Dagblaðið - 05.11.1975, Side 9

Pagblaöið. Miövikudagur 5. nóvember 1975
fjölskyldunnar. Til skamms
tima var einnig sonur hans,
Nicolas yngri, þátttakandi i við-
skiptalifi Madridborgar.
Hann var bankastjóri i stór-
um banka i höfuðborginni en
sagði stöðu sinni lausri og gætti
þess vandlega um leið að halda
sig i hæfilegri fjarlægð frá
stefnu frænda sins. Nú er talið
að hann hafi hug á að reyna fyr-
ir sér á stjórnmálasviðinu eftir
að gamli maðurinn fellur frá.
Hann er m.ö.o. i stjórnmálaleik
og hittir kommúnista stundum
að máli.
Pilar, eða Donna Pilar eins og
hún er nefnd þar syðra, systir
Francos er með af fullum krafti,
einnig tengdasonur Francos,
Christobal Martines Bordieu,
markgreifi af Villaverde. Hann
er læknir en hefur að aukastarfi
að vera forstjóri eða stjórnar-
formaður i ýmsum fyrirtækj-
um, þar sem Franco-fjölskyld-
an á sin hlutabréf.
Þessar eru höfuðpersónurnar
en auk þeirra tekur þátt i spilinu
hirð bankamanna, fjármála-
manna og efnahagssérfræðinga.
Þeir menn eru tengdir fjöl-
skyldunni viðskiptalega.
Iðnrekandi einn borgaði ný-
lega 50 þúsund peseta fyrir
greiða af hálfu fjölskyldunnar.
Ekki er hægt að slá föstu hvar
fjölskyldan á sinna hagsmuna
að gæta. Enginn vill staðfesta
nokkuð um eigur og fjárfesting-
ar. Stöku sinnum kemst þó slikt
i hámæli.
1 fyrra, til dæmis, hvarf olivu-
olia fyrir 150—200 milljónir
króna sporlaust úr vörugeymslu
stórfyrirtækisins RACE. Þegar
til kom flaut olivuolian aðeins
ofan á vatninu sem var i geym-
unum.
I ljós kom siðar að Nicolas
Franco var einn aðaleigandi
fyrirtækisins. Um svipað leyti
fannst forstjóri þess myrtur og
annar maður, sem grunaður var
um græsku i þessu sambandi,
framdi sjálfsmorð i fangelsi.
Franco-fjölskyldan er einnig
sögð eiga sinna hagsmuna að
gæta i Banco Iberioo. í gegnum
hann hefur fjölskyldan — að
sögn kunnugra innan hersins
staðið i vopnasölu til útlanda.
Vopnasala er liklega einhver
arðbærasta viðskiptagrein sem
til er. Peningaflóðið fer eftir
mjög ákveðnum leiðum og
svissneskir bankar sjá um alla
fjárfestingu erlendis. Svo segir
kaupsýslumaður með allgóða
sýn yfir viðskiptalif Spánar.
Kamarillan græddi einnig
snoturlega á Vietnam-striðinu.
Hún seldi blóðplasma i banda-
risk sjúkrahús. t stjórn fyrir-
tækisins, sem gerði „blóðsamn-
ingana”, sat markgreifinn af
Villaverde.
Að undanförnu, sérstaklega
kumbaldinn aukið eiturlyfja-
svall þar i götunni, að ibúar við
götuna tókusig saman og gerðu
„uppreisn”, þegar dróst, að
borgaryfirvöld rifu kumbald-
ann. Tóku ibúarnir húsið „her-
skildi” og tóku til við að rifa
það, allt sem þeir gátu. Lög-
regla kom á vettvang, en sætti
barsmið fólksins. Nokkrir voru
teknir og fluttir i fangelsi.
Við skóla i einu hverfi
Chicago, þar sem helzt býr fólk
frá Puerto Rico, voru lögreglu-
menn hvarvetna á verði á götu-
hornum, þegar börnin fóru i
skólann. Þetta er algengt vegna
upplausnarástandsins.
Menn kenna þvi um tiö morðtilræði við Ford Bandarikjaforseta, hve auðvelt cr að ná scr I byssu.
eftir að heilsu Francos fór að
hraka fyrir 15 mánuðum, hefur
þó heldur dregið úr umsvifum
fjölskyldunnar.
Markgreifinn hefur til dæmis
keypt sér eyju i Filippseyja-
klasanum. Hann hefur einnig
byggt sér hið glæsilegasta ein-
býlishús við Loe Léman i Sviss.
