Dagblaðið Vísir - DV - 27.09.2001, Blaðsíða 15

14
FIMMTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2001
FIMMTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2001
27
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoöarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fróttastjóri: Birgir Guömundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerð: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverð 200 kr. m. vsk„ Helgarblaö 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
RÚV og markaðurinn
Smáskammtalækningar á langlegusjúklingnum RÚV
halda áfram. Þessi stofnun sem i senn hefur verið óska-
barn og olnbogabarn þjóðarinnar stendur frammi fyrir
verulegum hallarekstri sem heitir á almennilegri íslensku
að hafa eytt langt um efni fram. Á venjulegum heimilum
þýddi svona háttalag að selja þyrfti bílinn og hætta við ut-
anferð, en á heimili RÚV á að slökkva á kaffikönnunni um
tima. Meira þarf ekki til að því er virðist, enda vita stjórn-
endur innst inni að lengi tekur hítin við.
Forvitnilegt væri að vita hvað RÚV hefur eitt mörgum
hundruðum milljóna króna umfram heimildir á síðustu
fimmtán árum eða svo, en það er sá tími sem stofnunin
hefur keppt við einkafyrirtæki á öldum ljósvakans. Á
sama tima virðist íslensk þáttagerð þess hafa minnkað, en
þess meira keypt af erlendu léttmeti. Núna á að klippa alla
þessa frasiera í sundur til að fylla þá af auglýsingum.
Þetta er skrýtinn ríkisrekstur eldri sjálfstæðismanna.
Svona Þjóðleikhús myndi þjóðin aldrei sætta sig við.
Umframeyðsla RÚV á síðustu þremur árum hefur verið
veruleg. Hallareksturinn hefur fest sig í sessi og er að
vinna sér hefð innan skrifstofuveggjanna í Efstaleiti. Um
mitt þetta ár stefndi í að rekstur stofnunarinnar færi rösk-
lega 300 milljónum króna fram úr fjárheimildum ársins.
Eitthvað mun útvarpsráði hafa svelgst á þeim tíðindum og
í snatri var efnt til samráðsfunda sem skiluðu sér í tillög-
um upp á 90 milljóna króna neyðarniðurskurð. Það á með
öðrum orðum að skera niður - með smjörhníf i hendi.
Smáskammtalækningarnar eru að því leyti þægilegar
að undan þeim sviður en ekki sárlega. Þær meiða svolit-
ið, en hvorki marga né mikið. Enn á að veðja á þessa teg-
und lækningar. Og lækningin virðist æði tilviljanakennd
og sum hver í hrópandi mótsögn við samningsbundið
markmið Ríkisútvarpsins. Þar má nefna atlögu útvarps-
ráðs að starfsemi útvarpsins úti á landi, en hún hefur not-
ið mikilla vinsælda á undanliðnum árum og styrkt stöðu
og hnynd RÚV svo miklu hefur munað.
Stórfelldur samdráttur í starfsemi svæðisstöðva Ríkis-
útvarpsins er í engu samræmi við stefnu ríkisstjórnar
Davíðs Oddssonar um árangursstjómun í rikisstofnunum.
í samningi sem gerður var á milli menntamálaráðuneytis-
ins og Ríkisútvarpsins í árslok 1999 er meðal annars sagt
að RÚV skuli efla gæði dagskrár og þjónustu með því að
efla fjölþætta íslenska dagskrárgerð i byggðum landsins í
samræmi við byggðaáætlun. Hér verður menntamálaráð-
herra inntur eftir meiningu þessara orða.
Meginatriði í rekstri RÚV á að vera að reka menning-
arlega sterkt og áhugavert útvarp og sjónvarp - á fjárlög-
um. Siðustu fimmtán ár hafa sýnt að einkaaðilar eru full-
færir um að spila dægurlög í útvarpi og búa til létta og
auðmelta þætti í sjónvarpi. Sápuþáttagerð og sápuþátta-
kaup er ekki brýnasta verkefni íslenska ríkisins. Einka-
reksturinn hefur auk þess sýnt að vel fer á því að reka
sameiginlega fréttastofu fyrir útvarp og sjónvarp. RÚV á
að læra af reynslu síðustu ára - og kunna sér hóf.
