Dagblaðið - 30.07.1976, Blaðsíða 18

18
DAGBLAÐIÐ. — FÖSTUDAGUR 30. JÚLl 1976
( í fyrsta skipti opinberlego:
LONLIBLU BOJS SKEMMTA
EComa átta sinnum fram
á dansleikjum norðan
lands og sunnan
Hljómsveitin góðkunna, Ðe
lónli blú bojs, hefur nú ákveðið
að koma saman á ný. Að þessu
sinni á þó ekki að loka sig inni í
upptökusal með heyrnartól á
eyrunum og taka upp plötu,
heldur bregða sér út á meðal
fólksins og skemmta á dans-
leikjum.
Þar sem Lonlí blú bojs er
engin venjuleg hljómsveit þarf
að skipuleggja gerðir hennar
langt fram í tímann. Því hefur
Baldvin Jónsson — sá sem sá
um hljómleikaferð Wilmu
Reading á dögunum — verið
ráðinn til að sjá um dansleikja-
haldið. Dagblaðið náði tali af
honum fyrir skömmu.
,,Það var endanlega ákveðið
núna á síðasta þriðjudag að
Lonlí blú bojs færu þessa ferð
fyrstu tvær vikurnar í septem-
ber,“ sagði Baldvin. „Fyrri
vikuna verða haldnir dansleikir
fyrir norðan á fimmtudegi,
föstudegi, laugardegi og sunnu-
degi og seinni vikuna verður
leikið sunnanlands á jafnmörg-
um dansleikjum.
Það er svo sem engin ný hug-
mynd hjá Lónlí blú bojs að
koma út á meðal fólksins og
skemmta á almennum dans-
leikjum," hélt Baldvin áfram.
„Það var rætt um þetta síðast-
liðinn vetur, en þá kom upp
ágreiningur milli tveggja með-
lima hljómsveitarinnar, svo að
ekkert varð úr neinu. Nú hafa
sættir tekizt, svo að ekkert er
því til fyrirstöðu að skreppa í
tveggja vikna ferð.“
í Lonlí blú bojs verða fjórir
gamalkunnir kappar, — þeir
Gunnar Þórðarson, Rúnar
Júlíusson, Björgvin Halldórs-
son og Engilbert Jensen.
Reyndar hafa allir þessir menn
sézt saman á sviði áður, en þá
undir gamla Hljómanafninu.
Þeir hafa og verið aðalmenn-
irnir á Lónlí blú bojs plötunum
tveimur, sem komu út fyrir
jólin í.fyrrá og hittifyrra.
Eins og gefur að skilja kemst
ekki helmingur landsmanna á
dansleiki hjá hljómsveitinni ef
hún skemmtir aðeins átta
kvöld. Baldvin Jónsson var
spurður að því hvers vegna hún
kæmi ekki oftar fram.
„Lónlí blú bojs var fyrst og
fremst stofnuð til að leika inn á
plötur en ekki á dansleikjum,“
svaraði hann. „Þetta er reyndar
í fyrsta skiptí sem hljómsveitin
kemur opinberlega fram, en ég
held að ég geti fullyrt að hún
komi alls ekki oftar fram á
þessu ári.
Þegar hún kemur svo fram,
þá verður að gera þetta atvik
eftirminnilegt fyrir áhorfend-
ur. A þessum dansleikjum, sem
um miðjan ágúst verður endan-
lega búið að ákveða hvar verða,
leikur hljómsveitin fyrir dansi,
en einhverjir skemmtikraftar
munu sjá um að skemmta gest-
um á milli þess sem Lónlí blú
bojs leika.
Fyrst við erum að þessu á
annað borð,“ sagði Baldvin að
lokum, „þá reynum við að gera
þetta eins vel og frekast qrt
unnt, svo að fólk hafi þó eitt-
hvað til að tala um á eftir.“ AT
Að vera í dauf legu
partfí, þar sem mað-
ur þekkir ekki neinn
Núna með vorinu sendi
Hörður Torfason frá sér hljóm-
plötu með ljóðum og lögum
eftir sjálfan sig. Hörður hlaut
verðskuldað lof fyrir fyrri
plötu sína þar sem hann samdi
nokkur lög við ljóð ýmissa
höfunda og hann á alltaf fulla
aðdáun mína fyrir lag sitt við
Ég leitað blárra blóma, eftir
Tómas. Það var afskaplega vel
flutt, einfalt og auðskilið og
hefur auðvitað verið vinsælt
frá því að það fór að heyrast
hér fyrir nokkrum árum.
Hljómplata hans, Dægradvöl,
er mér hins vegar nokkurt
undrunarefni. Ég er búinn að
marghlusta á hana og marglesa
öll ljóðin, en ég er litlu nær.
Eiginlega varð ég hálfsvekktur.
Hvað er maðurinn að fara?
Ljóðin eru alls konar líkingar
og stórar spurningar, eins og í
ljóðinu Draumadísin („Getur
hún fundið mig?... Veit hún
hver ég er?... Ilvað dreymir
þig?“) eða persónulegar endur-
minningar, (13dakvöld ’76).
Það er kannski það, sem fer
mest í taugarnar á mér, að sitja
og hlusta á Hörð segja frá ein-
hverri persónulegri upplifun
og vera ekkert inni í málinu
sjálfur, — líkt og að vera í
fjörugu partíi þar sem maður
þekkir ekki neinn.
Hins vegar er þetta partí
ekki sérlega fjörugt. Lög
Harðar á plötunni eru öll
fremur róleg og mörg hver
ákaflega svipuð. Sérstaklega
hefði hann mátt beita röddun-
um meira, Linda Gísladóttir og
Benedikt Torfa syngja ágætar
bakraddir þegar þau fá að
njóta sín.
