Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2002, Blaðsíða 6

Það eru fáar heimasíður sem fá reglulega meira en 25 þúsund gesti á viku hér á landi en
það fer nærri að segja að það séu um 6-8 síður sem ná því. Ein þeirra er tilveran.is sem er
afar sérstakt fyrir þær sakir að hún auglýsir sjálfa sig ekki neitt og er eins einföld í rekstri
og notkun og mögulegt er hægt að vera. Einar Solheim er upphafsmaður síðunnar.
Vinsælasti
ruslahaugur landsins
Notendahópur Tilverunnar er
breiður. Hana skoða netverjar at
öllum aldri þó svo að þeir á þrítugs-
aldrinum séu í meirihluta. Fynr þa
sem ekki vita virkar síðan þannig
að hún er samansafn hlekkja á aðr-
ar síður, brandara-, mynda-, leikja-
og allt það sem sniðugt þykir og tyr-
irfinnst í vefsamfélaginu. Hún er
afar einföld í notkun, hlekkimir
koma inn á síðuna í þeirri röð sem
þeir em settir þar inn og svo eru
þeir flokkaðir eftir því sem við á svo
notendur geti sigtað út það sem þeir
em að fiska eftir. Flokkamir eru alls
tólf (News, ath, flash, haha,
hmmm, img, leikir, mov, nörd,
sick, xxx, íslenskt) og er þvi leik'
andi létt að finna eitthvað við hætu
Einar segir að alls séu það 20
manns sem em með svokallaðan
ritstjómaraðgang að síðunni, það er
að segja þeir sem setja inn hlekkina
á síðuna. Svo koma einnig mjög
mikið af ábendingum frá hinum al-
menna notanda og skipta þær
mörgum tugum á dag. Þanrug að
brunnurinn virðist vera endalaust
Síðan er rúmlega eins og hálfs árs
gömul og vekur það athygli hversu
vinsæl hún er miðað við ungan ald-
ur hennar. „Ég var að vinna hja
Eimskip á þessum tíma og fekk rnn
á tölvupóstinn minn mjög mikið at
ruslpósti," segir Einar um tilkomu
síðunnar. „Þetta vom til dæmis
myndir, brandarar, linkar mn a
einhverjar síður og þar fram ettir
götunum og ég fór að hugsa um
hvað það væri þægilegt að bua tú
heimasíðu þar sem allt svona etm
^^SSSSSSSabyíaðs^gæluverketm nja —„
Emar en sv0 vatt það allsvakalega upp a s.g-
væri samankomið á einum stað, í
staðinn fyrir að láta þetta ganga
manna á milli í tölvupósti. Ug
þannig byrjaði þetta við vorum
nokkrir sem settum efm tnn a sio
una og við fengum einhverja tugi
heimsókna á dag og síðan þá hetur
þetta undið svona allsvakalega upp
Þrátt fyrir mikla umferð hefur síð-
an í sjálfu sér lítið breyst. Hún
byggist enn á einfaldleikanum og
sama forritið og síðan keyrði upp-
haflega á er enn notað. Hingað ttl
hafa litlar sem engar tekjur stafað
af síðunni en samkvæmt Einari er
það allt að færast í aukana.
„Við höfum verið að selja faldar
auglýsingar inn á síðuna. Við erum
með eitt auglýsingapláss á síðunnt
sem við nennum ekki einu sinm aö
reyna að selja því við viljum frekar
keyra á hinu. Ef einhver hins yeg-
ar hefúr áhuga á auglýsingaplass-
inu er honum velkomið að kynna
sér það. En það sem við höfumyer-
ið að selja eru venjulegir hlekkir a
síðunni. Segjum sem svo að fynr-
tæki í bænum sé með eitthvað i
gangi á heimasíðu sinni og vilji
vekja athygli á því þá seljum vtð
viðkomandi nokkra hlekki sem
vísa inn á síðuna en líta þó út ems
og allir aðrir hlekkir sem við erum
með. Þetta er þó háð því að það se
eitthvað á síðunni sem er Tilveru-
notendum í hag, til dæmis leikur,
einhvers konar tilboð og þar fram
eftir götunum," segir Einar.
Tilveran.is er sífellt að stækka
enda bætast fleiri og fleiri í þann
hóp netverja sem gera það að dag-
legu verki að kíkja á síðuna.
co
IP
IP
Nr. 3
STAÐUR:
Langholts-
kirkja
þjóðkirkjunnar
TÍMI:
Sunnudagur 7.
apríl kl. 11
★ ★"Í
ElRIK S0RDAL SKRIFAR
„Spilaðu á mig, spilaðu," hvíslar
það. Gljáfægðar pípurnar teygja sig
til himins, eins og handleggir Péturs
Guðmundssonar í teignum. Brúnt
tréverkið, tálgað og útlifað, minnir á
andlit útbrenndrar fyrirsætu sem
barðist við búlemíu og tæmdi úr
nokkrum pilluglösum áður en hún
opnaði eigin sólbaðsstofu. Svörtu
nóturnar og hvítu nóturnar liggja
saman á táknrænan hátt. Hver út-
lína hefur sína merkingu. Augastein-
arnir vita ekki hvort þeir eiga að
þenjast út eða krumpast saman. Að
horfa á orgelið í Langholtskirkju er
eins og að skera sig á blaðinu sem
inniheldur tilkynningu um happ,-
drættisvinning. Sársaukafull gleði. A
þessa tilkomumiklu sýn fellur aðeins
einn skuggi og það er altarið, senu-
þjófurinn, flókinn á annars sléttum
snærisspotta. Því má blessunarlega
trilla á brott eins og hagkaupskerru.
