Dagblaðið - 02.04.1976, Side 2

2
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 2. APRÍL 1976.
Sólveig auglýsir
góða fermingarskó
Kökubasar og flóamarkaður
að Hallveigarstöðum
laugard. 3. apríl kl. 2
Kvennadeild Rangœingafélagsins
Lœknir
til afleysingo
Lækni eda læknakandidal vantar til
sumarafleysinga á Fædingarheimili
Reykjavíkurborgar.
Upplýsingar gefur Gudjón Gudnason
yfirlæknir. Umsóknum skal skila til
sama adila fyrir 12. apríl n.k.
Reykjavík, 30. marz 1976.
Borgarspítalinn
Verð kr. 4.990.-
Sendum í póstkröfu

RUDDALEG FRAMKOMA
BILSTJORANS
— segir lesandi, barni varð
ó að selja upp í leigubíl
Sólveig Þóröardóttir hringdi:
,,Ég á barn sem er lungna-
sjúklingur og verð að fara með
það mánaðarlega á göngudeild
Landspítalans. Ég tók leigubíl
eins og. venjulega og hafa þess-
ar ferðir verið þægilegar og ég
hef fengið góða þjónustu hjá
bílstjórunum. Nú síðast tók ég
leigubíl frá Hreyfli og viðmót
bílstjórans var þannig að ég
var eftir mig eftir þessa stuttu
ferð. Að vísu varð dálítið slys á
leiðinni, barnið seldi upp og
það fór dálítið á gólfið í bílnum.
Barnið hafði ekki borðað neitt
um morguninn, svo þetta var
mest vatn. Þegar upp að
göngudeildinni kom greiddi ég
bílinn, sem kostaði 550 kr. Þá
horfir maðurinn á mig fok-
vondur og spyr hvort ég ætli
virkilega að skilja þetta eftir
svona, ég verði að borga fyrir
þetta. Ég varð hálf taugaóstyrk
yfir þessu öllu og gat auðvitað
lítið gert til að bæta þetta.
Þetta var algjört slys og barnið
hafði ekki selt upp um
morguninn. Til að kóróna þetta
allt klykkti hann út með þessu:
,,Þú ert meiri helvítis druslan,
ég man eftir andlitinu á þér.”
Hvað ætli svona hótanir eigi að
þýða? Ætli þessir menn hafi
aldrei lent með verri farþega?
Þessir menn taka alltaf áhættu
þegar þeir taka farþega upp í
bíl til sín og þetta er jú
þjónusta við fólk. Svona
skapstirðir menn eiga ekki að
vera í svona starfi, þeir verða
að gera eitthvað annað.
ALDREI HEFUR SKORT
KARTÖFLUR NÉ GRÆN-
METI FYRR EN NÚ