.Erfiðleikum RÚV á að mæta með löngu timabærri sölu
á Rás 2. Ríkisrekstur á þeirri rás er móðgun við markað-
inn. Þá er óskiljanlegt að fréttastofur RÚV séu ekki sam-
einaðar. RÚV þarf á því að halda að fækka fréttastjórum
sínum fremur en að fjölga þeim eins og nú er gert. Þá er
brýnt að innkaupastjórar RÚV hætti að eltast við einka-
stöðvarnar á sápuveiðum í útlöndum. Þeim peningum er
betur varið i vandaða og upplýsandi heimildaþætti og gott
íslenskt efni. Slíkt RÚV væri þjóðargersemi.
Sigmundur Ernir
X>V______________________________
Deilan um keisarans vaxtaskegg
Augljóst er að atvinnulífið stendur ekki undir hinu háa
vaxtastigi sem hér ríkir. Þeir sem gerst fylgjast með stöðu
fyrirtœkja telja jafnvel að hrina gjaldþrota sé fram undan.
Ekki hefur fariö fram
hjá neinum hávær deila
um vaxtastigið í þjóðfé-
laginu. Ýmsir talsmenn
innan Samtaka at-
vinnulífsins og jafnvel
viðskiptabankanna
hafa deilt mjög á Seöla-
bankann fyrir að lækka
ekki vexti. Seölabank-
inn hefur hins vegar
fengið skýrt afmarkað
hlutverk að halda verð-
bólgu í skefjum. Seðla-
bankinn bendir á
þenslu á vinnumarkaði, enn er verið
að flytja inn vinnuafl og atvinnuleysi
mælist 1,1% í ágústmánuði og verð-
bólgan mældist 8,4% í síðustu viku.
Áframhaldandi verðbólga í þessum
dúr gæti teflt kjarasamningum í
hættu með þeim afleiðingum sem
það hefur. Allt er þetta rétt en hins
vegar er augljóst að atvinnulifið
stendur ekki undir hinu háa vaxta-
stigi sem hér ríkir. Þeir sem gerst
fylgjast með stöðu fyrirtækja telja
jafnvel aö hrina greiðsluþrota sé
fram undan. Nýlega fjallaöi The
Economist um það að verðbólga væri
minna áhyggjuefni í efnahagslífinu
en hætta á verulegum sam-
drætti. Ekki eru allir hagfræð-
ingar sammála þama fremur en
endranær. En hver eru áhrif
Seðlabankans á heildarvaxta-
stigið í raun?
Áhrif Seölabankans
á vaxtastig?
Sumir telja að nú sé komin
upp sú æskilega staða fyrir
stjórnvöld og viðskiptabanka að
geta kennt Seðlabankanum um
vaxtastigið. Allir geta gagnrýnt
og krafist breytinga en vandinn
hafi verið einangraöur við afstöðu
Seðlabankans sem sé sjálfstæður að-
ili sem þessu ráði og skynji ekki
stöðuna í þjóðfélaginu. Allir aðrir
eru hlynntir atvinnulifmu og skuld-
settum einstaklingum en þeir bara
ráða engu. En hver eru áhrif Seðla-
bankans á vaxtastigið? Útlán við-
skiptabankanna eru fé úr ýmsum átt-
um. Ég giska á aö útlán bankanna
séu um 800 milljarðar. Ég giska á að
skuldir bankanna í Seðlabankanum
séu um 60 milljarðar. Hvað segir
þetta? Lækkun á vöxtum Seðlabank-
ans um 200 punkta þýðir innan við
20 punkta áhrif á útlán bankanna.
Seðlabankinn hefur ekki áhrif á hús-
næðislán landsmanna, mörg stór fyr-
irtæki taka lán erlendis. Miklu frem-
ur mætti giska á að vextir Seðla-
bankans hafi áhrif á svigrúm við-
skiptabankanna til útlána en þeir
hafa þó möguleika á erlendum lán-
um. Almenn hagfræði ætti að segja
manni að veruleg vaxtalækkun, þ.e.
á innlánum bankanna, ætti að veikja
gengið og stuðla að verðbólguöldu.
Þessar vangaveltur sýna að deilan
við Seðlabankann um vaxtastigið er
að verulegu leyti yfirvarp. Veruleg
lækkun Seðlabankans á vöxtum
mundi ekki skila sér nema að litlu
leyti til lántakenda.
