Dagblaðið Vísir - DV - 18.06.2003, Side 12

12 MENNING MIÐVIKUDAGUR 18.JÚNI2003
Menning
Leikhús • Bókmenntir • Myndlist ■ Tónlist ■ Dans
Tónlist á sólstöðum
VIÐ DJÚPIÐ.Tónlistarhátíðin
Við Djúpið verður á ísafirði og í
Bolungarvík frá 19.-23. júní.Þar
koma fram Jónas Ingimundarson
píanóleikari.Ólafur Kjartan Sig-
urðarson barítónsöngvari, Guð-
rún Birgisdóttir flautuleikari og
Pétur Jónasson gítarleikari. Þau
munu halda námskeið og ferna
tónleika. Fleiri tónleikar verða á
dagskrá,göngu- og bátsferðirog
fleira skemmtilegt.Skráning á
námskeiðin stenduryfir,heima-
síðan er www.viddjupid.is.
„Menningin og tónlistarhefðin er
rótgróin fyrir vestan en við ákváð-
um að bjóða fram krafta okkar og
undirtektir hafa verið góðar," seg-
ir Guðrún Birgisdóttir og bætir
við. „En þetta er sólstöðuhelgi og
fólk verður l(ka að njóta útiveru
og fegurðar (slands."
íslensk skrímsli og ævintýri
BRÚÐULEIKHÚSHÁTÍÐ. Heil-
mikil brúðuleikhúshátíð fer
fram á Akureyri 19.-23. þessa
mánaðar. Setningin verður í
Ketilhúsinu kl. 17 á morgun og
markar hún einnig upphaf
Listasumars. Næstu daga á eftir
verða námskeið í leikbrúðu-
gerð, götuleikhús, dúkkusýning
og brúðuleikhússýningaraf
ýmsum toga.
Djörf og skemmtileg blanda
TÓNLISTARGAGNRÝNI
Sigfríður Björnsdóttir
Bjartar sumarnætur er yfirskrift há-
tíðar sem stofnað hefur verið til á Sel-
tjarnarnesi. Stefnan er víst að helga
hátíðina hverju sinni einni listgrein
og var tónlistin efst á baugi að þessu
sinni. Haldnir voru þrennir tónleikar
um helgina og segir hér af þeim fyrstu
sem fóru fram síðastliðið föstudags-
kvöld í Seltjarnarneskirkju. Formaður
Menningarnefndar Seltjarnarness,
Sólveig Pálsdóttir, setti hátíðina með
nokkrum vel völdum orðum. Kynnti
hún meðal annars listræna stjórnend-
ur hátíðarinnar en það eru þau Guðný
Guðmundsdóttir fiðluleikari og
Gunnar Kvaran sellóleikari.
Tónsmíðar eftir hátt í tug tónsmiða voru
fluttar þetta kvöld. Rómantísk tónlist 19. ald-
ar var þar fyrirferðarmest en forvitnileg ný-
breytni fólst f flutningi á nýjum útsetningum
nokkurra laga eftir Bubba Morthens.
Tónleikarnir hófust á ílutningi Tríós
Reykjavíkur á útsetningu á ungverskum
dansi nr. 5 eftir Brahms, Það tók nokkurn
tíma að venjast hljómi flygilsins í þessu rými
en í dansinum leyndist dágóður kraftur þó
fiðlutónn væri ögn neðarlega í tóninum. Eftir
fiðluvirtuósinn Sarasate var fluttur spánskur
dans fyrir tvær fiðlur. Þær Guðný og Pálína
Árnadóttir fiðluleikari reyndust frábærlega
vel samstilltar að stærstum hluta og Peter
Maté skilaði óspennandi píanópartinum eins
vel og kostur var. Gunnar Kvaran flutti Svan-
inn eftir Saint-Saens af þeirri einbeitingu
sem gefur þessu mikið notaða efni nýtt lff.
Hörpuleikur Moniku Abendroth var hins
vegar of hrynbundinn og flatur. 1 Meditation
úr óperu eftir Massanet var harpan of sterk
en strengjaraddir hljómuðu vel.
