Alþýðublaðið - 22.03.1969, Blaðsíða 10

10 Aiþýðublaðið 22. marz 1969
ÚTVARP
SJONVARP
Laugardagur 22. marz 1969.
16.30 Endurtekið efni
Konan með hundinn.
Rússnedk kvikmynd gcrð í til-
efni af 100 ára afmæli rithöf-
undarins A. Tsjekov, en myndin
er gerð eftir cinni af smásögum
hans. Lcikstjóri: J. Heifits.
Persónur og ieikendur: Anna
Sergejevne: I. Savina, Gurov:
A. Batalov. Þýðandi: Beynir
Bjarnason. Áður sýnd 12. októ-
ber 1968.
17.55 íþróttir.
Hlé.
20.00 Fréttir
20.25 Samóa.
Ferð til eyjarinnar Samóa f
Kyrrahafi. Þýðandi: Bríet
Héðinsdóttir.
20.45 Lucy Ball.
Á villigötum.
Þýðandi: Kristmann Eiðsson.
21.10 Vindæl óperuílög.
Sinfóníuhljómsveit sænska út-
varpsins leikur.
Stjórnandi: Silvio Varviso. Ein-
Einsöngvarar: Jeanette Pilou og
Ragnar Ulfung. Jón Sigurbjörns
son kynnir. (Nordvision, sænska
sjónvarpið.)
21.45 Mandy.
Brczk kvikmynd gerð árið
1953. Leikstjóri: Alexandra
Mackendrick. Aðalhlutverk:
Phyllis Calvert, Jack Hawkins
og Mandy Miller. Þýðandi:
Brít Héðinddóttir.
23.15 Dagskrárlok.
Laugardagur 22. marz.
7.00 Morgunútvarp.
Veðurfregnir Tónleikar 7.30
Fréttir Tónleikar 7.55 Bæn 8.00
Morgunieikfimi Tónleikar 8.30
Fréttir og veðurfregnir Tón-
leikar 8.55 Fréttaágrip og út-
dráttUr úr forustugreinum dag
blaðanna Tónleikar 9.15 Morg-
unstund barnanna: Ingibjörg
Jónsdóttir byrjar að segja sögu
dína af Jóu Gunnu (1) 9.30 Til-
kynningar Tónieikar 10.05 Frétt-
ir 10.10 Veðurfregnir 10.25
Þetta vil ég heyra: Sigr. Guð-
mundsdóttir húsfrcyja velur sér
hljómplötur. 11.40 íslenzkt mál
(endurt. þáttur J.A.J.)
12.00 Hádegisútvarp
Dagskráin Tónleikar 12.15 Tii-
kynningar 12.25 Fréttir og veð-
i(rfregnir Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga.
Kristín Sveinbjörnsdóttir kynnir
14.30 Pósthólf 120.
Guðmundur Jónsson les bréf
frá hlustendum og svarar þeim.
15.00 Fréttir Tónleikar.
15.30 Á líðandi dtund.
Helgi Sæmundsson ræðir við
hlustendur
15.50 Harmonikuspil,
16.15 Veðurfregnir.
Á nótum æskunnar.
Dóra Ingvadóttir og Pétur Stein-
grímsson kynna nýjustu dægur-
lögin.
17.00 Fréttir
Tómstundaþáttur barna og ung-
linga í umsjá Jóns Pálssonar.
17.30 Þættir úr sögu fornaldar.
Heimir Þorleifsson í^cnntadkóla-
kennari talar um Persastríóin.
17.50 Söngvar í léttum tón.
Nancy Kwan, James Shigeta,
Juanita Hall o.fl. syngja lög úr
söngieiknum „Blómtrumbusöng"
eftir Rodgers. Comedian Harmon
ists syngja nokkur lög.
18.20 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir Dagskráin,
1900 Fréttir Tilkynningar
19.30 Daglegt líf.
Árni Gunnarsson fréttamaður
sér um þáttinn.
20.00 Kórdöngur: Finnski háskólakór-
inn syngur finnsk lög. Söngstjóri
Erik Bergman.
20.20 Leikrit: „Frá föstudegi til sunnu
dags“ eftir Lars-Levi Laestadius
Þýðandi: Áslaug Árnadóttir. Leik
stjóri Ævar R. Kvaran. Leikend-
ur: Jón Sigurbjörnsson, Herdís
Þorvaldsdóttir, Þórunn MagnúO-
dóttir, Guðnfundur Magnússon,
Valur Gíslason, Kári Þórðarson.
21.20 Sumar á Norðuriöndum.
Létt lög frá Danmörku, Noregi og
Svíþjóð, flutt af þarlendu lista-
fólki.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfrcgnir. Lestur Passixi-
sálma (40).
22.25 Danslög.
23.55 Fréttir í stuttu máli.
Dagskráriok.
TIL SÖLU
Hárkolla og toppur.
Kápa og kjóll.
Upplýsingar í síma 15291-
EIRRÖR
Kranar,
fittings,
einangrun o.fl. til
hita- og vatnslagna
byggingavöruverzlun
Burstafell
Réttarholtsvesri 9
Sími 38840.
Nr. 15
Hausinn á honum hafði s'kipt um lit á leiðinni
í Álfheima!
„Sko, lítið !bara á!“ hrópaði Ingilbjörg. „Þetta er
hann Snati okkar! Hann var kolbiba-svartur þegar
hann fór frá okkur, en nú er hann orðinn snjóhvítur
eins og hann var áður. Elsku Snati minn, ég hefi
•salknað þín svo mikið!“
„Þessil litli hundur bauðst til <að koma í staðinn
fyrir einn köttinn minn, sem varð haltur á leiðinni.