— segir í bréfi frá Upplýsingaþjónustu landbúnaðarins
Frá Upplýsingaþjónustu land-
búnaðarins:
Þar sem Dagblaðið hefur
ráðizt harkalega á Grænmetis-
verzlun landbúnaðarins, þá er
talið rétt að svara þeim árásum.
Einna alvarlegastar eru
ásakanir þær sem birtust i
forystugrein blaðsins þann 29.
marz. Hér á eftir verða nokkur
atriði úr umræddri forystu-
grein birt orðrétt og athuga-
semdir við þau.
—„Þegar Dagblaðið lét svo
kanna málið kom í ljós, að nóg
var af kartöflum í helztu út-
flutningshöfnum Hollands,
Vestur-Þýzkalands og Dan-
merkur.”
Það hefur varla farið fram
hjá nokkrum sæmilega viti-
bornum manni að mjög mikill
kartöfluskortur var strax fyrir-
sjáanlegur á sl. hausti i V-
Evrópu.
Kartöfluakrar voru um 10%
minni á síðastliðnu ári en árið
áður og svo var uppskera alit að
20%, minni á einstöku land-
svæðum en í meðalári.
Það er ótrúlegt annað en að
flest blöð á tslandi hafi ekki
getið þeirrar fréttar frá Belgíu.
að þung viðurlög voru við
hamstri á kartöflum.
—„forstjóri Grænmetis-
verzlunar landbúnaðarins því
fram, að of dýrt væri að kaupa
sænskar kartöflur á 250 krónur
kílóið um borð í skip"—
Það hefur aldrei komið til
tals að kaupa kartöflur frá
Svíþjóð, enda eru Svíar ekki
aflögufærir og hafa orðið að
flytja inn rándýrar kartöflur
frá Bandaríkjunum, sem seldar
hafa verið þar í verzlunum sem
svara til ísl. kr. 250 hvert kg.
Grænmetisverzlunin hefur
aldrei keypt kartöflur frá
Svíþjóð, en einu sinni selt
þangað íslenzkar kartöflur.
—„Þegar Dagblaðið lét svo
kanna málið, kom í ljós að um
alla Norðvestur-Evrópu var
hægt að fá spánnýja uppskeru á
90—100 kr. kílóið”—
Það var ekki fyrr en 23. marz
sem möguleikar voru fyrir
hendi að kaupa nýjar kartöflur
á skaplegu verði, þegar komiö
var með farnt af mexíkönskum
kartöflum til Ilollands. Auð-
vitað er hægt að fá kartöflur ef
ekki er spurt urn verð eða
flutningskostnað.
Þar sí-tn snentma i janúar
höfðu verið l'est kaup á kartöfl-
um í Póllandi sent áttu að duga
fram í júlí. var eingöngu um að
ræðá að kaupa kartöflur sem
nægöu þar ti'l pólsku kartöfl-
urnar kæmu á markað hér. Því
gat aðeins verið um að ræða
tiltölulega stutt tímabil, sem
þurfti að brúa, með inn-
flutningi annars staðar frá.
—„sneri Grænmetisverzl-
unin sk.vndilega við blaðinu og
pantaði sjálf þessar nýju
kartöflur”—
Þarna fer Jónas með rangt
mál, því hann átti að vita að
fréttin, sem Dagblaðið var að
búa til miðvikudaginn 24. marz,
var engin stórfrétt, þegar þeir
Dagblaðsmenn fengu það
upplýst hjá Grænmetisverzlun-
inni að þann 23. marz, eða deg-
inum áður, hafði hún þegar fest
kaup á nýjum mexíkönskum
kartöflum í Hollandi, sem þá
voru nýkomnar á markað þar.
Verð það sem Grænmetis-
verzlunin greiðir fyrir þessar
kartöflur er um 30% lægra en
það verð sem Dagblaðið vill
endilega láta Grænmetis-
verzlunina greiða fyrir kartöfl-
ur, sennilega af sama farmi,
sama afbrigði og sömu gæðum.
Þetta er það, sem kallað er
frjálst framtak, ólíkt betri
verzlunarmáti. en „einokun"
Grænmetisverzlunarinnar.
Sennilega er annað á bak við en
umhyggja fvrir neytendum.
—„Þegar Dagblaðið lét svo
kanna málið, kom í ljós, að
hollenzkir útflytjendur
könnuðust ekki við neitt slíkt
gjald.”
Ekki eru þeir traustir
heimildarmenn Dagblaðsins ef
það hefur farið fram hjá þeim,
útflutningsgjaldið, sem sett var
á hollenzkar kartöflur i
febrúar.
Fréttir um þetta gjald vöktu
mikla athygli og birtust í fjöl-
miðlum um allan heim.
—„Grænmetisverzlun land-
búnaðarins hefur enn einu
sinni sannað vangetu sína —
Hún hefur misfarið hrapalega
með einokun sína á kartöflu-
sölu, eins og raunar á grænmeti
yfirleitt.”
Síðan Grænmetisverzlun
landbúnaðarins tók til starfa
fyrir 20 árum, hefur aldrei
skort kartöflur hér á landi fyrr
en nú en það var vegna óvenju-
legra aðstæðna. Viðskipti við
Hollendinga hafa ávallt verið
traust og aldrei komið til van-
efnda af þeirra hálfu fyrr en
nú.
Grænmeti hefur einnig verið
fáanlegt í landinu, svo framar-
lega sem það hefur verið falt
erlendis á verði, sem hægt var
með góðu móti að bjóða íslenzk-
um neytendum. Það þarf
eflattst ekki að taka það fram
að Grænmetisverzlun land-
búnaðarins veit að hægt er að
fá nýjar kartöflur og nýtt græn-
meti allan ársins hring. Það er
aðeins spurning um verð.
Grænmetisverzlunin hefur
kappkostað að fá góóa vöru á
hagstæðu verði og þannig talið
sig þjóna hagsmunum neytenda
bezt.
(DB mun svara þessu rugli
einhvern tíma í næstu viku,
þegar pláss verður)
Lífshœttulegur akst-
urcmnfi — úbyrgðarlausir öku-
Ul OlllQ II menn j Artúnsbrekkunni
Ökuþór skrifar:
,,Nú er mér alveg nóg boðið.
Eg átti leið upp Ártúns-
brekkuna einn eftirmiðdag nú
fvrir skömmu. Á undan mér
voru tveir flutningabílar frá
Vífilfelli. annar yfirbvggður,
hinn pallbill.
Akstursmáti þessara bíla
gekk alveg fram af mér og lífs-
hættulegt var að konia nálægt
þeini, þess vegna varð ég að
halda mig í óeðlilega mikilli
fjarlægð frá þessunm tveim
ökutækjum. Það varð og til þess
að ég gat horft enn betur á
aðfarir bílstjóranna. Þeir óku
samhliðá í kápþakstri og
þrengdu Hvor að öðrunt til
skiptis. Maðurinn sem sat við
hlið bílstjórans á pallbílnum
hristi í sifellu kókflösku og
sprautaði yfir framrúðu hins
bílsins. Hurðin var meira að
segja rifin upp þarna í
brek’kunni. sjálfsagt til að geta
miðað b'etur. Bílarnir hafa
verið á ca 70 kílómetra hraða.
Þegar að beygjunni út af
Vesturlandsvegi kom, þröngv-
aði pallbillinn sér fram fyrir
hinn. svo hann mátti snögg-
hentla.
Hvers konar bílstjórar eru
þetta? Líta þeir á bílana sem
léiktæki, eða eru þetta bara
..bíladellutöffarar," , sem eru
einir í heiminum?”