Að þessari konfektsyrpu lokinni var svo
komið að útsetningum Hrafnkels Orra Egils-
sonar fyrir rödd, strengjakvartett og hörpu á
fjórum sönglögum Bubba Morthens. Höf-
undur söng. Klettur í hafí afhjúpaði strax
veikleika í útsetningu þar sem harpan hamr-
aði einfaldan þrískiptan takt eins og gítar-
FLYTJENDUR: Taliðfrá vinstri:Bubbi Morthens.Gunnar Kvaran, Hrafnkell Orri Egilsson, Unnur Sveinbjarnardóttir,Guðný Guðmundsdóttir,Gerrit Schuil.Monika
Abendroth, Pálína Árnadóttir, Rannveig Fríða Bragadóttir og Peter Máté.
byrjandi væri að æfa sig á sviðinu. Stutt milli-
spil milli erinda geymdu betra efni og fiðlu-
strófur í lokin önduðu ögn af því frelsi og flugi
sem fylgilínur hefðu þurft að hafa allan tím-
ann. Höfundurinn söng einfalt og oft fallegt
lagið á sérlega hljómfallegan hátt og hljóð-
blöndun með mögnurum tókst með ágætum.
Talrödd Bubba setti þó hroll niður bakið því
hásari söngvari hefur ekki sést á sviði lengi.
En eins og öðrum atvinnumönnum á þessu
sviði þá tókst honum að syngja fram hjá allri
hæsi. Vel þekkt lög hans, s.s. Það er gott að
elska, hljómuðu um margt vel í þessum bún-
ingi en nokkuð víst að form laganna hefði
orðið fjölbreytilegra ef hann hefði skrifað fyr-
ir þennan flutningsmáta í upphafi.
Þau Gerrit Schuil píanóleikari og Unnur
Sveinbjarnardóttir lágfiðluleikari fluttu eftir
hlé Vocalise op. 34 nr. 14 eftir Rachmaninoff
hrífandi vel. Flygillinn var beygður inn í rým-
ið og túlkun fiðluleikarans á tregafullu efninu
svo hrein og hógvær að það lyfti andanum til
íhugunar í stað lágflugs nautnarinnar.
Tónsmíðar eftir hátt í tug
tónsmiða voru fluttar þetta
kvöld. Rómantísk tónlist 19.
aldar var þar fyrirferðarmest
en forvitnileg nýbreytni fólst í
flutningi á nýjum útsetning-
um nokkurra laga eftir Bubba
Morthens
Gerrit sýndi svo frábæran leik í flutningi
þeirra Rannveigar Frfðu Bragadóttur
messósópransöngkonu á Átta Sígaunaljóð-
um op.103 eftir Brahms. Rödd Rannveigar er
fögur þrátt fyrir mikið vibrató og saman náðu
þau flugi í fjórða, sjötta og ekki síst sjöunda
lagi ljóðasveigsins þar sem þau sköpuðu eina
af þessum ógleymanlegu stundum þegar
tíminn stöðvast og allt heldur í sér andanum.
Zigaunerweisen op. 20 eftir Sarasate er
skrifað sem syrpa af efni þar sem höfundur-
inn gat sýnt leikni sína og sætan tón. Guðný
notaði tækifærið til hins ýtrasta og fór af stað
í fantastuði og hefði getað grætt grjótið með
tóninum í stefinu sem hér er þekkt sem Til
eru fræ og Haukur heitinn Morthens söng
ógleymanlega. Rannveig og Gerrit settu svo
lokasvipinn á tónleikana með stórgóðum
aríuflutningi. Rannveig flutti Carmen-aríur
eftir Bizet af ástríðu og Stride la vampa úr II
Trovatore eftir Verdi var viðeigandi endir á
þessari tilfinningaríku og oft eldfimu efnis-
skrá. Nú bíðum við bara spennt eftir augljós-
lega metnaðarfullu og djörfu framhaldi
Bjartra sumarnátta næsta vor.
Krefjandi lestur
BÓKMENNTAGAGNRÝNI
Katrín Jakobsdóttir
Stafrænar fjaðrir. GISP2:
Bjarni Hinriksson
Stafrænar fjaðrir er ný íslensk mynda-
sögubók eftir Bjarna Hinriksson og er
GISP! skráð fyrir útgáfu hennar. Hér á
landi var gefið út myndasögutímarit-
ið GISP! í byrjun 10. áratugar 20. aldar
en íslenskar teiknimyndasögur hafa
annars verið ótrúlega fáar.
