Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.2003, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2003
FIMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2003
13
M
agasm
M
agasm

W

S3>

. ■■ ■-.. ■'- ■ :• ' :•■■■ V
Eivör ásamt fjölskyldu sinni og vinum sem komu hingaö til lands til aö fylgjast meö stelpunni sinni syngja í Evróvisjón um síðustu
helgi. „Stundum fæ ég heimþrá og fer út, flugið tekur ekki nema rúman klukkutíma. Heimþráin kemur sjaldnar nú í seinni tíö og mér líkar sí-
fellt betur aö vera hér.“
Færeyska stúkan í Evróvisjón sem syngur
fró hjartanu fyrir Islendinga:
Söngfuglinn
úr Austurey
„I tonlistinm hef eg fengiö morg goö tækifæri her. Það hefur
opnaö mér alveg nýjar víddir aö koma hingað til lands,“ segir Eivör.
Hún býr á heimili þeirra Jóns Stefánssonar, organista og kórstjóra í
Langholtskirkju, og Ólafar Kolbrúnar Haröardóttur sem er einmitt
söngkennari hennar.

0

:>•■ «
MaOasín-myndir E.OL.
„Satt að segja er ég ekkert að velta fyrir
I mér frægð. Tónlistin sjálf skiptir mig öllu.
Meginmálið er að vera heil og sönn í þvi
sem ég geri. Mér finnst öll tónlist verða aö
koma frá hjartanu, en því miður er raunin
oft ekki á þann veg í popptónlist. Sjálf hef
ég sungið djass, rokk, þjóðlög, popp og í
| kirkjum. Því finnst mér óþarft að setja mig
í einhvern ákveðinn flokk í tónlistinni, ég
| er bara söngkona,“ segir hin færeyska
Eivör Pálsdóttir.
| Meö mikla hæfileika
Óhætt er að segja að Eivör hafi vakið
I verðskuldaða athygli í forkeppni íslendinga
vegna Evróvisjón um áL helgi. Gagnrýnend-
um götunnar ber saman um að þarna fari
góð söngkona með mikla hæfileika. Þá legg-
I ur hún alúð viö að rækta, en á íslandi hef-
ur hún verið búsett síöasta árið og er viö
| nám við Söngskólann í ReyKjavík.
Þar í skólanum hitti DV-Magasín söng-
I konuna ungu nú i vikunni. Ómur af ljúf-
lingslögum fyllti skólahúsiö. Okkur bar
saman um að finna annan fundarstað.
Gengum Snorrabraut og niður á Laugar-
veg. Á þeim stutta speli mættum við fær-
eyska söngkonan einni stúlku grænlenskri
og annarri með skásett augu og japanskt út-
lit. Allt er þetta til staðfestu um hve alþjóö-
legt íslenskt samfélag er orðið.
| Kom af sjólfu sér
„Það var aldrei nein ákvörðun hjá mér
I aö ætla aö verða söngkona. Þetta hefur allt
komiö af sjálfu sér og hvað í beinu fram-
| haldi af ööru,“ segir Eivör þar sem viö sitj-
um á kaffihúsi við Laugaveg. Hún boröar
bláberjaskyr úr lítilli dós - og brosir.
Talar íslensku reiprennandi sem
kannski er ekki í frásögur færandi, svo lík-
ar eru íslensk tunga og færeysk. Og þjóð-
irnar um margt tengdar hvað varðar menn-
ingarhefðir, atvinnuhætti og landslag.
Sólmarnir eins og öldubrot
Eivör, sem er nítján ára, er frá Götu á
Austurey, en það er um þúsund manna
byggðarlag. Ellefu ára gömul fékk hún gít-
arinn sem móðir hennar átti og fór aö fikra
sig áfram.
„Fyrst lærði ég hljóm í D-dúr, næst kom
A. Loks G-dúrinn. Með því að kunna þessa
þrjá hljóma gat ég heilmikið spilað og farið
að semja lög, sem ég hef talsvert gert af í
gegnum tíðina," segir Eivör.
Hún hefur víöa komið viö á tónlistarferli
sínum þrátt fyrir ungan aldur. Meðal ann-
ars sungið með sveitinni Click heze sem
var eitt af stærri númerunum á Hró-
arskelduhátíðinni í Danmörku í fyrra. „Það
sem við ílytjum er eins konar sambland af
þjóðlögum og rokki. Hálfgerð neðanjarðar-
tónlist."
Hvað tónlistina varðar segir Eivör að sér
sé menningararfur sinnar þjóðar mjög hug-
