Dagblaðið Vísir - DV - 12.09.2002, Síða 16

16
FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 2002
FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 2002
17
Útgófufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiðsla, áskrift:
Skaftahlið 24, 105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5749
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setnlng og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
12. september
Miðvikudagurinn 11. september
2002 leið í óminum af tilfinninga-
þrungnum ræðum ráðamanna um
gjörvöll Bandaríkin. Aldrei fyrr hafa
bandarískir fjölmiðlar einblínt jafn
rækilega á einn atburð eins og minn-
inguna um hryðjuverkaárásina á
New York og Washington fyrir réttu
ári. Aldrei fyrr hafa fjölmiðlar í land-
inu leitað uppi jafnmarga ættingja og vini fónarlamba nokkurr-
ar árásar og gert hefur verið síðustu daga. Það eru ekki aðeins
aðkomumenn sem undrast þessa yfirþyrmandi umíjöllun, heldur
og heimamenn sem hafa það á orði að fullmikið sé í lagt.
Það hefur engu að síður verið aðdáunarvert að fylgjast með
samstöðu landsmanna síðustu daga. Liklega hefur bandaríska
þjóðin aldrei staðið eins þétt saman og þessa septemberdaga
þegar Qölmiðlar keppast við að rifja upp fólskuverkin fyrir ári
og öll eftirmál þeirra. Vísast má segja að aðdáun Bandaríkja-
manna á eigin landi, þjóð og stjórnkerfi hafi á köflum gengið út
í öfgar á því ári sem liðið er frá árásunum en vitaskuld var
ekki við öðru að búast. Atburðirnir fyrir ári breyttu bæði
heimsmynd og sjálfsmynd margra. Öryggið vék fyrir ofboðsleg-
um ótta.
Þessi forystugrein er skrifuð á litla kjöltutölvu í miðstöð fyr-
ir erlenda fréttamenn í höfuðstöðvum bandaríska utnríkisráðu-
neytisins í Washington á miðjum degi sem er engum líkur í
bandarískri sögu - og raunar hvaða sögu sem er. í bakgrunni
heyrast virtustu söngvarar Bandaríkjanna syngja hvert ætt-
jarðarlagið af öðru. Hvert sem flakkað er á sjónvarpsrásunum
getur að líta alvörugefna ræðumenn í beinni útsendingu frá
Ground Zero, Pentagon, Shanksville og jafnvel skólanum í
Sarasota í Flórída þar sem George W. Bush Bandaríkjaforseti
heyrði ótíðindin fyrir ári.
Allt í kringum þann sem þetta skrifar sitja blaðamenn víða að
úr heiminum og flytja löndum sínum fregnir af minningardag-
skránni sem er einhver sú viðamesta og lengsta sem efnt hefur
til í vesturheimi. Menn sitja hljóðir og skrifa en líta öðru hverju
á forsíður blaðanna eða á sjónvarpskjáinn í fjarska. Það er hlut-
tekning í andlitum þessara manna sem sitja og skrifa samtíma-
söguna um leið og hún gerist. Það er eðlilegt. Árásin á tvíbura-
turnana og Pentagon fyrir ári var ekki aðeins árás á bandaríska
samfélagsgerð heldur gildismat sem flestum hugnast.
í umræðuþáttum vestra hafa menn ítrekað velt því fyrir sér
hvaða breytingar síðasta ár hefur haft í fór með sér. Menn
spyrja hvort heimurinn hafi breyst á svipstundu og flestir
svara því játandi. Það reynist hins vegar flestum erfiðara að
svara því hvernig heimurinn hefur breyst og hversu mikið.
Líklega er það háð mörgum þáttum í fari hvers og eins. Og lík-
lega er það einnig háð því hvar menn búa og starfa í heimin-
um. En varla hafa atburðinir breytt gildismati. Líklega fær
ekkert breytt trú fólks á það góða.
Rudolph Giuliani sagöi fyrir réttu ári, þegar hann starfaði
enn sem borgarstjóri í New York, að mannfallið og eyðilegging-
in í hjarta borgarinnar væri ef til vill „meira en borgarbúar
geta horfst í augu við“. Þetta sagði borgarstjórinn þegar saman
fór niðadjúp sorg, ótti, reiði og hatur í brjóstum borgarbúa og
raunar mikils hluta mannkyns em aldrei áður hafði upplifað
annað eins illskuverk í beinni útendingu allra helstu sjón-
varpsstöðva heims. Ólíkt svo gott sem öllu öðru sem Giuliani
lét frá sér fara á þessum tíma mat hann stöðuna liklega rangt
að þessu leyti.