Gengi íslensku krónunnar
Ekki er langt síðan Seðlabankinn
réðst í verulegar aðgerðir til þess að
verja gengi islensku krónunnar,
keypti krónur fyrir líklega 20-30
milljarða. Að mínu viti rembdist
Seðlabankinn alltof lengi við að
halda genginu fóstu og átti þannig
sinn þátt í verðbólguöldunni sem
reis þegar gengið á endanum féll
verulega á stuttum tíma. Ef við segj-
um að gengið hafi fallið um 12% er
ljóst að Seðlabankinn hefur tapað 2-3
milljörðum króna á því að reyna að
verja gengið í einhverjar vikur, á því
einu að seinka gengisfallinu um ein-
hverjar vikur. Gengisvörn Seðla-
bankans var fyrirfram dæmd til þess
að mistakast, viðskiptahallinn var
svo gríðarlegur og aðrar aðstæður
eftir því. Undarlegt er að fréttamenn
skuli ekki Qalla nánar um þessi at-
riði gengis og vaxtaumræðunnar.
Beini þvi til ritstjóra DV.
Guðmundur G. Þórarinsson
GuÖmundur G,
Þórarínsson
verkfræöingur
Að hengja eða skjóta
Vélbáturinn Sveinn Sveinsson BA
325 fékk aflamark meö sérstakri út-
hlutun fyrir fiskveiðiárið 1. septem-
ber 2001 til 31. ágúst 2002 sem hér
segir:
Langa: 14 kg
Keila: 3 kg
Skötuselur: 126 kg
Öllum sem stunda sjó er ljóst að
þetta er ekki mikið og varla til þess
fallið að hafa af því atvinnu, en
áhöfnin hefur stundað sjó frá blautu
bamsbeini og vill gjarnan halda þvi
áfram. Á hitt er þó að líta að hér er
um að ræða úthlutun á veiðiheimild-
um, og þær eru verðmæti í sjálfu sér
- ef þau eru sótt í sjóinn. Ýmsir eru
reyndar þeirrar skoðunar að hér sé
um að ræöa ávísun, eða öllu heldur
hlutabréf í auðlindinni, sem best sé
að hagnýta sér með því að selja þau.
Aðrir telja sér misboðiö með slíku og
líta á þetta sem leyfi til
þess að sækja í hafið hin-
ar úthlutuðu fisktegundir.
Ein keiia og fjórar
löngur valdar
úr sjónum
Það er einmitt það sem
skipverjar á Sveini
Sveinssyni, BA 325, hafa
hugsað sér að gera. Því
hafa þeir róið til fiskjar að
undanförnu með það í
huga að veiða sirka eina
meðalstóra keilu, þrjár til
fjórar löngur - það fer svo-
lítið eftir stærðinni, og fá-
eina skötuseli, en þar er
eftir nokkru að slægjast
því skötuselurinn er dýr.
Nú er það svo að enn
hefur ekki verið fundið
upp nægilega glöggt veið-
arfæri til þess að sortera
nákvæmlega niðri á botn-
inum sérhverja tegund og
taka einungis upp i bátinn
æskilega fiska. Dæmin
hafa að vísu sannað að
þar hafa menn komist
ótrúlega langt á undan-
fómum árum og þeir fær-
ustu geta fiskað réttar teg-
undir bæði hvað snertir
stærð, þyngd og alla eigin-
leika svo varla skeikar
grammi. Og landa svo þeim
og engu öðru. Geta má um
fleiri framfarir, svo sem þær
að fiskur drepst ekki lengur í
netum . og dauðblóðgaður
netafiskur kemur því ekki að
landi. Þetta er lofsvert og ber
vafalítið að þakka fiskveiði-
kerfinu likt og fyrmefnda
stærðarflokkun dugmikilla
sjómanna.
Áhöfn Sveins Sveinssonar, BA 325,
hefur ekki komist upp á lagið með
þetta og því gengur í mesta basli hjá
henni að ná skötuselnum sínum. í
hvert sinn sem hún dýfir dragnótinni
í hafið í fyrrgreindum tilgangi þá
troðast í hana óboðnir fiskar og fást
ekki út aftur. Hvað eftir annað hefur
áhöfnin búist við keilu, löngu eða
skötusel úr sjónum en árangurinn eft-
ir íjóra róðra er skv. upplýsingum
Fiskistofu 21. september einungis 2
kg af skötusel en þar að auki einar
sex tegundir aðrar í meðafla, meðal
annars tveir steinbítar. Einhver hefði
nú haldið áfram að leita að skötuseln-
um sínum og hent þeim sex tonnum
af meðafla sem slæðst hefur inn fyrir
boröstokkinn en það er harðbannað
samkvæmt lögum nr. 57/1996 um um-
gengni um nytjastofna sjávar. Þar
segir m.a.: „Skylt er að hirða og koma
með að landi allan afla...“ o.s.frv.
