Dagblaðið - 25.06.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ — FÖSTUDAGUR 25. JUNl 1976.
3
Hvoð verður um ondar-
ungana á Tjörninni?

Vildirðu eiga
hjólhýsi?
— þeir f aro í svartbakinn
Björn Jóhannesson skrifar:
„Ég fékk mér göngutúr í mið-
bænum i góðu veðri um daginn.
Leiðin lá m.a. niður að Tjörn.
Við fyrstu sýn virtist lífið
ganga sinn vanagang þar. En ef
staldrað er við þarna um stund
verður maður. þess áskynja
hvers kyns er. Þarna er mjög
mikið af svartbak og það var
ömurleg sjón að sjá hvernig
hann renndi sér niður að vatns-
borðinu og tók litlu andar-
ungana og át. A þeim stutta
tíma sem ég staldraði við þarna
við Tjörnina, lentu margir
ungar í svartbaknum. Ef ekkert
verður gert til að stemma stigu
við þessari hörmung hlýtur að
fara svo að lokum að engir
ungar komist upp í sumar.
Einnig eru nokkrir æðar-
fuglar í hólmanum og ekki get
ég ímyndað mér að þeir fái
nokkurt æti, vegna þess að þeir
þora ekki að hreyfa sig fyrir
vargfugli. Er virkilega ekki
starfandi dýraverndunarfélag
hér í höfuðborginni? Eitt er
víst að það verður að láta
hendur standa fram úr ermum
og gera eitthvað i þessu máli.
Mér var að detta í hug hvort
ekki væri reynandi að setja net
með stórum möskvum í tjörn-
ina og hafa það lóðrétt. Ég er
viss um að svartbakurinn
verður ekki eins ágengur,
þegar hann sér netið.
Það er mikið um æðarfugl
við Viðey og Engey. Þar þjóta
um hraðbátar og ef svo heldur
sem horfir eyðileggst varpið á
þessum stöðum. Það verður að
hafa eftirlit með þessu og leyfa
ekki svona yfirgang."
Það verður að koma í veg fyrir
þá hörmung að ungarnir á
Tjörninni fari allir í svart-
bakinn.
DB-mynd Ragnar Th.
ATVINNUREKENDUR EIGA EKKI
AÐ KOMAST UPP MED SLÍKT
— umsóknareyðubloðið allt of persónulegt
Erla skrifar:
,,Eg er ein af fjölmörgum at-
vinnulausum nýstúdentum og
er því auðvitað í atvinnuleit. Ég
fylgist náið með auglýsinga-
dálkum blaðanna í von um að
eitthvað reki á fjörur. Ég þótt-
ist sjá hér um daginn nokkuð
sem mér leizt á. I auglýsing-
unni stóð að eyðublöð lægju
frammi á skrifstofunni. Ég fór
auðvitað á stúfana og sótti mér
eitt eintak. Þegar ég kom heim
brá mér heldur en ekki í brún,
yfir allri þeirri lesningu sem
var á umsóknareyðublaðinu.
Þar voru alls kyns spurningar,
sem að ég get ekki séð að at-
vinnurekanda komi neitt við.
Sem dæmi má taka áhuga á
trúmálum, sem ég hélt að væri
einkamál hvers og eins.
Það fór því svo að ég sótti
ekki um þá atvinnu sem hér um
ræðir. Eg kæri mig hreint ekki
að vera að dreifa út um bæ alls
kyns persónulegum upplýsing-
um á þessij stigi máls. Svo
þegar maður er búin að fylla
allt sómasamlega út og gefa alls
konar persónulegar upplýs-
ingar fær maður kannski
ekkert svar. Fólk getur svo
notað þetta að vild. Þegar
helztu upplýsingar eru fyrir
hendi, held ég að atvinnurek-
andi geti nokkurn veginn séð
hvort viðkomandi hæfir aug-
lýstu starfi. Með viðtali getur
hann svo athugað málið betur."
Erla sendi okkur umsóknareyðublaðið með bréfi sinu, hér eru
nokkur sýnishorn úr því.
Óskar Elfasson netamaður: Það
gæti verið skemmtilegt. Ég mundi
hafa það hér á Suðurlandi ein-
hvers staðar.
Róbert Arni Hreiðarsson cand
jur: Nei, alls ekki. Þar kaupa
menn köttinn i sekknum. Það er
hörmung að sjá breiðurnar af
hjólhýsum á Laugarvatni og Þing-
völlum. Þetta er ein kös, mætti ég
frekar biója um gott tjald og njóta
náttúrunnar.
Erlendur Magnússon nemi: Ef ég
mætti velja um tjald og hjólhýsi,
þá tæki ég frekar tjaldið. Það er
ómögulegt að hafa þetta hér á
landi.
Gunnar Pétursson, vinnur hjá
Fiugfélaginu: Nei, alls ekki. Það
er fáránlegt að hafa þetta hér á
landi. Það er ferlegt að sjá þetta á
Laugarvatni og Þingvöllum. Þetta
er allt í einni kös. Fólk heldur
kannski að þetta sé fínt, en ég er
hræddur um að það misskilji
þetta eitthvað.
Már Jónsson, vinnur á vélaverk-
stæði: Nei, ég held að ég vildi nú
vera laus við kösina á Laugar-
vatni og víðar. Það er ekki hægt
að anda þarna án þess að trufla
fólkið við hliðina. Mér finnst
þetta hálf broslegt, fólk heldur að
það sé fínt að eiga hjólhýsi.
Arni Arnason rekstrarhag-
fræðingur: Nei, ég mundi nú
heldur vilja sumarbústað og vera
i ró og næði.