Síðan 'hefur hann dregið vagninn“, isagði kóngs-
sonurinn nú vilð álfakónginn.
„Ég Skal fara strax aftur til hellis míns, g'öfugi
konungur11, sagði Snati, sem var hálf smeýkur um
að kóngur mundi sneypa hann fyrir að /vera kominn
aftur.
„Fara 'strax aftur!“ hrópuðu könungsh jónih.
„Nei, það mátt þú isannarlega ekki, Snati minn.
Það er auðséð, að þú hefir verið góður hundur, éeig-
BRÚÐUR TIL SÖLU —
feitaði að gulli og olíu. Hu^aðu þér, að guilli! Og svo fór ég á mis
við allt þetta!
— Nú áttu það allt.
— Ég á ekkert, sagði hann lágt —t Ekkert. Þú mátt ekki halda,
að ég eigi þig. Það var rangt af mér að gera þér þetta, en ég sver
þér það, að ég skal bæta fyrir það. Ég var heimskingi- Ég mátti svo
sem v|iita, að ég skipti þig engn máli, en ég hélt, að það myndi lag-
ast. En nú. já, — nú veit ég að svo fer aldrei.
Sheila horfðli á hann þögul um stund.
— Ætlarðu fcannski að sleppa mér líka?
Hann leit við og horfði á hana. —: Já ég ætla að sleppa þér,
Sheila. Það stendur skrifað í stjörnunum1. Þú þarft engar áhyggjur að
hafa, eftir stutta stund verðurðu frjáls og getur leitað hamingjunnar.
Þú finnur haina sennsilega, þótt smábið hafi orðið á. Ég hef hagað
mér barnalega, en þú ætlaðir líka að koma barnalega fram við mig.
— Já, hvíslaði hún svo lágt, að naumalst heyrðist. — Nú veit ég
það og skii, að þú neyddir mig til þess. Það er aitthvað Við þig, sem
fær msg til að rísa upp á afturfæturna, en það á rætur sínar að
rekja til þess, sem gerðist, þegar við vorum börn. Ég fann það aftur
morguninn, sem ég sá þig í lestinni og þannljg hefur það veitð síðan.
— Líka núna?
Hún hikaði andartak, eins og hún væri að leita að svarinu, en
svaraði svo: — Nei, þótt það sé undarlegt, verð ég að játa að svo er
ekki núna.
— Það gleður mjg, Sheila. Hann snerti Ihönd hennar og nú dró
hún hana ekki að sér. Henni fannst blóðið streyma örar um æðar
sér en hún taldri. sjálfri sér trú um, að þetta væri vitleysa ein og
heimska og afleiðingarnai' af því, að þau sætu hér tvö ein í þessu
yndislega veðri:. Hún sat hjá manriinum, sem hún hataði, cg ekkért
hafði breytzt, hvorki maðurinn, né hatrið sem hún bar ti,l hans.
— Það gleður mig, endurtók hann- — Ekki vegna þess, að það
skí(pti máli heldur vegna þess, að það gerir það að vissu' marki. Ég
ber sömu tilfinniinigar í brjó|sti til þín, þótt ég elskaði þig samtím-
is. Ég held, að ég hafi þráð að kúga þig, að sigrast á stolti þínu1, en
ég þrái það ekki lengur.
— Eh svona getur þetta ekki. gengið, sagði hún Við sjálfa sig. —•
Ég get það ekki. Þegar hann kom við mig með hendinni, fór titringur
um mig alla, og hefði hann faðmað mig að sér, hefði honum verfð
áigurinn vís. Hann vri.ssi það bara ekki, og þó vissi hann það kanniski
en vildi ekkli notfæra sér það. Hann sagði, að ekkert skipti máli
lengur, og honum var ajlvaraj Hann italar ekfcí bara til að hlusta á
sjálfan sig tala, eða til að vita, hvaða áhni.f tal hans hefur. Hann
ætlar að sleppa mér. Þá ikvænist hann sjálfsagt Pat Lake.
Hún sá augnaráð Pats á brúðkaupsdaginn fyrir sér- Ásakandi og
ógnandi, en þó jafnframt biðjandi. — Það hlaut að ver,a voðalegt
að elska mann svona heitt, hugsaði hún, — mann, sem kvæmfst) ann-
arr.i konu. Og það konu, sem ekhri, vill eiga 'hann. Ég held, að hún
hefði getað drepið mig. Hún visdi ailitl' frá byrjuin, hvað óg ætlaðlst
fyrir. Ef ég aðeins hefði aldrei séð hann og aldrei kyinnzt honum
— ó, ég: veit ekki lengur, hvað ég vij! Þetta er allt gjörbreytt. Ég
get ekki hatað lengur. Ég hataði annan Hugh Ronan — montlnn,
sjálfumglaðan mann_ Nú er hann gjörbreyttur, eða kannski ég hafi
aldrei þekkt hann rétt, eða reynt að kynnast honum-
Þau voru aldrei jafn nálægt, hvort öðru og þetta. kvöld. Hann dró
sig inn í skel sína, eins og hann iðraði þess, að hann heföi. talað af
sér. Hann reyndi ekki leingur að forðast hana, en samt var samli
vegguitnn milBi þeirra og fyrr, og hana iðraði þess ainnig að hafa
reynt að yfirstíga hann.
66
67 -