Grátumar eru lengra frá veggnum en
tíðkast og sú upphækkun sem ber
orgelið er ekki fjarskylt leikhússviði.
Fermingarbömin bíða baksviðs.
Fermingarmessur em öðruvísi.
Spenna og óþolinmæði hreiðrar um
sig. Aðstandendur vilja rumpa af
formsatriðunum og komast í kransa-
köku. Bömin vilja vita hversu þykk
umslögin verða og hversu margar
„Perlur í skáldskap Laxness" rekur á
fjörur þeirra. Enn eru þau granda-
laus um það hversu oft á næstu
klukkustundum þau verða innt eftir
líðan sinni yfir því að vera komin í
fullorðinna manna tölu, af ffænkum
sem hafa verið dregnar upp úr
gagnagrunni íslenskrar erfðagrein-
ingar og sparaðar í formalíni sérstak-
lega fyrir þetta tækifæri. Fullorðin
er ekki fyrsta lýsingarorðið sem not-
Hið alsjáandi orgel
að yrði um fermingarbömin þar sem
þau labba inn. Þau eru ýmist með
handleggi, fætur, nef, raddbönd, eða
aðra líkamshluta, sem eru búnir að
rjúfa hinn þegjandi sáttmála um
samstilltan vaxtarhraða.
Söfnuðurinn stendur á lappir fyrir
hersingunni og loksins skjótast
fyrstu tónarnir úr orgelpípunum.
Kórinn tekur undir með „Hósíanna
lof og dýrð.“ 1-0 fyrir orgelinu. En
Jón H. Þórarinsson prestur gefur
ómþýðum börkum kórsins ekkert
eftir í miskunnarbæninni. Þegar
fjölskyldufaðirinn á bekknum fyrir
framan syngur Dýrðarsöng lýtalaust,
og það blaðlaust, gefst aðkomumaður'
inn upp. Það virðist sem allir um-
bjóðendur Langholtskirkju séu mús-
íkalskir með vítt raddsvið. Þá er bara
best „að taka landsliðsmanninn á
þetta“ og mæma.
Presturinn er mjög alþýðlegur og
útskýrir hvernig allt muni ganga
fyrir sig. Hann lofar að stilla mín-
útufjöldanum í hóf. Guðspjallið á vel
við og fjallar um Tómas sem missti
trúna við krossfestingu Jesú. Jesú
sneri aftur yfir móðuna miklu og
kleip hann í síðuna. Skilaboðin til
fermingarbamanna og okkar hinna
sem vorum ekki samtíða meistaran-
um, eru hans eigin orð, um að besta
trúin sé trú án efa. Presturinn er
hluti af tvíeyki. A sama hátt og
Lukkuláki hefur Léttfeta og Davíð
hefur Halldór, á sama hátt hefur
séra Jón séra Petrínu.
Hin unglega Petrfna stimplar sig
inn og afsannar svo um munar
muldrið af öftustu bekkjunum um að
hún sé bara komin til að útbýta
oblátum eins og kynningardama f
stórmarkaði. Hún flytur í senn al-
vörugefna og hnyttna ræðu og bein-
ir máli sínu til fermingarbamanna.
Puttamir á digital-pöbbunum frjósa
á rec-tökkunum og geispi á ferming-
ardreng verður andköf á miðri leið.
Stefið er gamalt og þekkt, en samt
svo nýtt á óútskýranlegan máta.
„Lífið er ferðalag,“ segir Petrfna. Fólk
verður að velja sér leið og leiðsögu-
mann. Petrína er gangandi dæmi
þess að enginn þurfi að missa kúlið
yfir biblfunni. Að prestar geta flipp-
að eins og ungdómurinn. Það er svo-
lítið rapp í henni. „Margt í kirkjunni
getur virst úrelt og jafnvel hallæris'
legt,“ segir hún, en gamla leiðin hef-
ur sannað sig. Besti kosturinn er
ferðaskrifstofan sem hefur blívað fyr-
ir forfeður okkar. Samvinnuferðir-
Jesús, hugsa ég - þar sem börnin em
nú að borga staðfestingargjaldið.
Ef venja væri fyrir klappi í þjóð-
kirkjunni þá hefði það líklega yfir-
gnæft orgelspilið á þessum tíma-
punkti. Þess í stað kemur trúarjátn-
ingin. Mér hefði þótt skemmtilegt að
splæsa orgelinu einhvers staðar inn í
játninguna, en sjálfsagt er það ekki
við hæfi. Ef til vill mætti segja að það
sé innifalið, því engu er líkara að
heilagur andi blási f pípumar í dag.
Loks kemur fermingin sjálf sem
prestamir stýra mynduglega í sam-
einingu og taka í kjölfarið vanda-
menn til altaris serverandi einfald-
an bmnch sem samanstendur af lík-
ama Krists og blóði.
Að lokinni blessun, sálmi og vel
völdu orgelsóli að sjálfsögðu, munda
foreldrar linsumar eins og flokkur
paparazzi'ljósmyndara á kvik-
myndahátfðinni f Cannes. Hin ný-
fermdu böm, nýkomin í fullorðinna
manna tölu, stilla sér upp fyrir
myndatöku sem þau munu velflest
naga sig í handarbökin yfir um
ókomin ár, eða í það minnsta lengur
en gildistíminn á ábyrgðarskírteini
fermingargræjanna. Það er undarleg
tilfinning að ganga út úr fermingar-
messu án þess að eiga von á
brauðtertum og tilheyrandi. Það
verður enginn saddur af rauðvíns-
maríneraðri oblátu einni saman.
f ó k u s 12. apríl 2002