Stafrænar fjaðrir er einkum ætluð eldri les-
endum en íslendingum hefur hætt við þvf að
tengja myndasögur við börn og fullorðnir les-
endur hafa oft veitt þeim litla athygli.
Skemmst er að minnast Simpsons-þáttanna
sem margir fullorðnir fóru ekki að horfa á fyrr
en um sfðir og þá með mikilli tregðu á þeim
forsendum að teiknimyndir væru ekki fyrir
fullorðna.
Eigi að síður alast mörg börn enn upp við
teiknimyndasögur þó að þær séu ekki jafnal-
gengar óg hjá börnum fyrir 20 árum sem
gleyptu í sig Tinna, Ástrík, Lukku-Láka og
fTeiri. Myndasagan hefur þróast mikið síðan
og hefir þróunin verið hvað hröðust í upp-
runalöndum myndasögunnar.
f Stafrænum fjöðrum birtast nokkrar stutt-
ar myndasögur sem flestar hafa birst áður á
ólflcum vettvangi. Bjarni fer um vfðan völl,
meðal annars má finna áhugaverða sögu um
Jónas Hallgrímsson og Pál Gaimard, Guð-
dómleg innri spenna og pfna, þar sem per-
sónurnar Tinna og Tobbi finna „fyrstu ís-
lensku teiknimyndasöguna" og reynist hún
vera eftir Jónas Hallgrímsson.
Þar leikur Bjarni sér að því að nota gamlar
myndir af Jónasi og Páli og setja þær inn í
teiknimyndasöguumhverfið auk þess sem
hann notar rómantískt letur.
Þessi saga ásamt fleirum fellur undir seríu
sem kallast listflug Tinnu og Tobba en þau
eru ungskáld sem fljúga um og virðast aldrei
fá úthlutun úr launasjóði rithöfunda. Nöfnin
Tinna og Tobbi vísa að sjálfsögðu í hinn eina
sanna Tinna og hundinn hans Tobba en um
leið virðast þau vera einkonar málpípur höf-
undar en þau velta mikið fyrir sér skáldgáf-
unni, vængjum andagiftarinnar (en þau
fljúga um á bókavængjum) og hverfandi litl-
um tekjum af ritstörfunum.
Að mörgu leyti er heimur
Bjarna spennandi og framtak-
ið gott. Hann fæst við spenn-
andi spurningar sem lesendur
eru vanari að lesa um íprósa
og því er lestur Stafrænna
fjaðra um margt krefjandi og
spennandi.
Á listfluginu finna Tinna og Tobbi meðal
annars fyrstu íslensku teiknimyndasöguna
en rekast líka á ýmsa þekkta einstaklinga úr
íslensku .þjóðlífl, s.s. Kára Stefánsson sem
þau afhenda gróðagenið til að komast hjá
vandræðum. Þá lenda þau í samskiptum við
heilaga þrenningu í sögunni Cielo Palace en
hún fjallar um ástina og lostann og hvort ást
feðga getur verið sterkari en losti sá sem
amor skýtur manni í brjóst.
Sögurnar um Tinnu og Tobba eru hefð-
bundnar myndasögur þar sem texti og
.myndir fara saman en að auki birtir Bjarni
sögur þar sem myndimar tala einar, t.a.m.
Bókaeyjuna þar sem uppmni íslendinga sem
sagnaþjóðar er skýrður.
Að mörgu leyti er heimur Bjarna spenn-
andi og framtaldð gott. Hann fæst við spenn-
andi spurningar sem lesendur em vanari að
lesa um í prósa og því er lestur Staffænna
fjaðra um margt krefjandi og spennandi.
Hins vegar er bókin nokkuð óaðgengileg og
tormelt; myndirnar krefjast mikillar eftirtekt-
ar og erfitt getur verið að skilja samhengið í
sögunum. Segja má að herslumuninn vanti á
ýmsum sviðum en bókin er samt sem áður
Iofsvert framtak.