Reyndar má henda sýktum afla og
selbitnum, svo og lifandi undirmáls-
kvikindum, en öðru ekki.
Óleysanleg vandamál
Vandamál skipverjanna á Sveini
Sveinssyni er auðsætt.
Þeir hafa löngun til þess
að veiða sjálfir þann afla
sem löggjafinn hefur
heimilaö þeim, reyndar
óumbeðinn, með sérstakri
úthlutun og eru nú við þá
iðju sína samkvæmt
þessu veiðileyfi. Óhjá-
kvæmilega brjóta þeir lög
fyrir vikið. Þegar þetta er
fest á blað á Sveinn
Sveinsson enn óveidda
þessa einu keilu sína og
tvær löngur ásamt 124
kílóum af skötusel. Ef skipverjar
fleygja meðafla sínum í sjóinn þá
brjóta þeir lögin um nýtingu sjávar-
afla nr. 57/1996 og verða að auki út-
hrópaðir fyrir tiltækið. Ef þeir landa
aflanum þá verða þeir kærðir fyrir
að landa afla án þess að hafa fengið
úthlutun. Ströng viðurlög liggja við
hvora leiðina sem þeir kjósa að fara:
sektir, sviptingar og fangelsi. Ef þeir
róa ekki blasir við þeim atvinnu-
leysi og eignamissir.
Spyrja má: Er einhver möguleiki
fyrir áhöfn Sveins Sveinssonar og
aðra í svipaðri stöðu að veiða út-
hlutað aflamark sitt? Ef ekki, hver
var þá tilgangurinn með þessari út-
hlutun? Eiga þeir sem stundað hafa
sjó í áratugi engan rétt til nýtingar á
sjávarafla - öðrum en skötusel? Eng-
inn fæst til þess að svara þessum
spurningúm skynsamlega enda ekki
hægt um vik Líklega þurfa skip-
verjarnir bara að svara spurning-
unni um hvort þeir vilji heldur
verða hengdir eða skotnir. (Heimild-
ir: Heimasíða fiskistofu, Lagasafn,
frétt DV 21.09.01.)
Pétur Bjarnason
Geta má um fleiri framfarir, svo
sem þœr að fiskur drepst ekki leng-
ur í netum og dauðblóðgaður neta-
fiskur kemur því ekki að landi.
Risaveldi út af sporinu
„Eftir uppnámið
síðustu daga finnur
maður til dapurleika
yfir illsku heimsins.
Það er sorglegt að
hugsa til ofstækis-
manna sem virðast til
alls vísir og þekkja
engar siðferðishömlur.
Það er dapurlegt að hið opna samfélag
sé svo veikt að tuttugu menn geti
valdið slikum usla og það ekki kostað
nema svona andvirði tuttugu milljóna
króna. Það er erfitt að horfa á hversu
auðvelt er að setja eina risaveldi
heimsins út af sporinu og vekja þar
upp myrk og hættuleg öfl. Það er ugg-
vænlegt hvemig markaðimir hrynja
svo allt virðist stefna í heimskreppu."
Egill Helgason í pistli á Strik.is
Hverju eiga sumir von á?
„Hann var ákærður fyrir að hafa
stolið lambalæri úr verslun Tíu-ellefu.
Hann var ákærður fyrir að hafa stolið
öðru lambalæri úr verslun Ellefu-ell-
efu. Hann var ákærður fyrir að hafa
stolið tveimur glösum af kardi-
mommudropum en því miður var ekki
tekið fram úr hvaða verslun... Hann
var enn fremur ákærður fyrir að hafa
stolið svolitlu ginsengi úr einni búð-
inni enn, mig minnir fastlega að það
hafi verið Ellefu-ellefu. Og loks var
hann svo ákærður fyrir að hafa stolið
dráttarvél og ekið henni góðan spöl
ölvaður... Ég segi nú bara eins og er,
það mundi fara um mig hrollur ef ég
ætti til dæmis yfir höfði mér dóm fyr-
ir þjófnað og fjárdrátt sem næmi mörg
hundruð þúsund krónum eða jafnvel
milljónum - en dæmi eru einmitt um
að menn eigi slíkan dóm yfir höfði sér.
Á hverju mega þeir eiga von, miðað
við þessi ósköp?“
lllugi Jökulsson ! island ! bítiö.
Er spitling á Islandi?