Þvi virðist svo vera, segir
Aftonbladet, að kamarillan und-
irbúi útlegð sina eftir dag
Franco-stjórnarinnar.
I viðskiptum og fjárhagsmál-
um fjölskyldunnar hefur margt
undarlegt viðgengizt. Dæmi:
A hverju ári, þegar ýmsir
hópar — læknar, lögfræðingar,
hagfræðingar — koma saman tii
funda og þinga, þá tiðkast að
gefa Franco gjöf að þinginu
loknu. Sú gjöf er að hefðbundn-
um hætti: stór medalia úr gulli.
Dágottsafn af slikum medalium
er hin ágætasta trygging fyrir
hvern meðalmann.
Þegar Donna Pilar — sem
hefur nærri sjúklegan áhuga á
forngripum og skarti — sér eitt-
hvað fallegt i búðum þá hættir
hún ekki að tala um hlutinn fyrr
en fylgdarmaður hennar skýtur
þvi að verzlunareigandanum að
vel til fundið væri að gefa frúnni
einfaldlega umræddan hlut.
Enginn þrætir við Franco á
Spáni.
Þekktur spænskur blaðamað-
ur sagði sænsku blaðamönnun-
um að hann og hans blað vissu
nú þegar miklu meira um þessi
mál en þeir gerðu sér minnstu
vonir um að fá að skrifa á næst-
unni.
— En það verður gert um leið
og það verður hægt, sagði hann.
Eitt er þó vist: enginn einræðis-
herra hefur nokkru sinni getað
safnað að sér svona miklum
auðæfum.
En við verðum að taka með i
reikninginn að hann hefur feng-
ið lengri tima til þess en flestir
aðrir....
1 miðborg Chicago voru hvitir
menn yfirgnæfandi fyrir nokkr-
um árum, en svertingjarnir
hafa flutzt þangað stórhópum.
Það er ekki sagt til hnjóðs
svertingjum, en vegna fátæktar
eru þeir liklegri til glæpa en
hvitir. Svo er komið, að fæstir
þora að fara einir um miðborg-
ina, eftir að skyggja tekur,
vegna þess að menn sæta iðu-
lega barsmið og ránum, ef þeir
eru ekki varir um sig á þeim
slóðum.
Menn fara helzt margir sam-
an um miðborgina.
Svertingi á ekki hægt um vik
að komast heim til sín i
Chicago, ef hann þarf leigubil að
kvöldi dags. Flestir leigubil-
stjórar munu ekki hleypa svert-
ingja inn i bilinn að kvöldlagi.
Þetta eru aðeins nokkur dæmi
um upplausnarástandið i
Chicago, einni af stærstu borg-
um Bandarikjanna. Sömu sögu
má segja frá flestum öðrum
stórborgum þar i landi. Það er
ekki hin illræmda mafia, sem
stendur að óöldinni. Verk henn-
ar eru betur skipulögð og mafi-
an drepur fáa aðra en þá, sem
falla i baráttu milli einstakra
flokka innan glæpahreyfingar-
innar. Það er mikill fjöldi laus-
ingjalýðs, sem ábyrgðina ber á
óöldinni, ránum og nauðgunum i
þessu þjóðfélagi, þar sem 47 af
hundraði allra fjölskyldna eiga
byssu, fleiri en eiga frystikistu
Þjóðfélag, þar sem helmingur
manna er „undir vopnum", er
dæmt til sliks. Margir þeirra,
sem eiga byssu, hljóta að gripa
til hennar. Eftir nokkrar morð-
tilraunir á Ford Bandarikjafor-
seta hefur athygli vaknað á þvi,
að of margir vandræðamenn
eru til, til þess að viðunandi sé
að svo auðvelt sé að verða sér
úti um byssu eins og gerist i
Bandarikjunum. 1 rauninni er
vafalaust mikill fjöldi sinnis-
veikra manna, sem vildu vinna
sér það til frægðar að myrða
Bandarikjaforseta fyrir litlar
sakir, þegar öliu er á botninn
hvolft.
Eftir morðtilræðin hefur á-
hugi vaxið á að breyta þessu og
iáta almenning framselja byss-
ur sinar. Mikill meirihluti fólks
hefurlýstsig fylgjandi þessu við
skoðanakannanir, en byssu-
menn eiga verulegt þingfylgi
manna, sem trúa á hið forna
boðorð villta vestursins, að
menn þurfi að geta varið börn
og bú með skotvopni, ella fari
illa.