leikinn og hafi mikið sótt í hann. Nefnir
hún í þessu sambandi rímur, vikivaka-
dansa og Kingo-sálmana, sem eiga sér djúp-
ar rætur meðal þeirra sem byggja Færeyj-
ar. „Sálmarnir eru einsog öldubrot sem
ganga upp og niöur og hver syngur með
sínu nefi,“ segir hún.
Sjálfstæði í sólarátt
„Mér finnst mjög mikilvægt í tónlist að
vera með einhverjar rætur. Hafa einhvem
boðskap. Liggja eitthvað á hjarta. Þannig
nær maður til fólks,“ segir Eivör - sem ut-
an tónlistar hefur aðeins fengist viö aö
teikna og mála. Hún er því greinilega býsna
fjölhæf listakona.
„i myndunum mínum reyni ég að boða
bjartsýni. Stefna í sólarátt. Sýna sjálfstæði.
Heima hugsar fólk mikið um sjálfstæði eyj-
anna frá Dönum. Sjálf vil ég eindregið að
við fáum að eiga okkur sjálf, það er hugsun
okkar unga fólksins. Hinir eldri vilja fara
hægar og sækja fullveldiskröfu ekki jafn-
stíft. Hópamir sem fara vilja leið sjálfstæð-
is eða halda sambandinu við Dani held ég
að séu um það bil jafnstórir," segir Eivör.
„Annars er ég nú ekki besta manneskjan
til að tala við um pólitík,“ bætir hún við og
brosir.
Gömlu konurnar tórast
Aö ungt fólk sækir úr fásinni dreifbýlis
og reynir fyrir sér á nýjum slóðum er göm-
ul saga og ný - og ekki sérislensk. í Færeyj-
um sækir uppvaxandi kynslóð mikið til
herraþjóðarinnar Dana, hvort heldur er til
náms eða starfa. „Að fara til Danmerkur er
eins og gamall vani,“ segir Eivör, sem alltaf
átti íslandsdrauminn í hjarta sínu.
„f gamla daga sóttu mennirnir okkar
mikið hingað til fiskveiða. Gömlu konurn-
ar á íslandi fá stundum tár í augun þegar
minnst er á færeysku fiskimennina. Hér í
Reykjavík lendir maöur líka alltaf á miklu
spjalli við fólk ef maður segist vera frá Fær-
eyjum. Fólk er greinilega áhugasamt um
landið rnitt," segir Eivör.
Áherslan í máli hennar er slík að ekki
þarf að efast um þann metnað sem hún hef-
ur fyrir hönd sinnar þjóöar.
Gott boó fró Ólöfu
Síðustu ár hefur Ólöf Kolbrún Harðar-
dóttir reglulega farið utan til Færeyja og
tekið söngfugla eyjanna í tíma. Eivör er
þeirra á meðal. Góð kynni tókust milli
hennar og Ólafar. Þau leiddu til þess að
hún bauð Eivöru að koma hingað til lands.
Sækja hjá sér tíma, leggja rækt við tónlist-
ina og búa á heimili sínu og eiginmanns
stns, Jóns Stefánssonar, organista og kór-
stjóra í Langholtskirkju.
Þessu góða boði - og stórkostlega tæki-
færi - tók Eivör og hefur nú dvalist hér á
landi í um eitt ár. Kveðst kunna einstak-
lega vel við sig á íslandi og hafi strax skot-
ið hér rótum.
Mörg tækifæri
„í tónlistinni hef ég fengið mörg góð
tækifæri hér. Það hefur opnað mér alveg
nýjar víddir að koma hingað til lands,“ seg-
ir Eivör. „Ég sæki tíma til Ólafar Kolbrún-
ar í Söngskólanum í Reykjavík og síðan
hefur Jón maðurinn hennar fengið mig í
Kór Langholtskirkju. Það hefur mér fundist
afar gaman því stemningin að syngja í
kirkju er oft alveg einstæö. Þar er einhver
friður og kirkjugestir svo sannarlega komn-
ir til að hlusta á sönginn."
Nokkrum sinnum hefur hún sungið ein-
söng í kirkjunni sem kennd er við Lang-
holt, það er við messugjörðir þar.
Nómiö opnar nýjar víddir
Utan þessa hefur hin unga söngdúfa frá
Færeyjum einnig unnið með þeim Eðvarð
Lárussyni, sem er á gítar, Birgi Bragasyni
bassaleikara og Pétri Grétarssyni trymbli.
Sjálf leikur hún á gítar. Sveit þeirra hefur
komið nokkrum sinnum fram opinberlega
undanfarið; hér og í Færeyjum. Frekari
landvinningar eru fyrirhugaðir í sumar. Þá
munu einnig hefjast upptökur á plötu!