gf.;
Spurt og svarað
Björk Vilhelmsdóttir,
formaður BHM:
Kemur mér
spánskt fyrir sjónir
„Þessi niðurstaða kemur mér
dálítiö spánskt fyrir sjónir því
strax þegar maður lætur hug-
ann reika koma dæmin upp í kollinn.
Þar nefni ég mál Árna Johnsens og Þjóðmenn-
ingarhúsið og það þegar æðstu ráðamenn þjóð-
arinnar reyna að hafa í puttana i öllum málum,
svo sem þar sem sérfróðir starfsmenn hafa unn-
ið með vísindalegum og heiðarlegum hætti.
Við slíkar aðstæður er hætta á spillingu, það
er þegar ráðamenn taka pólitíska afstöðu þvert
á faglega niðurstöðu sérfræðinga.
Að pólitískt vald sé misnotað með þessum
hætti tel ég vera spillingu."
Stefári Ásgrímsson
blaðamaður:
Almenningi að
mestu sama
„Vitanlega er spilling á íslandi
en kannski minni í sniðum því ís-
lendingar eru ekki nema rúmlega
kvartmilljón manns. Svo kann hún líka að stinga
minna í augu hér á landi vegna þess að almenningi er
að mestu sama um hvort pólitísk spilling viðgengst
eða ekki. Það einasta sem pirrar fólk er að geta ekki
sjálft notið góðs af henni: komist í ódýrt brennivín,
steik og utanlandsferö á Saga-Class. Hvað er sá leynd-
arhjúpur sem umlykur Qármál stjómmálaflokkanna
annað en spilling eða þegar þegar þingmenn ráöskast
með opinbert fé í nafni byggðastefnu? Hvað er það
annað en spilling þegar ráðherrar og ráðuneyti ráð-
stafa til gæðinga sinna eignum ríkisins, til dæmis
jarðeignum eins og nýlegt dæmi er um.“
Björgvin Guðmundsson,
formaður Heimdallar:
Lítil spilling
á ísland
„Ég trúi þvi að spilling í ís-
lensku stjórnkerfi sé ekki mikil.
Valddreifing, öflugir fjölmiðlar
og tiltölulega lítið ríkisvald hamla því að hægt sé
að misnota peninga eða aðstöðu á kostnað skatt-
greiðenda. Hins vegar þrífst spillingin ævinlega
þar sem ríkisvaldið er fyrirferðarmikið, þar sem
boðið er heim hættunni á að menn misnoti aðstöðu
sína þótt slíkt þurfi ekki, strangt tiltekið, að fela í
sér lögbrot. Og við þekkjum svo að menn fara bet-
ur með eigið fé en annarra. Til þess að lágmarka
spillingarhættuna verður að takmarka verulega
vald stjórnmála- og embættismanna og halda ríkis-
bákninu í skefjum. Baráttan fyrir því er sístæð og
hin pólitísku markmið Heimdallar nú sem fyrr.“
Jón Magnússon
lögmaður:
Prófkjörin
skapa óþrif
„Spilling á íslandi, sem blasir
við augunum á okkur, virðist
helst felast í því að menn mis-
nota aðstöðu sína. Aftur á móti á fámennið að
gera það að verkum að þjóðfélagið hér verði
gegnsærra en hin fjölmennari erlendis. Aftur á
móti eru fjölmiðlarnir hér slappari en víða ger-
ist erlendis. Á íslandi hafa þau óþrif einnig
dafnað, og magnast eftir að prófkjör voru tekin
upp, að enginn er skipaður í þær opinberu stöð-
ur sem einhverju máli skipta, nema sá hinn
sami sé rækilega merktur flokkspólitískt og það
i bak og fyrir. Þannig eru menn ekki metnir eft-
ir verðleikum heldur þeim merkimiða sem á
alls ekki að skipta máli.“
Uttektarnefnd á vegum Evrópuráösins telur spillingu á íslandi meö því minnsta sem gerist í Evrópu. Fjöldi stofnana hér vinni gegn spillingunni, þjóöfélagiö sé gegnsætt og viö þær aöstæöur þrifist spilling síöut
Skoðun
Leikföng dauðans
„Auðvitaö ætla allir vopnasalar
bara að selja góðu gæjunum í heim-
inum byssur og önnur morðtól. En
góðu gæjarnir i dag eru orðnir
vondu kallarnir á morgun. Og byss-
an sem þú seldir i gær verður notuð
til að skjóta þig í dag.“
í DV í vikunni birtist athylgisvert
viðtal við Emran Assar, landflótta
Afgana sem búsettur er hér á landi.
