Dagblaðið - 23.06.1976, Síða 14

14
DAGBLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 23. JUNl 1976.
Nýju tœkin
í Hljóðrita
Þessar m.vndir sýna nýju
tækin, sem verið er að setja
upp í stúdíói Hljúðrita í
Hafnarfirði. Vinna við breyt-
ingarnar, sem skýrt var frá á
poppsíðunni í síðustu viku,
hefur gengið samkvæmt áætlun
og hefur verið spennandi að
fylgjast með stúdíóinu og
stjórnherberginu taka á sig
nýja og magnaða mynd. .öy.
Myndin hér til hliðar er
af scgulbandstækinu sjálfu,
en sú neðri af upptöku-
borðinu. Þessi tæki eru af
gerðinni MCI og eru mest
notuðu tækin í hljóðritunar-
sölum á austurströnd Banda-
ríkjanna.
Enn um Austf jorðahljómsveitina Völund:
„fr aðsókn ekki beztu meðmœli
sem hljómsveit getur fengið?"
Reyðarfirði 18/6 '76.
Kæra poppsíða!
Vegna bréfs sem Björh
Jóhannsson sendi Dagblaðinu um
hljómsveitina Völund viljum við
leiðrétta nokkur atriði sem fram
komu og orsakast líklega af
öfund.
Þeir standa allir fyrir sínu, þó
aó Björn hafi ekki heyrt þessi
breik annars staðar, þá getur
hann ekki fullyrt að þau eigi ekki
heima í lögunum.
spyrja tvœr á Reyðarfirði
Söngurinn er með þeim bezta á
Austurlandi. Frumsamdir og
breyttir textar eru mjög algengir
hjá þeim og skemmtilegir. Alltaf
eru þeir með þau lög sem talin
eru vinsælust hverju sinni.
Það er auðheyrt að Björn hefur
oft hlustað á Völund og er þeim
greinilega persónulega kunnug-
ur. Skiljum við ekki hvers vegna
hann pínir sig til að hlusta á þá ef
honum finnst þeir svona lélegir.
Það þarf vilja og iðni til að læra
utan að heilt prógramm, sem
aldrei er eins. Svo spyrjum við:
Er aðsóknin ekki beztu meðmæl-
in sem hljómsveit getur fengið?
En hvenær kemst þessi „fína“
hljómsveit, Heródes, upp af
„bleyju- og pelastiginu;" Það litla,
sem við höfum heyrt til Heródes-
ar var misþyrming á tónlist.
Hve langt er að bíða þess að
þeir læri að spila óbjagaða eða í
það minnsta þolanlega tónlist? Þó
að lögin með upprunalegu flj/tj-
endunum væru ágæt þá var þeim
misþyrmt svo, að þau voru nær
óþekkjanleg. Þessi „frábæra"
hljómsveit hefur spilað 2—3
sinnum í sumar. Eru þeir svo
iðnir við að æfa sig.
Að lokum óskum við Völundi
góðrar Færeyjaferðar og góðs
gengis.
Sigurbjörg Hjaltadóttir,
Heiða Öskarsdóttir.
Mannakorn
Lög eftir Magnús Eiríksson o.
fl.
LP-stereo.
MOAK 34, Fálkinn hf. 1976.
Platan Mannakorn er
merkileg ýmissa hluta vegna.
Þar eru saman komnir nokkrir
góðir hljóðfaáraleikarar, semi
yfirleitt ber ekki mikið á í
íslenzkri popptónlist; þeir
flytja vel gott efni og virðast
hafa gaman af því.
Öll lögin utan eitt eru eftir
Magnús Eiriksson gítarleikara,
sem á sínum tima samdi nokkur
lög fyrir hljómsveitina Póník
sem hann lék lengi með. I þá
daga sýndi Magnús, að hann gat
búið til skemmtileg lög, sem
voru kannski dálítið óhefluð.
Þessi nýju lög á Mannakorn eru
ekki aðeins hefluð, flest að
minnsta kosti, heldur einnig
fínpússuð. Með þeim skipar
Magnús sér hiklaust i röð með
hinum fremstu, sem fást við
að semja íslenzk dægur-
lög. Lögin eru satt bezt að
segja hvert öðru betra og
skemmtilegra. Á köflum sýnir
Magnús einnig prýðilegan
gítarleik. Hann hefur líka gert
flesta textana. 1 þeim eru ýmsir
smávægilegir málhnökrar, en
þeir skipta ekki máli, þegar
stemmningin næst greinilega
fram og vel er farið með
skemmtilegt efni þeirra.