New York-búar og aðrir Bandaríkjamenn hafa að mestu náð
sér eftir grimmdarverkin fyrir ári. Óbilandi og aðdáunarverð
samstaða og ósérhlífni fólks, hvort heldur var á Ground Zero eða
annars staðar þar sem fólk haföi um sárt að binda eftir atburð-
ina, varð til þess að samfélagið varð að mestu samt og áður. Sam-
félagsgerðin stóðst árásina næsta auðveldlega. Hrakspámar
fyrstu dagana eftir árásina um hrikalegar afleiðingar hennar á
fjármálakerfi heimsins og flugsamgöngur hafa ekki ræst. Og
reyndar svo óralangt frá því að hreinni undrun sætir.
Sigmundur Ernir
DV
Skoðun
Kjallari
Björgvin G.
Sigurðsson
varaþingmaöur
Samfylkingarinnar
í Suöurkjördæmi
Oflugri neytendavernd
„Allt ber að sama brunni. Fábrotin og frumstœð samkeppni, fámenningsvald og lítil
lagaleg neytendavemd halda uppi mjög háum lífskostnaði. Hvort sem horft er til
matvcelaverðs, húsnœðiskostnaðar eða vaxta á lánsfé. “ - Forsvarsmenn í viðskipta-
lífinu taka á móti viðurkenningum fyrir framsœkni íslenskra fyrirtœkja.
hvemig smávöruverslunin hefur í æ
ríkari mæli verið að færast á örfáar
hendur og um leið hættan á því að
vöruverð sé óeðlilega hátt.
Samkeppnin á flestum sviðum ís-
lensks samfélags er verulega lítil og
oft i raun engin. Ríkir til að mynda
samkeppni á olíumarkaðinum? Ég
held að engum detti í hug að halda
því fram og nær að tala um samráð
frekar en samkeppni.
Okurlánastarfsemi
Svimandi hátt matvælaverð er ís-
lenskum fjölskyldum mikil byrði en
þó kastar tólfunum þegar kemur að
vöxtum á lánsfé. Þorri almennings er
með himinháar yfirdráttarheimildir
á reikningum sinum og vextimir á
þeim hefðu einhvem timann þótt
saknæmir og flokkast undir okur-
lánastarfsemi. 16-20% vextir em al-
mennir vextir á slík lán og skyldi
engan undra þó að bamafjölskyldur
kveinki sér undan skuldabyrðinni.
Bankakerfið mergsigur íslenskan al-
menning með vöxtum, þjónustugjöld-
um og óréttlátu ábyrgðamannakerfi.
Það hefur því miður alls ekki
breyst til batnaðar með tilkomu öfl-
ugs einkabanka og fyrirhugaðrar
einkavæðingu ríkisbankanna. Á
þeim velli ræður ríkjum slagurinn
um eigur, áhrif og völd í viðskiptun-
um og er hann með þeim hætti að
hegðan fnunskógardýranna virðist
býsna fáguð í samanburöinum og
undarlegt að fylgjast með ríkisbönk-
unum taka þátt í þeim slag.
Allt ber að sama brunni. Fábrotin
og frumstæð samkeppni, fámenn-
ingsvald og lítil lagaleg neytenda-
vemd halda uppi mjög háum lífs-
kostnaði. Hvort sem horft er til mat-
vælaverðs, húsnæðiskostnaðar eða
vaxta á lánsfé. Fámenningsvaldið
sölsar æ stærri og fleiri svið samfé-
lagsins undir sig og horfir illa. Það
verður að koma á fót öflugri neyt-
endavemd og fmna að því marki
snjallar leiðir.
Neytendarvernd er á meö-
al brýnustu hagsmuna-
mála almennings. Neyt-
endavernd er lítil á ís-
landi, þó að samkeppnis-
lög, Neytendasamtökin og
ýmislegt fleira bæti svo
sannarlega þar úr.
Það er mikilvægt að til komi rót-
tækar lagalegar úrbætur í réttarstöðu
neytenda og að brotið verði í blað í
réttindum almennings gagnvart versl-
un og þjónustu hvers konar.