Undirleikurinn er einfaldur
og tilbrigðalaus, — sleppur
fyrir horn.
Platan er daufleg, en þó for-
vitnileg fyrir marga hluti. Samt
hefði Hörður mátt vanda meira
til efnisvalsins með tilliti til
þeirra földamörgu, sem bjugg-
ust við meiru af honum eftir
ágæta byrjun.
— HP.
Gunnar Þórðarson, Engilbert Jensen og Björgvin Halldórsson.
DB-mynd: Helgi Pétursson.
ÞOKKABÓT VINNUR AÐ PLÖTU
— Mál og menning gef ur út
Hljómsveitin Þokkabót
vinnur þessa dagana að upp-
töku þriðju LP plötunnar
sinnar. Upptakan fer fram í
Hljóðrita í Hafnarfirði, útgef-
andi er Mál og menning.
„Mér skilst að Mál og menn-
ing hyggist fara meira út í
plötuútgáfu,” sagði einn Þokka-
bótarmanna, Ingólfur Steins-
son, í rabbi við Dagblaðið í
fyrradag. „Forráðamenn þar
ætla að bjóða listamönnum að
gefa út verk þeirra, — þetta
verður svona eins konar aukn-
ing á útgáfuumsvifunum."
Að venju er efnið á Þokka-
bótarplötunni eftir meðlimina
sjálfa. Aðal lagasmiðirnir eru
þeir Halldór Gunnarsson, Ing-
ólfur Steinsson og Leifur
Hauksson. Sigurjón Sighvats-
son á þar eitt lag og Eggert
Þorleifsson kveikjuna að
tveimur. — Þeim félögunum
hefur bætzt liðsauki við plötu-
upptökuna. Sá er Karl Sig-
hvatsson, sem segist vera full-
gildur meðlimur Þokkabótar
meðan á upptöku stendur. Karl
er annars í sumarfrii núna frá
námi sínu í Austurríki.
Á þessari nýju plötu, sem er
væntanleg á markað 1 septem-
ber, er víða leitað fanga I yrkis-
efni. Þó er önnur plötusíðan að
mestu helguð hernum, sem
kann í margra augum að gefa
henni pólitískan svip, — að
minnsta kosti er efnið hápóli-
tískt. Áætlaður upptökutími er
90 timar, en þeir Þokkabótar-
menn töldu að þeir þyrftu að
fara svo sem tíu tíma yfir það
mark. — ÁT —
tOKKABÖT: Frá vinstri eru Leifur Hauksson, Ingólfur Steinsson, Haildór Gunnarsson, Karl Sighvats-
son, Sigurjón Sighvatsson og Eggert Þorleifsson. DB-m.vnd: Árni Páll.
r r r
....ooooooooooOOOOÓOÓ- Guðf innaaaaaa!...
Ymir,- 1976002
Ég verð að viðurkenna það að
ég var ekki viss um hvernig
þeir félagar Ilalli, Laddi og
Gísli Rúnar myndu skila sér á
hljómplötu er ég frétti af því að
slikt stæði til.
Ég vissi fyrir að þeir væru
skemmtilegir brandarakarlar
en mér varð um og ó þegar ég
sá fyrir mér hljómplötu með
(‘intómum bröndurum. Slíkt
hefur gefi/.t misjafnlega og alla
vega myndi,það varla borga sig
hér á landi þar sem markaður-
inn er svo lítill.
Því kom platán syo þægilega
á óvart, llún er bókstal'lega ein
af fáum plötum sem ég hef
gelað skellihlegið að og svo frá-
bærlega er hún unnin að
óvenjulegt er.
Það sem sennilega kemur
mest á óvart er hversu ágætir
söngmenn þeir félagar eru og
hversu frágangur þeirra á lög-
unum og útsetningar eru góðar.
Það vill nefnilega oft verða er
menn fl.vtja gamanefni að allt -
slik' er látið sitja á hakanum,
—mest um bað hugsað að koma
brandaranum til skila.
Húmorinn er asjúkur". Það
er að vonuin a<Veinhverjir hafi
lett fingur úl i nýtt ljóð við Nú
andar suðrið. sem enginn vill
að hróflað verði við. Hins vegar
er það mín skoðun að slíkt geri
ekkert til, við megum nú ekki
taka allt svo hátíðlega. Svo er
þarna lag með texta sem heitir
Tygg-igg-úmmí. Það væri auð-
vitað hægt að rífast út af texta
sem fjallar um Iitla stúlku og
frænda hennar sem gefur
henni svo mikið af tyggigúnnnii
að hún berst til himna. blaðran
springur og barnið fellur til
jarðar. Siðan heimsiekir friend-
in barnið á sjúkrahús til þess að
bjóða nteira tyggigúmmí. Ef
þetta er ekki „sjúkt". þá veit ég.
ekki hvað er „sjúkt". Ef menn
ætla hins vegar að fara að rifa í
sundur svona brandara, þá yrði
nú harla erfitt að draga fram
lífið hér í þessum drunga.
Lög eins og Leifur óheppni
(með tveim þ-um) og Guðfinna
standa vel f.vrir sínu.
Þá er, eins og ég sagði áður.
undirspil allt til fyrirmyndar,
— og eins og á næstum öllum
plölum sem gefnar hafa verið
út hér hin slðari ár er það
hljömsveit Gunnars Þórðar-
sonar sem leikur. Hann er einn
i hljómsveitinni.
Aðeins eitt: Hlustið ekki á
alla plötuna i einu. Þá getið þið
fengiö það sem heitir „over-
dose" á útlenzku. __up