Ef til vill má segja, að það
séu stemmningarnar, er gera
þessa plötu jafn eigulega og
hún er. Hljómsveitin hefur
marga stíla á valdi sínu. Þarna
eru rokkarar í þeim anda, sem
ríktu á gullárum rokksins fyrir
1960, eins og til dæmis: Komdu
i parti og Lilla Jóns (hið
síóarnefnda er raunar eina
lagið, sem Magnús hefur ekki
samið). Þarna eru fallegar
vísur eins og Ö, þú, Sjómanna-
vísa og 1 rúmi og tíma, þar sem
Magnús lætur í ljós hæversku
sína:
,,Kj4 rcyni ártsynjíja en artrir hafa
fej’ri hljóh
STEMMNINGAR OG STUÐ
En Magnús er ekki einn um
að eiga heiðurinn af þessari
plötu. Með honum eru færir
og ræðumaöur hef éji aldrei verið neinn.
1 hinu KrujijíUKa fljóti alls sem er
\il éj> týnast. aldrei láta bera á mér,"
Vió upptöku á Mannakorni: Pálmi Gunnarsson og Baldur Már
Arngrímsson.
í)B-mynd Björgvin Pálsson.
menn: Pálmi Gunnarsson,
bassaleikari og söngvari,
Baldur Már Arngrímsson, gítar-
leikari, Björn Björnsson,
trommuleikari, Vilhjálmur
Vilhjálmsson, söngvari, og
Úlfar Sigmarsson, píanóleikari,
auk ýmissa annarra, sem leika
minni hlutverk. Ekki má svo
gleyma Magnúsi Ingimarssyni
sem hefur útsett á sérlega
smekklegan hátt strengja- og
blásarasveitir fyrir nokkur
laganna.
Það hefur lengi verið vitað,
að fáir menn á þessu landi
syngja betur en Vilhjálmur
Vilhjálmsson. Á þessari plötu
syngur hann þrjú lög og tekur
þátt í einu öðru.Nokkuð er liðið
síðan heyrzt hefur í Vilhjálmi
en biðin var þess virði. Hann
hefur raunar sjálfur nýverið
lokið við að syngja inn á
breiðskífu, sem við treystum
okkur til að lofa að á eftir að fá
feikna góðar viðtökur.
Vilhjálmur er líklega einn af
fáum söngvurum á landinu,
sem hefur óaðfinnanlegan
framburð á íslenzku máli, enda
telur hann aðalatriðið að hvert
orð sem hann syngur skiljist.
Pálmi Gunnarsson syngur
flest laganna. Hann er einnig
hiklaust meðal beztu dægur-
lagasöngvara þessa lands, og
hefur í vetur tekið miklum
framförum i bassaleik, enda
verið við tónlistarnám. Pálmi
syngur hér eins og hetja, hvort
heldur það er rólegt og fallegt
lag á borð við Ö, þú, eða fjörugt
rokklag eins og Komdu í partí.
Magnús syngur síðan tvö lög,
Blues í G og Hudson Bay, það
síóarnefnda ásamt Vilhjálmi.
Blues í G er stórskemmtilegt
hrátt og gróft, eins og til dæmis
gitarsðlóið, sem Magnús spilar
þar.
Baldur Már Arngrtmsson
gítarleikari syngur eitt lag,
Lillu Jóns. Baldur var á sínum
tíma i Ludó-sextett og á ekki
aðeins til stemmninguna frá
þeim tíma, heldur einnig
stemmningu dagsins í dag.
Hann býr yfir langri reynslu
sem nú fyrst kemur almenni
lega fyrir eyru almennings. Út
koman er einföld: Mannakorn
er sigur fyrir Baldur Má. Ekki
einasta spilar hann víða fjör-
lega og syngur Lillu Jóns eins
og hún sé hans eigið „beibí,“
heldur hefur hann stjórnað
upptöku plötunnar og annazt
endanlegan frágang hennar I
skurði (þ.e. gerð „mömmunar,"
sem platan er síðan pressuð
eftir). Það hlýtur því að mega
þakka Baldri það að verulegu
leyti — ásamt upptökumannin-
um Tony Cook, sem sannar
ágæti sitt með hverri plötunni á
fætur annarri — hversu
heildarhljómurinn er góður á
þessari plötu.
Af því sem að framan er sagt
fer víst ekkert á milli mála að
okkur þykir þetta góð plata.
Hún ætti að geta náð til breiðs
áheyrendahóps og hún verður
dregin fram úr plötusafninu
aftur og aftur við ýmis tæki-
færi. Þegar rómantíkin gagn-
tekur mann er hægt að spila Ö,
þú, í partíum spilar maður Lillu
Jóns, Komdu í partí, og fleiri
lög; í timburmönnum skilur
maður Blues í G og í rólegheit-
um einn á sunnudagseftirmið-
degi er indælt að hlusta á Sjó-
mannavísu og I rúmi og tíma,
svo nokkur dæmi séu nefnd.
Umbúðir þessa prýðilega
Mannakorns eru til fyrirmynd-
ar, raunar óvenjulega skemmti-
legt umslag. Það hefur gert
Kristján nokkur Kristjánsson
myndlistarkennari. Það verður
gaman að sjá hvað — og hvort
— hann gerir næst á þessu
sviði.
Við tökum ofan fyrir svona
plötum.
—ó.vald.