Meðal þess sem Assar segir í viðtal-
inu er eftirfarandi: „Ef leysa ætti
vanda afgönsku þjóðarinnar þá
þyrfti að hætta að selja vopn inn í
landið. Það er ekki ein einasta
vopnaverksmiðja í landinu en á með-
an þorri fólks á ekki fyrir brauði i
matinn ganga hermenn um með
splunkunýjar byssur. Iran, Rússland
og fleiri lönd styðja andspyrnuhreyf-
inguna og Pakistanar talibana. Ef
það væru engin vopn væri ekki hægt
að berjast."
Hér liggja ýmsir hundar grafnir
og hafa flestir af öllum líkindum ver-
ið skotnir. í umfjöllun um atburði og
þróun mála í heiminum frá ógnar-
deginum 11. september, hefur vopna-
sala lítið verið til umræðu og er þó
full ástæða til, eins og Emran Assan
kemur inn á í viðtalinu við DV.
Byssur og dóp
„Ef það væru engin vopn væri ekki
hægt að berjast." Segir Emran Assar.
Þetta er auðvitað ekki alveg rétt.
Þannig bendir fátt til þess að
fjöldamorðingjarnir sem
rændu flugvélunum Qórum,
hafi verið þungvopnaðir og
hafi aðeins notað verkfæri
sem finnast á flestum heim-
ilum, svo sem dúkahnífa og
önnur bitjárn, til þess að
breyta farþegaflugvélum
fullum af eldsneyti í skelfi-
leg eyðingarvopn.
Og það er líka rétt að
„byssur drepa ekki fólk,
fólk drepur fólk“, eins og
gullna regla Charltons
Hestons og annarra postula
Nacional Rifle Association hljómar,
en NRA er höfuðkirkja byssutrúar-
manna í Bandaríkjunum. En með
sömu rökum mætti auðvitað líka
segja: „eiturlyf drepa ekki fólk,
neysla fólks á eiturlyfjum drepur
fólk.“ Og þess vegna ættu auðvitað
NRA og bandarísk stjórnvöld að
berjast fyrir lögleiðingu á sölu eitur-
lyfja í nafni viðskiptafrelsis og frjáls-
hyggju, en banna notkun þeirra, á
sama hátt og byssusala er lögleg en
ólöglegt að nota þessar sömu byssur
til að skjóta fólk.
Sölumenn dauðans
Og talandi um eiturlyf. Dópsalar
hafa á undanfórnum áratugum verið
nefndir „sölumenn dauðans". En
auövitað hafa vopnasalar borið þetta
nafn með rentu miklu,
miklu lengur og margir
þeirra hagnast vel, ekki síð-
ur en eiturlyfjabarónar nú-
tímans og sumir reyndar
orðið virtir menn og dáðir.
Og eru enn í dag. Vopna-
framleiðsla og sala skapar
mikla atvinnu og griðarleg-
ar tekjur. Og það eru ekki
bara vondir eða fyrrum
vondir kallar í íran og Rúss-
landi sem framleiða og selja
vopn til talibana eða hverra
sem hafa vilja og geta borg-
að fyrir. Öflugustu lýðræð-
isþjóðirnar og framverðir siðmenn-
ingarinnar í heiminum á borð við
Bandaríkin og Svíþjóð eru á kafi í
vopnaframleiðslu og sölu. Auðvitað
ætla allir vopnasalar bara að selja
góðu gæjunum í heiminum byssur og
önnur morðtól. En góðu gæjamir í
dag eru orðnir vondu kallarnir á
morgun. Og byssan sem þú seldir í
gær verður notuð til að skjóta þig í
dag, það hefur sagan kennt okkur og
skýrasta dæmið þessa dagana er auð-
vitað Afganistan.
í nýhafinni „krossferð“ góðu gæj-
anna gegn vondu köllunum, hryðju-
verkamönnum og þrælahöldurum
heimsins, mættu menn alveg beina
sjónum sínum að sölumönnum dauð-
ans, jafnvel þótt það kosti innlit í
eigin barm.
Það er ekki ein einasta vopnaverksmiðja í landinu en á meðan þorri fólks á ekki fyr-
ir brauði í matinn ganga hermenn um með splunkunýjar byssur. íran, Rússland og
fleiri lönd styðja andspyrnuhreyfinguna og Pakistanar talibana.
<

V
r