Róttæk réttindabót
Það þarf að tryggja að eðlilegar og
sanngjamar leikreglur riki og sé
fylgt eftir í verslun og þjónustu
hvers konar. Það þarf að gæta hags-
muna neytenda og sjá til þess að far-
ið sé eftir gildandi leikreglum. Setja
þarf almennar viðmiðunarreglur í
viðskiptum, þannig að hægt sé að
skera úr í ágreiningsmálum milli
neytenda og hagsmunaaðila.
Það þóuf að vera hægt að fara með
mál fyrir dómstóla til vamar hags-
munum neytenda eða fylgja slikum
málum eftir. Lykilatriði er að neyt-
endasamtökin verði höfð í for við
þær róttæku umbætur á réttindum
neytenda sem þurfa að eiga sér stað
á næstu misserum.
Samráð í stað samkeppni
Húsnæði, matvæli og lánsfé em
hérlendis með því dýrasta sem gerist
í heiminum. Matvæli eru á lúx-
usverði og stutt er í einokun og fá-
keppni á matvælamarkaði. Undan-
farið höfum við horft upp á það
Áfengi í matvöruverslanir - nei, takk
Árni
Guömundsson
æskulýös- og
tómstundafulltrúi
í Hafnarfiröi
Kjallari
Almenningur í landinu
hefur ekki farið varhluta
af herferð samtaka versl-
unarinnar undanfarin
misseri og ár í þeim til-
gangi að fá heimild til
sölu áfengis í matvöru-
verslunum. Þar hefur
hvergi verið til sparað
enda greinilega um mikið
hagsmunamál verslunar-
innar að ræða.
í þessum tilgangi var m.a. innrétt-
að áfengishom í ónefndri stórversl-
un í höfuðborginni með ærnum til-
kostnaði, til þess eins að sýna al-
menningi hve vel þetta allt saman
gæti nú litiö. út. Grátbroslegt í besta
falli töldu margir, enda ágætis
ÁTVR-verslun í um 30 metra fjar-
lægð frá viðkomandi verslun.
Hins vegar sýnir þetta dæmi svo
ekki verður um villst að hvergi er til
sparað í þeirri viðleitni að koma
áfengi í matvörubúðir. Nýlegur
glansbæklingur um að „allir vi]ji“
áfengi í matvörubúðir er seinasta
útspilið í herferðinni.
Við sem aðrar hugmyndir höfum
og teljum núverandi fyrirkomulag
fint erum nú orðin „hávær minni-
hlutahópur" að mati framkvæmda-
stjóra verslunarráðsins. Auglýsinga-
bransinn er nýttur til hins ýtrasta
og látið að því liggja að áfengisinn-
kaup séu eins sjálfsögð nauðsyn og
t.d. mjólk. í þeim efnum liggur hins
vegar ljóst fyrir að meðal íslending-
urinn drekkur að öllu jöfnu ekki
áfengi með mat daglega og hvað þá
að hægt sé að flokka vaminginn
undir nauðsynjavöru. Af sama
meiði er sú „auglýsta" óskhyggja

U p; 1 ' Ksl
iffTl

bjórframleiðenda að „allir“ sötri
bjór yfir enska boltanum, þó svo að
vitaö sé að einungis er um hlutfalls-
lega lítinn hóp að ræða. Lífstíll sem
er ekki til, auglýstur eins og stóri
sannleikur.
Þrengstu hagsmunir
Þrengstu hagsmunasjónarmið
verslunarinnar og annarra hags-
munaaðila eins og t.d. bjórframleið-
enda eru sett í öndvegi og annað er
ekki inni í myndinni. Við sem störf-
um með ungu fólki og þeir sem
starfa að forvömum hafa auðvitað
að leiðarljósi velferðarsjónarmið
unglinga. Á ungu fólki dynur nú
þegar þvílíkt áreiti í formi alls kyns
auglýsinga að það hálfa væri nóg.
Flestar auglýsingamar hafa það
að leiðarljósi að spila með einum
eða öðmm hætti á ómótaða eða
veika sjálfsmynd imglinga. Réttu
fótin, maturinn, málin, bjórinn,
staöurinn og ef ekki - þá ert þú hall-
ærislegur. í þessum efnum dregur
áfengisiðnaðurinn hvergi af sér
enda menn þar á bæ vel vitandi um
að neysluvenjur fólks liggja að
mestu fyrir um 18 ára aldurinn. Því
það er auðvitað nauðsynlegt að unga
fólkið þekki „réttu“ merkin sem
fyrst og neyti þeirra.
