Alþýðublaðið - 19.03.1969, Page 14

14 Alþýð'ublaðið 19. marz 1969
ÚTVARP
SJÓNVARP
Miðvikudagur 19. marz 1969.
18.00 Kiðlingarnir sjö.
Ævintýrakvikmynd.
Þýðandi: Eliert Sigurbjörnsson.
18.50 Hlé.
20.00 Fréttir
20.30 Apakcttir.
Skemmtiþáttur The Monkees.
Ást við fyrstu sýn.
Þýðandi: Júlíus Magnússon.
20.55 Virginíumaðúrinn.
Einvígið.
Gestahlutverk: Brian Keith.
Þýðandi: Kristmann Eiðsson.
22.05 Millidtríðsárin.
22. þáttur.
Veldi nazista og fasista í Evrópu
fer vaxandi. Japanar gera inn-
rás í Mansjúríu 1931 og taka þar
öll völd.
Þýðandi: Bergsteinn Jónsson.
Þulur: Baldur Jónsson.
22.30 Dagskráriok.
7.00 Morgunútvarp
Veðurfregnir Tónleikar 7.30
Fréttir Tónleikar 7.55 Bæn 8.00
Morgunleikfimi Tónleikar 8.30
Fréttir oS veðurfregnir Tónleik-
ar 8.55 Fréttaágrip og útdrátt-
ur úr forustugreinum dagblað
anna Tónleikar 9.30 Tilkynning-
ar Tónleikar 9.50 Þingfréttir
10.05 Fréttir 10.10 Veðurfregnir
10.25 íslenzkur sálmasöngur og
önnur kirkjutónlist, þ.á.m. syng
ur kvartett gömul passíusálma-
lög í raddsetningu Sigurðar
Þórðarsonar 11.00 Hljómplötu-
safnið (endurt. þáttur.)
12.00 Hádegisútvarp
Dagskráin Tónleikar Tilkynn-
ingar 12.25 Fréttir og veður*
fregnir Tilkynningar.
13.00 Við, sem, heima ditjum.
Erlingúr Gíslason les söguna
„Fyrsta ást“ eftir ívan Túrgen-
jeff (5).
15.00 Miðdegisútvarp.
Fréttir Tilkynningar Létt lög.
Joe Buslikin o.fi. leika iög eftir
Cole Porter. Herman Hermits
lcika og syngja, svo og Mamas
og Papas. Bert Kámfpert og
hljómsveit hans leika. Chet
Atkind leikur bítlalög.
16.15 Veðurfregnir.
Klassísk tónlist.
Brezkir biásarar leika Tvö diverti-
menti fyrir tvö óbó, tvö horn og
tvö fagott eftir Haydn.
16.40 Framburðarkennsla í csperanto
og þýzku.
17.00 Fréttir
Tónvcrk cftir Carl Nielsen
Telmányi-kvartettinn leikur
Kvintett i G-dúr fyrir strengi
Hljómsvcit danska útvarpsins
liljómsveitarþættá úr óperunni
„Maskerade" Thomas Jenden
stj.
17.40 Litli barnatínfinn.
Gyða Ragnarsdóttir stjórnar
þætti fyrir yngstu hiustendurna.
18.00 Tónleikar Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnír. Dagskráin,
19.00 Fréttir Tilkynningar.
19.30 Á vettvangi dómsmálanna.
Sigurður Lindal hæstaréttarrit-
ari flytrtr þáttinn.
19.55 Tónlist eftir Jón Nordal, tón-
skáld mánaðarins.
a. Brotaspil fyrir hljómsveit.
Sinfóníuhljómsveit ídiands leik-
ur. Jindrich Rohan stj.
b. Píanókonsert í einum þætti.
Hljómsveit RÍkisúCvarpsins og
höfundurinn leika. Bohdan
Wodiczko stj.
20.20 Kvöldvaka.
a. Lestur fornrita
Kristinn Kristmurndsson c)ind.
mag. lcs Gylfaginningu (3)
b. Hjaðningarímur eftir Bólu-
Hjálmar. Sveiiibjörn Bein-
teinsson kveður fimmtu
rímu.
c. Næturrabb á norðurleið.
Hallgrimur Jónasson, kennari
flytur frásöguþátt.
21.30 Föstuguðsþjónusta í útvarpssal
Séra Guðmundur Óskar Óiafsson
flytur hugvekju og bæn.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfrcgnir. Lestur Passiu-
dálma (37).
22.25 Binni í Gröf.
Ási í Bæ segir frá (5).
22.50 Á hvítum reitum og svörtum.
Guðmundur Arnlaugsson flytur
skákþátt.
23.25 Fréttir í stuttu máli.
Dagskrárlok.
SNATI
ÖKUMENN
Látið stilla 1 tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
Bílaskoðun &
stiliing
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
Nr. 13
og blikaði á lestina í tunglskininu. Snati hvessti aug-
un og sá þá að hestarnir voru allls efcki hestar —•
heldur 'hvítir kettiir. j||lj
„Hvað er nú þetta, þetta fólk hlýtur að vera á
leiðinni til Álfheima“, hugsaði hann mieð sér og ivar
nú helldbr en ekki forvitinn. ,,Já, það er sjálfsaigt
einhver tiginn höfðingi, sem ætlar að heimsækja
kónginn minn og drottninguna mína. En hvað hefur
nú komið fyrir? Hvers vegnia stöðvar hann lestina
iþarna í hrekkunni og a'llir klappa saman lófunum?