Hún bætir við að í hljómsveitinni finni
hún vel hve söngnámið geri sér gott. Nám í
klassískum söng opni sér nýjar víddir,
hvort heldur hún syngur djass eða dægur-
vísur, rokkara eða þjóðlög.
Reyndar tók ég mér svolítinn tíma og hugs-
aði mig um áður en ég gaf mig í að syngja
í keppni. Ákvað síðan aö slá til. Mér fannst
mjög gaman aö taka þátt, upplifði þetta
kvöld í Háskólabíói eins og stóra tónleika,"
segir Eivör.
Hún kveöst allan tímann hafa reiknað
með að lagiö Segðu mér allt með Birgittu
Haukdal myndi sigra, rétt eins og raunin
varð. Lagið sem hún söng, 1 nótt, hafi vis-
ast ekki átt mikla möguleika.
„Þetta var ekki poppur," segir hún á mál-
lýsku þjóðar sinnar.
stemningin ab syng[a i kirkju er oft
olveg einstæb. Þar er emhver fribur og
kirkjugestir svo sannarlega komnir til ab
hlusta á söngmn."
wmmmmmmmmm
„Þetta var elcki poppur"
Lagið sem Eivör söng í Evróvisjón um
síöustu helgi var I nótt eftir Ingva Þór Kor-
máksson, við texta Friðriks Erlingssonar.
Lagið hefur vakið eftirtekt og vinsældir
bæði hér heima og eins í Færeyjum, en sem
kunnugt er var keppninni einnig sjónvarp-
að þar.
„Það var einhverju sinni fyrir áramót
sem Ingvi kom til mín og spurði mig hvort
ég vildi syngja þetta lag fyrir sig. Ég sló til
og mætti í stúdíó. Á þeim tíma var ekkert
farið að tala um söngvakeppni. Síðan var
lagið sent inn í keppnina og komst í úrslit.
Spómaóur í sjónvarpi
Rétt eins og við íslendingar þekkjum vel
þá gleðjumst við gjarnan þegar landar okk-
ar ná góöum árangri erlendis. Enginn er
spámaður í sínu föðurlandi, segir máltæk-
ið.
Ósagt skal þó látið hvort það gildir um
Eivöru. Hins vegar er velgengni hennar
sem söngkonu hér á landi farin að vekja at-
hygli í Færeyjum og nýlega voru hér stadd-
ir menn frá sjónvarpinu þar í landi til að
draga að sér efni í þátt sem verið er að gera
um Eivöru. Henni fylgdu þeir eftir í
heimaranni, í söngtímum, á æfingum, viö
kirkjusöng og á bæjarrölti í Reykjavík.
Verður þátturinn sýndur í sjónvarpi ytra |
fljótlega og væntanlega einnig hérlendis.
Skyr og skerpukjöt
„Það er þeytingur á mér allan daginn. í
raun kem ég engu öðru að en tónlist. Allur
minn tími fer í þetta,“ segir Eivör.
Hún lýkur við síðustu sleikjurnar af
skyrinu sem nýtur orðið slíkra vinsælda
hér á landi að sennilega er orðið hægt að
tala um það sem þjóðarrétt. I Færeyjum er
skerpukjöt hins vegar sá matur sem eyja-
skeggjar eru best þekktir fyrir. Ætla nokkr-
ir þeirra sem búsettir eru hérlendis einmitt
að koma saman um næstu helgi og borða
þar þennan þjóðlega rétt sinn. Þangað ætl-
ar Eivör að sjálfsögðu að mæta. Næsta víst
má telja að þar taki hún lagið. Þó það nú
væri!
Sungiö fró hjartanu
„Á íslandi er gott að vera, en Færeyjar
eru heim. Stundum fæ ég heimþrá og fer út,
flugið tekur ekki nema rúman klukkutíma.
Hins vegar kemur heimþráin sjaldnar nú í
seinni tíð og mér líkar sífellt betur að vera
hér,“ segir Eivör, færeyska stúlkan sem um
síðustu helgi söng sig inn í íslensku þjóð-
arsálina.
Gjarnan er sagt að það sem komi frá I
hjartanu nái á móti til annars hjarta. „Mér |
finnst öll tónlist verða að koma frá hjart-
anu,“ segir Eivör hér að framan í viðtalinu.
Skyldi því enginn efast um hvers vegna
hún náð hefur jafn langt og raun ber vitni.
Þessi íðilfagra stúlka og söngfugl úr Aust-
urey. -sbs
Söngkonan. „IVIér finnst mjög mikilvægt í tonlist að vera meö
einhverjar rætur. Hafa einhvern boðskap. Liggja eitthvað á hjarta.
Þannig nær maður til fólks."
c.
t.
4-