Áfengisauglýsingar
Áfengisauglýsingar dynja á ungu
fólki, flestar undir rós, sumar útúr-
„Við sem eldri erum höf-
um hinar ágœtu sérversl-
anir ÁTVR í flestum til-
fellum innan seilingar og
með afar góðri þjónustu
og öruggu fyrirkomulagi
án minnsta efa um sölu
varningsins til unglinga.
Hagsmunaaðilum virðist
algerlega sama um vel-
ferðarsjónarmið í þessum
efnum. “
snúningar en allar siðlausar og i
raun brot á lögum um bann við
áfengisauglýsingum og markmiðum
þeirra laga. Af hinu opinbera er
þetta látið algerlega átölulaust og
meðan svo er auglýsa áfengisfram-
leiðendur hvað af tekur í fjölmiðlum
og sérstaklega hjá þeim sem fyrst og
fremst höfða til unglinga.
Margir geta ekki selt tóbak
Undir þessum kringumstæðum,
sem og þeim að margítrekaðar
kannanir sýna svo ekki verður um
villst að verslanir margar hverjar
eiga í hinum mestu erfiðleikum með
að selja tóbak með sómasamlegum
hætti, þá verður ekki með nokkru
móti séð með hvaða hætti verslunin
ætlar að tryggja að sala áfengis
verði með eitthvað betri hætti en
hin mislukkaða tóbakssala.
Annar athyglisverður punktur
sem hagsmunaaðilar halda alls ekki
á loft er að mjög ungur aldur
margra starfsmanna í verslunum
sem er sennilega því marki brennd-
ur að viðkomandi má ekki lögum
samkvæmt handfialla eða selja
áfengi.
Velferðarsjónarmiö
Út frá velferðarsjónarmiðum ungs
fólks er því að mínu mati fullkomlega
ótímabært að hefia sölu eins við-
kvæms varnings eins og áfengis í
matvöruverslunum. Aðgengi ung-
linga mun aukast með öllu sem þvi
fylgir. Við sem eldri erum höfum hin-
ar ágætu sérverslanir ÁTVR í flest-
um tilfellum innan seilingar og með
afar góðri þjónustu og öruggu fyrir-
komulagi án minnsta efa um sölu
vamingsins til unglinga. Hagsmuna-
aðilum virðist algerlega sama um vel-
ferðarsjónarmið í þessum efnum.
í krafti gífurlegra fiármuna er öllu
til kostað í þeim tilgangi að ná mark-
miðum sínum fram. Á þessu þarf fólk
að átta sig og í þessu ljósi þarf fólk aö
gera upp hug sinn. Valið er einfalt
því velferð unga fólksins á auðvitað
að skipa hærri sess í okkar huga en
hagsmunir verslunareigenda og sam-
taka þeirra - ekki satt?
Sandkom
Beðið eftir snúningi
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
borgarstjóri stóð við allar fyrri yf-
irlýsingar og segist áfram ætla að
vera borgarsfióri eins og hún hafi
lofað kjósendum. Hún sjái ekki að
neitt hafi breyst í stöðunni sem
breyti hennar skoöunum varðandi
hugsanlegt framboð hennar til
þings. Með yfirlýsingunni tókst
Ingibjörgu að gera næstum alla
ánægða með sinn hlut. Sjálfstæðismenn geta verið í
rónni yfir að fá hana ekki sem harðan mótherja, sömu-
leiðis framsóknarmenn, vinstri grænir og svo að sjálf-
sögöu R-listinn í Reykjavík sem heldur áfram sínum for-
ingja. Það er helst að samfylkingarmenn á landsvisu séu
fúlir, en þeir geta þó huggað sig við aö í yfirlýsingum
sínum skildi Ingibjörg í raun allt eftir galopið varðandi
möguleika á því að hverfa í landsmálapólitíkina. Það
þarf bara „eitthvað" að breytast í pólitísku landslagi til
að gera slíkt mögulegt. Nú er bara beðiö eftir því að
Ummæli
Frelsið kallar á elsku og eftirlit
„Frjáls markaður þarfnast ábyrgra
einstaklinga og öflugra eftirlitsstofn-
ana. Frelsi mannsins og geta til að
eyðileggja kallar á öflugt eftirlit, vak-
andi elsku og umhyggju fólks fyrir
óafturkræfum verðmætum, fyrir land-
inu, gróðri þess og dýralífi. Þegar
borgarbarnið fór út í sveit með bekkn-
um sínum og sá í fyrsta sinn blá-
klukkubreiðu sagði það við kennara sinn: Helduröu að
Guöi standi á sama ef ég tek eitt af blómunum hans?