Ég verð að fara og sjá hvað um er að vera“.
Snati hljóp þangað sem igu'llnu vagnarnir stóðu.
Þá sá hann, hvað komið hafði fyrir. Eih hvíta
kisan hafði orðið hölt og nú var verið að spr'etta
af henni aktygjunum. Hirðmennirnir æptu „Kis-
kis’* og klöppuðu saman lófunum og voru að
ka'lla á annan kött til að koma í staðinn fyrir þann
halta. En enginn fcom.
„Hér er ekki hægt að fá neina ketti,“ sagði
Snati nú 'og hljóp til hilrðmannanna og hneigði
sig, svo þeir isæju, að hann kynni mannasiði.
„Bændurnir hérna eru húnir að eyða öllum mús-
BRÚÐUR TIL SÖLU —
kæmi. Hann var sterkur og þekkti eigin styrkleika, en á andlití
lians var hör|kusvipur, sem hún hafði aldrei séð fyrr, og litlu hrukk-
«rnar, sem voru umhverfis munninn, virtust dýpri en nokkm sinni
fyrr.
Þetta sá hún, meðan hún leit hann hatursaugum, og um l'eið og
hún sleppti handlegg Jjmmys og tók um handlegg hans. Það voru
engir svaramenn, hvorugt þeirra hafði óskað eftir þeim, eni það var
margt um mannlnn í krikjunnli. Ríkir vinii,r Dean-fjölskyldunnar
sátu við hliðina á verkamönnunum, sem höfðu þekkt Ronan-fjöl-
skylduna.
| — ÍEKkert er lengur öruggt í henni verslu, hvíslaði frú Ethering-
ton að Jane Smaley. — Ef Dean ofursti hefði lifað núna, þá ...
En Jimmy var etni fulltrúi Dean-fjöl|skyldunnar. Það var ekkert
hægt að lesa úr svip hans, og blóðhlaupin augun voru tómleg, en
Sheila bar höfuðið hátt. Hún svaraði vélrænt þeim spurningum, sem
tfyrlir hana voru lagðar, meðan þessi skrípaleikur hélt áfram. Hugh
Rohan svaraði karlmanniegum rómi, en undirómur af hlátri viirtist
liggja bak við hvert hans orð.
Hann hafði framkvæmt það, sem hann ihaifði sagzt ætla að gera.
ÍHann hafði látCð alla í Haindene reka upp stór augu. Hann hafði
sigrað Dean-fjölskylduna. Þegar vígslunni, var lokið, hljóp brúður-
lin við hliðina á brúðgumanum gegnum regn hrísgrjóna og konfettí
út að bílnum, sem befð þeirra. Þegar Shaila kom inn í bílinn, sett-
isl hún út í 'horm og lét augun aftur. Hún visai. svo vel af návist hans
og af sterklegum handleggjum hans Hún sá sigurhrósið í augum
hans og kuldalega drættina tíið munniinn. Hún opnaði ekki augun
fyrr en þau voru komin djúgan spöl frá kirkjunni, en hún leit ekki
á hann, heldur í gegnum glerið, sem aðskildi þílstjórann frá þeim.
Á eftir var það móttakan. Þá myndi hún neyðast tjil að standa við
hliðina á honum í garðinum í Deancourt. Hún yrði að brosa, vera
vingjarnleg, látal sem allt væri etns og það ættli að vera, eins og það
átti að vera heima hjá forfeðrum hennar. Eins og hún hefði af fús-
upti vilja gefizt þeim manni, sem hafði baúizt v’ið að íkomast úr
rennusteinunum og sem áleit, að nú gæti hann leyft sér aílt.
Hvers vegna sagði hann ekki orð? Hvers vegna gerði hann ekki
neitt? Allt hefði verið betra en þössi 'feuldalega, ómennska þögn.
Nú átti hann hania, og hann gat igert hvað, sem honum þóknaðist,
og sagt hvað, sem hann vildi. Hann gat borgað hennii fyitr það, sem
hún hafðá ætlað að gera honum. Hún leit út undan sér til hans og
leit í rólegi augu hans. Hún Has hvorfeí ásEikanir, réiði né sigurhrós í
augum hans. Hún sá þar aðetns ástúð, hlíðu og meðaumkun.
«— Ég iðrast þessa ekki 'heldur, sagði hann róleiga. — Þú munt
ekki iðrast þess heldujr — eftiir smátíma.
—* Ég iðrast einskis. Tilfinningar mínar eru aðrar og sterkari.
Þetta brúðkaup skiptir engu frekar en sú st'aðreynd, að ég sit hérna
hjá þér, og að alii.r halda, að ég sé konan þín. Þetta eru svik ein,
lygji og blekking og Skiptir engu máli.
—i Alls engu máll, sagði hann léttur í máli. — Þetta hafa aldrei
verið neitt nema lygi og' ,sv«ik — því að þú varst lyigarft og svikarit
Hana sveið í kfininarnar.
I
— Ég notaði aðeins þau vopn, sem ég hélt, að þú gætir skilið.
Annað var það ekki.
—I Ég skil iþettá líka afburða vel. Ég hef aldrei barizt óheiðarlega
sjálfur, en ég hef hitt fólk, sem gerðj það. Þess vegna varð ég að
refsa þér á minn hátt.
54
55