Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2002, Blaðsíða 14

* Hver er Arnar Steinn Þorsteinsson? Sumir þekkja hann kannski fyrir þær sakir að hann hefur lengi ver-
ið viðloðandi brettaheiminn og hefur eytt ófáum sumrum í að starfa með unglingum í þeim ýmsu
skeitpörkum sem hefur skotið upp í bænum. Annars var Arnar eins og hver annar ungur maður í höf-
uðborginni - þangað til hann ákvað losa um ræturnar og flytja til Kína. Þar er hann að slá í gegn.
Lek Fróða Baggins í
kfnverskri batterísauglýsingu
Það er sprenging í him-
inhvolfinu. Fróði Baggins
(úr Hringadróttinssögu)
teygir sig í átt að hringn-
um góða sem fellur úr
miðri sprengingunni. En
bíddu Fróði, það er meira.
Ur himinhvolfinu fellur
rafhlaða sem Fróði grípur
og hann furðar mjög. Raf-
hlaðan nánast flýtur í
höndum hans. Fróði fer í
vasann sinn og teygir sig í
hringinn og setur hann á
rafhlöðuna og það er eins
og við manninn mælt, úr
verður ofsalegasta spreng-
ing enda nú komnir sam-
an tveir orkumestu hlutir
heimsins. Úr sprenging-
unni fljúga kínversk tákn
sem dásama eiginleika raf-
hlöðunnar.
Þótt fáir hérlendis hafi
séð margar kfnverskar aug-
lýsingar er auðvelt að
ímynda sér að ofangreind
lýsing eigi vel við um eina
slíka. Þessi verður sýnd
þarlendis á næstu mánuðum fyrir augum margra
milljóna Kínverja og kemst þannig Amar Steinn
(sem leikur Fróða í auglýsingunni) í hóp íslenskra
listamanna (t.d. Strax) sem hafa meikað það í þessu
fjölmennasta landi heims.
En ólíkt öðrum fór Amar Steinn ekki til Kína í
þeim tilgangi að meika það. Hans tilgangur var, og
er enn, að læra kínversku og kynnast kínverskum
bókmenntum. Hann hélt utan í ágúst síðastliðnum
og ætti því að vera búinn að koma sér ansi vel fýr-
ir.
Fyrirheitna landið
„Ég bý í fínni íbúð héma í Guangzhou," segir
Amar Steinn. Opinber íbúafjöldi borgarinnar er
um 7 milljónir manna en Amar Steinn segir það
fara nærri að segja íbúana um 11 milljónir. Gu-
angzhou er við Suður-Kínahaf í suðausturhluta
Kína, aðeins um
steinsnar frá Hong
Kong og Macao sem
hefúr oft verið kallað
Las Vegas austurs-
ins. „Eg bý með
tveimur Kínverjum
sem gerir mér kleift
að tala málið allan
liðlangan daginn
sem er frábært. Ég
bjó á skólavist fyrir
áramót en það er
helmingi dýrara að
búa þar, auk þess að
maður fær lítið sem
ekkert næði. Ég bjó
að vísu með stórfín-
um gaur frá Rúmen-
íu en ég kann mun
betur við mig í nýju
umhverfi."
Þegar Amar
Steinn er ekki að
leika í sjónvarps-
auglýsingum vinnur
hann fyrir sér sem
enskuleiðbeinandi.
„Ég hitti til að
mynda einn mann á
hverjum laugardegi
sem borgar mér fyrir
að sitja með sér í tvo
tíma og spjalla við
sig á ensku yfir góð-
um tebolla. Hann
ætlar sér að flytja til
Kanada einhvem
daginn og vill koma
sér í form og þannig
er það með mjög
marga. Allir vilja
fara til fyrirheitna
landsins í Ameríku
og sumir svífast
einskis.
Arnar Steinn með leikstjóra auglýsingarinnar góðu, stórtaxinum Zhong Song.
Alls kenni ég ensku þrisvar í viku og fæ alveg
feikinóg út úr því til að lifa sómasamlegu lffi,“ seg-
ir Amar og ber lífinu í Kína vel söguna. „Hér er
ódýrt að lifa auk þess sem ég hef mjög mikinn
áhuga á málinu. Héma em líka endalausir ferða-
möguleikar og ég er þegar búinn að ákveða að vera
héma næsta ár en svo ætla ég að sjá hvemig mál-
um er háttað hjá mér, hvort ég kem heim þá eða
ílendist hér frekar.“
Fjandans skerið
Amar segist vitaskuld sakna föðurlandsins og
fjölskyldu og vina en eins og gefur að skilja er frek-
ar erfitt að skreppa heim í frí eins og margir sem
búa erlendis gera reglulega. „Það er ekkert dýrt að
koma sér til Evrópu en af því að við búum á þessu
skeri gerir það útslagið að þurfa borga háar fjárhæð-
ir fyrir þann aukaspöl."