Þetta er rétta afstaðan til lífsins og lífríkisins. Við ís-
lendingar þurfum ekki aðeins að læra að ganga hægar
um gleðinnar dyr heldur líka að fara okkur hægt á jarð-
ýtunum, á jeppunum með 38 tommu dekkjunum og gróf-
munstruðu fiallaskónum á ferðum okkar um landið í
leit aö virkjunarkostum til að auka neysluna og hag-
vöxtinn. Hvar eru endimörk hagvaxtarins? Getum við
endalaust beðið um meira?“
Örn Báröur Jónsson í prédikun T Neskirkju
sandkorn@dv.is
Ingibjörg finni réttu rökin fyrir nettum snúningi í lof-
orðadansinum...
Hemmi á lífi
Kjaftasaga, á þá leið að hinn geð-
þekki fyrrverandi sjónvarpsmaður
Hermann Gunnarsson sé látinn,
hefur gengið ljósum logum um
þjóðfélagið undanfarna daga. Her-
mann er sem kunnugt er búsettur
á Tailandi. Af einhverjum sökum
komst orðrómurinn á kreik en það
er raunar ekki einsdæmi hér á
landi að fúllyrt sé að þjóðþekktir
einstaklingar hafi hrokkið upp af; Trausti Jónsson veð-
urfræðingur varð fyrir þessu um árið sem frægt varð.
En DV er sem sagt fiúft að geta greint frá því, eftir aö
hafa fengið það staðfest, frá meintu liki, að Hemmi
Gunn er sprelllifandi og lætur engan bilbug á sér finna
þama hinum megin á hnettinum. Sögusagnir um andlát
hans eru því stórlega ýktar ...
Paul betri en John
„Paul var einfaldlega mun betri hljóð-
færaleikari og mun fiölbreytilegri laga-
smiður og réð við mun fleiri stíla en
hinn frumstæði og tilfinningabældi
Lennon sem stóð pikkfastur í steypu-
skóm gamla rokksins og var að auki
frekar dasaður hljóðfæraleikari með
takmarkaða hljómfræðiþekkingu. Þegar
Paul kom með ballöðuna Yesterday og
vildi í ofanálag fá strengjakvartett í undirleikinn og
breikka þannig Bítlana í öllum skilningi þá ætlaði
Lennon gjörsamlega að fara yfirum af geðshræringu og
öskraði að Bítlamir væra rokkhljómsveit og gætu ekki
verið þekktir fyrir svona „væmni". En þá, einsog nú, var
það kallað „væmni" þegar menn leyfðu sér að vera ein-
lægir og gera fallega hluti. Paul hafði betur, sem betur
fer, og tónlist Bítlanna varð fijáls og óx uppúr aðþrengd-
um stuttbuxum töffararokksins og tók að breiða úr sér í
allar áttir einsog fituhlunkur á hamborgarastað.“
Sverrir Stormsker á Pressunni á Strik.is
Krimmafréttir
Reynir
Hugason
verkfræöingur
Kjallari
Hinn 7. júlí síöastliöinn
var í morgunfréttum
Útvarps og Textavarpinu
sagt frá hryöjuverkum
Bandríkjamanna í
Afganistan sem írskur
blaöamaöur haföi
kvikmyndað. Bandaríkja-
menn kváðu hafa myrt
3000 hermenn, suma
sér til skemmtunar,
og grafið þá í fjöldagröf-
um. Sem sé hreinn
stríðsglæpur.
Hvorki BBC né CNN sögðu frá
þessari kvikmynd. íslenska útvarp-
ið er ekki vant að fara með fleipur
svo ég leit á það sem yfirhylmingu
með Bandaríkjamönnum að segja
ekki frá þessum meintu stríðsglæp-
um þeirra.
Ég hugsaði sem svo að kannski
væri þama nú komin skýringin á
því af hverju Bandaríkjamenn töldu
sig þurfa friðhelgi gagnvart alþjóða-
stríðsglæpadómstólnum nýja, ein
þjóð allra þjóða í heiminum. Ef þeir
hefðu myrt 3000 hermenn í Afganist-
an sér til skemmtunar og huslað
hræin í einni gröf þurftu þeir sann-
arlega á þessari friðhelgi að halda.
Krimmaþjóð?
