem
fannst ekki fyrr en árið 1911. Á
leiðinni til Lima bræddi vélin í
bílnum okkar úr sér og það kostaði
flögurra vikna bið eftir nýrri vél
sem við þurftum að panta frá
Bandaríkjunum."