Um skólann sjálfan segir Amar Steinn tímana
ekki vera mjög spennandi. „Þarna er fólk alls stað-
ar úr heiminum og húmorinn er því á ffekar lágu
plani. Stærstu hópamir eru Kóreumenn og Japan-
ar, sem ég kann reyndar vel við en Kóreumenn
hanga bara saman og tala ekkert við annað fólk.
Lærdómurinn er eintómur páfagaukalærdómur
sem virkar í sjálfu sér en er ekkert rosalega spenn-
andi. Það sem ég er að læra er mandarín en hér í
Guangzhou er töluð kantónska. Það tala að vísu all-
ir mandarín en framburðurinn hér er ömurlegur. En
parið sem ég bý með er frá norðurhluta Kína og tala
þau ótrúlega fallegt mandarín þannig að það er
mikill bónus.“
Fyrir óvana er kínverska ritmálið allra flóknasti
hluti málsins og skyldi engan undra. Til að geta les-
ið kínverskt dagblað með góðu móti þyrfti maður
helst að kunna um 2500-3000 orð. „Ætli ég geti
ekki skrifað um 500 tákn núna þó svo að ég þekki
kannski fleiri. Eina leiðin til að læra þetta er að
skrifa þetta marga tíma á dag og þá kemur þetta
hægt og rólega."
Of hallærislegt til að sleppa því
En hvað kom Amari til að leika í vægast sagt
hallærislegri sjónvarpsauglýsingu eins og þeirri
sem er lýst í upphafi greinarinnar. „Þeir sögðu mér
fra þessari hugmynd og ég varð að slá til, þetta var
allt of hallærislegt til að geta sleppt því. Málið er að
þeim er alveg nákvæmlega sama um höfúndarrétt
og því geta þeir farið í að stilla upp Fróða í jafn
ómerkilegri auglýsingu. Hvítt fólk er nefniíega
ótrúlega vinsælt fyrir auglýsingar hér. Ef það er
hvítt fólk í auglýsingunni þá ætti varan sem hún
auglýsir að seljast betur. Þegar þetta fólk hringdi í
mig spurði það mig hvort ég hefði blá augu og þeg-
ar ég svaraði því játandi var hægt að fá mig í verk-
efnið."
Amar Steinn fylgist vitaskuld vel með málum
líðandi stundar í Kína og eitt af því er þátttaka
landsins í HM en allt landið er að tapa sér yfir að það
skuli fá að senda lið á mótið. „Það verður gaman að
sjá hvort þeir ná að skora mark. Þeir eru auðvitað í
fáránlega erfiðum riðli (með Brasilíu, Tyrklandi og
Kosta Ríka) en það verður örugglega allt vitlaust
héma ef þeir ná að pota einum inn.“
Arnar Steinn hefur nýtt tímann í
Kína vel oc ferðast um víðan völl.
Hér eru tvö brot úr ferðasögum hans
SEM HANN HEFUR SENT VINUM OC
VANDAMÖNNUM HÉR HEIMA.
„... tókum rútu um kvöldið. Opinber
ferðatími um 24 tímar. Miðað við undan-
fama reynslu var ég samt tilbúinn fyrir hvað
sem var. Þá um nóttina vorum við í ein-
hverju svakalegu fjallaskarði og tók þá að
hellirigna. Vegurinn varð fyrst að leðju, svo
hvarf hann. Þá vorum við strand ásamt
heilum flota af öðmm bifreiðum. Við losnuð-
um ekki fyrr en kl. 11 morguninn eftir og
brunuðum þá af stað. KÍukkutíma síðar
keyrði traktor inn í hliðina á rútunni.
Astandið var orðið lygilegt. Tveimur tímum
sfðar var samt haldið áfram þó að meginpart-
inn af annari hlið rútunnar vantaði. 36 tím-
ar allt í allt og við komumst til Jinghong ...“
„... inni í rútustöðinni var allt að verða
vitlaust. Við kipptum okkur ekkert sérstak-
lega upp við það, því Kínverjar elska að hafá
bátt og láta eins og vitleysingar yfir engu.
En svo reyndum við að kaupa rútumiða suð-
ur á bóginn. Ruili? Engir miðar. Dali? Engir
miðar. Kumning? Engir miðar. Hvert sem
er? Engir miðar, vinsamlegast pillið ykkur.
Ástandið var ekki gott. Fyrst skildum við
hvorki upp né niður, hvað var að gerast
héma? Þá rákum við augun í litla tilkynn-
ingu á veggnum sem var eitthvað á þessa
leið:
„Félagar! Nú er nýtt ár að ganga í garð og
tugmilljónir Kfnverja munu streyma um
glæstar hraðbrautir Miðríkisins til að komast
heim til fjölskyldna sinna til þess að fagna
og gleðjast. Þetta er vel! En af því að það er
svo mikið álag á rútubílstjórum og öllum
þeim sem starfa innan samgöngukerfisiðnað-
arins þá hækkar verð á öllum rútu- og lest-
armiðum um 50% ffá og með morgundegin-
um. Kærar þakkir, njótið hátíðanna."
Svei og aftur svei! Kína í hnotskum á lít-
illi tilkynningu ...“
f ó k u s
14
12. apríl 2002