Næsta stórmerka frétt í RÚV og
Textavarpi, sem ég tók eftir, kom
svo 13. ágúst. Fréttin var um að
Bandaríkjamenn væru að stofna
sérstakar morðsveitir sem fara ættu
um öll lönd og elta uppi og drepa al-
Qaeda menn og þess háttar fólk.
Þetta átti að geta gerst án samþykk-
is eða vitundar þeirra landa sem
liðsmennimir væru staddir í. Ein-
hvem veginn rímaði þetta ekki við
mínar hugmyndir um lýðræði og
frelsi sem BNA-menn tefia sig full-
trúa fyrir og því sperrti ég eyrun.
Ég heyrði heldur ekkert frekar
um þessa frétt í öðrum útvarps- eða
sjónvarpsstöðum. Hún hlýtur samt
að teljast til stórfrétta og er mjög al-
varlegt mál ef rétt er. Dramb og
sjálfmngleði hafa þá heldur betur
hreiðrað um sig í BNA og þeir
blessaðir famir að hegða sér eins
og hrein krimmaþjóð - en það er
nokkuð sem þeir saka sjálfir íraka
og fleiri þjóðir um að vera.
Einn vinur minn, sem er
Kanadamaður, var að koma frá
Kanada og Bandaríkjunum um dag-
inn og sagði mér heldur ófagrar
sögur af því hve Bandaríkjamenn
og jafhvel Kanadamenn væru orðn-
ir hræddir við að segja skoðanir
sínar á stjórnvöldum. Þeir væru
hræddir við að verða stimplaðir
andstæðingar Bush en hann hefur
jú þá stefnu að „þeir sem eru ekki
„Hvað er að gerast í okkar auma landi, og hvað er að ger-
ast í heiminum í kringum okkur? Er Ríkisútvarpið síféllt
að fara með fleipur um mjög viðkvæm og mikilvæg mál-
efni eða eru það allir aðrir sem eru blindir á öðru auganu
og segja ekki frá hlutum sem eru óþægilegir fyrir suma?“
með mér eru á móti mér“ - (og
þeim á að útrýma) - Var það ekki
annars Hitler sem sagði þetta á
undan Bush?
Enn þagað
Hinn 25. ágúst kom svo þriðja
merkilega fréttin f RÚV og Texta-
varpinu sem ég tók eftir. Hún var um
það að hin valdamikla konungsfiöl-
skylda í Sádi-Arabíu hefði greitt tali-
bönum og Osama bin Laden miljarða
króna í verndargjald svo að ekki yrði
ráðist á skotmörk i Sádi-Arabíu. Sagt
var að blaðið Sunday Times hefði
skýrt frá þessu þann dag.
Þetta fé gerði bin Laden kleift að
greiða kostnað við þjálfunarbúðir í
Afganistan sem hryðjuverkamenn-
irnir, sem réðust á skotmörk í
Bandaríkjunum 11. september, sóttu.
Ég hafði ekki aðgang að Sunday
Times en þar sem ég taldi þetta stór-
frétt fylgdist ég með á CNN og BBC
World þann dag og næstu daga til að
sjá hvort eitthvað kæmi um þessi
mál þar, en án árangurs.
Mér þykir fióst að Sádi-Arabar
hljóti klárlega að vera krimmamir
að baki árásinni á Bandaríkin ef
þessi frétt er rétt. Þeir kostuðu jú
greinilega öll herlegheitin!
í Sádi-Arabíu er sams konar ill
meðferð á konum og var í talibana-
ríkinu Afganistan. Enginn segir
(þorir að segja?) orð um framferði
Sáda eða stjómarfariö þar. Þeir fá
alveg að vera í friði með kúgun sína
á kvenfólki og harðstjóm og lög-
regluríki af því þeir eiga olíu og
peninga og era vinir Bandarikja-
manna.
Samkvæmt þessu fá Sádar greini-
lega líka að vera vondu karlamir að
baki árásinni á New York án þess að
við þeim sé blakað.
Hvað er að gerast í okkar auma
landi og hvað er að gerast í heimin-
um í kringum okkur. Er Ríkisút-
varpið sífellt að fara með fleipur um
mjög viðkvæm og mikilvæg málefni
eða era það allir aðrir sem eru
blindir á öðru auganu og segja ekki
frá hlutum sem eru óþægilegir fyrir
suma? - Svari hver sem vill. Sér-
staklega skora ég á Ríkisútvarpið að
standa fyrir sínu máli.
Hverjir era vondu karlamir?